وزارت خارجه لیستی را به پاکستان ارائه داده که شامل فهرست ۳۲ مرکز آموزشی "تروریستی" است که علیه افغانستان در خاک پاکستان فعالیت دارند.
این نامه روز دوشنبه دوم حوت به مقام‌های پاکستان تسلیم شده و از پاکستان خواسته شده تا علیه این مراکز اقدام کند.
در این نامه اسم‌های ۸۵ نفر از مقامات ارشد طالبان و دیگر گروه‌های "تروریستی" به شمول شبکه حقانی به پاکستان ارائه شده تا برای دستگیری آنان اقدام شود. این مشخصات شامل آدرس محل زندگی تروریست‌ها نیز است که در شهرهای کویته، کراچی و پیشاور موقعیت دارد.
وزارت خارجه گفته که پاسخ ابتدائی مقام‌های پاکستان در برابر این فهرست، مثبت بوده است.
دولت فغانستان ابراز امیدواری کرده که با حکومت پاکستان به طور مشترک، مخصوصاً در ساختار گروه هماهنگی چهارجانبه، در مورد فهرست و نگرانی‌های هردو طرف مسؤولانه اقدام و بحث کند.
به دنبال حمله انتحاری روز پنجشنبه گذشته در ایالت سند، پاکستان از افغانستان خواسته تا ' ۷۶ تروریست پنهان شده در آن کشور را ' به پاکستان واگذار کند.
ناظران می گویند که این نخستین بار نیست که افغانستان، لیستی از مراکز و فعالان تروریستی مستقر در خاک پاکستان را به مقام های اسلام آباد تسلیم می کند؛ اما هیچگاه این امر، با همکاری مثبت و سازنده پاکستان، همراه نبوده است.
این بار اما اقدام افغانستان، در پاسخ به حرکت کم سابقه پاکستان صورت می گیرد که بر پایه آن، پاکستان خواستار دستگیری و تحویل ۷۶ نفر از افرادی شده که بر بنیاد ادعای آن کشور، در حمله خونین اخیر بر یک زیارتگاه صوفیان دست داشته اند؛ اقدامی که تحلیلگران از آن به عنوان جنگ فهرست ها یاد می کنند.
این جنگ از سال ها پیش میان دو کشور، جریان داشته است؛ اما در پی اقدامات غیر معمول رژيم اسلام آباد، پس از حمله تروریستی اخیر که داعش مسؤولیت آن را بر عهده گرفت، به نحو کم سابقه ای تشدید شد.
پاکستان به دنبال آّن حمله، رسما به افغانستان اعتراض کرد؛ اما نه از مجاری معمول دیپلماتیک؛ بلکه با توسل به شیوه هایی که آشکارا نشان می دهد رژيم اسلام آباد، در پی افزایش تنش در روابط دو کشور همسایه است.
به عنوان نمونه، در یکی از اقدامات، سفیر افغانستان در اسلام آباد، از جانب نظامیان آن کشور، احضار شد.
اینکه در جریان آن چه گذشت مشخص نیست؛ اما نفس این اقدام به معنای آن بود که پاکستان رسما از موضع زور با افغانستان سخن می گوید و این برای کشوری که سال هاست قربانی هراس افکنی پاکستانی است، هرگز پذیرفتنی نیست.
پاکستان به این هم بسنده نکرد؛ بلکه بلافاصله پس از حمله تروریستی اخیر، نظامیان پاکستانی، راکت باری مناطق مرزی ولایت ننگرهار افغانستان را از سر گرفتند؛ اقدامی که اگرچه زیر نام مبارزه با هسته های تروریستی ضد پاکستانی پنهان شده در کوهستان های افغانستان، صورت می گیرد؛ اما در عمل، نقض آشکار تمامیت ارضی و حاکمیت ملی افغانستان به حساب می آید و بخشی از زورگویی های معمول رژيم اسلام آباد شمرده می شود.
در جنگ فهرست ها هم افغانستان در یک معامله پایاپای، توپ را به زمین پاکستان انداخته است و با طرح این مسأله که اگر شما مراکز و مهره های تروریستی را در خاک خود منهدم و دستگیر کردید، ما نیز حاضریم به لیست ارائه شده از سوی شما، رسیدگی کنیم، بار دیگر تلاش کرده است پاکستان را به مسؤولت پذیری در قبال مبارزه با تروریزم وادار سازد؛ تلاشی که پیش از این، بارها صورت گرفته؛ ولی نتیجه ای در پی نداشته است.
این بار هم علیرغم ابراز امیدواری افغانستان، پیش بینی نمی شود، اتفاق خاصی واقع شود و پاکستان در یک رویکرد صادقانه و واقعی، در کنار افغانستان، با تروریزم فارغ از اینکه زیر چه نام و عنوانی و در کجا فعالیت می کند، وارد نبردی سخت و نابودگر گردد.
پاکستان همواره به تروریزم، نگاهی دوگانه و ابزاری داشته است. از نظر رژيم اسلام آباد و دستگاه های نظامی و جاسوسی آن کشور، تنها گروه ها و جریان هایی تروریستی محسوب می شوند که خطری مستقیم را متوجه امنیت و ثبات پاکستان سازند؛ در غیر آن، تروریست ها تا زمانی که در راستای اهداف و نیات پاکستان، بر علیه مردم و دولت افغانستان می جنگند، نه خطرناک اند و نه شایسته سرکوب و مبارزه، محسوب می شوند.
به همین دلیل هم هست که از دید آگاهان، جنگ فهرست ها به نتیجه مطلوب افغانستان منتهی نخواهد شد.
