آنچه از آیات و روایات اهل بیت(ع) استفاده می شود، آن است که دنیا دوستی سرچشمه تمام گناهان می باشد.
این مطلب توسط حجت الاسلام المسلمین سید عندلیب ضیایی در مراسم هفته وار دفتر حضرت آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی در کابل عنوان شد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)، آقای ضیایی دنیا را دو نوع خواند؛ دنیای ممدوح و دنیای مذموم.
به باور آقای ضیایی، دنیای ممدوح عبارت است از استفاده سالم و بهره گیری مثبت از ثروت، مقام و اوقات زندگی که در پرتو آن هم آرامش و آسایش مادی تأمین است و هم زمینه عبادت خداوند از هر جهت فراهم می باشد.
او گفت: از همین جهت است که خداوند می فرماید: "مقرر شده بر شما هنگامی که در آستانه مرگ قرار گرفته اید، اگر خیری به جا گذاشتید برای پدر و مادر و ذوی الارحام تان وصیت نمایید". در اینجا از مال دنیا به عنوان خیر یاد شده است.
همچنین ازامیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده که برای مردی که دنیا را مذمت می کرد، فرمود: "ای کسی که دنیا را مذمت می کنی بدان که دنیا محل سجده دوستان خدا، جایگاه نماز ملائکه خدا، مهبط وحی و سرزمین مبارک برای اولیا خداوند است.
در نتیجه می توان گفت: دنیایی که از آن استفاده مثبت شود، هیچ گاه مورد نکوهش خداوند قرار ندارد، بلکه مورد تأیید است.
به گفته این عالم دینی، دنیای مذموم عبارت از دنیاپرستی و دل بستن به زخارف آن است، که این نوع دنیا دوستی در اسلام و روایات اهل بیت(ع) نکوهش شده است.
امام سجاد(ع) می فرماید: حُبّ و دوستی دنیا، سرمنشاء همه گناهان است و در تاریخ هم اگر دقت صورت بگیرد، دیده می شود همه فجایع و بدبختی های بشر ناشی از دنیا پرستی، مقام و موقعیت دوستی و رسیدن به اوج قدرت دنیا می باشد. به تعبیر امیرالمؤمنین(ع) که فرمود: دنیا بحر عمیق و بی انتها است که جمع زیادی از انسان ها در آن غرق شده است.
به باور مسئول روابط عمومی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان، امروز هم اکثر بدبختی بشر ریشه در دنیا دوستی و رسیدن به مقامات عالی دنیا دارد، از همین جهت است که تشنگان دنیا برای رسیدن به خواست شان از هر وسیله ممکن ولو اینکه مشروع نباشد، استفاده می کنند.
ضیایی به نقل از روایت معصوم گفت که "دنیا دوستی انسان را کور و کر می کند، یعنی نه حقایق را می بیند و نه واقعیت ها را می شنود." که مصداق زیادی در جوامع بشری دارد؛ قتل عام، کشتار بی رحمانه انسان ها چه در عراق، سوریه، یمن، افغانستان و در روزهای اخیر فاجعه المناک در نیجریه که شیعیان آن کشور به دست انسان های سفاک دولت شان بطور فجیع به شهادت رسیدند. همه و همه، نتیجه دنیا دوستی و رسیدن به مقام و حفظ موقیت دنیایی می باشد. پس باید همیشه متوجه باشیم که غرق این بحر عمیق (دنیا دوستی) نشویم.
این مطلب توسط حجت الاسلام المسلمین سید عندلیب ضیایی در مراسم هفته وار دفتر حضرت آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی در کابل عنوان شد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)، آقای ضیایی دنیا را دو نوع خواند؛ دنیای ممدوح و دنیای مذموم.
به باور آقای ضیایی، دنیای ممدوح عبارت است از استفاده سالم و بهره گیری مثبت از ثروت، مقام و اوقات زندگی که در پرتو آن هم آرامش و آسایش مادی تأمین است و هم زمینه عبادت خداوند از هر جهت فراهم می باشد.
او گفت: از همین جهت است که خداوند می فرماید: "مقرر شده بر شما هنگامی که در آستانه مرگ قرار گرفته اید، اگر خیری به جا گذاشتید برای پدر و مادر و ذوی الارحام تان وصیت نمایید". در اینجا از مال دنیا به عنوان خیر یاد شده است.
همچنین ازامیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده که برای مردی که دنیا را مذمت می کرد، فرمود: "ای کسی که دنیا را مذمت می کنی بدان که دنیا محل سجده دوستان خدا، جایگاه نماز ملائکه خدا، مهبط وحی و سرزمین مبارک برای اولیا خداوند است.
در نتیجه می توان گفت: دنیایی که از آن استفاده مثبت شود، هیچ گاه مورد نکوهش خداوند قرار ندارد، بلکه مورد تأیید است.
به گفته این عالم دینی، دنیای مذموم عبارت از دنیاپرستی و دل بستن به زخارف آن است، که این نوع دنیا دوستی در اسلام و روایات اهل بیت(ع) نکوهش شده است.
امام سجاد(ع) می فرماید: حُبّ و دوستی دنیا، سرمنشاء همه گناهان است و در تاریخ هم اگر دقت صورت بگیرد، دیده می شود همه فجایع و بدبختی های بشر ناشی از دنیا پرستی، مقام و موقعیت دوستی و رسیدن به اوج قدرت دنیا می باشد. به تعبیر امیرالمؤمنین(ع) که فرمود: دنیا بحر عمیق و بی انتها است که جمع زیادی از انسان ها در آن غرق شده است.
به باور مسئول روابط عمومی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان، امروز هم اکثر بدبختی بشر ریشه در دنیا دوستی و رسیدن به مقامات عالی دنیا دارد، از همین جهت است که تشنگان دنیا برای رسیدن به خواست شان از هر وسیله ممکن ولو اینکه مشروع نباشد، استفاده می کنند.
ضیایی به نقل از روایت معصوم گفت که "دنیا دوستی انسان را کور و کر می کند، یعنی نه حقایق را می بیند و نه واقعیت ها را می شنود." که مصداق زیادی در جوامع بشری دارد؛ قتل عام، کشتار بی رحمانه انسان ها چه در عراق، سوریه، یمن، افغانستان و در روزهای اخیر فاجعه المناک در نیجریه که شیعیان آن کشور به دست انسان های سفاک دولت شان بطور فجیع به شهادت رسیدند. همه و همه، نتیجه دنیا دوستی و رسیدن به مقام و حفظ موقیت دنیایی می باشد. پس باید همیشه متوجه باشیم که غرق این بحر عمیق (دنیا دوستی) نشویم.
