گفتمان علمی پژوهشی هفته ی جاری بانوان دفتر مرکزی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان، زیر عنوان "جایگاه اجتماعی زنان در افغانستان" با حضور بانوان در کابل برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا) "خانم شریفه محمدی" استاد حوزه علمیه کابل کار شناس این گفتمان، به نقش زنان در صدر اسلام و شرایط کنونی درعرصه ی اجتماع و سیاست و چالشهای موجود فرا راه پیشرفت آنان اشاره کرد.
خانم محمدی، از حضور پرشور زنان صدر اسلام در عرصه سیاست و اجتماع یاد نموده و از حضرت خدیجه، فاطمه زهرا و زینب کبری (سلام الله علیهم احمعین) به عنوان بارزترین الگوی زن مسلمان یاد کرد.
وی تأکید کرد: با آنکه زنان بزرگی چون حضرت خدیجه، فاطمه زهرا و زینب کبری (سلام الله علیهم) به تعلیم و تربیت فرزندان و همسرداری می پرداختند اما در عین حال حضور شان در صحنه ی اجتماعی و سیاسی انکار ناپذیر بود.
به گفته او همکاری حضرت خدیجه علیها سلام با پیامبر گرامی اسلام(ص) و همرزمی فاطمه زهرا(س) با حضرت علی (ع) و همگامی زینب کبری(س) با برادرش امام حسین(ع) از نمونه های بارز فدا کاری زنان در صدر اسلام است.
شریفه محمدی با توجه به نقش سازنده زنان مسلمان صدر اسلام، وضعیت حضور زنان مسلمان افغانستان در مدیریت جامعه و کشور را نگران کننده خواند و یاد آور شد که زنان در افغانستان، از جایگاه واقعی خود در اجتماع برخوردار نبوده و سهم آنان در مدیریت جامعه و اداره ی کشور ابزاری و نمایشی است.
او، با دید انتقادی تصریح کرد: با وجود اینکه زنان در ادارات دولتی و مؤسسات خصوصی داخلی و خارجی حضور پررنگ دارند، اما تا هنوز از جایگاه واقعی در امور اجتماعی و سیاسی و حتی فرهنگی برخوردار نگردیده اند و از نقش شان در عرصه ی مدیریت و کارهای اجتماعی تعریف مشخص و واقع بینانه صورت نگرفته است.
خانم محمدی در ادامه از دو جریانی که بیشتر نگاه تحقیرآمیز در افغانستان به زنان داشته یاد کرد و گفت: جریان فمینیست افراطی(جهالت مدرن) و تکفیری های تفریطی(جهالت کهن) همواره زن را تحقیر و به پرتگاه سقوط انداخته است.
وی با اظهار اینکه هم نگاه فمینیستی به زن خشونت آمیز است و هم دید تکفیری ها، افزود: جریان فمینیستی که طرح لیبرال دموکراسی ها است به جهت این که رفتار اهانت آمیز خویش علیه زن را توجیه کند حقوق بشر، تساوی حقوق مرد و زن و... را به خصوص در افغانستان شعاری و نمایشی مطرح می کند و آنگاه به آن پیوند رفتار انسانی و بشر دوستی می زند.
استاد حوزه علمیه کابل تصرح کرد: با توجه به دو نگاه افراطی و تفریطی به زن، نگاه سومی هم وجود دارد که این نگاه، از حضور زنان درعرصه ی امور اجتماعی و سیاسی استقبال می کند و آنان را به عنوان نیمی از پیکر جامعه ی انسانی دانسته و حضور شان را در مدیریت جامعه و خانواده مهم می پندارد.
او همچنان یاد آورشد؛ همانگونه که زنان بزرگ صدر اسلام در کنار مردان نقش آفرینی کردند، زنان مسلمان امروز نیز بایستی در پرتو قانون اسلام، همگام با مردان در مدیریت جامعه سهم داشته و نقش آفرینی کنند.
خانم محمدی در بخش اخیر سخنان خویش، گفت: اگر زنان از کام جهالت مدرن و جهالت کهن رهایی پیدا کنند و جایگاه اجتماعی خود را به صورت واقعی بیابند؛ باید به خودشناسی و بازنگری خویش بپردازند و به سلاح آگاهی و دانایی مجهز گردیده و به فراگیری معارف اسلامی بکوشند و نباید نا آگاهانه فریب تبلیغات تخدیر آمیز اجانب را بخورند.
وی همچنان خاطر نشان کرد که شایسته است تا زنان مسلمان، آگاهی و دانایی کسب کرده و با برنامه های حیات بخش و نجات آفرین اسلامی، زندگی خویش را تزئین و رنگین سازند نه اینکه از خود بیگانه و زیر بار تزویر زورمندان و تجمل گرایی اشرافی بروند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا) "خانم شریفه محمدی" استاد حوزه علمیه کابل کار شناس این گفتمان، به نقش زنان در صدر اسلام و شرایط کنونی درعرصه ی اجتماع و سیاست و چالشهای موجود فرا راه پیشرفت آنان اشاره کرد.
خانم محمدی، از حضور پرشور زنان صدر اسلام در عرصه سیاست و اجتماع یاد نموده و از حضرت خدیجه، فاطمه زهرا و زینب کبری (سلام الله علیهم احمعین) به عنوان بارزترین الگوی زن مسلمان یاد کرد.
وی تأکید کرد: با آنکه زنان بزرگی چون حضرت خدیجه، فاطمه زهرا و زینب کبری (سلام الله علیهم) به تعلیم و تربیت فرزندان و همسرداری می پرداختند اما در عین حال حضور شان در صحنه ی اجتماعی و سیاسی انکار ناپذیر بود.
به گفته او همکاری حضرت خدیجه علیها سلام با پیامبر گرامی اسلام(ص) و همرزمی فاطمه زهرا(س) با حضرت علی (ع) و همگامی زینب کبری(س) با برادرش امام حسین(ع) از نمونه های بارز فدا کاری زنان در صدر اسلام است.
شریفه محمدی با توجه به نقش سازنده زنان مسلمان صدر اسلام، وضعیت حضور زنان مسلمان افغانستان در مدیریت جامعه و کشور را نگران کننده خواند و یاد آور شد که زنان در افغانستان، از جایگاه واقعی خود در اجتماع برخوردار نبوده و سهم آنان در مدیریت جامعه و اداره ی کشور ابزاری و نمایشی است.
او، با دید انتقادی تصریح کرد: با وجود اینکه زنان در ادارات دولتی و مؤسسات خصوصی داخلی و خارجی حضور پررنگ دارند، اما تا هنوز از جایگاه واقعی در امور اجتماعی و سیاسی و حتی فرهنگی برخوردار نگردیده اند و از نقش شان در عرصه ی مدیریت و کارهای اجتماعی تعریف مشخص و واقع بینانه صورت نگرفته است.
خانم محمدی در ادامه از دو جریانی که بیشتر نگاه تحقیرآمیز در افغانستان به زنان داشته یاد کرد و گفت: جریان فمینیست افراطی(جهالت مدرن) و تکفیری های تفریطی(جهالت کهن) همواره زن را تحقیر و به پرتگاه سقوط انداخته است.
وی با اظهار اینکه هم نگاه فمینیستی به زن خشونت آمیز است و هم دید تکفیری ها، افزود: جریان فمینیستی که طرح لیبرال دموکراسی ها است به جهت این که رفتار اهانت آمیز خویش علیه زن را توجیه کند حقوق بشر، تساوی حقوق مرد و زن و... را به خصوص در افغانستان شعاری و نمایشی مطرح می کند و آنگاه به آن پیوند رفتار انسانی و بشر دوستی می زند.
استاد حوزه علمیه کابل تصرح کرد: با توجه به دو نگاه افراطی و تفریطی به زن، نگاه سومی هم وجود دارد که این نگاه، از حضور زنان درعرصه ی امور اجتماعی و سیاسی استقبال می کند و آنان را به عنوان نیمی از پیکر جامعه ی انسانی دانسته و حضور شان را در مدیریت جامعه و خانواده مهم می پندارد.
او همچنان یاد آورشد؛ همانگونه که زنان بزرگ صدر اسلام در کنار مردان نقش آفرینی کردند، زنان مسلمان امروز نیز بایستی در پرتو قانون اسلام، همگام با مردان در مدیریت جامعه سهم داشته و نقش آفرینی کنند.
خانم محمدی در بخش اخیر سخنان خویش، گفت: اگر زنان از کام جهالت مدرن و جهالت کهن رهایی پیدا کنند و جایگاه اجتماعی خود را به صورت واقعی بیابند؛ باید به خودشناسی و بازنگری خویش بپردازند و به سلاح آگاهی و دانایی مجهز گردیده و به فراگیری معارف اسلامی بکوشند و نباید نا آگاهانه فریب تبلیغات تخدیر آمیز اجانب را بخورند.
وی همچنان خاطر نشان کرد که شایسته است تا زنان مسلمان، آگاهی و دانایی کسب کرده و با برنامه های حیات بخش و نجات آفرین اسلامی، زندگی خویش را تزئین و رنگین سازند نه اینکه از خود بیگانه و زیر بار تزویر زورمندان و تجمل گرایی اشرافی بروند.
