تروریست های داعش رهبر خود ابوبکر بغدادی را "خلیفه" و "رهبر همه مسلمانان" جهان می دانند.
این چیزی است که در همان نخستین روزهای شکل گیری این گروه و سلطه و استقرار آن بر بخشی از سرزمین های «عراق و شام» رسما از جانب سخنگویان آن اعلام شد و رسانه های غربی و عربی حامی داعش نیز به سرعت آن را منعکس کردند.
در یک ویدیوی کوتاه که در نخستین روزهای شکل گیری داعش در اینترنت منتشر شد، ابومحمد عدنانی؛ سخنگوی داعش اعلام کرده که اعضای "شورای" این گروه تشکیل جلسه داده و تصمیم به تشکیل "خلافت اسلامی" و تعیین خلیفه برای مسلمانان گرفته اند.
وی در ادامه، از ابوبکر بغدادی به عنوان خلیفه انتخابی شورای داعش نام برد.
در همین حال، ابوبکر بغدادی نیز این انتخاب را "قبول" کرد و خود را رهبر مسلمانان جهان دانست.
سخنگوی داعش در بخشی از اظهارات جدید خود، برقراری خلافت را "آرزوی قلبی همه مسلمانان" و "امید همه جهادگران" دانست.
وی همچنین افزود که از این پس گروه وی در اسناد و مکاتبات خود، به جای "دولت اسلامی عراق و شام" از عنوان "دولت اسلامی" استفاده خواهد کرد.
سخنگوی داعش در این ویدیو که «شکستن مرزها» عنوان داشت، اعلام کرد که خلافت اسلامی برپا شده و مرزهایی که بریتانیا پس از جنگ جهانی اول در خاورمیانه رسم کرده (معروف به مرزهای ساکس- پیکو) از میان رفته است .
او همه مسلمانان جهان را فراخواند که از هر جا که هستند بیعت خود را با ابوبکر بغدادی به عنوان «خلیفه مسلمین» اعلام کنند.
داعش و کارگزاران آن، با دقت و حساسیت بالایی نام ها، تعابیر و سمبل ها را انتخاب کرده بودند: دولت اسلامی، خلافت اسلامی، شکستن مرزها.
آنها و کارگزاران شان به خوبی می دانستند که امروزه آرزوی گمشده و نیاز درونی هر جوان مسلمان، بازگشت به دوران استیلا و استقرار خلافت اسلامی و زیستن در سایه دولت اسلامی است و داعش نیز از سوی مهندسان این پروژه پیچیده، مأموریت یافت تا با دادن یک آدرس غلط و انحرافی و التقاطی به این نیاز جوان مسلمان امروز، بازخوردها و نتایج تشدید این نیاز در میان جوانان مسلمان را به نفع ایدئولوژي حاکم و مسلط بر امور جهان، مصادره کند.
در این شکی نیست که تمایل به تشکیل خلافت اسلامی در میان گروه های تروریستی منسوب به اسلام گرایی که از میان طیف تندروهای وهابی مذهب، برخاسته اند، تنها به داعش محدود نمی شود.
اگرچه القاعده به عنوان مؤثرترین و بزرگترین گروه تروریستی مدعی اسلام گرایی، هرگز نسبت به تشکیل خلافت اسلامی در جهان یا دست کم کشورهای اسلامی، تمایل رسمی نشان نداد و در این زمینه، داعش نخستین گروه تروریستی است که با داعیه خلافت اسلامی در ابعاد وسیع، وارد عمل شده است؛ اما پیش از این طالبان افغانستان نیز چنین خیالاتی را در سر می پروراندند.
طالبان در همان نخستین روزهای قدرت گیری در افغانستان، قندهار را پایتخت معنوی حکومت خود اعلام کرده و از ملا عمر، به عنوان «امیرالمؤمنین» یاد کردند.
«امیرالمؤمنین» عنوانی بود که پس از ابوبکر؛ نخستین خلیفه اسلامی به همه سران حکومت های اسلامی در حکومت های اموی و عباسی اطلاق می شد.
طالبان در کنش و منش عملی شان نیز تلاش فراوانی می کردند تا مرزهای سیاسی میان حکومت های اسلامی را از میان بردارند و همین امر نیز یکی از عمده ترین دلایل و عوامل جذب نیروهای تروریست و ستیزه جو از دیگر ملیت ها و ملت های مسلمان در دیگر نقاط جهان در بدنه این گروه بود.
القاعده و هسته رهبری آن اسامه بن لادن و ایمن الظواهری در سایه طالبان بود که به رشد و شهرتی جهانی رسیدند و به یکی از پرآوازه ترین گروه های تروریستی در جهان تبدیل شدند.
شاید همین امر باعث شد که القاعده به رغم قدرت فرامرزی و جهانی اش، هرگز تمایلی رسمی به تشکیل حکومت خلافت اسلامی نشان نداد؛ زیرا رهبری آن در «بیعت» با ملا عمر قرار داشت و در پناه حکومتی که عمر رهبری آن را بر عهده داشت حملات تروریستی اش در دیگر نقاط جهان را مدیریت می کرد.
داعش اما در همان نخستین مراحل قدرت گیری دریافت که با القاعده نمی تواند به آنچه در چشم انداز خویش دارد برسد. القاعده هم متوجه خطر بالقوه داعش شد و فورا اقدام به طرد این گروه از بدنه خود کرد.
داعش اکنون با تکیه بر ثروتی که از منابع نفتی اعراب حاشیه خلیج فارس و عربستان سعودی و ترکیه و بعضا قدرت های غربی به دست می آورد و با آنها تسلیحات پیشرفته امریکایی می خرد، به جذب نیرو از کشورهای غربی و عربی می پردازد و نوعی اعاده قدرت تاریخی تندروهای منسوب به برخی فرقه های اسلامی را در چشم انداز خود قرار داده است، نیرومندتر از القاعده و دیگر گروه های نوظهور تروریستی مانند جبهه نصرت و دیگران ظاهر شده است.
داعش همچنین مرز میان سوریه و عراق را از میان برد تا نخستین گام عملی برای تحقق ایجاد دولت اسلامی عراق و شام را برداشته باشد.
کارگزاران داعش اکنون به آینده این گروه مخوف تروریستی بیشتر از پیش دل بسته اند. سرکوب انقلاب های عربی نیز توده سرخورده و خشمگین از وضع موجود را به رویکردهای تندروانه تر ترغیب کرد و این امر، به سربازگیری داعش از میان جوانان ناامید، بی آینده، عصبی، پرخاشگر و در جستجوی تغییر عرب، کمک معتنابهی نمود.
همین امر در اروپا و امریکا نیز به گونه ای دیگر جریان دارد. داعش فراخوانی جهانی داد و از جوانان دعوت کرد تا به این نیرو بپیوندند. شواهد نشان می دهد که این فراخوان بی پاسخ نماند و هزاران جوان مسلمان، تازه مسلمان و حتی غیر مسلمان از اروپا و امریکا برای ورود به جریان تروریستی داعش صف بسته و پیوسته اند. آنها همان نیرویی هستند که اگر جریانی به نام داعش برای جذب شان ایجاد نمی شد یا به اعتیاد و یا به خودکشی متوسل می شدند؛ زیرا روال یکنواخت، روزمره‌زده و فاقد روح و معنا و پیام و آینده و معنویت زندگی در غرب، دیگر نمی توانست آنها را به حرکت روی ریل زندگی ترغیب کند.
آنها به همه آنچه می خواستند رسیده بودند: از آخرین نسخه های تلفن همراه تا پول و پورنوگرافی؛ اما در پایان راه، گویی به هیچ چیز نرسیده اند؛ زیرا زندگی برای شان معنا نشده است. بر این اساس، باید خودکشی کنند؛ ولی داعش راه فریبنده تر و وسوسه انگیزتری پیشنهاد می کند که هم برای مدتی زندگی را تمدید می کند و هم فرصتی برای کسب تجربه های جدیدتر ایجاد می شود: مرگ آفرینی، کشتار، خشونت و عطش سیری ناپذیر خون ریزی.
اعلام رسمی خلافت اسلامی نیز پیش از آنکه با توجه به جغرافیای تحت کنترل، تجربه مدیریت سیاسی و اجتماعی و... داعش، یک گام عملی و واقعی باشد، بیشتر محرکی تبلیغاتی برای کسب مشروعیت و ترغیب جوامع مسلمان برای پیوستن به این گروه بود؛ زیرا با این حساب، داعش می رفت تا یک گسست نوستالژیک تاریخی میان خلافت اسلامی و حکومت های ناکارآمد اسلامی در زمان ما را جبران کند و گذشته و آینده را بهم پیوند بزند و این مطلوب توده های مسلمان بود.
اینک اما به نظر می رسد سربازان مشتاق دیروز به زندانیان سرخورده امروز بدل شده اند که تمام توان شان صرف فرار از زندان بزرگی به نام «دولت اسلامی عراق و شام» می شود.
آنهایی که از جهنم داعش جان به سلامت برده اند می دانند که چه فریب بزرگی خورده اند؛ اما ظاهرا شمار احمق ها بیشتر از هوشیاران است و برای همین، ماشین کشتار داعش همچنان در عراق و سوریه و افغانستان و لیبی و سومالی و... به وسیله برده های مرگ به پیش برده می شود.
این چیزی است که در همان نخستین روزهای شکل گیری این گروه و سلطه و استقرار آن بر بخشی از سرزمین های «عراق و شام» رسما از جانب سخنگویان آن اعلام شد و رسانه های غربی و عربی حامی داعش نیز به سرعت آن را منعکس کردند.
در یک ویدیوی کوتاه که در نخستین روزهای شکل گیری داعش در اینترنت منتشر شد، ابومحمد عدنانی؛ سخنگوی داعش اعلام کرده که اعضای "شورای" این گروه تشکیل جلسه داده و تصمیم به تشکیل "خلافت اسلامی" و تعیین خلیفه برای مسلمانان گرفته اند.
وی در ادامه، از ابوبکر بغدادی به عنوان خلیفه انتخابی شورای داعش نام برد.
در همین حال، ابوبکر بغدادی نیز این انتخاب را "قبول" کرد و خود را رهبر مسلمانان جهان دانست.
سخنگوی داعش در بخشی از اظهارات جدید خود، برقراری خلافت را "آرزوی قلبی همه مسلمانان" و "امید همه جهادگران" دانست.
وی همچنین افزود که از این پس گروه وی در اسناد و مکاتبات خود، به جای "دولت اسلامی عراق و شام" از عنوان "دولت اسلامی" استفاده خواهد کرد.
سخنگوی داعش در این ویدیو که «شکستن مرزها» عنوان داشت، اعلام کرد که خلافت اسلامی برپا شده و مرزهایی که بریتانیا پس از جنگ جهانی اول در خاورمیانه رسم کرده (معروف به مرزهای ساکس- پیکو) از میان رفته است .
او همه مسلمانان جهان را فراخواند که از هر جا که هستند بیعت خود را با ابوبکر بغدادی به عنوان «خلیفه مسلمین» اعلام کنند.
داعش و کارگزاران آن، با دقت و حساسیت بالایی نام ها، تعابیر و سمبل ها را انتخاب کرده بودند: دولت اسلامی، خلافت اسلامی، شکستن مرزها.
آنها و کارگزاران شان به خوبی می دانستند که امروزه آرزوی گمشده و نیاز درونی هر جوان مسلمان، بازگشت به دوران استیلا و استقرار خلافت اسلامی و زیستن در سایه دولت اسلامی است و داعش نیز از سوی مهندسان این پروژه پیچیده، مأموریت یافت تا با دادن یک آدرس غلط و انحرافی و التقاطی به این نیاز جوان مسلمان امروز، بازخوردها و نتایج تشدید این نیاز در میان جوانان مسلمان را به نفع ایدئولوژي حاکم و مسلط بر امور جهان، مصادره کند.
در این شکی نیست که تمایل به تشکیل خلافت اسلامی در میان گروه های تروریستی منسوب به اسلام گرایی که از میان طیف تندروهای وهابی مذهب، برخاسته اند، تنها به داعش محدود نمی شود.
اگرچه القاعده به عنوان مؤثرترین و بزرگترین گروه تروریستی مدعی اسلام گرایی، هرگز نسبت به تشکیل خلافت اسلامی در جهان یا دست کم کشورهای اسلامی، تمایل رسمی نشان نداد و در این زمینه، داعش نخستین گروه تروریستی است که با داعیه خلافت اسلامی در ابعاد وسیع، وارد عمل شده است؛ اما پیش از این طالبان افغانستان نیز چنین خیالاتی را در سر می پروراندند.
طالبان در همان نخستین روزهای قدرت گیری در افغانستان، قندهار را پایتخت معنوی حکومت خود اعلام کرده و از ملا عمر، به عنوان «امیرالمؤمنین» یاد کردند.
«امیرالمؤمنین» عنوانی بود که پس از ابوبکر؛ نخستین خلیفه اسلامی به همه سران حکومت های اسلامی در حکومت های اموی و عباسی اطلاق می شد.
طالبان در کنش و منش عملی شان نیز تلاش فراوانی می کردند تا مرزهای سیاسی میان حکومت های اسلامی را از میان بردارند و همین امر نیز یکی از عمده ترین دلایل و عوامل جذب نیروهای تروریست و ستیزه جو از دیگر ملیت ها و ملت های مسلمان در دیگر نقاط جهان در بدنه این گروه بود.
القاعده و هسته رهبری آن اسامه بن لادن و ایمن الظواهری در سایه طالبان بود که به رشد و شهرتی جهانی رسیدند و به یکی از پرآوازه ترین گروه های تروریستی در جهان تبدیل شدند.
شاید همین امر باعث شد که القاعده به رغم قدرت فرامرزی و جهانی اش، هرگز تمایلی رسمی به تشکیل حکومت خلافت اسلامی نشان نداد؛ زیرا رهبری آن در «بیعت» با ملا عمر قرار داشت و در پناه حکومتی که عمر رهبری آن را بر عهده داشت حملات تروریستی اش در دیگر نقاط جهان را مدیریت می کرد.
داعش اما در همان نخستین مراحل قدرت گیری دریافت که با القاعده نمی تواند به آنچه در چشم انداز خویش دارد برسد. القاعده هم متوجه خطر بالقوه داعش شد و فورا اقدام به طرد این گروه از بدنه خود کرد.
داعش اکنون با تکیه بر ثروتی که از منابع نفتی اعراب حاشیه خلیج فارس و عربستان سعودی و ترکیه و بعضا قدرت های غربی به دست می آورد و با آنها تسلیحات پیشرفته امریکایی می خرد، به جذب نیرو از کشورهای غربی و عربی می پردازد و نوعی اعاده قدرت تاریخی تندروهای منسوب به برخی فرقه های اسلامی را در چشم انداز خود قرار داده است، نیرومندتر از القاعده و دیگر گروه های نوظهور تروریستی مانند جبهه نصرت و دیگران ظاهر شده است.
داعش همچنین مرز میان سوریه و عراق را از میان برد تا نخستین گام عملی برای تحقق ایجاد دولت اسلامی عراق و شام را برداشته باشد.
کارگزاران داعش اکنون به آینده این گروه مخوف تروریستی بیشتر از پیش دل بسته اند. سرکوب انقلاب های عربی نیز توده سرخورده و خشمگین از وضع موجود را به رویکردهای تندروانه تر ترغیب کرد و این امر، به سربازگیری داعش از میان جوانان ناامید، بی آینده، عصبی، پرخاشگر و در جستجوی تغییر عرب، کمک معتنابهی نمود.
همین امر در اروپا و امریکا نیز به گونه ای دیگر جریان دارد. داعش فراخوانی جهانی داد و از جوانان دعوت کرد تا به این نیرو بپیوندند. شواهد نشان می دهد که این فراخوان بی پاسخ نماند و هزاران جوان مسلمان، تازه مسلمان و حتی غیر مسلمان از اروپا و امریکا برای ورود به جریان تروریستی داعش صف بسته و پیوسته اند. آنها همان نیرویی هستند که اگر جریانی به نام داعش برای جذب شان ایجاد نمی شد یا به اعتیاد و یا به خودکشی متوسل می شدند؛ زیرا روال یکنواخت، روزمره‌زده و فاقد روح و معنا و پیام و آینده و معنویت زندگی در غرب، دیگر نمی توانست آنها را به حرکت روی ریل زندگی ترغیب کند.
آنها به همه آنچه می خواستند رسیده بودند: از آخرین نسخه های تلفن همراه تا پول و پورنوگرافی؛ اما در پایان راه، گویی به هیچ چیز نرسیده اند؛ زیرا زندگی برای شان معنا نشده است. بر این اساس، باید خودکشی کنند؛ ولی داعش راه فریبنده تر و وسوسه انگیزتری پیشنهاد می کند که هم برای مدتی زندگی را تمدید می کند و هم فرصتی برای کسب تجربه های جدیدتر ایجاد می شود: مرگ آفرینی، کشتار، خشونت و عطش سیری ناپذیر خون ریزی.
اعلام رسمی خلافت اسلامی نیز پیش از آنکه با توجه به جغرافیای تحت کنترل، تجربه مدیریت سیاسی و اجتماعی و... داعش، یک گام عملی و واقعی باشد، بیشتر محرکی تبلیغاتی برای کسب مشروعیت و ترغیب جوامع مسلمان برای پیوستن به این گروه بود؛ زیرا با این حساب، داعش می رفت تا یک گسست نوستالژیک تاریخی میان خلافت اسلامی و حکومت های ناکارآمد اسلامی در زمان ما را جبران کند و گذشته و آینده را بهم پیوند بزند و این مطلوب توده های مسلمان بود.
اینک اما به نظر می رسد سربازان مشتاق دیروز به زندانیان سرخورده امروز بدل شده اند که تمام توان شان صرف فرار از زندان بزرگی به نام «دولت اسلامی عراق و شام» می شود.
آنهایی که از جهنم داعش جان به سلامت برده اند می دانند که چه فریب بزرگی خورده اند؛ اما ظاهرا شمار احمق ها بیشتر از هوشیاران است و برای همین، ماشین کشتار داعش همچنان در عراق و سوریه و افغانستان و لیبی و سومالی و... به وسیله برده های مرگ به پیش برده می شود.
