وظیفه ی همه ما
این شجره طیبه ای را که امام بزرگوار غرس کرد و خدای متعال برکت بخشید و شاخ و برگ آن را این چنین گسترده کرد، همه با هم باید حفظ کنیم؛ هم مسئولان، هم آحاد مردم، هم نخبگان سیاسی، هم نخبگان علمی، هم اهل حوزه، هم اهل دانشگاه، هم کارگر و هم همه ی قشرهای دیگر. این، وظیفه ی همه است؛ همه، انقلاب کشور را باید از خود بدانند؛ همه، نظام جمهوری اسلامی را باید از خود بدانند؛ همه، امت جمهوری اسلامی اند. ما آن کسانی را غریبه می دانیم؛ از این دایره خارج می دانیم، که برای دشمن کار می کنند.(۵۲)
خودی و غریبه ها
آن کسی که امام و راه امام و وصیت نامه امام را قبول دارد، او "خودی" است؛ آن کسی که استقلال ایران برایش دارای اهمیت است و به آن پایبند است، "خودی" است؛ آن کسی که عزت این ملت و پیشرفت علمی این ملت را دنبال می کند، او "خودی" است. غریبه ها کسانی هستند که مشتاق سلطه ی امریکایند؛ آن ها کسانی هستند که در خانه، برای دزد کمین گرفته، کار می کنند و به نفع او اقدام می کنند. غریبه آن کسی است که بلندگوی افکار و اهداف دشمنان این ملت است. آن کسی که سخن ملت را می گوید، آن کسی که از زبان ملت حرف می زند، آن کسی که با دشمنان این ملت دشمنی می کند، آن کسی که در راه مصالح این ملت در هر بخشی قدم بر می دارد، جزو سربازان جمهوری اسلامی است. آن کسانی که عمدا در قول و عمل، وحدت را می شکنند و حرکت در جهت خواست دشمن می کنند، اینها در مقابل جمهوری اسلامی صف آرایی می کنند. البته "خودی" مراقب باشند؛ غفلت نکنند. گاهی دیده می شود بعضی از "خودی" ها از سر غفلت و نادانی، گاهی هم به ندرت، بعضی ناجوانمردانه تحت تأثیر کینه های شخصی، کار غریبه ها را می کنند! این افراد باید به هوش باشند.(۵۳)
امام همچنان زنده خواهد ماند
امام بزرگوار ما مصداق این آیه شریفه بود که "ان الذین امنو و عملو الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودّا"؛ هدف او، هدف الهی؛ رفتار او، رفتار ایمانی؛ و عمل او، عمل صالح. این است که در فضای ذهنیت جامعه ی اسلامی، برای چنین موجودی می ماند و میرائی ندارد؛ مثل سلسله ی انبیاء الهی و اولیای الهی که جسم شان از مردم غایب شد، اما حقیقت شان و هویت شان زنده است.
رهبران مادی را با انواع حیله ها می خواهند در دلها زنده نگه دارند، نمی شود. جسد لنین، رهبر شوروی را مومیائی کردند تا بماند و جلو چشم باشد، اما نماند. آن مومیائی، یک جسم بی ارزش، آن فکر و اصول و آن یاد، همه محکوم به زوال شد؛ هم در جامعه ی خود او، هم در سطح جهان.
تفاوت رهبری و زعامت معنوی این است. علت هم همان اتصال با منبع اصلی قدرت، ارتباط با خدا، همه چیز را از او دانستن و همه کار را برای او کردن، است. این راز اقتدار و ماندگاری و نفوذ مردان خداست. امام با این دید و با این مبنا، همچنان زنده خواهد ماند. دشمنان او، مخالفان او، معارضان دینی و سیاسی او، رفتند و خواهند رفت؛ اما امام بزرگوار با فکرش، با هویتش و با وجود حقیقی اش در جامعه ی اسلامی و در جامعه ی بزرگ بشری ادامه پیدا خواهد کرد و روز به روز برجسته تر و قویتر و محسوستر خواهد شد. راز قدرت معنوی امام بزرگوار ما این است.(۵۴)
راز عظمت امام
سر این نفوذ عجیب که این مرد بزرگ در دل توده های عظیم مسلمان در کشورهای مختلف راه یافت و راز این نفوذ عظیم، این است: از خود عبور کردن، برای خود تلاش نکردن، خدا را دیدن و از خدا الهام گرفتن و برای خدا مجاهدات به تمام معنا انجام دادن. این راز عظمت امام بزرگوار و رهبری روحانی است.
لذا شما در زندگی امام که نگاه می کنید، این ارتباط با خدا و اتصال با خدا در او یک سکینه و آرامشی به وجود می آورد. آنجایی که دیگران وحشتزده می شدند؛ او آرام بود! آنجایی که دیگران به تزلزل می افتادند، او قاطع و مصمم بود. در وصیت نامه ی خود هم خطاب به مردم ایران، بلکه ملت های مسلمان می گوید: با دلی آرام و قلبی مطمئن از مردم خدا حافظی می کند و به جوار رحمت الهی می رود. دم مرگ هم با دل آرام این جهان را ترک می کند.(۵۵)
راه امام هزینه دارد
بعضی ها به ذهن شان می آمد که چطور امام با این دقت و اهتمامی که در احکام دین و نسبت به جان و مال داشت و این همه ما در انقلاب و در جنگ شهید دادیم، دچار دغدغه نبود و با آرامی می توانست دنیا را ترک کند و به ملاقات پروردگار برود؛ می گفتند جواب این خون ها را که خواهد داد. جواب امام به این وسوسه ها این است که جواب این خون ها را همان کسی خواهد داد که جواب خون های صفین و نهروان را داد. جواب این سختی ها را همان کسی خواهد داد که جواب سختی ها و رنج ها و محنت های امیرالمؤمنین(ع) را در دوران زندگی خواهد داد. انقلاب برای نجات یک ملت دارای هزینه است؛ جنگ هشت ساله برای دفاع از استقلال یک ملت دارای هزینه است؛ ایستادگی در مقابل زورگویان عالم برای اثبات حقانیت و حقوق خود دارای هزینه است. امام این هزینه را پرداخت. هزینه ای که امام پرداخت، اعتماد عمومی مردم بود. این اعتماد عمومی را در این راه امام به کار انداخت و هزینه کرد، اما خدای متعال این هزینه را جبران کرد. آنچه را که امام هزینه کرده بود، چند برابر به او برگرداند.
در تشییع جنازه ی این مرد بزرگ، جمعیتی که حضور پیدا کردند، از جمعیت مردم در روز استقبال او بیشتر بود. این معناش همین است که "من کان لله کان الله له". دل های مردم به او متوجه بود. این سرمایه را برای خود نخواست؛ این سرمایه از نظر او ملک پروردگار بود؛ باید در راه خدا مصرف می کرد و کرد؛ و خدا هم این سرمایه را به صورت مضاعف به او برگرداند. راه خدا این جوری است.(۵۶)
هویت جدید در دنیای سیاست
امام بزرگوار ما توانست یک هویت جدیدی را در دنیای پر آشوب سیاست، در این منطقه به وجود بیاورد و آن، هویت جمهوری اسلامی و ملت زنده ی ایران است که توانستند این جمهوری را ایجاد کنند و از آن پاسداری کنند. این، یک هویت اسلامی و یک هویت ملی است و این هویت، مخصوص ملت ایران هم نیست. هویت اسلامی، متعلق به همه ی امتهای اسلام است. امام بزرگوار ما با همت ملت ایران توانست این هویت را ایجاد کند و آن را زنده کند.(۵۷)
این انقلاب، یک انقلاب الهی است
امام در وصیت نامه شان تأکید می کنند که این انقلاب یک انقلاب الهی است و پایه اصلی آن مردمند؛ یعنی این انقلاب متعلق به مردم است. معنای این حرف این است که! هیچ کس، هیچ قشری، هیچ فردی، هیچ طبقه ای نمی تواند و نباید ادعای مالکیت این انقلاب را بکند؛ خود را مالک بداند، دیگران را مستأجر این انقلاب بداند. اگر قرار بود کسی خود را نسبت به این انقلاب مالک و صاحب بداند، از همه مناسبتر و شایسته تر، خود امام بود که انقلاب بر محور عزم و اراده و شخصیت او به وجود آمد؛ ولی امام خود را هیچ کاره و خدا را همه کاره می داند. این در بیانات امام موج می زند و در وصیت نامه به آن تأکید و تصریح شده است. پس صاحب این انقلاب مردمند. وظیفه ای بر دوش همگان سنگینی می کند و آن حفظ این امانت بزرگ الهی است. مردم باید خودشان را حافظ این انقلاب بدانند. از جمله برترین شعارهای این انقلاب، تعلق این انقلاب به عموم مردم است؛ هیچ قشری، هیچ طبقه ای؛ در نسبت به انقلاب بر دیگران ترجیحی ندارد. جوان های امروز هم مثل جوان های دوران دفاع مقدس صاحبان این انقلابند. طبقه جوان، نسل های پی در پی، همه، نسبت واحدی با انقلاب دارند؛ همه سهیم در انقلابند و همه سهیم در تکلیف حفظ امانت این انقلابند.(۵۸)
اصل انقلاب است، نه اشخاص
جوان های امروز ما، جوان های نسل معاصر ما و جوانهایی که در آینده خواهند آمد، بدانند که راه انقلاب راهی است که احتیاج دارد به عزم، به ایمان، به ثبات قدم. بعضی این ثبات قدم را دارند، بعضی در بین راه بر می گردند؛ البته این ها به ضرر خویش عمل می کنند؛ "فمن نکث فانما ینکث علی نفسه". آن کسانی که از راه انقلاب بر گردند، مثل کسانی هستند که در تابستان روزه گرفته اند و تا اواخر روز، روزه را حفظ می کنند، اما یک ساعت به غروب، دو ساعت به غروب طاقت شان تمام می شود؛ افطار می کنند. این مثل همان کسی است که از اول روز روزه نگرفته است. باطل کردن روزه در هر زمانی از ساعات روز باشد، ابطال روزه است. در راه انقلاب اگر ثبات قدم وجود نداشت، اگر پیوستگی حرکت وجود نداشت، انسان رابطه اش با انقلاب قطع می شود. این بی وفایی به انقلاب است. همیشه بودند کسانی که به انقلاب بی وفایی کردند، به انقلاب دلبستگی خود را کم کردند، به انقلاب پشت کردند. وصیت امام این است که جوان ما، مردم ما، نسل های گوناگون ما، با چشم واقع بینانه نگاه کنند. اصل، انقلاب است؛ اشخاص اصل نیستند، انقلابی بودن به حفظ رابطه ی خود و عمل خود و پیوستگی خود با انقلاب است.(۵۹)
این انقلاب گسترش خواهد یافت
امام در وصیت نامه شان اعلام می کند که این انقلاب گسترش خواهد یافت؛ دست استعمار گران را از جهان اسلام کوتاه خواهد کرد. این پیشگویی امام بزرگوار است. امروز به صحنه که نگاه می کنیم، می بینیم این اتفاق افتاده است. گسترش انقلاب از نظر امام از راه ایجاد فتنه در کشور ها نیست، از راه لشگر کشی نیست، از راه گسترش تروریزم نیست، بر خلاف برخی از انقلاب های دیگر گسترش انقلاب در میان ملت ها از راه الگو سازی نظام جمهوری اسلامی است. یعنی ملت ایران نظام جمهوری اسلامی را به حدی و مرتبه ای برسانند که وقتی ملتهای دیگر به این الگو نگاه می کنند، شوق پیدا کنند و آن راه را دنبال کنند.
دشمنان و دوستان ملت ایران اعتراف می کنند که گسترشی که امام پیش بینی می کرد برای انقلاب، امروز تحقق پیدا کرده است؛ از جمله ی آن ها مسئله ی آرمان فلسطین است. ملت ها دلشان مانند ملت ایران برای فلسطین می تپد.(۶۰)
روح انقلابی، روح پیشرفت است
آنچه در وصیت نامه امام بارزاست و در بیانات امام در طول این ده سال منتشر و گسترده است، این است که انقلاب اسلامی کمک به پیشرفت ملت است؛ انقلاب اسلامی کمک به خلاقیت و نو آوری ملت است؛ درست نقطه مقابل آنچه که سال های متمادی دشمنان اسلام تبلیغ می کردند. دشمنان اسلام اینجور وانمود می کردند که دینداری با پیشرفت منافات دارد؛ با هم سازگار نیست. اگر ملتی بخواهد پیشرفت پیدا کند، باید از دین دست بکشد، باید برود به دامن غرب و خود را سر تا پا به رنگ غربی در بیاورد تا بتواند پیشرفت کند. این را به عنوان یک باور در طول ده ها سال به ملت ایران تلقین کرده بودند. امام بزرگوار ما از اول انقلاب تا روز آخر و در وصیت نامه خود تأکید می کند که روح انقلابی، روح حرکت به جلو است، روح پیشرفت است، روح ابتکار و نو آوری است و این در واقعیت ملت ایران هم تحقق پیدا کرد.
امام با انقلاب اسلامی و با تشکیل جمهوری اسلامی راه میانه ی عقب ماندگی و غرب زدگی را ترسیم کرد. ملت ها تصور می کردند یا باید عقب مانده بمانند، یا باید غرب زده شوند؛ امام نشان دادند که نه، یک راه مستقیم، یک صراط مستقیم وجود دارد که انسان اسیر غرب هم نشود، غرب زده هم نشود؛ اما راه ترقی و پیشرفت و تعالی را طی کند؛ ملت ایران این راه را طی کرده است.(۶۱)
جنگ روانی دشمن
در وصیت نامه امام(رضوان الله تعالی علیه) نکته ای وجود دارد که بسیار مهم است و آن توجه به جنگ سرد و عملیات روانی دشمن است. دشمن آن وقتی که در میدان، در صحنه عمل نتواند کاری از پیش ببرد، دست به جنگ روانی می زند؛ برای مأیوس کردن، برای نا امید کردن، برای خالی کردن دل ملت ها، با جنگ روانی و با تهدید سعی می کنند ملت های مقابلشان میدان را خالی کنند. این معنایش این است که در میدان عملی، قدرت مقاومت در مقابل این ملت را نداشته اند. این جنگ روانی از اولین روزهای انقلاب تا امروز که سی سال می گذرد، همچنان ادامه دارد. گاهی می گفتند این انقلاب تا دو ماه دیگر بیشتر نمی مماند، گاهی می گفتند تا دو سال دیگر بیشتر نمی ماند. امروز سی سال است که این انقلاب با قدرت تمام به پیش رفته است و روز به روز ملت ایران را منسجم تر، پر امید تر، پر انرژی تر کرده است.
امروز جنگ سرد و جنگ روانی را با شکل های مختلفی انجام می دهند. می خواهند به ملت ایران و به جوان ایرانی بباورانند که شما نمی توانید بدون ارتباط و اتصال با قدرت های سلطه گر به جایی برسید. این خطر بزرگی است که امام به آن توجه داده اند.(۶۲)
منبع: کتاب(راه اینجاست...) چاپ شده در آخر ماه ثور سال جاری توسط انتشارات مرکزفعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان درکابل
این شجره طیبه ای را که امام بزرگوار غرس کرد و خدای متعال برکت بخشید و شاخ و برگ آن را این چنین گسترده کرد، همه با هم باید حفظ کنیم؛ هم مسئولان، هم آحاد مردم، هم نخبگان سیاسی، هم نخبگان علمی، هم اهل حوزه، هم اهل دانشگاه، هم کارگر و هم همه ی قشرهای دیگر. این، وظیفه ی همه است؛ همه، انقلاب کشور را باید از خود بدانند؛ همه، نظام جمهوری اسلامی را باید از خود بدانند؛ همه، امت جمهوری اسلامی اند. ما آن کسانی را غریبه می دانیم؛ از این دایره خارج می دانیم، که برای دشمن کار می کنند.(۵۲)
خودی و غریبه ها
آن کسی که امام و راه امام و وصیت نامه امام را قبول دارد، او "خودی" است؛ آن کسی که استقلال ایران برایش دارای اهمیت است و به آن پایبند است، "خودی" است؛ آن کسی که عزت این ملت و پیشرفت علمی این ملت را دنبال می کند، او "خودی" است. غریبه ها کسانی هستند که مشتاق سلطه ی امریکایند؛ آن ها کسانی هستند که در خانه، برای دزد کمین گرفته، کار می کنند و به نفع او اقدام می کنند. غریبه آن کسی است که بلندگوی افکار و اهداف دشمنان این ملت است. آن کسی که سخن ملت را می گوید، آن کسی که از زبان ملت حرف می زند، آن کسی که با دشمنان این ملت دشمنی می کند، آن کسی که در راه مصالح این ملت در هر بخشی قدم بر می دارد، جزو سربازان جمهوری اسلامی است. آن کسانی که عمدا در قول و عمل، وحدت را می شکنند و حرکت در جهت خواست دشمن می کنند، اینها در مقابل جمهوری اسلامی صف آرایی می کنند. البته "خودی" مراقب باشند؛ غفلت نکنند. گاهی دیده می شود بعضی از "خودی" ها از سر غفلت و نادانی، گاهی هم به ندرت، بعضی ناجوانمردانه تحت تأثیر کینه های شخصی، کار غریبه ها را می کنند! این افراد باید به هوش باشند.(۵۳)
امام همچنان زنده خواهد ماند
امام بزرگوار ما مصداق این آیه شریفه بود که "ان الذین امنو و عملو الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودّا"؛ هدف او، هدف الهی؛ رفتار او، رفتار ایمانی؛ و عمل او، عمل صالح. این است که در فضای ذهنیت جامعه ی اسلامی، برای چنین موجودی می ماند و میرائی ندارد؛ مثل سلسله ی انبیاء الهی و اولیای الهی که جسم شان از مردم غایب شد، اما حقیقت شان و هویت شان زنده است.
رهبران مادی را با انواع حیله ها می خواهند در دلها زنده نگه دارند، نمی شود. جسد لنین، رهبر شوروی را مومیائی کردند تا بماند و جلو چشم باشد، اما نماند. آن مومیائی، یک جسم بی ارزش، آن فکر و اصول و آن یاد، همه محکوم به زوال شد؛ هم در جامعه ی خود او، هم در سطح جهان.
تفاوت رهبری و زعامت معنوی این است. علت هم همان اتصال با منبع اصلی قدرت، ارتباط با خدا، همه چیز را از او دانستن و همه کار را برای او کردن، است. این راز اقتدار و ماندگاری و نفوذ مردان خداست. امام با این دید و با این مبنا، همچنان زنده خواهد ماند. دشمنان او، مخالفان او، معارضان دینی و سیاسی او، رفتند و خواهند رفت؛ اما امام بزرگوار با فکرش، با هویتش و با وجود حقیقی اش در جامعه ی اسلامی و در جامعه ی بزرگ بشری ادامه پیدا خواهد کرد و روز به روز برجسته تر و قویتر و محسوستر خواهد شد. راز قدرت معنوی امام بزرگوار ما این است.(۵۴)
راز عظمت امام
سر این نفوذ عجیب که این مرد بزرگ در دل توده های عظیم مسلمان در کشورهای مختلف راه یافت و راز این نفوذ عظیم، این است: از خود عبور کردن، برای خود تلاش نکردن، خدا را دیدن و از خدا الهام گرفتن و برای خدا مجاهدات به تمام معنا انجام دادن. این راز عظمت امام بزرگوار و رهبری روحانی است.
لذا شما در زندگی امام که نگاه می کنید، این ارتباط با خدا و اتصال با خدا در او یک سکینه و آرامشی به وجود می آورد. آنجایی که دیگران وحشتزده می شدند؛ او آرام بود! آنجایی که دیگران به تزلزل می افتادند، او قاطع و مصمم بود. در وصیت نامه ی خود هم خطاب به مردم ایران، بلکه ملت های مسلمان می گوید: با دلی آرام و قلبی مطمئن از مردم خدا حافظی می کند و به جوار رحمت الهی می رود. دم مرگ هم با دل آرام این جهان را ترک می کند.(۵۵)
راه امام هزینه دارد
بعضی ها به ذهن شان می آمد که چطور امام با این دقت و اهتمامی که در احکام دین و نسبت به جان و مال داشت و این همه ما در انقلاب و در جنگ شهید دادیم، دچار دغدغه نبود و با آرامی می توانست دنیا را ترک کند و به ملاقات پروردگار برود؛ می گفتند جواب این خون ها را که خواهد داد. جواب امام به این وسوسه ها این است که جواب این خون ها را همان کسی خواهد داد که جواب خون های صفین و نهروان را داد. جواب این سختی ها را همان کسی خواهد داد که جواب سختی ها و رنج ها و محنت های امیرالمؤمنین(ع) را در دوران زندگی خواهد داد. انقلاب برای نجات یک ملت دارای هزینه است؛ جنگ هشت ساله برای دفاع از استقلال یک ملت دارای هزینه است؛ ایستادگی در مقابل زورگویان عالم برای اثبات حقانیت و حقوق خود دارای هزینه است. امام این هزینه را پرداخت. هزینه ای که امام پرداخت، اعتماد عمومی مردم بود. این اعتماد عمومی را در این راه امام به کار انداخت و هزینه کرد، اما خدای متعال این هزینه را جبران کرد. آنچه را که امام هزینه کرده بود، چند برابر به او برگرداند.
در تشییع جنازه ی این مرد بزرگ، جمعیتی که حضور پیدا کردند، از جمعیت مردم در روز استقبال او بیشتر بود. این معناش همین است که "من کان لله کان الله له". دل های مردم به او متوجه بود. این سرمایه را برای خود نخواست؛ این سرمایه از نظر او ملک پروردگار بود؛ باید در راه خدا مصرف می کرد و کرد؛ و خدا هم این سرمایه را به صورت مضاعف به او برگرداند. راه خدا این جوری است.(۵۶)
هویت جدید در دنیای سیاست
امام بزرگوار ما توانست یک هویت جدیدی را در دنیای پر آشوب سیاست، در این منطقه به وجود بیاورد و آن، هویت جمهوری اسلامی و ملت زنده ی ایران است که توانستند این جمهوری را ایجاد کنند و از آن پاسداری کنند. این، یک هویت اسلامی و یک هویت ملی است و این هویت، مخصوص ملت ایران هم نیست. هویت اسلامی، متعلق به همه ی امتهای اسلام است. امام بزرگوار ما با همت ملت ایران توانست این هویت را ایجاد کند و آن را زنده کند.(۵۷)
این انقلاب، یک انقلاب الهی است
امام در وصیت نامه شان تأکید می کنند که این انقلاب یک انقلاب الهی است و پایه اصلی آن مردمند؛ یعنی این انقلاب متعلق به مردم است. معنای این حرف این است که! هیچ کس، هیچ قشری، هیچ فردی، هیچ طبقه ای نمی تواند و نباید ادعای مالکیت این انقلاب را بکند؛ خود را مالک بداند، دیگران را مستأجر این انقلاب بداند. اگر قرار بود کسی خود را نسبت به این انقلاب مالک و صاحب بداند، از همه مناسبتر و شایسته تر، خود امام بود که انقلاب بر محور عزم و اراده و شخصیت او به وجود آمد؛ ولی امام خود را هیچ کاره و خدا را همه کاره می داند. این در بیانات امام موج می زند و در وصیت نامه به آن تأکید و تصریح شده است. پس صاحب این انقلاب مردمند. وظیفه ای بر دوش همگان سنگینی می کند و آن حفظ این امانت بزرگ الهی است. مردم باید خودشان را حافظ این انقلاب بدانند. از جمله برترین شعارهای این انقلاب، تعلق این انقلاب به عموم مردم است؛ هیچ قشری، هیچ طبقه ای؛ در نسبت به انقلاب بر دیگران ترجیحی ندارد. جوان های امروز هم مثل جوان های دوران دفاع مقدس صاحبان این انقلابند. طبقه جوان، نسل های پی در پی، همه، نسبت واحدی با انقلاب دارند؛ همه سهیم در انقلابند و همه سهیم در تکلیف حفظ امانت این انقلابند.(۵۸)
اصل انقلاب است، نه اشخاص
جوان های امروز ما، جوان های نسل معاصر ما و جوانهایی که در آینده خواهند آمد، بدانند که راه انقلاب راهی است که احتیاج دارد به عزم، به ایمان، به ثبات قدم. بعضی این ثبات قدم را دارند، بعضی در بین راه بر می گردند؛ البته این ها به ضرر خویش عمل می کنند؛ "فمن نکث فانما ینکث علی نفسه". آن کسانی که از راه انقلاب بر گردند، مثل کسانی هستند که در تابستان روزه گرفته اند و تا اواخر روز، روزه را حفظ می کنند، اما یک ساعت به غروب، دو ساعت به غروب طاقت شان تمام می شود؛ افطار می کنند. این مثل همان کسی است که از اول روز روزه نگرفته است. باطل کردن روزه در هر زمانی از ساعات روز باشد، ابطال روزه است. در راه انقلاب اگر ثبات قدم وجود نداشت، اگر پیوستگی حرکت وجود نداشت، انسان رابطه اش با انقلاب قطع می شود. این بی وفایی به انقلاب است. همیشه بودند کسانی که به انقلاب بی وفایی کردند، به انقلاب دلبستگی خود را کم کردند، به انقلاب پشت کردند. وصیت امام این است که جوان ما، مردم ما، نسل های گوناگون ما، با چشم واقع بینانه نگاه کنند. اصل، انقلاب است؛ اشخاص اصل نیستند، انقلابی بودن به حفظ رابطه ی خود و عمل خود و پیوستگی خود با انقلاب است.(۵۹)
این انقلاب گسترش خواهد یافت
امام در وصیت نامه شان اعلام می کند که این انقلاب گسترش خواهد یافت؛ دست استعمار گران را از جهان اسلام کوتاه خواهد کرد. این پیشگویی امام بزرگوار است. امروز به صحنه که نگاه می کنیم، می بینیم این اتفاق افتاده است. گسترش انقلاب از نظر امام از راه ایجاد فتنه در کشور ها نیست، از راه لشگر کشی نیست، از راه گسترش تروریزم نیست، بر خلاف برخی از انقلاب های دیگر گسترش انقلاب در میان ملت ها از راه الگو سازی نظام جمهوری اسلامی است. یعنی ملت ایران نظام جمهوری اسلامی را به حدی و مرتبه ای برسانند که وقتی ملتهای دیگر به این الگو نگاه می کنند، شوق پیدا کنند و آن راه را دنبال کنند.
دشمنان و دوستان ملت ایران اعتراف می کنند که گسترشی که امام پیش بینی می کرد برای انقلاب، امروز تحقق پیدا کرده است؛ از جمله ی آن ها مسئله ی آرمان فلسطین است. ملت ها دلشان مانند ملت ایران برای فلسطین می تپد.(۶۰)
روح انقلابی، روح پیشرفت است
آنچه در وصیت نامه امام بارزاست و در بیانات امام در طول این ده سال منتشر و گسترده است، این است که انقلاب اسلامی کمک به پیشرفت ملت است؛ انقلاب اسلامی کمک به خلاقیت و نو آوری ملت است؛ درست نقطه مقابل آنچه که سال های متمادی دشمنان اسلام تبلیغ می کردند. دشمنان اسلام اینجور وانمود می کردند که دینداری با پیشرفت منافات دارد؛ با هم سازگار نیست. اگر ملتی بخواهد پیشرفت پیدا کند، باید از دین دست بکشد، باید برود به دامن غرب و خود را سر تا پا به رنگ غربی در بیاورد تا بتواند پیشرفت کند. این را به عنوان یک باور در طول ده ها سال به ملت ایران تلقین کرده بودند. امام بزرگوار ما از اول انقلاب تا روز آخر و در وصیت نامه خود تأکید می کند که روح انقلابی، روح حرکت به جلو است، روح پیشرفت است، روح ابتکار و نو آوری است و این در واقعیت ملت ایران هم تحقق پیدا کرد.
امام با انقلاب اسلامی و با تشکیل جمهوری اسلامی راه میانه ی عقب ماندگی و غرب زدگی را ترسیم کرد. ملت ها تصور می کردند یا باید عقب مانده بمانند، یا باید غرب زده شوند؛ امام نشان دادند که نه، یک راه مستقیم، یک صراط مستقیم وجود دارد که انسان اسیر غرب هم نشود، غرب زده هم نشود؛ اما راه ترقی و پیشرفت و تعالی را طی کند؛ ملت ایران این راه را طی کرده است.(۶۱)
جنگ روانی دشمن
در وصیت نامه امام(رضوان الله تعالی علیه) نکته ای وجود دارد که بسیار مهم است و آن توجه به جنگ سرد و عملیات روانی دشمن است. دشمن آن وقتی که در میدان، در صحنه عمل نتواند کاری از پیش ببرد، دست به جنگ روانی می زند؛ برای مأیوس کردن، برای نا امید کردن، برای خالی کردن دل ملت ها، با جنگ روانی و با تهدید سعی می کنند ملت های مقابلشان میدان را خالی کنند. این معنایش این است که در میدان عملی، قدرت مقاومت در مقابل این ملت را نداشته اند. این جنگ روانی از اولین روزهای انقلاب تا امروز که سی سال می گذرد، همچنان ادامه دارد. گاهی می گفتند این انقلاب تا دو ماه دیگر بیشتر نمی مماند، گاهی می گفتند تا دو سال دیگر بیشتر نمی ماند. امروز سی سال است که این انقلاب با قدرت تمام به پیش رفته است و روز به روز ملت ایران را منسجم تر، پر امید تر، پر انرژی تر کرده است.
امروز جنگ سرد و جنگ روانی را با شکل های مختلفی انجام می دهند. می خواهند به ملت ایران و به جوان ایرانی بباورانند که شما نمی توانید بدون ارتباط و اتصال با قدرت های سلطه گر به جایی برسید. این خطر بزرگی است که امام به آن توجه داده اند.(۶۲)
منبع: کتاب(راه اینجاست...) چاپ شده در آخر ماه ثور سال جاری توسط انتشارات مرکزفعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان درکابل
