دعوای افغانستان و پاکستان بر سر جنگجویان و تروریست هایی که گفته می شود در دو سوی مرز، خانه های امنی برای خود دارند و از آن مراکز، علیه اهداف مورد نظر خود حملات خونین و مرگباری را سامان می دهند بار دیگر تشدید شده است.
این دعوا این بار همزمان از سوی هر دو کشور دو سوی مرز، علیه همدیگر طرح می شود. روزدوشنبه بر بنیاد ادعای پاکستان بیش از 100 تروریست که از ولایت کنر افغانستان وارد خاک پاکستان شده بودند بر مرزبانان پاکستانی حمله کردند و شش سرباز آن کشور در نتیجه تبادل آتش میان دو طرف کشته شدند.
یک مقام ارشد ارتش پاکستان به خبرگزاری فرانسه گفته است که در این حادثه، یازده سرباز این کشور ناپدید شدند که "هفت تن از این سربازان کشته و سپس سربریده شده اند."
مقام های پاکستانی مدعی اند که این هفت سرباز "از سوی جنگجویان وارد شده از خاک افغانستان" سر بریده شده اند.
گفته می شود این زد و خورد در منطقه دیربالا که منطقه ای هم مرز میان افغانستان و پاکستان است صورت گرفته است.
پاکستان در اعتراض به این امر، کاردار اول سفارت افغانستان در اسلام آباد را فراخوانده و مراتب "اعتراض شدید" خود را نسبت به این حادثه به اطلاع وی رسانده است.
راجا پرویز اشرف؛ نخست وزیر تازه پاکستان نیز این 'حملات' را محکوم کرده و گفته که این مساله را با رییس جمهور کرزی مورد بحث قرار خواهد داد.
احتمال می رود او به زودی به افغانستان سفر کند.
این در حالی است که در همان روز(دوشنبه)، صدها نفر از ساکنان ولایت کنر در اعتراض به حملات موشکی پاکستان بر این ولایت، دست به تظاهرات زدند. حملات موشکی پاکستان بر ولایت کنر از خزان(پاییز) سال گذشته آغاز شد و تاکنون اقدامی اساسی از سوی هیچیک از دو کشور حمله کننده و مورد حمله، در راستای توقف این روند، انجام نشده و به نظر می رسد به دنبال اتهامات جدید و البته عجیب پاکستان علیه افغانستان، این امر توجیه تازه ای پیدا خواهد کرد.
افغانستان همواره پس از هر حادثه ای تروریستی در افغانستان، انگشت اتهام را به سوی پاکستان نشانه رفته و از آن کشور خواسته است؛ تا با لانه های امن تروریست های آن سوی مرز، برخوردی جدی نماید؛ اما به ندرت اتفاق می افتد که پاکستان نیز افغانستان را متهم به پناه دادن به تروریزم و عدم اقدام علیه پناهگاه های امن آنها در مناطق مرزی با پاکستان کند.
به دنبال رویدادهای تازه روز دوشنبه در هر دو سوی مرز، به نظر می رسد روند تنش هایی که از یک سال گذشته تاکنون به صورت مشهودی رو به رشد و افزایش بوده، شدت یابد.
تفاوت این مرحله در این است که اکنون افغانستان خود به عنوان عامل گسترش تروریزم در منطقه، معرفی می شود؛ همان مشخصه ای که تاکنون به دولت پاکستان نسبت داده می شد.
آگاهان پیش بینی می کنند که احتمالا پاکستان با این ترفند در پی آن است که از حجم فشارهای یکجانبه ای که علیه آن کشور از سوی جبهه رویاروی تروریزم وارد می شود بکاهد و بخشی از این مشکل را به خود افغانستان و نیروهای خارجی مستقر در این کشور نسبت دهد و از جانب دیگر، حملات موشکی خود بر مناطق مرزی افغانستان نظیر ولایت کنر را هم توجیه کند.
این حملات از سوی دیگر، شاید بخشی از استراتژی پاکستان به منظور پاسخ دادن به تداوم حملات هوایی امریکا بر خاک آن کشور باشد.
اما در این میان یک واقعیت را نمی توان نادیده گرفت و آن، سکوت پرسش برانگیز نیروهای خارجی در قبال نفوذ و رشد تروریزم در مناطقی از خاک افغانستان است.
نیروهای خارجی با آنکه می دانند بخش هایی از خاک کشور عملا در تصرف نیروهای تروریستی در حال جنگ با مردم و دولت افغانستان قرار دارد، هیچ اقدامی علیه آن نمی کنند و تمام توجه خود را بر خانه های غیرنظامیان متمرکز کرده اند.
از جانب دیگر، این نیروها به جای آنکه سعی در کشاندن پاکستان به عنوان کشوری که خود مدعی است قربانی تروریزم می باشد، به روند مبارزه با تروریزم کنند، با انجام حملات هوایی غیرموثر و در عین حال، حساسیت برانگیز برای پاکستانی ها، بر وخامت اوضاع می افزایند.
براین اساس، دو کشور افغانستان و پاکستان به جای آنکه همدیگر را متهم به پناه دادن به تروریزم کنند، بهتر است در یک روند همکاری مشترک در برابر تروریزم، جبهه واحدی تشکیل دهند، جبهه ای که هم به سرکوب تروریزم کمک کند و هم دو کشور را از حضور و هجوم نیروهای بیگانه بی نیاز سازد.
این دعوا این بار همزمان از سوی هر دو کشور دو سوی مرز، علیه همدیگر طرح می شود. روزدوشنبه بر بنیاد ادعای پاکستان بیش از 100 تروریست که از ولایت کنر افغانستان وارد خاک پاکستان شده بودند بر مرزبانان پاکستانی حمله کردند و شش سرباز آن کشور در نتیجه تبادل آتش میان دو طرف کشته شدند.
یک مقام ارشد ارتش پاکستان به خبرگزاری فرانسه گفته است که در این حادثه، یازده سرباز این کشور ناپدید شدند که "هفت تن از این سربازان کشته و سپس سربریده شده اند."
مقام های پاکستانی مدعی اند که این هفت سرباز "از سوی جنگجویان وارد شده از خاک افغانستان" سر بریده شده اند.
گفته می شود این زد و خورد در منطقه دیربالا که منطقه ای هم مرز میان افغانستان و پاکستان است صورت گرفته است.
پاکستان در اعتراض به این امر، کاردار اول سفارت افغانستان در اسلام آباد را فراخوانده و مراتب "اعتراض شدید" خود را نسبت به این حادثه به اطلاع وی رسانده است.
راجا پرویز اشرف؛ نخست وزیر تازه پاکستان نیز این 'حملات' را محکوم کرده و گفته که این مساله را با رییس جمهور کرزی مورد بحث قرار خواهد داد.
احتمال می رود او به زودی به افغانستان سفر کند.
این در حالی است که در همان روز(دوشنبه)، صدها نفر از ساکنان ولایت کنر در اعتراض به حملات موشکی پاکستان بر این ولایت، دست به تظاهرات زدند. حملات موشکی پاکستان بر ولایت کنر از خزان(پاییز) سال گذشته آغاز شد و تاکنون اقدامی اساسی از سوی هیچیک از دو کشور حمله کننده و مورد حمله، در راستای توقف این روند، انجام نشده و به نظر می رسد به دنبال اتهامات جدید و البته عجیب پاکستان علیه افغانستان، این امر توجیه تازه ای پیدا خواهد کرد.
افغانستان همواره پس از هر حادثه ای تروریستی در افغانستان، انگشت اتهام را به سوی پاکستان نشانه رفته و از آن کشور خواسته است؛ تا با لانه های امن تروریست های آن سوی مرز، برخوردی جدی نماید؛ اما به ندرت اتفاق می افتد که پاکستان نیز افغانستان را متهم به پناه دادن به تروریزم و عدم اقدام علیه پناهگاه های امن آنها در مناطق مرزی با پاکستان کند.
به دنبال رویدادهای تازه روز دوشنبه در هر دو سوی مرز، به نظر می رسد روند تنش هایی که از یک سال گذشته تاکنون به صورت مشهودی رو به رشد و افزایش بوده، شدت یابد.
تفاوت این مرحله در این است که اکنون افغانستان خود به عنوان عامل گسترش تروریزم در منطقه، معرفی می شود؛ همان مشخصه ای که تاکنون به دولت پاکستان نسبت داده می شد.
آگاهان پیش بینی می کنند که احتمالا پاکستان با این ترفند در پی آن است که از حجم فشارهای یکجانبه ای که علیه آن کشور از سوی جبهه رویاروی تروریزم وارد می شود بکاهد و بخشی از این مشکل را به خود افغانستان و نیروهای خارجی مستقر در این کشور نسبت دهد و از جانب دیگر، حملات موشکی خود بر مناطق مرزی افغانستان نظیر ولایت کنر را هم توجیه کند.
این حملات از سوی دیگر، شاید بخشی از استراتژی پاکستان به منظور پاسخ دادن به تداوم حملات هوایی امریکا بر خاک آن کشور باشد.
اما در این میان یک واقعیت را نمی توان نادیده گرفت و آن، سکوت پرسش برانگیز نیروهای خارجی در قبال نفوذ و رشد تروریزم در مناطقی از خاک افغانستان است.
نیروهای خارجی با آنکه می دانند بخش هایی از خاک کشور عملا در تصرف نیروهای تروریستی در حال جنگ با مردم و دولت افغانستان قرار دارد، هیچ اقدامی علیه آن نمی کنند و تمام توجه خود را بر خانه های غیرنظامیان متمرکز کرده اند.
از جانب دیگر، این نیروها به جای آنکه سعی در کشاندن پاکستان به عنوان کشوری که خود مدعی است قربانی تروریزم می باشد، به روند مبارزه با تروریزم کنند، با انجام حملات هوایی غیرموثر و در عین حال، حساسیت برانگیز برای پاکستانی ها، بر وخامت اوضاع می افزایند.
براین اساس، دو کشور افغانستان و پاکستان به جای آنکه همدیگر را متهم به پناه دادن به تروریزم کنند، بهتر است در یک روند همکاری مشترک در برابر تروریزم، جبهه واحدی تشکیل دهند، جبهه ای که هم به سرکوب تروریزم کمک کند و هم دو کشور را از حضور و هجوم نیروهای بیگانه بی نیاز سازد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) – کابل – سرویس تحلیل وپژوهش اخبار
