پس از آنکه رییس جمهور غنی در ششمین کنفرانس قلب آسیا بار دیگر پاکستان را حامی تروریزم خواند، رسانه های این کشور علیه وی به شدت مواضع توهین آمیز گرفته اند.
برخی رسانه های پاکستانی با الفاظ تند، رکیک و زشت آقای غنی را مورد حمله قرار داده اند.
یک سخنگوی رییس جمهور گفته است که آنچه را که اشرف غنی، در نشست قلب آسیا در مورد پاکستان گفت، انعکاس واقعیت ها در منطقه می باشد که مورد استقبال گستردۀ رسانه های افغانستان قرار گرفت.
آقای غنی در نشست قلب آسیا خطاب به سرتاج عزیز مشاور امنیت ملی و اموربین المللی پاکستان گفت که ۵۰۰ میلیون دالری را که پاکستان سخاوتمندانه برای بازسازی افغانستان متعهد شده، می‌تواند به خوبی برای جلوگیری از افراط گرایی در پاکستان به مصرف برسد؛ چون بدون صلح هیچ پولی نمی‌تواند نیازمندی مردم افغانستان را مرفوع سازد.
در افغانستان، مردم، رسانه ها، مجلس نمایندگان و مقام های سابق دولتی، از این موضع آقای غنی به صورت گسترده حمایت کرده اند.
استقبال گسترده از این موضع گیری آقای غنی در افغانستان، از دید کارشناسان، به معنای آن است که اگر حکومت، در قبال آنچه پاکستان بر علیه افغانستان انجام می دهد، یک موضع شفاف، صادقانه، قاطع و مبتنی بر منافع، امنیت و حاکمیت ملی، اتخاذ کند، این موضع به شدت از سوی همه طیف های سیاسی و اجتماعی در کشور، بدون توجه به سلایق، علایق، گرایش های سیاسی و قومی و... مورد حمایت و پشتیبانی قرار خواهد گرفت و به این ترتیب، حکومت به آسانی قادر خواهد بود سیاست ها و رویکردهایش را در قبال مسایل منطقه ای از جمله رابطه با پاکستان، مساله تروریزم و شیوه های مبارزه با آن، صلح و جنگ و... اجرایی و عملیاتی کند؛ زیرا یکی از عوامل مهم متضمن اجرا و اعمال موفقیت آمیز و پیروزمندانه سیاست های دولت، پشتوانه عظیم و گسترده ملی و مردمی این سیاست ها است.
به باور آگاهان، جای چنین رویکردی تاکنون در حوزه سیاست خارجی دولت افغانستان به ویژه در زمینه رابطه، تعامل یا تقابل با پاکستان، خالی بوده است و دولت بنا به هر دلیلی، تا پیش از این موضع گیری صریح و شجاعانه رییس جمهور در برابر پاکستان، از هرگونه رویارویی سیاسی و دیپلماتیک مستقیم با اسلام آباد، طفره می رفت و در برابر عملکردهای خرابکارانه و مواضع و سیاست های ریاکارانه پاکستان، همواره موضعی انفعالی و به شدت محافظه کارانه داشت.
این در حالی است که هیچ تردیدی نسبت به دخالت آشکار و مستقیم پاکستان در امور داخلی افغانستان، وجود ندارد و این حقیقت را هم دولت، هم مردم و هم جامعه جهانی به خوبی درک می کنند.
به نظر می رسد سیاست رسمی کابل در برابر پاکستان، تا پیش از این، تابع سیاست ها و رویکردهای قدرت های بزرگ خارجی بوده است. به عنوان نمونه، امریکا به عنوان کشوری که رهبری جریان مبارزه با تروریزم در کشور ما را بر عهده دارد و از سوی دیگر، بزرگ ترین دولت خارجی کمک کننده به افغانستان به حساب می آيد، علیرغم آنکه ادعا می کند برای مبارزه با تروریزم و برقراری امنیت و ثبات و صلح و رفاه در افغانستان، حضور دارد، با آنکه می داند پاکستان، مانعی جدی در مسیر تحقق این اهداف به شمار می رود، هرگز تاکنون سعی نکرده است به صورت عملی و بی ملاحظه، از دولت و مردم افغانستان در برابر سیاست های هراس افکنانه رژیم اسلام آباد، دفاع و حمایت کند. در این اواخر اما به نظر می رسد که واشنگتن هم در حال بازبینی مواضع خود در قبال پاکستان و مساله افغانستان است.
تلاش شماری از چهره های امریکایی وابسته به حزب جمهوری خواه برای منزوی کردن پاکستان، تبدیل آن به کوریای شمالی دوم و قطع کمک های مالی ایالات متحده به این کشور، بخشی از این تغییر رویکرد محسوب می شود که اینک با پیروزی گسترده جمهوری خواهان در هردو انتخابات ریاست جمهوری و کنگره، امیدها برای قرار گرفتن این رویکرد در متن و محور استراتژی امریکا در باره افغانستان و جنوب آسیا، افزایش یافته است.
بنابراین، به عقیده آگاهان، همزمان با تغییر موضع امریکا در برابر پاکستان، موضع افغانستان نیز با شجاعت و تهور بیشتری در برابر پاکستان، به سمت انتقادهای کوبنده و تصمیم های گزنده، تغییر مسیر می دهد و این، می تواند سرآغاز یک اتفاق بزرگتر باشد که نتیجه آن، انزوای پاکستان در ابعاد منطقه ای و بین المللی خواهد بود؛ مشروط به اینکه این رویکرد دیگر تابع سیاست های این یا آن قدرت خارجی، دوباره تغییر نکند؛ بلکه بر پایه یک نگاه فراگیر ملی برآمده از منافع بزرگ مردم افغانستان، سامان یافته و ادامه پیدا کند.
