برگزاری انتخابات ۹۳ در افغانستان و در یک فضای نسبتاً امن و دموکراتیک، پیش از همه این واقعیت را برای جهانیان به اثبات رساند که بر خلاف تبلیغات و پروپاگندهایی که علیه مردم افغانستان در سطح دنیا می شود، این مردم دیر وقت است که با گزینه های متمدنانه و پویای بشری، همگام و همراه شده اند.
اشتباه نشود، این که می گوئیم گزینه های متمدنانه و پویا؛ معنی و مفهوم آن این نیست که ملت آگاه و نجیب افغانستان، با سوغاتهای فرهنگی ای که از جهان غرب وارد شده است، همگام و همراه شده اند و هیچگاهی از خود چیزی که نمایانگر تمدن و پویایی است را نداشته اند؛ نه! مقصود به هیچ عنوان این نیست؛ چرا که اگر مراد این باشد، این نه تنها نمی تواند نشانه کمال و هنر برای مردم ما باشد که خود دلیل نقص و فروماندگی مردم و کشور ما را بیان می دارد.
بلکه منظور آن است که مردم مسلمان افغانستان، به یمن مسلمان بودن و به برکت آئین زندگی بخش اسلام، از دیر و دور زمانی است که با دانش، فرهنگ و نمادهای پیشرفت و پویایی جوامع بشری، آشنا بوده و نیز آگاهی دقیق و عمیقی از آنها دارند.
مطمئناً لزومی ندارد تا یادآور شویم که در عصر و زمان کنونی، مدرن ترین مراکز تحصیلات عالی جهان، از دیر و دور زمانی بدینسوی، وام دار فکر و ذهن پویا و بالنده اندیشمندان و متفکران امت اسلامی بوده و هستند.
بر اساس اعترافهای هر گاه و بیگاه ارباب فرهنگی و رسانه ای غرب، هنوز که هنوز است بسیاری از آرا و فرضیه های اندیشمندانی چون بو علی سینای بلخی، ابو ریحان البیرونی غزنوی، فارابی فاریابی و دیگران در دانشگاههای مهم مغرب زمین، مورد استفاده قرار می گیرد.
به هر تقدیر، مردم نجیب و فهیم کشور با حضور پر شور و ملیونی شان به روشنی ثابت کردند که اولاً به گزینه های معقول و پسندیده اجتماعی- سیاسی چون انتخابات، علاقه مند بوده و برای پیشرفت و آبادانی کشور و دست یابی به آرامش و رفاه خود شان، آن را پاس می دارند.
آنچه به مردم افغانستان مربوط می شد به نظر می رسد با شرکت دور از انتظار در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی و آنهم در هوای سرد و بارانی و فضای نه چندان مساعد امنیتی، انجام دادند و حتی برای دادن رای، ساعتهای طولانی در صفهای عریض و طویل فرصت عزیز شان را تلف کردند که سرانجام و به محض رسیدن نوبت آنان، اوراق رای دهی نیز تمام می شود و شاید نیمی از شرکت کنندگان واجد شرایط رای دهی، با مسامحه و یا نقشه از پیش تعیین شده کمیسیون مستقل انتخابات، از حق مشروع و مسلم رای دهی خویش محروم می شوند!.
به نظر بسیاری از آگاهان و حتی مردم عادی، تمام شدن اوراق رای دهی، در شرایطی که هنوز نصفی از مردم رای نداده اند، به هیچ عنوان نمی تواند اتفاقی و یک موضوع ساده و پیش پا افتاده تلقی گردد. نهایت امر این است که مسئولان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری به خصوص، می توانستند از باب احتیاط اوراق بیشتری را چاپ و آماده می کردند تا در هنگام نیاز، آنها را به مراکز رای دهی ارسال می کردند.
عقل و خرد سالم نیز همین حکم را می کند که هر گاه کسانی را به ضیافتی دعوت می کنیم، سعی شود تا غذا بیشتر از حد تخمین آماده شود؛ چرا که زیاد آمدن غذا، مشکلی ایجاد نکرده و اما کم آمدن آن، آبروی میزبان را خواهد برد. مگر آنکه فرض شود که میزبان با توجه به اهداف و امیال خاصی، از اول می خواسته که غذا کم بیاید و به تعدادی از مدعوین و مهمانان نرسد!.
لذا و با این پیش فرض است که ادعای مسئولان محترم کمیسیون مستقل انتخابات مبنی بر غافلگیر شدن آنان به دلیل وفور و کثرت رای دهندگان، نمی تواند درست و منطقی باشد و لازم است تا آنان با گفتن واقعیت به مردم کشور، بار سنگین عوم فریبی را از روی شانه های شان بر دارند و یا لااقل در فکر تهیه و تنظیم پاسخی باشند که بتواند توجیه گر مناسبی برای این عمل غیر مسئولانه و قریب به تقلب آنان باشد.
به هر حال، مردم آگاه و صلح دوست افغانستان کار خود را به خوبی و کامل انجام دادند و مانند همیشه و در مقایسه با دولتمردان، این بار نیز این مردم بودند که به وجیبه و رسالت ملی و میهنی شان عمل کردند و با شرکت پر شور و حماسی در سومین دور از انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی و ریختن آرای خویش در صندوقهای مورد نظر، به وضوح هر چه تمامتر ثابت کردند که برای خود و وطن خویش و سربلندی و آبادانی آن، حاضراند به استقبال هر گونه خطری ولو کشته شدن هم بروند که این کار را نیز در عمل ثابت کردند و دوشادوش با نیروهای امنیتی اردو و پولیس کشور، در انتخاباتی شرکت کردند که خطر مرگ و زخمی شدن، هر آن و هر یکی از آنان را شدیداً تهدید می کرد.
آری! مردم افغانستان به طور قطع به وظیفه خویش عمل کردند و حالا این نوبت دولتمردان و به خصوص حکومت و کمیسیون مستقل انتخابات است که با توجه به امید و اعتمادی که مردم بدانها دارند، به وظیفه ملی و میهنی و دینی خویش عمل کنند و چنانچه رئیس محترم این کمیسیون گفته، آرای مردم را که همانا امانت گرانبهای مردم در نزد آنان است، حفظ و حراست کنند و نتیجه این انتخابات را به گونه شفاف و بدور از هر نوع تقلب و فریبی در اختیار چشم و گوش آنان قرار دهند که انتظار و توقع مردم افغانستان از کمیسیون مستقل انتخابات نیز همین است و بس.
اشتباه نشود، این که می گوئیم گزینه های متمدنانه و پویا؛ معنی و مفهوم آن این نیست که ملت آگاه و نجیب افغانستان، با سوغاتهای فرهنگی ای که از جهان غرب وارد شده است، همگام و همراه شده اند و هیچگاهی از خود چیزی که نمایانگر تمدن و پویایی است را نداشته اند؛ نه! مقصود به هیچ عنوان این نیست؛ چرا که اگر مراد این باشد، این نه تنها نمی تواند نشانه کمال و هنر برای مردم ما باشد که خود دلیل نقص و فروماندگی مردم و کشور ما را بیان می دارد.
بلکه منظور آن است که مردم مسلمان افغانستان، به یمن مسلمان بودن و به برکت آئین زندگی بخش اسلام، از دیر و دور زمانی است که با دانش، فرهنگ و نمادهای پیشرفت و پویایی جوامع بشری، آشنا بوده و نیز آگاهی دقیق و عمیقی از آنها دارند.
مطمئناً لزومی ندارد تا یادآور شویم که در عصر و زمان کنونی، مدرن ترین مراکز تحصیلات عالی جهان، از دیر و دور زمانی بدینسوی، وام دار فکر و ذهن پویا و بالنده اندیشمندان و متفکران امت اسلامی بوده و هستند.
بر اساس اعترافهای هر گاه و بیگاه ارباب فرهنگی و رسانه ای غرب، هنوز که هنوز است بسیاری از آرا و فرضیه های اندیشمندانی چون بو علی سینای بلخی، ابو ریحان البیرونی غزنوی، فارابی فاریابی و دیگران در دانشگاههای مهم مغرب زمین، مورد استفاده قرار می گیرد.
به هر تقدیر، مردم نجیب و فهیم کشور با حضور پر شور و ملیونی شان به روشنی ثابت کردند که اولاً به گزینه های معقول و پسندیده اجتماعی- سیاسی چون انتخابات، علاقه مند بوده و برای پیشرفت و آبادانی کشور و دست یابی به آرامش و رفاه خود شان، آن را پاس می دارند.
آنچه به مردم افغانستان مربوط می شد به نظر می رسد با شرکت دور از انتظار در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی و آنهم در هوای سرد و بارانی و فضای نه چندان مساعد امنیتی، انجام دادند و حتی برای دادن رای، ساعتهای طولانی در صفهای عریض و طویل فرصت عزیز شان را تلف کردند که سرانجام و به محض رسیدن نوبت آنان، اوراق رای دهی نیز تمام می شود و شاید نیمی از شرکت کنندگان واجد شرایط رای دهی، با مسامحه و یا نقشه از پیش تعیین شده کمیسیون مستقل انتخابات، از حق مشروع و مسلم رای دهی خویش محروم می شوند!.
به نظر بسیاری از آگاهان و حتی مردم عادی، تمام شدن اوراق رای دهی، در شرایطی که هنوز نصفی از مردم رای نداده اند، به هیچ عنوان نمی تواند اتفاقی و یک موضوع ساده و پیش پا افتاده تلقی گردد. نهایت امر این است که مسئولان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری به خصوص، می توانستند از باب احتیاط اوراق بیشتری را چاپ و آماده می کردند تا در هنگام نیاز، آنها را به مراکز رای دهی ارسال می کردند.
عقل و خرد سالم نیز همین حکم را می کند که هر گاه کسانی را به ضیافتی دعوت می کنیم، سعی شود تا غذا بیشتر از حد تخمین آماده شود؛ چرا که زیاد آمدن غذا، مشکلی ایجاد نکرده و اما کم آمدن آن، آبروی میزبان را خواهد برد. مگر آنکه فرض شود که میزبان با توجه به اهداف و امیال خاصی، از اول می خواسته که غذا کم بیاید و به تعدادی از مدعوین و مهمانان نرسد!.
لذا و با این پیش فرض است که ادعای مسئولان محترم کمیسیون مستقل انتخابات مبنی بر غافلگیر شدن آنان به دلیل وفور و کثرت رای دهندگان، نمی تواند درست و منطقی باشد و لازم است تا آنان با گفتن واقعیت به مردم کشور، بار سنگین عوم فریبی را از روی شانه های شان بر دارند و یا لااقل در فکر تهیه و تنظیم پاسخی باشند که بتواند توجیه گر مناسبی برای این عمل غیر مسئولانه و قریب به تقلب آنان باشد.
به هر حال، مردم آگاه و صلح دوست افغانستان کار خود را به خوبی و کامل انجام دادند و مانند همیشه و در مقایسه با دولتمردان، این بار نیز این مردم بودند که به وجیبه و رسالت ملی و میهنی شان عمل کردند و با شرکت پر شور و حماسی در سومین دور از انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی و ریختن آرای خویش در صندوقهای مورد نظر، به وضوح هر چه تمامتر ثابت کردند که برای خود و وطن خویش و سربلندی و آبادانی آن، حاضراند به استقبال هر گونه خطری ولو کشته شدن هم بروند که این کار را نیز در عمل ثابت کردند و دوشادوش با نیروهای امنیتی اردو و پولیس کشور، در انتخاباتی شرکت کردند که خطر مرگ و زخمی شدن، هر آن و هر یکی از آنان را شدیداً تهدید می کرد.
آری! مردم افغانستان به طور قطع به وظیفه خویش عمل کردند و حالا این نوبت دولتمردان و به خصوص حکومت و کمیسیون مستقل انتخابات است که با توجه به امید و اعتمادی که مردم بدانها دارند، به وظیفه ملی و میهنی و دینی خویش عمل کنند و چنانچه رئیس محترم این کمیسیون گفته، آرای مردم را که همانا امانت گرانبهای مردم در نزد آنان است، حفظ و حراست کنند و نتیجه این انتخابات را به گونه شفاف و بدور از هر نوع تقلب و فریبی در اختیار چشم و گوش آنان قرار دهند که انتظار و توقع مردم افغانستان از کمیسیون مستقل انتخابات نیز همین است و بس.
مولف : سیدفاضل محجوب
