کارشناسان و فعالین مدنی از افزایش روز‌افزون تکدی‌گری و تبدیل شدن آن به یک حرفه‌ی پر درآمد اظهار نگرانی می کنند و از حکومت خواستار مقابله با این معضل اجتماعی هستند.
به گزارش آوا، گدای گری که در حقیقت نوعی جیب زنی محسوب می‌شود، در این اواخر دركشور افزایش قابل ملاحظه یی پیدا کرده و ميزان آن از حد چند سال قبل بالاتر رفته است.
نورمحمد نوری، فعال اجتماعی در گفتگو با آوا در خصوص معضل تکدی‌گری در افغانستان گفت: تکدی گری افزون بر اینکه از نگاه شرعی جواز ندارد، به لحاظ اجتماعی نیز مشکلات زیادی را به دنبال دارد.
او با ابراز اینکه در حال حاضر در افغانستان یک نسل تنبل در حال شکل گیری است افزود: اگر جلو این پدیده نامطلوب اجتماعی(تکدی گری) گرفته نشود به زودی یک قشر عظیمی از جامعه را افراد بی خاصیت تشکیل خواهد داد.
این فعال اجتماعی می گوید: وی کسانی را می شناسد که وضعیت زندگی شان خوب است، اما درعین حال از صبح تا شب گدایی می کنند.
به باور نوری، افغانستان یک کشور فقیر است و از نگاه اقتصادی در وضعیت ناگواری قرار دارد، بنابراین افراد بیکار به خصوص تکدی گری که بدترین نوع از بیکاری و تنبلی به شمار می رود بیشتر از پیش اقتصاد کشور را ضربه می زند.
به گفته او، دولت و به خصوص وزارت کار و امور اجتماعی وظیفه دارد تا افرادی را که حداقل توانایی کار را دارند اما در عین حال دست به گدایی می زنند جمع آوری کرده و زمینه کار را برای آنان فراهم کند.
هرچند به گفته نوری، کسانیکه مدت زیادی تکدی گری کرده اند به آسانی قابل مهار نیستند و تن به کارهای دیگر ممکن است ندهند، اما حد اقل از افزایش آن در سطح شهرها باید جلوگیری شود.
تعدادی از کارشناسان معتقدند که رفتارهای حرفه یی گدایان در مجموع نشان می دهند که اجرای فنون گدایی گری چندان ساده نبوده و متکدیان بایستی مدتها و روزها زحمت بکشند تا با علم آن آشنایی پیدا نمایند و وانگهی در بازار کار به گدایی مشغول شوند. بناءً گدایی گری پدیده یی نیست که از نا بسامانی های اقتصادی و شغلی به وجود آمده باشد بلکه حرفه یی است که از بطن سنت های اجتماعی سر در آورده و به عنوان یک عمل ستوده نهادینه شده است.
درهمین حال مولوی عبد الحکیم حکیمی عضور شورای اخوت اسلامی افغانستان می گوید: تکدی گری از دیدگاه شریعت اسلام یک فعل حرام و ناروا است.
آقای حکیمی، در این زمینه به روایتی از پیامبرگرامی اسلام(ص) اشاره کرد و گفت: از رسول خدا(ص) روایت شده است که هرکسی در دنیا دست گدایی به سوی مردم دراز می کند در روز قیامت در حالی وارد محشر می شوند که صورت شان گوشت ندارد و فقط استخوان است که فک بالا و پایین آنان نمایان می باشد.
حکیمی نیز به این باور است که افزایش تکدی گری میان اقشار مختلف مردم افغانستان، فرهنگ بیکاری را ترویج کرده و غیرت و انگیزه ی فعالیت ها را از انسان سلب می کند.
به گفته حکیمی، افزون برتمام پیامدهای ناگوار اجتماعی تکدی گری، افراد جامعه را تنبل بار آورده و عده ی کثیری از مردم را باردوش جامعه می سازد.
او همچنان گفت: امروز در افغانستان افزون بر تمام ناهنجاریهای اجتماعی، سیاسی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی عمل نادرست تکدی‌گری مشکلات بزرگی اجتماعی را بوجود آورده است.
قابل یاد آوری است که در زمان حکومت حامد کرزی تکدی گری ممنوع اعلام شده بود و رییس جمهور به وزارت کار و امور اجتماعی، دستور داده بود که گدایان را از اطراف و حومه شهر جمع آوری کند، اما این حرکت به دلیل نبود بدیل برای عمل تکدی گری نا کام ماند.
چندی پیش وزارت کار گفته بود حدود دو میلیون کودک کارگر در افغانستان وجود دارند که براساس آمارهار وزارت کار و امور اجتماعی از هر ۹ کودک، سه کودک گدایی می کنند و این یک رقم بالا است.
این وزارتخانه از ایجاد باندهای تکدی‌گری نیز اظهار نگرانی کرده بود و پاکستان را در رأس این باندها معرفی کرد.
این وزارتخانه سال ۹۲ حدود ۴۳۰۰ گدا را از شهر کابل جمع‌آوری کرده که ۳۸۰۰ نفر آنها از گدا‌های حرفه ای شناخته شده بودند.
به گزارش آوا، گدای گری که در حقیقت نوعی جیب زنی محسوب می‌شود، در این اواخر دركشور افزایش قابل ملاحظه یی پیدا کرده و ميزان آن از حد چند سال قبل بالاتر رفته است.
نورمحمد نوری، فعال اجتماعی در گفتگو با آوا در خصوص معضل تکدی‌گری در افغانستان گفت: تکدی گری افزون بر اینکه از نگاه شرعی جواز ندارد، به لحاظ اجتماعی نیز مشکلات زیادی را به دنبال دارد.
او با ابراز اینکه در حال حاضر در افغانستان یک نسل تنبل در حال شکل گیری است افزود: اگر جلو این پدیده نامطلوب اجتماعی(تکدی گری) گرفته نشود به زودی یک قشر عظیمی از جامعه را افراد بی خاصیت تشکیل خواهد داد.
این فعال اجتماعی می گوید: وی کسانی را می شناسد که وضعیت زندگی شان خوب است، اما درعین حال از صبح تا شب گدایی می کنند.
به باور نوری، افغانستان یک کشور فقیر است و از نگاه اقتصادی در وضعیت ناگواری قرار دارد، بنابراین افراد بیکار به خصوص تکدی گری که بدترین نوع از بیکاری و تنبلی به شمار می رود بیشتر از پیش اقتصاد کشور را ضربه می زند.
به گفته او، دولت و به خصوص وزارت کار و امور اجتماعی وظیفه دارد تا افرادی را که حداقل توانایی کار را دارند اما در عین حال دست به گدایی می زنند جمع آوری کرده و زمینه کار را برای آنان فراهم کند.
هرچند به گفته نوری، کسانیکه مدت زیادی تکدی گری کرده اند به آسانی قابل مهار نیستند و تن به کارهای دیگر ممکن است ندهند، اما حد اقل از افزایش آن در سطح شهرها باید جلوگیری شود.
تعدادی از کارشناسان معتقدند که رفتارهای حرفه یی گدایان در مجموع نشان می دهند که اجرای فنون گدایی گری چندان ساده نبوده و متکدیان بایستی مدتها و روزها زحمت بکشند تا با علم آن آشنایی پیدا نمایند و وانگهی در بازار کار به گدایی مشغول شوند. بناءً گدایی گری پدیده یی نیست که از نا بسامانی های اقتصادی و شغلی به وجود آمده باشد بلکه حرفه یی است که از بطن سنت های اجتماعی سر در آورده و به عنوان یک عمل ستوده نهادینه شده است.
درهمین حال مولوی عبد الحکیم حکیمی عضور شورای اخوت اسلامی افغانستان می گوید: تکدی گری از دیدگاه شریعت اسلام یک فعل حرام و ناروا است.
آقای حکیمی، در این زمینه به روایتی از پیامبرگرامی اسلام(ص) اشاره کرد و گفت: از رسول خدا(ص) روایت شده است که هرکسی در دنیا دست گدایی به سوی مردم دراز می کند در روز قیامت در حالی وارد محشر می شوند که صورت شان گوشت ندارد و فقط استخوان است که فک بالا و پایین آنان نمایان می باشد.
حکیمی نیز به این باور است که افزایش تکدی گری میان اقشار مختلف مردم افغانستان، فرهنگ بیکاری را ترویج کرده و غیرت و انگیزه ی فعالیت ها را از انسان سلب می کند.
به گفته حکیمی، افزون برتمام پیامدهای ناگوار اجتماعی تکدی گری، افراد جامعه را تنبل بار آورده و عده ی کثیری از مردم را باردوش جامعه می سازد.
او همچنان گفت: امروز در افغانستان افزون بر تمام ناهنجاریهای اجتماعی، سیاسی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی عمل نادرست تکدی‌گری مشکلات بزرگی اجتماعی را بوجود آورده است.
قابل یاد آوری است که در زمان حکومت حامد کرزی تکدی گری ممنوع اعلام شده بود و رییس جمهور به وزارت کار و امور اجتماعی، دستور داده بود که گدایان را از اطراف و حومه شهر جمع آوری کند، اما این حرکت به دلیل نبود بدیل برای عمل تکدی گری نا کام ماند.
چندی پیش وزارت کار گفته بود حدود دو میلیون کودک کارگر در افغانستان وجود دارند که براساس آمارهار وزارت کار و امور اجتماعی از هر ۹ کودک، سه کودک گدایی می کنند و این یک رقم بالا است.
این وزارتخانه از ایجاد باندهای تکدی‌گری نیز اظهار نگرانی کرده بود و پاکستان را در رأس این باندها معرفی کرد.
این وزارتخانه سال ۹۲ حدود ۴۳۰۰ گدا را از شهر کابل جمع‌آوری کرده که ۳۸۰۰ نفر آنها از گدا‌های حرفه ای شناخته شده بودند.
