افغانستان، پاکستان و امریکا اعلام کرده اند که متعهد اند "فورا" را‌ه‌های از سرگیری مذاکرات صلح دولت افغانستان با "گروه‌های طالبان" را بررسی کنند.
در اعلامیه منتشر شده پس از دیدار اشرف غنی؛ رئیس جمهوری افغانستان، نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان و ریچادر اولسن؛ نماینده ویژه امریکا برای این دو کشور آمده است:"تمامی تلاش‌ها برای مذاکره میان دولت افغانستان و گروه‌های طالبان مورد حمایت و تشویق قرار خواهد گرفت. هر سه جانب یکجا با هم کار می‌کنند تا شرایطی را به وجود آورند که مشارکت گروه‌های طالبان را در روند صلح تشویق کند و به آنها نشان دهد که یک گزینه واقعی سیاسی در برابر خود دارند."
در این اعلامیه آمده که افغانستان، پاکستان و امریکا تلاش‌های دیپلماتیک را برای پایان دادن به جنگ در افغانستان تسریع می‌کنند.
همچنین براساس این اعلامیه، افغانستان و پاکستان توافق می‌کنند که همه انواع تروریزم تهدید جدی برای دو کشور و منطقه هستند و هردو کشور متعهد می‌شوند تا به گروه‌های "خشونت‌گرای تندرو" اجازه ندهند از خاک شان استفاده کنند.
اگر آنچه در رسانه ها اعلام شده است با واقعیت های پشت درهای بسته که میان اشرف غنی و نواز شریف، رد و بدل شد و امریکا هم حتما در جریان جرئیات دقیق آن قرار دارد، همخوانی داشته باشد، سفر اخیر آقای غنی به پاکستان، با یک دستاورد بسیار مهم همراه بوده است.
اینکه او موفق شده امریکا و پاکستان را در زمینه صلح مورد نظر خود با طالبان، همراه کند، به باور کارشناسان، یک تحول عمیق و بنیادی است؛ زیرا به عقیده تحلیلگران، مهم ترین دلیل ناکامی روند صلح در سال های گذشته، عدم صداقت و همراهی امریکا و پاکستان با اهداف افغانستان در زمینه صلح بوده است.
امریکا و پاکستان، شرکای استراتژیک جنگ با ترورریزم محسوب می شوند؛ هرچند شماری قابل توجه از آگاهان عقیده دارند که در موارد فراوانی، عملکرد این دو کشور در برابر تروریزم به گونه ای بوده است که میان مبارزه یا رابطه آنها با تروریزم، تردیدهایی عمیق و جدی به میان می آید.
حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین، بارها بر این نکته تاکید کرده که اسم رمز موفقیت تلاش های صلح در افغانستان، همکاری صادقانه و واقعی امریکا و پاکستان است.
کارشناسان هم با تایید این سخنان کرزی می گویند که پاکستان از سازمان دهندگان، حامیان و پناه دهندگان اصلی گروه های مختلف تروریستی است. همین اکنون طالبان، برنامه های نظامی و تروریستی خود را در پاکستان و به کمک کارشناسان فنی و راهبردی آی اس آی، تدوین و تنظیم و طراحی می کنند و در افغانستان به اجرا می گذارند؛ بنابراین، همراهی این کشور با روند صلح افغانستان، یک ضرورت جدی و همه جانبه است.
امریکا هم شریک، دوست و هم پیمان پاکستان است. بر تمام امور آن کشور، سلطه و اشراف و نفوذ دارد؛ بنابراین، اگر اراده کند به آسانی می تواند هم پاکستان و هم طالبان را مجاب و مجبور به پذیرش طرح های صلح افغانستان کند؛ اما تاکنون بنا به هر دلیلی، نخواسته چنین کند و این، عمیقا معنادار است.
در هر حال، اینک و در حاشیه نشست قلب آسیا در اسلام آباد، سه جانب، اعلام کرده اند که تلاش های صلح با «گروه های طالبان» به صورت «فوری» از سر گرفته خواهد شد.
این نکته مهمی است که «گروه ها»ی طالبان را در این چارچوب در نظر گرفته اند.
مساله مهم دیگر هم این است که پاکستان قول داده است با گروه های تروریستی آشتی ناپذیر و ستیزه جو با افغانستان به صورت مشترک، مبارزه خواهد کرد. هرچند این نوع تعهدات پیشتر هم مطرح شده است؛ بنابراین، برای اثبات آن باید منتظر اقدامات عملی هر سه طرف بود.
در این میان اما هنوز یک نگرانی بزرگ، از دید آگاهان به قوت خود باقی است و آن، دلایل استعفای معنادار رحمت الله نبیل؛ رییس امنیت ملی کشور است.
او پیشتر و همزمان با سفر غنی به اسلام آباد، انتقادهای تندی را علیه پاکستان در صفحه فیسبوک خود منعکس کرده بود و امروز نیز رسما متن استعفایش را منتشر کرد که بر اساس آن، او نسبت به برخی سیاست ها ابراز نارضایتی می کند و می گوید که فشارها از سوی اشرف غنی بر او شدت یافته و آقای غنی بارها به صورت شفاهی از او خواستار استعفا شده است.
با این حساب، کارشناسان می گویند که این نگرانی وجود دارد که مبادا در پشت درهای بسته در اسلام آباد، چیزهایی رد و بدل شده باشد که ناخشنودی ملی گرایان مخالف پاکستان مانند آقای نبیل را به اندازه ای برانگیخته که او حاضر به استعفا شده است.
در اعلامیه منتشر شده پس از دیدار اشرف غنی؛ رئیس جمهوری افغانستان، نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان و ریچادر اولسن؛ نماینده ویژه امریکا برای این دو کشور آمده است:"تمامی تلاش‌ها برای مذاکره میان دولت افغانستان و گروه‌های طالبان مورد حمایت و تشویق قرار خواهد گرفت. هر سه جانب یکجا با هم کار می‌کنند تا شرایطی را به وجود آورند که مشارکت گروه‌های طالبان را در روند صلح تشویق کند و به آنها نشان دهد که یک گزینه واقعی سیاسی در برابر خود دارند."
در این اعلامیه آمده که افغانستان، پاکستان و امریکا تلاش‌های دیپلماتیک را برای پایان دادن به جنگ در افغانستان تسریع می‌کنند.
همچنین براساس این اعلامیه، افغانستان و پاکستان توافق می‌کنند که همه انواع تروریزم تهدید جدی برای دو کشور و منطقه هستند و هردو کشور متعهد می‌شوند تا به گروه‌های "خشونت‌گرای تندرو" اجازه ندهند از خاک شان استفاده کنند.
اگر آنچه در رسانه ها اعلام شده است با واقعیت های پشت درهای بسته که میان اشرف غنی و نواز شریف، رد و بدل شد و امریکا هم حتما در جریان جرئیات دقیق آن قرار دارد، همخوانی داشته باشد، سفر اخیر آقای غنی به پاکستان، با یک دستاورد بسیار مهم همراه بوده است.
اینکه او موفق شده امریکا و پاکستان را در زمینه صلح مورد نظر خود با طالبان، همراه کند، به باور کارشناسان، یک تحول عمیق و بنیادی است؛ زیرا به عقیده تحلیلگران، مهم ترین دلیل ناکامی روند صلح در سال های گذشته، عدم صداقت و همراهی امریکا و پاکستان با اهداف افغانستان در زمینه صلح بوده است.
امریکا و پاکستان، شرکای استراتژیک جنگ با ترورریزم محسوب می شوند؛ هرچند شماری قابل توجه از آگاهان عقیده دارند که در موارد فراوانی، عملکرد این دو کشور در برابر تروریزم به گونه ای بوده است که میان مبارزه یا رابطه آنها با تروریزم، تردیدهایی عمیق و جدی به میان می آید.
حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین، بارها بر این نکته تاکید کرده که اسم رمز موفقیت تلاش های صلح در افغانستان، همکاری صادقانه و واقعی امریکا و پاکستان است.
کارشناسان هم با تایید این سخنان کرزی می گویند که پاکستان از سازمان دهندگان، حامیان و پناه دهندگان اصلی گروه های مختلف تروریستی است. همین اکنون طالبان، برنامه های نظامی و تروریستی خود را در پاکستان و به کمک کارشناسان فنی و راهبردی آی اس آی، تدوین و تنظیم و طراحی می کنند و در افغانستان به اجرا می گذارند؛ بنابراین، همراهی این کشور با روند صلح افغانستان، یک ضرورت جدی و همه جانبه است.
امریکا هم شریک، دوست و هم پیمان پاکستان است. بر تمام امور آن کشور، سلطه و اشراف و نفوذ دارد؛ بنابراین، اگر اراده کند به آسانی می تواند هم پاکستان و هم طالبان را مجاب و مجبور به پذیرش طرح های صلح افغانستان کند؛ اما تاکنون بنا به هر دلیلی، نخواسته چنین کند و این، عمیقا معنادار است.
در هر حال، اینک و در حاشیه نشست قلب آسیا در اسلام آباد، سه جانب، اعلام کرده اند که تلاش های صلح با «گروه های طالبان» به صورت «فوری» از سر گرفته خواهد شد.
این نکته مهمی است که «گروه ها»ی طالبان را در این چارچوب در نظر گرفته اند.
مساله مهم دیگر هم این است که پاکستان قول داده است با گروه های تروریستی آشتی ناپذیر و ستیزه جو با افغانستان به صورت مشترک، مبارزه خواهد کرد. هرچند این نوع تعهدات پیشتر هم مطرح شده است؛ بنابراین، برای اثبات آن باید منتظر اقدامات عملی هر سه طرف بود.
در این میان اما هنوز یک نگرانی بزرگ، از دید آگاهان به قوت خود باقی است و آن، دلایل استعفای معنادار رحمت الله نبیل؛ رییس امنیت ملی کشور است.
او پیشتر و همزمان با سفر غنی به اسلام آباد، انتقادهای تندی را علیه پاکستان در صفحه فیسبوک خود منعکس کرده بود و امروز نیز رسما متن استعفایش را منتشر کرد که بر اساس آن، او نسبت به برخی سیاست ها ابراز نارضایتی می کند و می گوید که فشارها از سوی اشرف غنی بر او شدت یافته و آقای غنی بارها به صورت شفاهی از او خواستار استعفا شده است.
با این حساب، کارشناسان می گویند که این نگرانی وجود دارد که مبادا در پشت درهای بسته در اسلام آباد، چیزهایی رد و بدل شده باشد که ناخشنودی ملی گرایان مخالف پاکستان مانند آقای نبیل را به اندازه ای برانگیخته که او حاضر به استعفا شده است.
