سرزمین مکه،در واپسین ایام حیات پر فروغ رسول ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) و سرور تمام عالم، حماسه عظیم حجۀ الوداع را به نظاره نشست و خدای کعبه شاهد آخرین طوافهای عاشقانه و زمزمه های محبانه رسول اکرم(ص) بود.
درحالی که هنوز نگرانی انجام آخرین و والاترین مأموریت،در سیمای روحانی رسول اکرم (ص) موج می زد و شانه های خسته حضرتش سنگینی مهم ترین امانت الهی و حساس ترین ابلاغ رسالت معنوی را متحمل می شد، اشراقات فیض الهی و نفحات قدس رحمانی وزیدن گرفت که:ای پیامبر! آنچه به سوی تو نازل شد،به مردم ابلاغ کن و اگر انجام ندهی، رسالت الهی را به انجام نرسانده ای و بدان که خداوند تو را از مردمان محافظت می کندˈ.
پس از اتمام مناسک عبادی حج، یگانه سفیر توحید ، محمد مصطفی(ص) خود را محیّای ابلاغ حیاتی ترین پیام الهی خویش کرد و در راه بازگشت به وادی مقدس ˈغدیرخمˈ قدم نهاد و زیر تابش شدید آفتاب نیمروز حجاز، شجره طوبای ولایت را بر بستر خلقت معرفی نمود.
حضرت محمد (ص) خطاب به مردم و حجاج فرمود:ˈأَلْیَومَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتیˈامروز دین شما را برایتان کامل نموده و نعمت خود را بر شما تمام کردم.
آری اینگونه شد که درآخرین سال غروب آفتاب رسالت(ص) مهتاب منیر ولایت به گلبانگ مقدس ˈمَنْ کُنْتَ مَولاهُ فَهذا عَلیٌّ مَؤلاهˈ طلوع کرد و به پرتو وجودش دلهای شیفتگان حق و حقیقت را از عشق و شعف به خود آکنده ساخت.
رسول اکرم(ص) فرمود:هنگامی که خورشید را از دست دادید، از ماه پیروی کنید! آنگاه در جواب کسی که سؤال کرد: خورشید و ماه چیست؟ فرمود: ˈخورشید منم وماه، علی استˈ.
حضرت علی مرتضی(ع)، عروة وثقای رحمانی، مرآت خفیه تمام نمای انسانی و نور فروزنده مشکات هدایتی است که تنها شب زنده داران و سحرخیزان سوخته عشق و اشتیاق و شیفتگان قرب، شایسته رؤیت جمال منور ولایت و لایق شراب طهور ساقی کوثر معرفت هستند و نامحرمان وصالش را خواب غفلت فرا گرفته، منکران مقامش از قافله شبروان دور افتاده اند.
تا جایی که حضرت باقر العلوم(ع) فرمود: بعد از پیامبر(ص) همه مرتد شدند، به جز سه نفر: سلمان و ابوذر و مقداد، راوی پرسید: پس عمار چطور؟ فرمود: عمار قدری اعراض کرد و سپس بازگشت نمود، البته اگر منظورت کسی باشد که هرگز شک نکرده و چیزی از ذهنش نگذشته باشد، او جز مقداد نیست.
امّا سلمان در قلبش این گذشت که آیا واقعا امیر المؤمنین(ع) دارای اسم اعظم الله است که اگر بدان تکلّم کند، زمین همه را در خود فرو می برد؛ البته همین طور هم بود، پس او تردید کرد و گردنش خشک شد و تنها و رها چون بیابان خالی افتاد، پس امیر المؤمنین(ع) بر او گذر کرد و فرمود: ای ابی عبدالله(سلمان)! این خشکی گردن از آن تردید است؛ پس بیعت کن، او نیز بیعت کرد. و امّا ابوذر، امیر المؤمنین به او امر کرد که سکوت اختیار کند و او کسی بود که از سرزنش هیچ کسی واهمه نداشت و نتوانست سکوت کند.
لذا پیمودن صراط ولایت، راه بس صعب و دشواری است که هر کسی را یارای استقامت و پیمودن آن نمی باشد و نیل به کوثر غدق رحیمی در فراز قله کوهسار ایمان نیازمند صدق و اخلاص و پایداری نسبت به معارف بیکران رحمانی است.
چه اینکه مهتاب ولایت علی(ع) پردهگشای اسرار و عجایب شگرفی است که بر جان دلبستگان کثرات و وابستگان حضیض ناسوت سنگین می آید و قادر به رؤیت عظایم بطون قرآن و اسرار کهکشانهای عظیم معنویت و عرفان در مرآت تمام نمای ماه ولایت نمی باشند.
اشرف پیغمبران، سراج روشن هدایت رهروان، محمد مصطفی(ص) فرمود: از شما مردی باشد که بر تأویل قرآن کارزار کند، همچنان که من بر تنزیل قرآن کارزار می کنم - آنگاه دست مبارک خویش را بر دوش علی(ع) نهاد و فرمود: - آن مرد این کس است.
به امید روزی که مهدی فاطمه (س) آن قافله سالار عشق و حقیقت با ظهور خود چشم تمام ستمدیدگان و دوستداران واقعی خود را به نورجمال خود منور نموده و جهان را پر از عدل و داد نماید.
منبع : ایرنا
درحالی که هنوز نگرانی انجام آخرین و والاترین مأموریت،در سیمای روحانی رسول اکرم (ص) موج می زد و شانه های خسته حضرتش سنگینی مهم ترین امانت الهی و حساس ترین ابلاغ رسالت معنوی را متحمل می شد، اشراقات فیض الهی و نفحات قدس رحمانی وزیدن گرفت که:ای پیامبر! آنچه به سوی تو نازل شد،به مردم ابلاغ کن و اگر انجام ندهی، رسالت الهی را به انجام نرسانده ای و بدان که خداوند تو را از مردمان محافظت می کندˈ.
پس از اتمام مناسک عبادی حج، یگانه سفیر توحید ، محمد مصطفی(ص) خود را محیّای ابلاغ حیاتی ترین پیام الهی خویش کرد و در راه بازگشت به وادی مقدس ˈغدیرخمˈ قدم نهاد و زیر تابش شدید آفتاب نیمروز حجاز، شجره طوبای ولایت را بر بستر خلقت معرفی نمود.
حضرت محمد (ص) خطاب به مردم و حجاج فرمود:ˈأَلْیَومَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتیˈامروز دین شما را برایتان کامل نموده و نعمت خود را بر شما تمام کردم.
آری اینگونه شد که درآخرین سال غروب آفتاب رسالت(ص) مهتاب منیر ولایت به گلبانگ مقدس ˈمَنْ کُنْتَ مَولاهُ فَهذا عَلیٌّ مَؤلاهˈ طلوع کرد و به پرتو وجودش دلهای شیفتگان حق و حقیقت را از عشق و شعف به خود آکنده ساخت.
رسول اکرم(ص) فرمود:هنگامی که خورشید را از دست دادید، از ماه پیروی کنید! آنگاه در جواب کسی که سؤال کرد: خورشید و ماه چیست؟ فرمود: ˈخورشید منم وماه، علی استˈ.
حضرت علی مرتضی(ع)، عروة وثقای رحمانی، مرآت خفیه تمام نمای انسانی و نور فروزنده مشکات هدایتی است که تنها شب زنده داران و سحرخیزان سوخته عشق و اشتیاق و شیفتگان قرب، شایسته رؤیت جمال منور ولایت و لایق شراب طهور ساقی کوثر معرفت هستند و نامحرمان وصالش را خواب غفلت فرا گرفته، منکران مقامش از قافله شبروان دور افتاده اند.
تا جایی که حضرت باقر العلوم(ع) فرمود: بعد از پیامبر(ص) همه مرتد شدند، به جز سه نفر: سلمان و ابوذر و مقداد، راوی پرسید: پس عمار چطور؟ فرمود: عمار قدری اعراض کرد و سپس بازگشت نمود، البته اگر منظورت کسی باشد که هرگز شک نکرده و چیزی از ذهنش نگذشته باشد، او جز مقداد نیست.
امّا سلمان در قلبش این گذشت که آیا واقعا امیر المؤمنین(ع) دارای اسم اعظم الله است که اگر بدان تکلّم کند، زمین همه را در خود فرو می برد؛ البته همین طور هم بود، پس او تردید کرد و گردنش خشک شد و تنها و رها چون بیابان خالی افتاد، پس امیر المؤمنین(ع) بر او گذر کرد و فرمود: ای ابی عبدالله(سلمان)! این خشکی گردن از آن تردید است؛ پس بیعت کن، او نیز بیعت کرد. و امّا ابوذر، امیر المؤمنین به او امر کرد که سکوت اختیار کند و او کسی بود که از سرزنش هیچ کسی واهمه نداشت و نتوانست سکوت کند.
لذا پیمودن صراط ولایت، راه بس صعب و دشواری است که هر کسی را یارای استقامت و پیمودن آن نمی باشد و نیل به کوثر غدق رحیمی در فراز قله کوهسار ایمان نیازمند صدق و اخلاص و پایداری نسبت به معارف بیکران رحمانی است.
چه اینکه مهتاب ولایت علی(ع) پردهگشای اسرار و عجایب شگرفی است که بر جان دلبستگان کثرات و وابستگان حضیض ناسوت سنگین می آید و قادر به رؤیت عظایم بطون قرآن و اسرار کهکشانهای عظیم معنویت و عرفان در مرآت تمام نمای ماه ولایت نمی باشند.
اشرف پیغمبران، سراج روشن هدایت رهروان، محمد مصطفی(ص) فرمود: از شما مردی باشد که بر تأویل قرآن کارزار کند، همچنان که من بر تنزیل قرآن کارزار می کنم - آنگاه دست مبارک خویش را بر دوش علی(ع) نهاد و فرمود: - آن مرد این کس است.
به امید روزی که مهدی فاطمه (س) آن قافله سالار عشق و حقیقت با ظهور خود چشم تمام ستمدیدگان و دوستداران واقعی خود را به نورجمال خود منور نموده و جهان را پر از عدل و داد نماید.
منبع : ایرنا
منبع : خبرگزاری آوا- کابل
