چنانکه انتظار می رفت برادران ناراضی رییس جمهور به وعده های داده شده، عمل کردند و در بهار و تابستان، حملات دهشت بار و غیر انسانی خویش را علیه ملت و کشور افغانستان آغاز کرده، ادامه دادند. طالبان در دو ماه اخیر، شدیدترین عملیاتهای انتحاری و انفجاری خویش را سازماندهی کرده و بخش وسیعی از مردم بی گناه و ملکی را به کام مرگ و نیستی سپردند.
بر اساس گفته های مسولان امنیت ملی کشور، با گرم شدن هوا و تعطیلی مدارس دینی در پاکستان، استخبارات کشور همسایه جنوبی ما برای جوانان و میان سالان و حتی کودکان مدارس دینی مذکور در پاکستان، برنامه های تفریحی و بهاری متنوعی در نظر گرفته اند که مهم ترین آن برنامه ها، اعزام گروهی این طلاب چشم و گوش بسته به افغانستان جهت انجام حملات تخریبی و انتحاری و به اصطلاح انجام فریضه جهاد علیه ملت و کشور مسلمان افغانستان است.
یکی از پاینت های مثبت برای طالبان در شرایط فعلی، به قدرت رسیدن نواز شریف و عمران خان، پدران معنوی آنان در پاکستان است. بر رغم صلح خواهی دلتمردان پاکستان و اعلام حمایت مکرر آنان از برنامه مصالحه در افغانستان، هجوم ملخ وار عوامل مزدور آنان در قالب انجام حملات انتحاری و تخریبی علیه دولت وملت ما بر هیچ کسی پوشیده نیست.
به دنبال حملات ددمنشانه و سبعانه طالبان در یکی دو ماه اخیر و کشته و زخمی شدن نزدیک به صدها تن از هموطنان بی گناه ما، رییس جمهور کشور، مانند همیشه به صدور اعلامیه ها و محکوم نمودن لفظی این سلسله حملات غیر انسانی، بسنده کرد!.
طبق اعلامیه های ریاست محترم جمهوری، حملات هر بار طالبان، مانند همیشه با شدیدترین الفاظ از جانب رییس محترم جمهور، تقبیح و محکوم می شود. رییس جمهور کرزی در آخرین اعلامیه صادره، شدت عمل بیشتری به خرج داده و اعمال وحشیانه طالبان را در جهت دشمنی با اسلام و به نفع دشمنان اسلام معرفی کرده است!
درعرض و طول تاریخ سیاه حملات انتحاری و تخریبی در کشور، شاید این تندترین موضع لفظی ریاست جمهوری نسبت به طالبان باشد. بسیاری از آگاهان بر این باورند که موضع گیری های لفظی و مقطعی رییس جمهور در مواجهه با طالبان نباید ما را از موضع واقعی و ثابت حامد کرزی و همفکران او در برابر طالبان منحرف کند.
این دسته از آگاهان براین عقیده اند که موضع واقعی رییس جمهور و حلقه حاکم در ارگ ریاست جمهوری، همان چیزی است که بارها بر زبان حامد کرزی جاری شده و آن رشته محکم و استوار اخوت و برادری کرزی و حکومت او با طالبان و مخالفان مسلح ملت افغانستان است.
از نظر این دسته از آگاهان، کرزی نسبت به حملات انتحاری و تخریبی دشمن هر چه بگوید و هر موضع مقطعی و زودگذری بگیرد، چیزی از موضع واقعی او و حکومتش در برابر طالبان نکاسته و تغییری در آن جهت رخ نخواهد داد.
دلیل این گروه از صاحب نظران نیز آن است که در گذشته مردم ما با حملات به مراتب شدیدتر و دهشتبارتر از حملات اخیر در کابل مواجه بوده اند و رییس جمهور و حلقه خاص حاکم در ارگ، بر رغم محکوم کردن آن حملات و حتی با الفاظ شدیدتر از حالا، هیچگاهی از برادر خطاب کردن شرارت پیشگان طالب، پشیمان نشدند و تا امروز همچنان بر برادری با آنان پای می فشارند!!.
از دید این دسته از آگاهان، حکومت رییس جمهور کرزی و طرفداران وی در حالی به برادری با قاتلان مردم افغانستان اصرار می ورزند که علاوه بر قاطبه مردم کشور، پارلمان و مجلس سنای کشور نیز بارها موضع تضرع و التماس رییس جمهور در برابر طالبان را نکوهش کرده و از حکومت خواسته اند تا از موضع قدرت و متانت با مخالفان مسلح و حامیان خارجی آنان برخورد کند.
به نظر می رسد واقعیت قضیه این باشد که مردم افغانستان از سناریوی ویرانگر و غمبار جنگ و خونریزی که دهه های متوالی با آن درگیر بوده اند، خسته و درمانده شده اند و با تاسف بییشتر این زدگی ها و افسردگی ها، پیامد برخورد ظالمانه و غیرمسئولانه تعدادی از رهبران و گروهها در دوره جنگهای ویرانگر داخلی کشور بوده است.
این خستگی و زدگی از جنگ و رسیدن به صلح و ثبات به هر قیمت، پاینت منفی ای شده برای ملت ما و برگ برنده و اهرم فشاری در دستان همه ی کسانیکه می خواهند بر گرده این ملت و کشور سوار شده و به قله های اقتدار و حاکمیت سالهای سال اتراق کنند.
این وضعیت، از مردم ما انگشت مجروح و افگار درست کرده است و این انگشت افگار را هر جناح و گروهی اعم از خارجی ها، پاکستانی ها، طالبان و حتی دولت و حکومت افغانستان، هر زمان که بخواهند و لازم ببینند، فشار می دهند و مردم نیز جز آنکه از درد ناشی از فشارها، ترسیده و سکوت اختیار کنند، چاره دیگری ندارند.
به نظر می رسد مردم افغانستان می بایستی کم کم و آهسته آهسته از این پیله ترس و وحشتی که خود بر دور خویش تنیده اند، بیرون آمده و مانند سایر ملتهای زنده ی دنیا، مطالبات و خواسته های بر حق خویش را با استفاده از شیوه های دموکراتیک و مدرن در قالب تظاهرات، اعتصابها و همایشهای مسالمت آمیز، مطرح و دنبال کنند؛ چرا که در غیر این صورت، دولتها هر روز، مستبدتر و دیکتاتورتر و ملتها نیز محروم تر و فراموش تر خواهند شد.
بر اساس گفته های مسولان امنیت ملی کشور، با گرم شدن هوا و تعطیلی مدارس دینی در پاکستان، استخبارات کشور همسایه جنوبی ما برای جوانان و میان سالان و حتی کودکان مدارس دینی مذکور در پاکستان، برنامه های تفریحی و بهاری متنوعی در نظر گرفته اند که مهم ترین آن برنامه ها، اعزام گروهی این طلاب چشم و گوش بسته به افغانستان جهت انجام حملات تخریبی و انتحاری و به اصطلاح انجام فریضه جهاد علیه ملت و کشور مسلمان افغانستان است.
یکی از پاینت های مثبت برای طالبان در شرایط فعلی، به قدرت رسیدن نواز شریف و عمران خان، پدران معنوی آنان در پاکستان است. بر رغم صلح خواهی دلتمردان پاکستان و اعلام حمایت مکرر آنان از برنامه مصالحه در افغانستان، هجوم ملخ وار عوامل مزدور آنان در قالب انجام حملات انتحاری و تخریبی علیه دولت وملت ما بر هیچ کسی پوشیده نیست.
به دنبال حملات ددمنشانه و سبعانه طالبان در یکی دو ماه اخیر و کشته و زخمی شدن نزدیک به صدها تن از هموطنان بی گناه ما، رییس جمهور کشور، مانند همیشه به صدور اعلامیه ها و محکوم نمودن لفظی این سلسله حملات غیر انسانی، بسنده کرد!.
طبق اعلامیه های ریاست محترم جمهوری، حملات هر بار طالبان، مانند همیشه با شدیدترین الفاظ از جانب رییس محترم جمهور، تقبیح و محکوم می شود. رییس جمهور کرزی در آخرین اعلامیه صادره، شدت عمل بیشتری به خرج داده و اعمال وحشیانه طالبان را در جهت دشمنی با اسلام و به نفع دشمنان اسلام معرفی کرده است!
درعرض و طول تاریخ سیاه حملات انتحاری و تخریبی در کشور، شاید این تندترین موضع لفظی ریاست جمهوری نسبت به طالبان باشد. بسیاری از آگاهان بر این باورند که موضع گیری های لفظی و مقطعی رییس جمهور در مواجهه با طالبان نباید ما را از موضع واقعی و ثابت حامد کرزی و همفکران او در برابر طالبان منحرف کند.
این دسته از آگاهان براین عقیده اند که موضع واقعی رییس جمهور و حلقه حاکم در ارگ ریاست جمهوری، همان چیزی است که بارها بر زبان حامد کرزی جاری شده و آن رشته محکم و استوار اخوت و برادری کرزی و حکومت او با طالبان و مخالفان مسلح ملت افغانستان است.
از نظر این دسته از آگاهان، کرزی نسبت به حملات انتحاری و تخریبی دشمن هر چه بگوید و هر موضع مقطعی و زودگذری بگیرد، چیزی از موضع واقعی او و حکومتش در برابر طالبان نکاسته و تغییری در آن جهت رخ نخواهد داد.
دلیل این گروه از صاحب نظران نیز آن است که در گذشته مردم ما با حملات به مراتب شدیدتر و دهشتبارتر از حملات اخیر در کابل مواجه بوده اند و رییس جمهور و حلقه خاص حاکم در ارگ، بر رغم محکوم کردن آن حملات و حتی با الفاظ شدیدتر از حالا، هیچگاهی از برادر خطاب کردن شرارت پیشگان طالب، پشیمان نشدند و تا امروز همچنان بر برادری با آنان پای می فشارند!!.
از دید این دسته از آگاهان، حکومت رییس جمهور کرزی و طرفداران وی در حالی به برادری با قاتلان مردم افغانستان اصرار می ورزند که علاوه بر قاطبه مردم کشور، پارلمان و مجلس سنای کشور نیز بارها موضع تضرع و التماس رییس جمهور در برابر طالبان را نکوهش کرده و از حکومت خواسته اند تا از موضع قدرت و متانت با مخالفان مسلح و حامیان خارجی آنان برخورد کند.
به نظر می رسد واقعیت قضیه این باشد که مردم افغانستان از سناریوی ویرانگر و غمبار جنگ و خونریزی که دهه های متوالی با آن درگیر بوده اند، خسته و درمانده شده اند و با تاسف بییشتر این زدگی ها و افسردگی ها، پیامد برخورد ظالمانه و غیرمسئولانه تعدادی از رهبران و گروهها در دوره جنگهای ویرانگر داخلی کشور بوده است.
این خستگی و زدگی از جنگ و رسیدن به صلح و ثبات به هر قیمت، پاینت منفی ای شده برای ملت ما و برگ برنده و اهرم فشاری در دستان همه ی کسانیکه می خواهند بر گرده این ملت و کشور سوار شده و به قله های اقتدار و حاکمیت سالهای سال اتراق کنند.
این وضعیت، از مردم ما انگشت مجروح و افگار درست کرده است و این انگشت افگار را هر جناح و گروهی اعم از خارجی ها، پاکستانی ها، طالبان و حتی دولت و حکومت افغانستان، هر زمان که بخواهند و لازم ببینند، فشار می دهند و مردم نیز جز آنکه از درد ناشی از فشارها، ترسیده و سکوت اختیار کنند، چاره دیگری ندارند.
به نظر می رسد مردم افغانستان می بایستی کم کم و آهسته آهسته از این پیله ترس و وحشتی که خود بر دور خویش تنیده اند، بیرون آمده و مانند سایر ملتهای زنده ی دنیا، مطالبات و خواسته های بر حق خویش را با استفاده از شیوه های دموکراتیک و مدرن در قالب تظاهرات، اعتصابها و همایشهای مسالمت آمیز، مطرح و دنبال کنند؛ چرا که در غیر این صورت، دولتها هر روز، مستبدتر و دیکتاتورتر و ملتها نیز محروم تر و فراموش تر خواهند شد.
مولف : سیدفاضل محجوب
