گفتگوهای بین‌الافغانی در دوحه که اکنون وارد هفته چهارم شده است تاکنون هیچ پیشرفت قابل ملاحظه‌ای نداشته و اختلافات بین طرفین همچنان باقیست و گروه تماس نیز تاکنون نتوانسته گره از کار مذاکرات بگشاید.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ کابل: بسیاری از آگاهان سیاسی بر این باورند؛ از آنجا که بعد از گذشت نزدیک به یک ماه از آغاز گفتگوها هنوز طرزالعملی تبیین نشده و اختلافات ابتدایی تاکنون بین طرفین باقی است، بهتر است که هیئت افغانی بازگردد و به این گفتگوهای بیهوده که جز اتلاف وقت و سرمایه چیزی را در پی ندارد، پایان داده شود.
احمدشاه ستانکزی، کارشناس سیاسی در مصاحبه با آوا می‌گوید که دو طرف باید از عقلانیت بهره جسته و برای منافع علیای کشور اختلافات فی‌مابین خود را هرچه زودتر حل کنند و اگر مسائل غیر قابل حلی وجود دارد آنرا به گروه تماس واگذار و عجالتاً روی مسائل دیگری بحث کنند.
ستانکزی تصریح کرد؛ که اگر گروه طالبان قصد توقف جنگ را ندارد، گفتگو نیز باید متوقف شود و هیئت افغانی به کشور بازگردد، زیرا در غیر اینصورت مذاکرات صلح مفهوم واقعی خود را از دست می‌دهد.
به گفته وی، اکنون سوال اساسی افکار عمومی این است که طالبان که همچنان به جنگ و انسان‌کشی ادامه می‌دهند پس بحث صلح چه معنا دارد؟ مردم با کسانی صلح خواهند کرد که دست از کشتار آنها بردارند.
او ادامه داد؛ حکومت افغانستان اصول مذاکرات را تا حدی رعایت کرده است و دفاع فعالی انجام داده که در سایه آن تعهدات بین‌المللی و حقوق بشری حفظ می‌شود و این بدان معنا است که حکومت به دلیل مذاکرات حمله نخواهد کرد، چون قصد دارد در این گفتگوها به نتیجه برسد، لذا طالبان هم اگر اندکی عقلانی فکر کنند باید این مهم را درک کنند.
این در حالی است که نذیر احمد حنفی، عضو مجلس نمایندگان در مصاحبه با آوا از مردم می‌خواهد که صبر داشته باشند، زیرا جز مصالحه راه دیگری وجود ندارد. به گفته او هرچند گفتگوها کند پیش می‌رود اما مصلحت بر این است که مذاکرات ادامه پیدا کند و شکست نخورد، زیرا نتیجه شکست مذاکرات قابل جبران نیست.
حنفی به این باور است که اگر فقط درصد کوچکی از مصلحت مردم در مذاکرات نهفته باشد، این مذاکرات باید ادامه پیدا کند، زیرا برای زمینه‌سازی آغاز گفتگوها هزینه‌های سنگینی پرداخته شده است، آزادی 5 هزار زندانی طالب که گفته می‌شود اغلب‌شان دوباره به میدان جنگ برگشته‌اند غرامت کمی نیست، از این جهت نباید مذاکرات متوقف شود و به هر قیمتی که شده باید نتیجه داشته باشد.
شایان ذکر است؛ در حالی که چشم امید مردم پس از سال‌ها جنگ و خشونت در افغانستان به سوی کشور قطر دوخته شده است تا روزنه‌ای باز شود و به اندوه و آلام چهل ساله‌شان پایان داده شود، اما طولانی شدن گفتگوها و اختلافات حل نشده میان دو طرف سبب شده است که کم‌کم بر آرزوی درینه مردم یاس و ناامیدی سایه بی‌افکند.
انتظار می‌رفت که گروه طالبان با آغاز مذاکرات، جنگ افروزی، خشونت‌ها و آدمکشی‌های بی‌رحمانه خود را کاهش دهد، اما برعکس هر روز در جای جای کشور فاجعه‌های خونبارتری می‌آفریند.
انفجار موتر بمب روز گذشته در ولایت ننگرهار که ده‌ها تن را شهید و زخمی ساخت و همچنین تعرض مکرر گروه طالبان بر پوسته‌های نیروهای امنیتی در ولایات مختلف کشور پس از آغاز گفتگوها، در حقیقت هدف قرار دادن آرمان صلح خواهی و به مسلخ کشاندن آرزوی چهل ساله مردم افغانستان از سوی این گروه است.
گروه طالبان که 20 سال است خونریزی و خشونت را پیشه خود قرار داده و وحشیگری جزو خوی آن شده است، گمان می‌کند که طرف مقابل را با فشار جنگ وادار به پذیرفتن خواست‌های خود به خصوص نظام امارت اسلامی خواهد کرد، این درحالی است که تصور اغلب بر این است که در میان طرفداران جمهوریت نیز کسانی هستند که بر طبل جنگ می‌کوبند و منافع خود را در صلح نمی‌بینند، با این وجود این مردم افغانستان هستند که باید هزینه‌های قدرت‌طلبی و خودخواهی یک مشت مزدور و اجنت‌های بیرونی از دو طرف را با خون خود بپردازند.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ کابل: بسیاری از آگاهان سیاسی بر این باورند؛ از آنجا که بعد از گذشت نزدیک به یک ماه از آغاز گفتگوها هنوز طرزالعملی تبیین نشده و اختلافات ابتدایی تاکنون بین طرفین باقی است، بهتر است که هیئت افغانی بازگردد و به این گفتگوهای بیهوده که جز اتلاف وقت و سرمایه چیزی را در پی ندارد، پایان داده شود.
احمدشاه ستانکزی، کارشناس سیاسی در مصاحبه با آوا می‌گوید که دو طرف باید از عقلانیت بهره جسته و برای منافع علیای کشور اختلافات فی‌مابین خود را هرچه زودتر حل کنند و اگر مسائل غیر قابل حلی وجود دارد آنرا به گروه تماس واگذار و عجالتاً روی مسائل دیگری بحث کنند.
ستانکزی تصریح کرد؛ که اگر گروه طالبان قصد توقف جنگ را ندارد، گفتگو نیز باید متوقف شود و هیئت افغانی به کشور بازگردد، زیرا در غیر اینصورت مذاکرات صلح مفهوم واقعی خود را از دست می‌دهد.
به گفته وی، اکنون سوال اساسی افکار عمومی این است که طالبان که همچنان به جنگ و انسان‌کشی ادامه می‌دهند پس بحث صلح چه معنا دارد؟ مردم با کسانی صلح خواهند کرد که دست از کشتار آنها بردارند.
او ادامه داد؛ حکومت افغانستان اصول مذاکرات را تا حدی رعایت کرده است و دفاع فعالی انجام داده که در سایه آن تعهدات بین‌المللی و حقوق بشری حفظ می‌شود و این بدان معنا است که حکومت به دلیل مذاکرات حمله نخواهد کرد، چون قصد دارد در این گفتگوها به نتیجه برسد، لذا طالبان هم اگر اندکی عقلانی فکر کنند باید این مهم را درک کنند.
این در حالی است که نذیر احمد حنفی، عضو مجلس نمایندگان در مصاحبه با آوا از مردم می‌خواهد که صبر داشته باشند، زیرا جز مصالحه راه دیگری وجود ندارد. به گفته او هرچند گفتگوها کند پیش می‌رود اما مصلحت بر این است که مذاکرات ادامه پیدا کند و شکست نخورد، زیرا نتیجه شکست مذاکرات قابل جبران نیست.
حنفی به این باور است که اگر فقط درصد کوچکی از مصلحت مردم در مذاکرات نهفته باشد، این مذاکرات باید ادامه پیدا کند، زیرا برای زمینه‌سازی آغاز گفتگوها هزینه‌های سنگینی پرداخته شده است، آزادی 5 هزار زندانی طالب که گفته می‌شود اغلب‌شان دوباره به میدان جنگ برگشته‌اند غرامت کمی نیست، از این جهت نباید مذاکرات متوقف شود و به هر قیمتی که شده باید نتیجه داشته باشد.
شایان ذکر است؛ در حالی که چشم امید مردم پس از سال‌ها جنگ و خشونت در افغانستان به سوی کشور قطر دوخته شده است تا روزنه‌ای باز شود و به اندوه و آلام چهل ساله‌شان پایان داده شود، اما طولانی شدن گفتگوها و اختلافات حل نشده میان دو طرف سبب شده است که کم‌کم بر آرزوی درینه مردم یاس و ناامیدی سایه بی‌افکند.
انتظار می‌رفت که گروه طالبان با آغاز مذاکرات، جنگ افروزی، خشونت‌ها و آدمکشی‌های بی‌رحمانه خود را کاهش دهد، اما برعکس هر روز در جای جای کشور فاجعه‌های خونبارتری می‌آفریند.
انفجار موتر بمب روز گذشته در ولایت ننگرهار که ده‌ها تن را شهید و زخمی ساخت و همچنین تعرض مکرر گروه طالبان بر پوسته‌های نیروهای امنیتی در ولایات مختلف کشور پس از آغاز گفتگوها، در حقیقت هدف قرار دادن آرمان صلح خواهی و به مسلخ کشاندن آرزوی چهل ساله مردم افغانستان از سوی این گروه است.
گروه طالبان که 20 سال است خونریزی و خشونت را پیشه خود قرار داده و وحشیگری جزو خوی آن شده است، گمان می‌کند که طرف مقابل را با فشار جنگ وادار به پذیرفتن خواست‌های خود به خصوص نظام امارت اسلامی خواهد کرد، این درحالی است که تصور اغلب بر این است که در میان طرفداران جمهوریت نیز کسانی هستند که بر طبل جنگ می‌کوبند و منافع خود را در صلح نمی‌بینند، با این وجود این مردم افغانستان هستند که باید هزینه‌های قدرت‌طلبی و خودخواهی یک مشت مزدور و اجنت‌های بیرونی از دو طرف را با خون خود بپردازند.
