باراک اوباما در انتخابات دیروز امریکا پیروز شد. البته به باور کارشناسان، برخلاف تبلیغات غوغاسالارانه رسانه های غربی، این پیروزی تقریبا امری محتوم و قطعی بود. به همین دلیل، این انتخابات برای بسیاری از مردم، شور و هیجان کمتری نسبت به سال های پیش داشت. اینکه چرا همه نگاه های مردم جهان به انتخابات امریکاست، یک دلیل روشن دارد و آن اینکه امریکا در همه ماجراهای صلح و جنگ دنیای کنونی، دخیل و شریک است و این شاید از لوازم ابرقدرت بودن باشد؛ اما در مورد دیگر کشورهای جهان به جز امریکا، نام دیگر این امر "مداخله در امور داخلی کشورها" می باشد!
در این میان اما انتخابات امریکا و پیروزی اوباما در این انتخابات برای مردم و دولت افغانستان نیز از جهاتی اهمیت دارد. دولت افغانستان از پیروزی اوباما بر اساس عرف معمول دیپلماتیک، استقبال کرد؛ اما بار دیگر خواسته ها و انتظارات اصلی افغانستان که در دور اول ریاست جمهوری وی هرگز مورد توجه قرار نگرفت را بار دیگر تکرار کرد.
احمدضیا سیامک هروی؛ یک سخنگوی ریاست جمهوری در این باره گفت که انتظار دارد او در مبارزه با تروریزم، به پناهگاه های اصلی تروریزم در پاکستان توجه کند.
هروی گفت:"تقاضای ما این است که باراک اوباما در این دور از ریاست جمهوری خود توجه بیشتری به خاستگاه ها و پناهگاه های تروریزم در پاکستان مبذول داشته باشد؛ تا هم افغانستان به ثبات و امنیت برسد و هم درد سر جامعه جهانی در افغانستان کمتر شود."
سیامک هروی از امضای پیمان استراتژیک میان افغانستان و امریکا در دوره اول ریاست جمهوری آقای اوباما به عنوان پیشرفت خوب در روابط دو کشور یاد کرد و ابراز امیدواری کرد که پس از پیروزی او در انتخابات روز چهارشنبه، مناسبات دو کشور وارد "مرحله تازه ای" شود.
با این حال سخنگوی طالبان هم در واکنش به این رویداد ابراز امیدواری کرد که امریکا دیگر نقش "پولیس جهانی" را بازی نکند و بیشتر به مشکلات داخلی خود توجه نماید و فکری به حال پایان جنگ پرهزینه و شکست خورده اش در افغانستان بکند.
این دو نوع نگاه افغانستان نسبت به پیروزی اوباما خبر از چالش جدی وی در قبال مساله افغانستان می دهد. او در طول چهار سال گذشته ریاست جمهوری خود، به رغم تلاش های زیاد و صرف هزینه های هنگفت مالی و جانی در جنگ افغانستان، قادر به نزدیک سازی یا توحید این دو نگاه نشد. امریکا تاکنون در جنگ افغانستان هزینه ای بالغ بر 500 میلیارد دالر را صرف کرده و تلفات سربازان آن نیز به بیش از 2000 نفر رسیده است.
بپذیریم یا نپذیریم طالبان اکنون یک طرف قضیه افغانستان هستند و نظر و موضع آنها نیز در قبال پیروزی اوباما می تواند در جای خود مهم باشد.
از سوی دیگر، به باور ناظران، برای دولت به رهبری حامد کرزی، پیروزی اوباما نمی تواند خبر خوشحال کننده ای باشد؛ زیرا رییس جمهور کرزی بیشتر به جمهوری خواهان امریکا نزدیک است و در زمان ریاست جمهوری بوش نیز همواره روابط نزدیک و تنگاتنگی با آن کشور داشت؛ اما با پیروزی اوباما این روابط به صورت ملموسی به سردی گرایید. باراک اوباما در همان ابتدای ریاست جمهوری اش در دور نخست، نسبت به شیوع فساد در حکومت رییس جمهور کرزی هشدار داد و برای اداره کرزی برای مبارزه جدی و عملی با این پدیده، ضرب الاجل تعیین کرد.
جدای از این مسایل، اوباما حتی در حین دیدارهای رسمی اش با رییس جمهور کرزی، به لحاظ رفتاری تیرگی موجود در روابط دو رهبر را به روشنی بروز داده است.
از سوی دیگر و مهمتر از همه مسایل، خواسته هایی است که افغانستان از امریکا دارد و تاکنون مقام های عالیرتبه کشور به شمول رییس جمهور بارها آن را مطرح کرده اند؛ اما هرگز مورد توجه اداره به رهبری اوباما قرار نگرفته است.
عدم رعایت مفاد پیمان استراتژیک میان دو کشور از سوی امریکا، بی توجهی به آموزش وتجهیز نیروهای مسلح افغانستان به سلاح های سنگین و احیای نیروی هوایی اردوی ملی، عدم همکاری با افغانستان در مقابله با تهدیدهای خارجی نظیر حملات پاکستان بر مناطق مرزی کشور، بی توجهی به ریشه ها و پناهگاه های اصلی تروریزم در پاکستان و تحمیل هزینه های مرگبار جنگ به اصطلاح با تروریزم امریکا بر مردم و دولت افغانستان و... از جمله این خواسته هاست که با وجود اصرار مقام های افغانستان، همچنان از سوی اداره اوباما نادیده گرفته می شود. افزون بر اینکه مساله ایجاد پایگاه های دایمی امریکا در افغانستان در قالب امضای پیمان امنیتی و نیز وضعیت حقوقی نظامیان جنایتکار امریکایی در افغانستان، بخش های دیگری از مسایل حاد در روابط دو کشور است. با این حساب، اوباما چهار سال دشوار و پرچالشی را در افغانستان، پیش رو خواهد داشت.
در این میان اما انتخابات امریکا و پیروزی اوباما در این انتخابات برای مردم و دولت افغانستان نیز از جهاتی اهمیت دارد. دولت افغانستان از پیروزی اوباما بر اساس عرف معمول دیپلماتیک، استقبال کرد؛ اما بار دیگر خواسته ها و انتظارات اصلی افغانستان که در دور اول ریاست جمهوری وی هرگز مورد توجه قرار نگرفت را بار دیگر تکرار کرد.
احمدضیا سیامک هروی؛ یک سخنگوی ریاست جمهوری در این باره گفت که انتظار دارد او در مبارزه با تروریزم، به پناهگاه های اصلی تروریزم در پاکستان توجه کند.
هروی گفت:"تقاضای ما این است که باراک اوباما در این دور از ریاست جمهوری خود توجه بیشتری به خاستگاه ها و پناهگاه های تروریزم در پاکستان مبذول داشته باشد؛ تا هم افغانستان به ثبات و امنیت برسد و هم درد سر جامعه جهانی در افغانستان کمتر شود."
سیامک هروی از امضای پیمان استراتژیک میان افغانستان و امریکا در دوره اول ریاست جمهوری آقای اوباما به عنوان پیشرفت خوب در روابط دو کشور یاد کرد و ابراز امیدواری کرد که پس از پیروزی او در انتخابات روز چهارشنبه، مناسبات دو کشور وارد "مرحله تازه ای" شود.
با این حال سخنگوی طالبان هم در واکنش به این رویداد ابراز امیدواری کرد که امریکا دیگر نقش "پولیس جهانی" را بازی نکند و بیشتر به مشکلات داخلی خود توجه نماید و فکری به حال پایان جنگ پرهزینه و شکست خورده اش در افغانستان بکند.
این دو نوع نگاه افغانستان نسبت به پیروزی اوباما خبر از چالش جدی وی در قبال مساله افغانستان می دهد. او در طول چهار سال گذشته ریاست جمهوری خود، به رغم تلاش های زیاد و صرف هزینه های هنگفت مالی و جانی در جنگ افغانستان، قادر به نزدیک سازی یا توحید این دو نگاه نشد. امریکا تاکنون در جنگ افغانستان هزینه ای بالغ بر 500 میلیارد دالر را صرف کرده و تلفات سربازان آن نیز به بیش از 2000 نفر رسیده است.
بپذیریم یا نپذیریم طالبان اکنون یک طرف قضیه افغانستان هستند و نظر و موضع آنها نیز در قبال پیروزی اوباما می تواند در جای خود مهم باشد.
از سوی دیگر، به باور ناظران، برای دولت به رهبری حامد کرزی، پیروزی اوباما نمی تواند خبر خوشحال کننده ای باشد؛ زیرا رییس جمهور کرزی بیشتر به جمهوری خواهان امریکا نزدیک است و در زمان ریاست جمهوری بوش نیز همواره روابط نزدیک و تنگاتنگی با آن کشور داشت؛ اما با پیروزی اوباما این روابط به صورت ملموسی به سردی گرایید. باراک اوباما در همان ابتدای ریاست جمهوری اش در دور نخست، نسبت به شیوع فساد در حکومت رییس جمهور کرزی هشدار داد و برای اداره کرزی برای مبارزه جدی و عملی با این پدیده، ضرب الاجل تعیین کرد.
جدای از این مسایل، اوباما حتی در حین دیدارهای رسمی اش با رییس جمهور کرزی، به لحاظ رفتاری تیرگی موجود در روابط دو رهبر را به روشنی بروز داده است.
از سوی دیگر و مهمتر از همه مسایل، خواسته هایی است که افغانستان از امریکا دارد و تاکنون مقام های عالیرتبه کشور به شمول رییس جمهور بارها آن را مطرح کرده اند؛ اما هرگز مورد توجه اداره به رهبری اوباما قرار نگرفته است.
عدم رعایت مفاد پیمان استراتژیک میان دو کشور از سوی امریکا، بی توجهی به آموزش وتجهیز نیروهای مسلح افغانستان به سلاح های سنگین و احیای نیروی هوایی اردوی ملی، عدم همکاری با افغانستان در مقابله با تهدیدهای خارجی نظیر حملات پاکستان بر مناطق مرزی کشور، بی توجهی به ریشه ها و پناهگاه های اصلی تروریزم در پاکستان و تحمیل هزینه های مرگبار جنگ به اصطلاح با تروریزم امریکا بر مردم و دولت افغانستان و... از جمله این خواسته هاست که با وجود اصرار مقام های افغانستان، همچنان از سوی اداره اوباما نادیده گرفته می شود. افزون بر اینکه مساله ایجاد پایگاه های دایمی امریکا در افغانستان در قالب امضای پیمان امنیتی و نیز وضعیت حقوقی نظامیان جنایتکار امریکایی در افغانستان، بخش های دیگری از مسایل حاد در روابط دو کشور است. با این حساب، اوباما چهار سال دشوار و پرچالشی را در افغانستان، پیش رو خواهد داشت.
منبع : خبرگزاری آوا ـ سرویس تحلیل و پژوهش اخبار
