سفارت امریکا در کابل می گوید که با پیروزی هر یک از کاندیدان ریاست جمهوری، امضای پیمان امنیتی اولین توافق میان حکومت های دو کشور خواهد بود.
جیمز کنینگهام؛ سفیر امریکا در کابل که به ولایت هرات سفر کرده روزه سه شنبه به خبرنگاران گفت که انتخابات شانزدهم حمل در یک فضای امن برگزار شد.
سفیر امریکا همچنین گفت که امریکا از هیچیک از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری حمایت نکرده و تاکید کرد که به آرای مردم احترام می گذارد.
این در حالی است که همه نامزدان انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در تبلیغات شان تاکید کرده اند که در صورت پیروزی، پیمان امنیتی با امریکا را امضا خواهند کرد.
رییس جمهور کرزی، علیرغم موافقت لویه جرگه مشورتی، از امضای پیمان امنیتی با امریکا خودداری کرد.
بر این اساس امضای پیمان امنیتی میان افغانستان و ایالات متحده امریکا یکی از اساسی ترین مسایلی خواهد بود که در روابط دو کشور پس از روی کار آمدن رییس جمهور جدید در افغانستان مطرح خواهد بود.
اگرچه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری هرکدام به صورت کلی قول داده اند که پیمان امنیتی با امریکا را امضا خواهند کرد و در این خصوص پیش شرط خاصی را اعلام نکرده اند؛ اما رییس جمهور کرزی دلیل امضا نکردن پیمان امنیتی با امریکا را عدم تحقق پیش شرط هایی می داند که او در این خصوص مطرح کرده بود.
برقراری صلح و آغاز مذاکرات مستقیم میان دولت افغانستان و طالبان و همچنین پایان دادن به جستجوی خانه به خانه، بمباران های هوایی و کشتار غیر نظامیان توسط نظامیان امریکایی دو پیش شرط اساسی آقای کرزی برای امضای پیمان امنیتی با امریکا بود؛ اما ایالات متحده بدون توجه به این پیش شرط ها با استناد به برگزاری جرگه مشورتی از هر طریق ممکن تلاش کرد رییس جمهور کرزی را وادار به امضای بی قید و شرط پیمان امنیتی کند؛ فشارهایی که کارگر نیفتاد و امضای این سند عملا به رییس جمهوری آینده موکول شد.
اکنون دوسیه پیمان امنیتی روی میز رییس جمهور آینده است. پرونده ای که مشخص نیست چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد و تحت چه شرایطی امضا خواهد شد.
ناظران با استناد به تلاش های فشرده و فشارهای سنگین امریکا برای امضای این پیمان توسط رییس جمهور کرزی پیش بینی می کنند که سخنان سفیر امریکا در هرات مبنی بر اینکه اولین تعامل دولت امریکا با حکومت آینده افغانستان امضای پیمان امنیتی خواهد بود می گویند که این پیمان برای ایالات متحده اهمیتی حیاتی و استراتژیک دارد و تصور نمی شود بدون امضای آن امریکا همچنان حاضر به همکاری با حکومت آینده باشد.
از جانب دیگر آنها به شرایطی که رییس جمهور کرزی برای امضای پیمان امنیتی مطرح کرد اشاره می کنند و می پرسند که مساله اصلی این است که آیا رییس جمهور آینده بدون توجه به این شرایط، پیمان امنیتی را امضا خواهد کرد یا نه در این خصوص بار دیگر بر مواضع آقای کرزی تاکید کرده و برای تحقق این پیش شرط ها تلاش خواهد نمود؟
در صورتی که رییس جمهور آینده به این پیش شرط ها اهمیتی ندهد آیا پیمان یادشده بدون هیچ پیش شرطی امضا می شود یا رییس جمهور بعدی، پیش شرط های مورد نظر خود را برای این امر، مطرح خواهد کرد؟
این نکته را نیز نباید از یاد برد که امریکایی ها استدلال می کنند که برگزاری جرگه پیمان امنیتی، هر پیش شرط تازه ای را برای امضای پیمان امنیتی منتفی می سازد. این در حالی است که داکتر عبدالله به عنوان نامزد پیشتاز انتخابات شانزدهم حمل و رهبر جناح اپوزیسیون، جرگه یادشده را تحریم کرد و آن را به رسمیت نشناخت. با این حساب آیا می توان پیش بینی کرد که اگر داکتر عبدالله رییس جمهور شود، مشروعیتی که امریکایی ها برای پیمان امنیتی مطرح می کنند از اساس، بی اعتبار اعلام خواهد شد؟ و اگر این اتفاق بیفتد برای مشروعیت بخشیدن به این پیمان، چه مکانیزم تازه ای در نظر گرفته خواهد شد؟
همه این ابهامات و پرسش ها در برابر رییس جمهور آینده و نحوه معامله او با پیمان امنیتی قرار دارد و انتظار می رود با روی کارآمدن حکومت جدید چنانچه از یک حکومت دموکراتیک انتظار می رود برای هریک از آنها پاسخی مسئولانه و قناعت بخش ارائه گردد.
جیمز کنینگهام؛ سفیر امریکا در کابل که به ولایت هرات سفر کرده روزه سه شنبه به خبرنگاران گفت که انتخابات شانزدهم حمل در یک فضای امن برگزار شد.
سفیر امریکا همچنین گفت که امریکا از هیچیک از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری حمایت نکرده و تاکید کرد که به آرای مردم احترام می گذارد.
این در حالی است که همه نامزدان انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در تبلیغات شان تاکید کرده اند که در صورت پیروزی، پیمان امنیتی با امریکا را امضا خواهند کرد.
رییس جمهور کرزی، علیرغم موافقت لویه جرگه مشورتی، از امضای پیمان امنیتی با امریکا خودداری کرد.
بر این اساس امضای پیمان امنیتی میان افغانستان و ایالات متحده امریکا یکی از اساسی ترین مسایلی خواهد بود که در روابط دو کشور پس از روی کار آمدن رییس جمهور جدید در افغانستان مطرح خواهد بود.
اگرچه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری هرکدام به صورت کلی قول داده اند که پیمان امنیتی با امریکا را امضا خواهند کرد و در این خصوص پیش شرط خاصی را اعلام نکرده اند؛ اما رییس جمهور کرزی دلیل امضا نکردن پیمان امنیتی با امریکا را عدم تحقق پیش شرط هایی می داند که او در این خصوص مطرح کرده بود.
برقراری صلح و آغاز مذاکرات مستقیم میان دولت افغانستان و طالبان و همچنین پایان دادن به جستجوی خانه به خانه، بمباران های هوایی و کشتار غیر نظامیان توسط نظامیان امریکایی دو پیش شرط اساسی آقای کرزی برای امضای پیمان امنیتی با امریکا بود؛ اما ایالات متحده بدون توجه به این پیش شرط ها با استناد به برگزاری جرگه مشورتی از هر طریق ممکن تلاش کرد رییس جمهور کرزی را وادار به امضای بی قید و شرط پیمان امنیتی کند؛ فشارهایی که کارگر نیفتاد و امضای این سند عملا به رییس جمهوری آینده موکول شد.
اکنون دوسیه پیمان امنیتی روی میز رییس جمهور آینده است. پرونده ای که مشخص نیست چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد و تحت چه شرایطی امضا خواهد شد.
ناظران با استناد به تلاش های فشرده و فشارهای سنگین امریکا برای امضای این پیمان توسط رییس جمهور کرزی پیش بینی می کنند که سخنان سفیر امریکا در هرات مبنی بر اینکه اولین تعامل دولت امریکا با حکومت آینده افغانستان امضای پیمان امنیتی خواهد بود می گویند که این پیمان برای ایالات متحده اهمیتی حیاتی و استراتژیک دارد و تصور نمی شود بدون امضای آن امریکا همچنان حاضر به همکاری با حکومت آینده باشد.
از جانب دیگر آنها به شرایطی که رییس جمهور کرزی برای امضای پیمان امنیتی مطرح کرد اشاره می کنند و می پرسند که مساله اصلی این است که آیا رییس جمهور آینده بدون توجه به این شرایط، پیمان امنیتی را امضا خواهد کرد یا نه در این خصوص بار دیگر بر مواضع آقای کرزی تاکید کرده و برای تحقق این پیش شرط ها تلاش خواهد نمود؟
در صورتی که رییس جمهور آینده به این پیش شرط ها اهمیتی ندهد آیا پیمان یادشده بدون هیچ پیش شرطی امضا می شود یا رییس جمهور بعدی، پیش شرط های مورد نظر خود را برای این امر، مطرح خواهد کرد؟
این نکته را نیز نباید از یاد برد که امریکایی ها استدلال می کنند که برگزاری جرگه پیمان امنیتی، هر پیش شرط تازه ای را برای امضای پیمان امنیتی منتفی می سازد. این در حالی است که داکتر عبدالله به عنوان نامزد پیشتاز انتخابات شانزدهم حمل و رهبر جناح اپوزیسیون، جرگه یادشده را تحریم کرد و آن را به رسمیت نشناخت. با این حساب آیا می توان پیش بینی کرد که اگر داکتر عبدالله رییس جمهور شود، مشروعیتی که امریکایی ها برای پیمان امنیتی مطرح می کنند از اساس، بی اعتبار اعلام خواهد شد؟ و اگر این اتفاق بیفتد برای مشروعیت بخشیدن به این پیمان، چه مکانیزم تازه ای در نظر گرفته خواهد شد؟
همه این ابهامات و پرسش ها در برابر رییس جمهور آینده و نحوه معامله او با پیمان امنیتی قرار دارد و انتظار می رود با روی کارآمدن حکومت جدید چنانچه از یک حکومت دموکراتیک انتظار می رود برای هریک از آنها پاسخی مسئولانه و قناعت بخش ارائه گردد.
