حجت الاسلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری؛ رئیس عمومی مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان، با صدور بیانیه‌ای، از تصمیم پارلمان مبنی بر تجدید نظر بر پیمان امنیتی با امریکا اعلام حمایت کرد.
به گزارش آوا، آقای مزاری در این بیانیه که امروز (پنجشنبه ۲۲ سنبله) صادر شده، تأکید کرده است که با لغو پیمانهای امریکایی، مردم را از اسارت نجات دهیم.
متن کامل بیانیه رییس عمومی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
در این روزها صداهای مبارکی شنیده می شود. وکلای پارلمان به فکر افتاده اند تا پیمان امنیتی با امریکا بازبینی و حتی لغو گردد و تعدادی از بزرگان نیز دور هم جمع شده اند تا حول این پیمان و امثال آن شور و مشورت داشته و نسبت به اوضاع افعانستان ابراز نگرانی کرده اند.
اگرچه حالا بسیار دیر است و عقد پیمانهای استراتیژیک و امنیتی با امریکا و سایر قدرتهای غربی ضربات هولناک خود را بر پیکر نهیف و ضعیف افغانستان وارد کرده است و تمام نا امنی ها به ویژه عملیاتهای انتحاری که آخرین آن به خاک و خون نشستن ده ها تن هموطن ننگرهاری ما بود ناشی از همین پیمانها و دخالت آشکار و نهان قدرتهای غربی در امور افغانستان است و تا هر زمان که حضور نامیمون و نامشروع غربی ها در افغانستان ادامه یابد وضع بدتر ازین نیز خواهد شد اما باز جای شکرش باقیست که بعد از این همه خرابی، وکلای ملت به هوش آمده و بزرگ خواندگان مردم نیز به فکر چاره جویی افتاده اند تا در این حوزه کاری کنند،
این درحالی است که اگر وکلای ملت واقعا نمایندگان دلسوز مردم می بودند از همان آوان کار، به جای بلند کردن کارت سبز به نفع عقد پیمان استراتیژیک و امنیتی با امریکا، با مشت گره کرده فریاد نه سر می دادند و با تایید این پیمانها زمینه این همه قتل و غارت کشور را فراهم نمی کردند و به جای این همه عذر و الحاح آقای مجددی و هم فکران و همقطاران وی به نفع پیمان، قاطعانه می ایستادند و شرایط ضربه پذیری استقلال و آزادی مردم و کشور را رفع می کردند و عالم نماهایی که یا در جرگه ها و جلسات حمایت از عقد پیمانها حضور داشتند و یا سکوت پیشه کردند و نه اقدام به عقد پیمانها را محکوم کردند و نه حد اقل به روشنگری مردم و بیان پیامدهای خفت بار انعقاد پیمانها پرداختند، به وظیفه اسلامی و انسانی خود عمل می کردند و ملت را از این همه بیچارگی و واماندگی نجات میدادند.
ما از ابتدای هجوم غربی ها به افغانستان، داد زدیم و فریاد برآوردیم که غربی ها برای افغانستان و جهت حمایت از مردم آن، به کشور نیامده اند بلکه در راستای منافع ملی خود مشی خواهند کرد، به خصوص در کشاکش تلاش برای فراهم سازی فضا و جو عقد پیمان استراتیژیک و امنیتی بیش از هر زمانی تلاش کردیم و به مردم و مقامات هشدار دادیم اما در آوان سال ۱۳۹۱ سخنگوی وقت امنیت ملی با فرافگنی و اتهام زنی، سعی بر خاموش کردن فریاد ما کرد و به جای شنیدن نظرات تحلیلی و پژوهشی ما پیرامون مضرات پیمان استراتژیک اقدام به متهم کردن و بدنام ساختن خبرگزاری صدای افعان(آوا) و روزنامه انصاف نمود و در سال ۱۳۹۲ آنگاه که لویه جرگه بزرگان پیرامون عقدپیمان امنیتی برگزار گردید، همین امنیت ملی مانع حضور خبرنگاران ما در تالار لویه جرگه گردید تا نتوانیم دست کم به روشنگری افکارعامه نسبت به پیامد عقد پیمان امنیتی افغانستان با امریکا، کاری انجام بدهیم و به هرحال در آن زمان بسیاری، چه نهادهای دولتی و چه جریان ها و شخصیتهای حقیقی و حقوقی حتی عمامه به سرهای به ظاهر متدین اما در واقع یا مرعوب و یا وابسته و مار آستین، چه در پارلمان و خارج از آن، چهار دست و پا تلاش داشتند تا پیمانها به امضا برسند و برخی آنقدر عطش داشتند که بدون نگاه به لباس روحانیت و عمامه های سیاه و سفید و جایگاه دینی و اجتماعی خود سر از پا نشناخته از طریق هر رسانه ای می کوشیدند تا به نحوی خوش خدمتی خود را به امریکا و عوامل و اذناب آن ثابت کنند که از جمله طرفداران حضور امریکا در کشور و از حامیان پروپاقرص عقد پیمانهای استراتژیک و امنیتی در افغانستان هستند، حال یا با اطلاع دقیق از پیامد این حضور یا از سرغفلت و نا آگاهی حرکتی در پیش گرفتند و کارت سبزی برای حمایت بلند کردند و یا قدم و قلمی برای انعقاد پیمانها زدند که اینک بعد از گذشت تقرییا ۷ سال، جوی خون در کشور جاری است و صد البته پاسخگوی اینهمه خرابی و نابسامانی تمام کسانی خواهند بود که به نحوی از انحا در حمایت از حضور غربی ها و انعقاد پیمانهای استراتژیک و امنیتی با امریکا موزه پاکی کردند و به دریوزگی افتادند و برای گذران زندگی ذلت بار چند روزه، امضای ننگین خود را پای حمایت از دربند شدن کشور به وسیله غربیها درج نمودند.
افغانستان اینک به لبه پرتگاه سقوط قرارگرفته است و هم اکنون بیش از هرزمان دیگر واضح شده است که حمایت از امریکاییها کار غلط و بلکه گناه عظیم بوده است و اگر هرچه زودتر در برابر امریکا، این شرمطلق ایستادگی نشود و پیمانهای دروغین با آن لغو نگردد و زمینه اخراج نیروهای امریکایی و کل غربی ها از کشور فراهم نگردد و دستان ناپاک مداخله گر آنها از تمام امور کشور قطع نگردد افغانستان روی خوشی و سعادت را نخواهد دید.
اینک که پارلمان کشور به این اشتباه بزرگ خود پی برده و رئیس و اعضای آن تلاش دارند نسبت به پیمانهای افغانستان با امریکا نظری افگنده و اقدام به لغو آنها کنند کار بس نیک و شایسته بوده، به سمتی گام می گذارند که نه تنها مردم ما، هم اکنون آنها را تشویق و تحسین خواهند کرد و قطعا برای همیشه حامی و پشتیبان آنها خواهند بود و چه بسا بار دیگر اقدام به ابقای آنها در کرسی پارلمان نمایند که تاریخ به نفع آنها قضاوت مثبت خواهد کرد و اصولا آحاد نمایندگان تلاش کننده برای لغو پیمانها با امریکا، دنیای خود را به رستگاری و عزت رهنمون نموده و اخرای خود را قرین با سعادت خواهند کرد.
ریش سفیدها و بزرگانی نیز که به اشتباهات فاحش گذشته خویش مبنی بر تایید انعقاد پیمانها با امریکا و حمایت همه جانبه از آنها، پی برده و علاقه دارند به جبران مافات اقدام کنند کار بس عاقلانه و اسلامی در پیش گرفته در این آخر عمر گامی هرچند کوچک برای رهایی خود و ملت مظلوم افعانستان خواهند گذاشت و اینجانب نیز خوشحال تر از همیشه، از اقدام پارلمان مبنی بر بازبینی پیمانها با امریکا و اقدام به لغو آن، حمایت می کنم و از نشست بزرگان و صحبت پیرامون لغو پیمانها و فراهم کردن زمینه اخراج امریکایی ها پشتیبانی و هم نظری می نمایم و یک بار دیگر تکرار می کنم که هرچه زودتر پیمانهای استراتژیک و امنیتی با امریکایی ها لغو گردد، پیمانهایی که مردم را به اسارت در آورده و کشور را با محدودیتهای خطرناکی مواجه نموده است و نیروهای جانی و شرمطلق امریکایی و سایر کشورهای غربی که باعث کشتار صدها هزار انسان مسلمان هموطن گردیده و با تخریب وسیع زیرساختهای ملی، افغانستان را در ورطه سقوط و نابودی قرارداده اند از کشور به سرعت اخراج شوند.
سیدعیسی حسینی مزاری
پنجشنبه 22 سنبله 1397
به گزارش آوا، آقای مزاری در این بیانیه که امروز (پنجشنبه ۲۲ سنبله) صادر شده، تأکید کرده است که با لغو پیمانهای امریکایی، مردم را از اسارت نجات دهیم.
متن کامل بیانیه رییس عمومی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
در این روزها صداهای مبارکی شنیده می شود. وکلای پارلمان به فکر افتاده اند تا پیمان امنیتی با امریکا بازبینی و حتی لغو گردد و تعدادی از بزرگان نیز دور هم جمع شده اند تا حول این پیمان و امثال آن شور و مشورت داشته و نسبت به اوضاع افعانستان ابراز نگرانی کرده اند.
اگرچه حالا بسیار دیر است و عقد پیمانهای استراتیژیک و امنیتی با امریکا و سایر قدرتهای غربی ضربات هولناک خود را بر پیکر نهیف و ضعیف افغانستان وارد کرده است و تمام نا امنی ها به ویژه عملیاتهای انتحاری که آخرین آن به خاک و خون نشستن ده ها تن هموطن ننگرهاری ما بود ناشی از همین پیمانها و دخالت آشکار و نهان قدرتهای غربی در امور افغانستان است و تا هر زمان که حضور نامیمون و نامشروع غربی ها در افغانستان ادامه یابد وضع بدتر ازین نیز خواهد شد اما باز جای شکرش باقیست که بعد از این همه خرابی، وکلای ملت به هوش آمده و بزرگ خواندگان مردم نیز به فکر چاره جویی افتاده اند تا در این حوزه کاری کنند،
این درحالی است که اگر وکلای ملت واقعا نمایندگان دلسوز مردم می بودند از همان آوان کار، به جای بلند کردن کارت سبز به نفع عقد پیمان استراتیژیک و امنیتی با امریکا، با مشت گره کرده فریاد نه سر می دادند و با تایید این پیمانها زمینه این همه قتل و غارت کشور را فراهم نمی کردند و به جای این همه عذر و الحاح آقای مجددی و هم فکران و همقطاران وی به نفع پیمان، قاطعانه می ایستادند و شرایط ضربه پذیری استقلال و آزادی مردم و کشور را رفع می کردند و عالم نماهایی که یا در جرگه ها و جلسات حمایت از عقد پیمانها حضور داشتند و یا سکوت پیشه کردند و نه اقدام به عقد پیمانها را محکوم کردند و نه حد اقل به روشنگری مردم و بیان پیامدهای خفت بار انعقاد پیمانها پرداختند، به وظیفه اسلامی و انسانی خود عمل می کردند و ملت را از این همه بیچارگی و واماندگی نجات میدادند.
ما از ابتدای هجوم غربی ها به افغانستان، داد زدیم و فریاد برآوردیم که غربی ها برای افغانستان و جهت حمایت از مردم آن، به کشور نیامده اند بلکه در راستای منافع ملی خود مشی خواهند کرد، به خصوص در کشاکش تلاش برای فراهم سازی فضا و جو عقد پیمان استراتیژیک و امنیتی بیش از هر زمانی تلاش کردیم و به مردم و مقامات هشدار دادیم اما در آوان سال ۱۳۹۱ سخنگوی وقت امنیت ملی با فرافگنی و اتهام زنی، سعی بر خاموش کردن فریاد ما کرد و به جای شنیدن نظرات تحلیلی و پژوهشی ما پیرامون مضرات پیمان استراتژیک اقدام به متهم کردن و بدنام ساختن خبرگزاری صدای افعان(آوا) و روزنامه انصاف نمود و در سال ۱۳۹۲ آنگاه که لویه جرگه بزرگان پیرامون عقدپیمان امنیتی برگزار گردید، همین امنیت ملی مانع حضور خبرنگاران ما در تالار لویه جرگه گردید تا نتوانیم دست کم به روشنگری افکارعامه نسبت به پیامد عقد پیمان امنیتی افغانستان با امریکا، کاری انجام بدهیم و به هرحال در آن زمان بسیاری، چه نهادهای دولتی و چه جریان ها و شخصیتهای حقیقی و حقوقی حتی عمامه به سرهای به ظاهر متدین اما در واقع یا مرعوب و یا وابسته و مار آستین، چه در پارلمان و خارج از آن، چهار دست و پا تلاش داشتند تا پیمانها به امضا برسند و برخی آنقدر عطش داشتند که بدون نگاه به لباس روحانیت و عمامه های سیاه و سفید و جایگاه دینی و اجتماعی خود سر از پا نشناخته از طریق هر رسانه ای می کوشیدند تا به نحوی خوش خدمتی خود را به امریکا و عوامل و اذناب آن ثابت کنند که از جمله طرفداران حضور امریکا در کشور و از حامیان پروپاقرص عقد پیمانهای استراتژیک و امنیتی در افغانستان هستند، حال یا با اطلاع دقیق از پیامد این حضور یا از سرغفلت و نا آگاهی حرکتی در پیش گرفتند و کارت سبزی برای حمایت بلند کردند و یا قدم و قلمی برای انعقاد پیمانها زدند که اینک بعد از گذشت تقرییا ۷ سال، جوی خون در کشور جاری است و صد البته پاسخگوی اینهمه خرابی و نابسامانی تمام کسانی خواهند بود که به نحوی از انحا در حمایت از حضور غربی ها و انعقاد پیمانهای استراتژیک و امنیتی با امریکا موزه پاکی کردند و به دریوزگی افتادند و برای گذران زندگی ذلت بار چند روزه، امضای ننگین خود را پای حمایت از دربند شدن کشور به وسیله غربیها درج نمودند.
افغانستان اینک به لبه پرتگاه سقوط قرارگرفته است و هم اکنون بیش از هرزمان دیگر واضح شده است که حمایت از امریکاییها کار غلط و بلکه گناه عظیم بوده است و اگر هرچه زودتر در برابر امریکا، این شرمطلق ایستادگی نشود و پیمانهای دروغین با آن لغو نگردد و زمینه اخراج نیروهای امریکایی و کل غربی ها از کشور فراهم نگردد و دستان ناپاک مداخله گر آنها از تمام امور کشور قطع نگردد افغانستان روی خوشی و سعادت را نخواهد دید.
اینک که پارلمان کشور به این اشتباه بزرگ خود پی برده و رئیس و اعضای آن تلاش دارند نسبت به پیمانهای افغانستان با امریکا نظری افگنده و اقدام به لغو آنها کنند کار بس نیک و شایسته بوده، به سمتی گام می گذارند که نه تنها مردم ما، هم اکنون آنها را تشویق و تحسین خواهند کرد و قطعا برای همیشه حامی و پشتیبان آنها خواهند بود و چه بسا بار دیگر اقدام به ابقای آنها در کرسی پارلمان نمایند که تاریخ به نفع آنها قضاوت مثبت خواهد کرد و اصولا آحاد نمایندگان تلاش کننده برای لغو پیمانها با امریکا، دنیای خود را به رستگاری و عزت رهنمون نموده و اخرای خود را قرین با سعادت خواهند کرد.
ریش سفیدها و بزرگانی نیز که به اشتباهات فاحش گذشته خویش مبنی بر تایید انعقاد پیمانها با امریکا و حمایت همه جانبه از آنها، پی برده و علاقه دارند به جبران مافات اقدام کنند کار بس عاقلانه و اسلامی در پیش گرفته در این آخر عمر گامی هرچند کوچک برای رهایی خود و ملت مظلوم افعانستان خواهند گذاشت و اینجانب نیز خوشحال تر از همیشه، از اقدام پارلمان مبنی بر بازبینی پیمانها با امریکا و اقدام به لغو آن، حمایت می کنم و از نشست بزرگان و صحبت پیرامون لغو پیمانها و فراهم کردن زمینه اخراج امریکایی ها پشتیبانی و هم نظری می نمایم و یک بار دیگر تکرار می کنم که هرچه زودتر پیمانهای استراتژیک و امنیتی با امریکایی ها لغو گردد، پیمانهایی که مردم را به اسارت در آورده و کشور را با محدودیتهای خطرناکی مواجه نموده است و نیروهای جانی و شرمطلق امریکایی و سایر کشورهای غربی که باعث کشتار صدها هزار انسان مسلمان هموطن گردیده و با تخریب وسیع زیرساختهای ملی، افغانستان را در ورطه سقوط و نابودی قرارداده اند از کشور به سرعت اخراج شوند.
سیدعیسی حسینی مزاری
پنجشنبه 22 سنبله 1397
