دکتر نصیراحمد نور، سفیر کبیر جمهوری اسلامی افغانستان در ایران، در گفتگویی ویژه با خبرنگار آوا با بیان این که امنیت، ثبات و همچنان توسعه در افغانستان نه تنها برای این کشور، بلکه برای کشورهای پیرامونی، همسایگان و منطقه خیلی مهم است، از کشورهای همسایه و منطقه خواست تا با درک خطر مشترک، عملا در تعامل با دولت افغانستان، در مبارزه با گروه های تروریستی سهیم شوند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) از تهران، آقای نور خاطرنشان کرد، همه کشورها درک کرده اند که اهداف گروه هایی که هر روز در افغاستان مصروف انفجار، انتحار، آدم کشی و ویرانی هستند، به این کشور خلاصه نمی شود، بلکه آن ها اهدافی فراتر از افغانستان و علیه همسایگان ما دارند.
وی در عین حال هشدار داد: "اگر کسی تماشاچی باشد ـ که من مطمئن هستم همه خطر را درک کرده اند ـ طبیعی است که اهداف این گروه ها به افغانستان خلاصه نمی شود و امنیت و ثبات همسایگان افغانستان جزء اهداف گروه های تروریستی است".
سفیر افغانستان در ایران در عین حال با بیان این که تروریزم خوب و بد وجوئد ندارد، تصریح کرد: "گروه های تروریستی که در افغانستان فعال هستند، چه از نقطه نظر خاستگاه ایدئولوژیک و چه فعالیت ها و علمیات های تروریستی که انجام می دهند و اهدافی که دنبال می کنند، هیچ تفاوتی با هم ندارند. در افغانستان حدود ۲۰ گروه تروریستی فعال اند که تقریبا همه شان از بیرون کشور آب می خورند و تفاوتی میان شان دیده نمی شود".
دکتر نصیراحمد نور در عین حال در پاسخ به سوالی در مورد حمله تروریستی ۷ جدی بر مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان گفت: "درمان حملات تروریستی، کار فرهنگی است و به همان دلیل نیز این گروه ها به دنبال آن هستند تا فعالیت های فرهنگی را که می تواند جلو فعالیت آن ها را بگیرد و منابع سربازگیری ایشان را بخشکاند، هدف قرار دهند".
در زیر متن کامل بخش دوم گفتگوی ویژه خبرگزاری صدای افغان(آوا) را با دکتر نصیراحمد نور می خوانید:
سوال: تحولات امنیتی بخش دیگر گفتگوی ما و شماست، تحولات امنیتی افغانستان تا چه اندازه برای ایران مهم است و می تواند تأثیرگذار باشد. ما در طول سال های گذشته شاهد تحولات مختلف امنیتی در افغانستان بوده ایم و حالا در یک شرایط جدید قرار داریم که محور تحولات، گروه داعش است. فکر می کنید که روند تحولات امنیتی افغانستان تا چه اندازه برای ایران مهم است؟
نور: امنیت، ثبات و همچنان توسعه در افغانستان نه تنها برای این کشور، بلکه برای کشورهای پیرامونی، همسایگان و منطقه خیلی مهم است. این مسأله را همه کشورها درک کرده اند که اهداف گروه هایی که هر روز در افغاستان مصروف انفجار، انتحار، آدم کشی و ویرانی هستند، به این کشور خلاصه نمی شود، بلکه آن ها اهدافی فراتر از افغانستان و علیه همسایگان ما دارند. آرزوی ما این است که با درک این خطر مشترک، کشورهای همسایه و منطقه عملا در تعامل با دولت افغانستان، در مبارزه با این گروه ها سهیم شوند. این سهم گیری هزینه را برای همسایگان ما خیلی کم می سازد. ولی اگر کسی تماشاچی باشد، که من مطمئن هستم همه خطر را درک کرده اند، طبیعی است که اهداف این گروه ها به افغانستان خلاصه نمی شود و امنیت و ثبات همسایگان افغانستان جزء اهداف گروه های تروریستی است.
سوال: اما آیا ما این زمینه را فراهم کرده ایم که کشورهای همسایه و منطقه در مبارزه مشترک علیه تروریزم سهم بگیرند؟
نور: مشورت ها، تماس ها و دید و بازدیدها در سطوح مختلف وجود دارد؛ چه در سطح دوجانبه و چه چند جانبه. همه با خطرهای جدی این گروه ها علیه امنیت و ثبات کشورها واقف هستند و این را می دانند که بهترین جا و کم هزینه ترین راه برای مهار این گروه ها، ایستادن در کنار دولت و نیروهای امنیتی افغانستان است. هر کشور با توجه به نفوذ خود و روابطی که در سطح بین المللی دارد، باید کوشش کند که جلو پناه دادن به گروه های تروریستی و آموزش، تجهیز و اعزام شان به افغانستان گرفته شود. این کوتاه ترین راه برای برقراری امنیت، صلح و ثبات در افغانستان و منطقه است.
سوال: تا چه اندازه فکر می کنید در کنار بحث همکاری های اقتصادی منطقه ای، باید همکاری های جدی منطقه ای در مبارزه مشترک علیه تروریزم و مواد مخدر نیز شکل بگیرد؟ ما با کشورهای منطقه در سازمان های مختلف همکاری های اقتصادی منطقه ای حضور داریم.
نور: افغانستان به نیابت از سایر کشورها هم علیه گروه های تروریستی پیکار می کند و هر روز متحمل خسارات جانی و مالی است. دولت افغانستان بارها اعلام کرده که از هرگونه همکاری در این بخش استقبال می کند؛ چه در سطح دوجانبه و چه چندجانبه، این تماس ها، گفتگوها و مشورت ها در سطوح مختلف ادامه داشته و دارد.
سوال: شما در صحبت های گذشته خود بارها تأکید کرده اید که کشورها نباید یک تعریف از تروریسم خوب و بد داشته باشند و آن ها را جدا کنند، به عنوان مثال طالبان و داعش.
نور: بدون شک، تروریزم، تروریزم است و خوب و بد ندارد. گروه های تروریستی که در افغانستان فعال هستند، چه از نقطه نظر خاستگاه ایدئولوژیک و چه فعالیت ها و علمیات های تروریستی که انجام می دهند و اهدافی که دنبال می کنند، هیچ تفاوتی با هم ندارند. در افغانستان حدود ۲۰ گروه تروریستی فعال اند که تقریبا همه شان از بیرون کشور آب می خورند و تفاوتی میان شان دیده نمی شود؛ همه شان مساجد، حسینیه ها، مراسم جنازه و عروسی را مورد حمله قرار می دهند و مردم بی دفاع را در هرجا به نام های مختلف تیرباران می کنند. اگر تفاوتی هم وجود دارد، تفاوت در میزان وحشت است؛ همه این گروه ها قتل را انجام می دهند، اما یک گروه بسیار وحشیانه تر به زندگی یک انسان پایان می دهد و گروه دیگر شاید با یک روش دیگر! ما تفاوتی در ماهیت شان نمی بینیم.
سوال: در بحث داعش، برخی تلاش کردند طالبان را از اتهام ها مبرا کنند و حتی طالبان به عنوان یک هم پیمان در مبارزه علیه داعش قلمداد شود. این مسأله را شما چگونه ارزیابی می کنید؟
نور: همان طور که گفتم، میان گروه های تروریستی تفاوتی نیست و بهترین راه هم این است که دوستان افغانستان و هر کشوری که می خواهند در این مبارزه مشترک سهیم شوند، باید این کار را در چارچوب روابط دولت با دولت انجام بدهد، در غیر آن، تفکیک تروریستان به این و آن، خود تشویق کننده آن هاست. ما گذشته این گروه ها و اعمال امروزی شان را می دانیم، ما شاهد هیچ گونه تغییر در استراتژی، اهداف و ایدئولوژی این گروه ها نیستیم.
سوال: دید شما نسبت به داعش و طالبان در افغانستان چیست؟ این نیروی داعش چه تفاوتی با داعش در سوریه وعراق دارد؟
نور: هر دوی شان در ماهیت یک تعریف دارند؛ گروه هایی تروریستی متأسفانه در لباس اسلام فعالیت می کنند و دست های بیرونی در پشت سر آن ها قرار دارد که می خواهند وجهه اسلام را خدشه دار سازند، به مسلمین ضربه بزنند، بین کشورهای اسلامی نفاق و نزاع ایجاد نمایند و مانع پیشرفت و ترقی مسلمانان گردند، این خصوصیت هایی است که همه این گروه ها دارند. همان گروه های بیرونی که قبلا یا فعلا زیر چتر طالبان فعالیت می کردند، همان گروه هایی اند که برخی شان امروز نام داعش را به خود گرفتند. حتی اگر به عناصر داخلی گروه های تروریستی در افغانستان ببینید، بیشتر اعضای این گروه ها عناصری هستند که قبلا طالب بوده و فقط پرچم شان تغییر کرده، ولی در ماهیت شان تغییری دیده نمی شود و هر کس که غیر از این فکر می کند، شاید دچار اشتباه محاسباتی شده باشد.
سوال: اما شاید این یک مرحله جدید از تحولات امنیتی و یک مرحله گذار باشد که بعد از این، به جای آن که نامی از طالبان و القاعده ذکر شود، از داعش نام برده شود و حملات خونین تری رخ دهد؟
نور: سال های متمادی است که دولت و مردم افغانستان با این نوع گروه ها در پیکار هستند، با این ها آشنایی دارند و خوشبختانه با وجود خسارات و هزینه هایی که می پردازند، تا امروز کوتاه نیامده اند. من فکر می کنم عامل اساسی در وجود این گروه ها و ادامه فعالیت شان، عامل بیرونی است و تا زمانی که آن عامل به قوت خود باقی باشد، شاهد ادامه فعالیت این گروه ها خواهیم بود، چه این که با نام های موجود ادامه بدهند و چه نام دیگری داشته باشند. ما باور داریم که این گروه ها نشأت گرفته از داخل افغانستان نیستند و عوامل داخلی چون فقر و بیکاری احیانا می تواند یک عامل مساعد کننده باشد، ولی عامل تعیین کننده همان عامل بیرونی است که این گروه ها را پناهگاه و آموزش می دهد و سپس به افغانستان اعزام می کند. از سوی دیگر، بحث سوریه و عراق جداست و ما فکر نمی کنیم از آن نوع گروه ها، در افغانستان جای پا داشته باشند، چرا که با افغانستان و باورهای این کشور کاملا بیگانه هستند، بنابراین کسانی که فعلا به عنوان داعش فعالیت می کنند، عمدتا همان عناصر قبلی طالبان و همچنین گروه های چند ملیتی هستند که قبلا با طالبان بودند و حالا بعضی شان به نام داعش صف جدا کرده اند.
سوال: با توجه به این مسائل، دید شما نسبت به حمله تروریستی ۷ جدی بر مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان در کابل چیست؟ با توجه به این حمله، تروریستان نشان دادند که در حال تغییر هدف از مراکز نظامی به مراکز فرهنگی هستند؛ این مسأله چه پیامی دارد؟
نور: این حملات وحشیانه که خوشبختانه در افغانستان در عالی ترین سطوح رسمی ، احزاب، فرهنگیان و فعالین جامعه مدنی و همچنین در سطح بین المللی محکوم شده، طبعیت این گروه ها را نشان می دهد که چگونه خون آشام هستند و با علم، دانش و فرهنگ دشمنی دارند. اساسا برای مبارزه با این گروه ها به یک مبارزه فرهنگی ضرورت است و تا زمانی که یک مبارزه فرهنگی مؤثر جا نیافتد، فکر نمی کنم تنها ساز و کارهای امنیتی و نظامی مؤثریت داشته باشند. کسانی که در پشت سر این گروه قراردارند، این نکته را درک می کنند و شاید این مسأله یکی از عواملی باشد که بخواهند مراکز فرهنگی و فرهنگیان را هدف قرار دهند. ولی مرکز تبیان، تنها مرکزی نیست که مورد هدف قرار می گیرد، بلکه این حملات ناجوانمردانه را در اماکن مختلف شاهد هستیم. شما در جلال آباد دیدید که تروریستان یک مراسم جنازه و تدفین را مورد هدف قرار دادند و تعداد زیادی را شهید و زخمی ساختند. شما تصور کنید گروه هایی که این گونه محافل عزاداری و سوگواری را مورد هدف و حمله قرار می دهند، طبیعی است که مراکز دیگر را هم مورد مورد هدف قرار دهند . این مسأله ایجاب می کند که یک بسیج همگانی به خصوص در سطح فرهنگیان و نویسندگان، مساجد و منابر، مدارس و دانشگاه ها ایجاد شود تا مردم بیشتر متوجه خطراتی که این گروه ها تمثیل می کنند، باشند و جوانان و نوجوانان شکار شست و شوهای مغزی این گروه ها نشوند. بنده به این باور هستم که ما بیش از این که به لشکر امنیتی و نظامی نیاز داشته باشیم، در مبارزه با این گروه ها، به لشکر فرهنگی ضرورت داریم؛ به خصوص علما، روحانیون و منابر که باید احساس مسئولیت کنند، به دین و مردم خود دل بسوزانند و با راه اندازی فعالیت های فرهنگی، نسل جوان و حتی کسانی که در دام گروه های تروریستی افتاده اند را از این دام نجات دهند. درمان این حملات تروریستی، کار فرهنگی است و به همان دلیل نیز این گروه ها به دنبال آن هستند تا فعالیت های فرهنگی را که می تواند جلو فعالیت آن ها را بگیرد و منابع سربازگیری ایشان را بخشکاند، هدف قرار دهند.
سوال: در داخل افغانستان، وقتی بحث پاکستان و حمایت این کشور از گروه های تروریستی مطرح می شود، کارشناسان و نمایندگان پارلمان، نام ایران را هم در کنار این کشور مطرح می کنند و این دو را مساوی قلمداد می کنند. با توجه به درک و شناخت شما، آیا پاکستان و ایران با هم همسان هستند؟ آیا این مقایسه درست است؟
نور: همان طور که عرض کردم، اظهار نظر در افغانستان آزاد است و بعضی ها اظهار نظرهای فردی می کنند، ولی تا جایی که به موضع گیری های رسمی دولت افغانستان مربوط می شود؛ شما هیچ گاه چنین مقایسه و قضاوتی را نشنیده اید و هیچ مقام بالایی افغانستان با این عنوان از جمهوری اسلامی ایران نام نبرده، برعکس همیشه قدردانی و اظهار سپاس بوده است.
