کشتار بغلان و خطری که همه را تهدید می کند

مقام‌های محلی ولایت بغلان در شمال افغانستان می‌گویند افراد مسلح ناشناس، ۱۳ معدنچی را کشته‌اند.

محمود حقمل؛ سخنگوی والی بغلان گفت که این رویداد در منطقه اناردره ولسوالی تاله و برفک واقع شده و در این حمله ۳ معدنچی دیگر زخمی شده‌اند.

سخنگوی والی بغلان می‌گوید همه قربانیان این حمله، شیعه مذهب و از قوم هزاره بودند. به گفته او تحقیقات در مورد این رویداد آغاز شده است.

پیش از این نیز بارها گروگان‌گیری و حمله به مسافران از سوی مخالفان مسلح در نقاط مختلف افغانستان رخ داده و این حملات معمولاً به طالبان و در مواردی به افراد مسلح عضو داعش نسبت داده می شود. ولسوالی تاله و برفک نیز از ولسوالی‌های ناامن ولایت بغلان محسوب می‌شود.

بغلان جذابیت‌های بسیاری برای گروه طالبان دارد؛ از جمله موقعیت استراتژیک، منابع اقتصادی و مهم‌تر از همه، ترکیب جمعیتی این ولایت. طالبان نیروهای خود را در مناطق استراتژیک بغلان مستقر کرده‌اند.

شماری از چهره های سیاسی نیز این اقدام را به گروه های تکفیری و تروریستی نسبت داده اند که در صدد اند شکاف ها و نفاق های قومی و مذهبی را در افغانستان، بیشتر کرده و به این ترتیب، آتش جنگ و فتنه فرقه ای را در کشور، شعله ور سازند.

اگر این برداشت، درست باشد، به عقیده کارشناسان، رویداد غم انگیز بغلان، چیزی فراتر از یک حادثه معمولی امنیتی است و باید همه کسانی که به آینده همزیستی مسالمت آمیز مذاهب، اقوام و ملیت ها در خانه مشترکی به نام افغانستان، می اندیشند از این رویداد و پیامدهای ویرانگر آن احساس هراس و نگرانی کنند.

شماری از تحلیلگران هم برداشت فرقه ای بودن انگیزه عوامل این جنایت هولناک را تأیید می کنند و می گویند که این عمل، هیچ توجیهی جز این ندارد؛ زیرا معدنچیان بی گناهی که نه دستی در سیاست دارند و نه در نهادها و نیروهای امنیتی کشور، عضو هستند، گناهی جز این نداشته اند که شیعه مذهب اند و به یک اقلیت قومی مورد ستم، وابسته هستند.

گزارش های غیر رسمی هم حکایت از آن دارد که تروریست ها، افراد کشته شده را فقط به این دلیل که شیعه و هزاره بوده اند، از سایرین جدا کرده و مورد رگبار قرار داده اند.

این نشان می دهد که پروژه های مخوفی در جریان است تا همزیستی مثال زدنی مردم افغانستان را نابود کند و نفاق، فتنه، نفرت، خشونت و کشتارهای بنیان برانداز بر مبنای اعتقادات مذهبی و وابستگی های قومی را جایگزین آن کند.

در این میان، ناظران هشدار می دهند که هرگز نباید تصور کرد که افغانستان، مستعد و مهیای تبدیل شدن به سوریه یا عراقی دیگر نیست و مردم افغانستان، سال های سال، این خطرات را تحمل کرده و از این آزمون های دشوار، سربلند و پیروز بیرون آمده اند. به باور آگاهان، در این شکی نیست که مردم، هرگز نمی خواهند که کشور به سمت واگرایی های هول انگیز قومی و فرقه ای رانده شود؛ اما این خواسته، به تنهایی قادر نیست در برابر پروژه های پیچیده و ترسناک رژیم های حامی تروریزم در منطقه و فرامنطقه، مقاومت کند و مانع از اجرایی شدن طرح های توطئه آمیز آنها بر علیه مردم افغانستان شود. با این توضیح، یکی دیگر از لوازم مهم و حیاتی ناکامی تروریست ها و حامیان شناخته شده آنها در زمینه برافروختن آتش نفاق و نفرت قومی و مذهبی در افغانستان و تبدیل آن به عراق یا سوریه و دیگر کشورهای آشوب زده منطقه، همراهی و حمایت دولت از مردم و مبارزه جدی و واقعی آن با تروریزم و عوامل مزدور آن در داخل و خارج از کشور می باشد.

تکفیر و ترور به سرعت و با سرمایه گذاری های هنگفت، در حال ریشه دواندن در افغانستان است و وهابیت و سلفی گری خشن، مبنای ایدئولوژيک قدرتمندی می باشد که در اختیار ماشین کشتار و خشونت و تروریزم و نفاق افکنی و نفرت پراکنی قرار گرفته است.

بنابراین، رویداد هولناک بغلان، فاجعه ای نیست که تنها شیعیان و هزاره ها را متأثر ساخته باشد، این رویداد،‌ تکانه ای جدی و ترسناک برای همه کسانی است که به آینده افغانستان با وجود تنوع قومی و تکثر اعتقادات دینی و مذهبی آن، باور دارند و می خواهند مبنای ساختن افغانستان آینده، حضور مستمر و ثمربخش همه اقوام، مذاهب و ملیت ها در ساختن این خانه مشترک باشد؛ در غیر آن، اگر تکفیر و ترور با سیاست حذف و خشونت و کینه و نفرت، پیروز شد، نه تنها شیعیان و هزاره ها بلکه کام همه دیگر ساکنان و صاحبان اصلی این سرزمین را تلخ خواهند کرد؛ تجربه ای که در موصل عراق و رقه سوریه به صورت عینی، ثابت شد.