قیام سوم حوت مردم کابل، زمینه‎ی قیام های دیگر و در نهایت پیروزی ملت مجاهد افغانستان را رقم زد

سی و دو سال پیش در سوم حوت(اسفند) 58 شیر زنان و مردان شهر کابل از هر گوشه و کنار دست به دست هم داده و با شهامت، غیرت و داشتن سلاح ایمان در مقابل کفر، الحاد و تجاوز روس ایستادگی نمودند و با صدای رسا و طنین افکن خود شهر کابل را به لرزه در آوردند.

در واقع آزادی خواهان کابل شجاعانه و دلاورانه دقیق دو ماه پس از تجاوز ارتش قدرتمند شوروي با حضور در خیابان ها و مقاومت در برابر متجاوزین و تقدیم نمودن حدودا 2000 شهید، یکی از افتخارات دینی و ملی را در کارنامه‌ی مبارزاتی و مجاهدت های خود ثبت و ضبط نمودند.

نه تنها مردم کابل، بلکه همه‌ی مردم مظلوم افغانستان هرگز 6 جدی(دی) سال 1358 را نمی توانند به دست فراموشی بسپارند، چرا که در چنین روزی قوای نظامی شوروی سابق از زمین و آسمان با تجهیزات نظامی مانند تانک، توپ، طیاره و ده ها هزار عساکر وارد افغانستان شدند و کشورمان را تحت اشغال خود در آوردند.

حجت الاسلام و المسلمین استاد علی فصیحی غزنوی کارشناس مسائل سیاسی با بیان مطلب فوق در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آوا) سخنان خود را چنین ادامه داد: در پی کودتای مارکسیستی دو حزب خلق و پرچم با حمایت و پشتیبانی شوروی در سال 57 در افغانستان، مردم متدین و خداجوی کشورمان دست به قیام مسلحانه زدند.

به گفته‌ی وی، اگرچه قبل از قیام سوم حوت مردم کابل، قیام های دیگری نیز در دیگر مناطق افغانستان شکل گرفت، اما هیچ کدام وسعت و گستردگی این قیام را نداشته چراکه در این قیام زن و مرد، پیر و جوان شرکت داشته و شعارهای "الله اکبر"، "مرگ بر اتحاد جماهیر شوروی" و "مرگ بر حزب خلق و پرچم" سر دادند تا اینکه این قیام تاریخی که تا ساعت ها ادامه داشت، توسط نیروهای ارتش سرخ سرکوب شد.

این پژوهشگر ، بیگانه ستیزی، روحیه مقامت و همبستگی ملت را بی نظیر توصیف و عنوان نمود: مردم کشورمان با قیام های گسترده علیه قشون سرخ نفرت و انزجار خود را از حضور این نظام الحادی اعلام نمودند، چراکه دولت مارکسیستی شوروی قصد داشت تا اهداف و آرمان های اسلامی ما را زیر پا بگذارد، اما ملت ما در حدود یک دهه در مقابل هرگونه ظلمی مقابله و در انتها پیروز شدند.

این کارشناس مسائل سیاسی در ادامه‌ی این گفتگو پیامدهای این قیام را مؤثر خواند و اظهار داشت: در طول تاریخ اشغالگری ارتش سرخ شوروی، ورود این نیروها به هر کشوری موجب اشغال آن کشور می شد، اما عکس العمل مردم افغانستان ثابت کرد که این ملت با دست خالی در برابر ارتش قدرتمندی که خود را یکی از ابرقدرت های جهان می دانست، می تواند با توکل بر خدا بر نیروهای خارجی غلبه کند.

وی ادامه داد: از آنجاییکه در آن هنگام دو بلوک غرب و شرق در جهان وجود داشت، شکست بلوک شرق توسط کشوری همچون افغانستان که سلاح و ادوات جنگی پیشرفته ای نداشت، جهانیان را به حیرت انداخت، از اینرو بلوک غرب به این ملت و به مجاهدین بیشتر امیدوار شد.

آقای فصیحی غزنوی سپس در خصوص عوامل به فراموشی سپرده شدن قیام ها و مقاومت های مجاهدین و ملت شجاع افغانستان به خبرنگار ما گفت: افغانستان در طول چند دهه اخیر بزرگترین بحران ها را پشت سر گذاشته و جنگ و درگیری های داخلی و خارجی را تجربه نموده، اما چنانچه شاهد هستیم پس از خروج ارتش سرخ و به پیروزی رسیدن مجاهدین، توطئه های داخلی و خارجی علیه مردم و جهاد ملت ما شکل گرفت.

این تحلیلگر افغانستانی در پاسخ به این سوال که چرا ملت افغانستان با اشغالگران فعلی با مسالمت برخورد می کنند، اما در برابر اشغالگران سال 58 به قیام پرداختند، گفت: در حال حاضر مردم از هیچ یک از گروه ها و نیروهای جهادی و حکومت های روی کار آمده راضی نیستند، اما به این امید که نیروهای خارجی می توانند امنیت نسبی را در افغانستان تأمین کنند، سکوت نموده اند.

به باور وی، دولتمردان کنونی افغانستان بیشتر به منافع شخصی خود می پردازند تا منافع ملی کشور، چنانچه افرادی که در رأس قدرت قرار دارند بیشتر در بازی های سیاسی، منافع شخصی، حزبی و گروهی خود را دنبال می کنند.

فصیحی غزنوی در پایان این گفتگو به مذاکرات دولت افغانستان و غرب با طالبان اشاره نمود و گفت: پس از چندین سال جنگ و درگیری های داخلی، امروزه دولت دم از صلح با طالبان می زند و قصد دارد تا این افراد را در بدنه قدرت سهیم سازد که همه‌ی این موارد مردم را خسته و از اعتراض در برابر این شرایط باز داشته است.