آمادگی ها برای استقبال پرشکوه از نوروز؛ جشن طبیعت

نوروز در راه است و طبیعت در حال زنده شدن، زمین لباس سفید زمستانی را از تن برون کرده و جامه سبز بهاری بر تن می کند.
رستاخیز عظیمی که دورنمای قیامت را به عینیت تبدیل می‌کند... آری! تنیدن ریشه ها در درون زمین، رشد ساقه ها و سرسبزشدن شاخه ها و همچنین زنده شدن حشرات، نمونه ای از رستاخیز عظیم طبیعت است.
محمد نادر؛ یکی از شهروندان کابل در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آو) گفت که مردم افغانستان از این روز طبق سنت های دیرینه خود استقبال می کنند و آن را گرامی می دارند.
به گفته وی سرگرمی هایی چون تخم جنگی، کشتی گیری، سگ جنگی، خروس جنگی، آوازخوانی و... شامل آیین هایی است که در این روز برگزار می گردد.
وی علاوه کرد که مردم افغانستان پیش از حلول سال نو، آمادگی های لازم را به پیشواز این روز تاریخی، روی دست می گیرند. از قبیل درست کردن لباس، خانه تکانی، خرید میوه های خشک، زیارت رفتن و...
همچنین به گفته وی، نوروز یک جشن ملی است که همراه با جوانه زدن دانه ها از دل خاک و شکفتن گل ها، برگ آوردن درختان، وزیدن نسیم روحبخش صبحگاهان بهاری و طولانی شدن روزها تجلیل می‌شود.
نوروز با تحول و دگرگونی عجیبی همراه است، بعد از مدتی سکوت و خاموشی، جوش و خروش در طبیعت رونما می شود و زمین مرده دوباره زنده می گردد، انسان ها همراه با صفحه غبرا تغییراتی در زندگی مادی و معنوی و همچنین منزل و خانه های شان ایجاد می کنند.
گرامیداشت از نوروز در افغانستان، سابقه ای بسیار طولانی دارد که با وجود هزاران سال، فراز و نشیب هنوزهم یکی از شاخص های اساسی فرهنگی در این کشور به حساب می آید.
نوروز تنها یک سالروز تقویمی و آغاز تازه در گردش زمین نیست؛ بلکه در تاریخ و فرهنگ افغانستان مظهر بزرگداشت از زندگی طبیعت و ارزش های انسانی است که ریشه ای عمیق در شعر و ادب و رسوم خانوادگی و اجتماعی این کشور دارد.
عمر این سنت، به درازای عمر اقوام آریایی در این خاک است. آیین های نوروزی در افغانستان پیشینه ای حداقل ۳۰۰۰ ساله داشته و ریشه عمیقی در نظام مذهبی زرتشتیان دارد که تا غلبه اسلام، در این سرزمین رایج بوده است.
بعد از ظهور اسلام، نوروز در این کشور با ارزش های دینی درآمیخت و غنای بیشتری یافت؛ چنانچه بر افراشتن پرچم حضرت علی(ع) در گوشه گوشه کشور، به خصوص در مزارشریف، نشانه ای از رواج آیین های نوروزی در افغانستان است و پس از آن تا چهل روز مردم در دشت هایی که پر از گل سرخ می شوند به گردش می روند.
برخی بر این باور اند که نوروز بر علاوه ویژگی های ذکرشده، زمان پیدایش جهان است و نیز بعضی را عقیده بر این است که در این روز، روان آدمیان اعم از بهشتیان و دوزخیان به زمین فرستاده می شود و هرکدام از میهن و موطن خود دیدن می کنند.
با تمام گفته ها و افسانه ها در رابطه با نوروز، یک امر، بسیار واضح و انکارناپذیر است و آن تازگی بخشیدن به طبیعت و فرح روحی انسان هاست که جزء طبیعت است.