مصالحه با گروه های شورشی و تروریستی از سیاست های اصلی دولت رییس جمهور کرزی به حساب می آید؛ به گونه ای که حتی خشونت آمیزترین عملکردهای طالبان و تروریست ها نیز آقای کرزی را از ادامه این رویکرد بازنداشته و او هر بار با تاکید مضاعف بر ادامه این رویکرد، به تداوم سیاست صلح با آنها ادامه داده است؛ اما این سیاست از سوی بسیاری از منتقدان سیاسی رییس جمهور کرزی همواره مورد انتقاد بوده است.
مخالفان سیاسی رییس جمهور کرزی، او را در این زمینه به ضعف و انفعال متهم کرده و خواستار تفکیک طالبان و دیگر گروه های شورشی صلح جو و جنگ جو هستند. اگرچه برخی مقام های حکومتی نیز بعضا بر چنین تفکیکی تاکید کرده اند؛ اما در عمل آنچه از سوی رییس جمهور به عنوان موضع گیری در قبال خشونت های مرگبار طالبان و دیگر گروه های شورشی و تروریستی اتخاذ شده و می شود مبتنی بر مصالحه بدون استثنا با همه گروه های شورشی است.
منتقدان می گویند حکومت برای ادامه این رویکرد یکجانبه و انفعالی اش، تاکنون هزینه های زیادی پرداخته و این هزینه ها کافی است که نتیجه بگیریم گروه هایی از تروریست ها هستند که خواهان تامین صلح نیستند و در مواجهه با آنها باید از سیاست سرکوب استفاده کرد.
اینک و در روزهای همزمان با سالگرد ترور برهان الدین ربانی؛ رییس پیشین شورای عالی صلح و قربانی ترورهای زنجیره ای طالبان، دامنه این انتقادها از سیاست مصالحه رییس جمهور کرزی گسترش یافته و به درون حکومت نیز کشیده شده است.
روز شنبه، در مراسم بزرگداشت از نخستین سالگرد ترور برهان الدین ربانی، شماری از رهبران سیاسی همسو و همکار با حکومت، از سیاست های صلح رییس جمهور انتقاد کردند.
قسیم فهیم؛ معاون اول رییس جمهور و از متحدان سابق آقای ربانی در مراسم دیروز گفت:"(شورشیان) تا آخرین لانه‌های شان باید سرکوب شوند؛ تا بالاخره وادار شوند و مجبور شوند که به میز صلح بیایند."
عبدالرب‌رسول سیاف، عضو مجلس نمایندگان و از رهبران جهادی همسو با حکومت آقای کرزی نیز در این همایش تاکید کرد که مصالحه از "موضع ضعیف" تحقق نخواهد یافت.
آقای سیاف گفت:"با عذر و زاری نمی‌شود. هر قدر که عذر کنیم، می‌گویند ضعیف است و یک اگر مشت دیگر بزنی اش ختم می‌شود."
این در حالی است که تاکنون سابقه نداشته مهره ها و چهره هایی از درون خود حکومت به انتقاد از موضع مصالحه رییس جمهور کرزی در قبال شورشیان و تروریست هایی که تاکنون هیچ تمایلی به صلح نشان نداده اند پرداخته باشند.
این نشان می دهد که صلح یکجانبه رییس جمهور با مخالفان مسلح حکومت، حتی اگر محقق هم شود نمی تواند به عنوان یک فرایند مطمئن و مورد وفاق و پذیرش برای همه طرف های سیاسی، پذیرفته شود.
این آسیبی است که ناظران بارها بر آن تاکید کرده و گفته اند که استراتژی صلح با هر گروه شورشی و تروریستی، بایستی با توافق و نظارت نهادهای مردمی و منتخب نظیر پارلمان کشور و با کسب رای و نظر از همه طیف های سیاسی بیرون و درون حکومت تدوین شود؛ در غیر آن نمی تواند به عنوان یک فرایند جامع و همه شمول، به پیروزی برسد.
از جانب دیگر، مردم و گروه های سیاسی منتقد حکومت تاکید می کنند که مصالحه بدون قید و شرط با گروه هایی که بیش از یک دهه است در کار کشتار و جنایت و خون ریزی و ایجاد ناامنی در سراسر کشور هستند جفایی به ملت افغانستان و نادیده گرفتن اصول مسلم حاکمیت قانون و تامین عدالت است.
بر اساس آرای این دسته از منتقدان، همه کسانی که در جنایت ها، قتل های زنجیره ای، کشتار مردم بی گناه افغانستان و خون ریزی های یک دهه اخیر دست داشته اند باید به پنجه قانون و عدالت سپرده شده و از روند مصالحه کنار گذاشته شوند؛ در غیر آن، این صلح، صلحی عادلانه نخواهد بود و از همین آغاز محکوم به شکست است؛ به ویژه زمانی که اکنون حتی نزدیک ترین همکاران و متحدان رییس جمهور نیز به انتقاد و مخالفت با آن برمی خیزند.
مخالفان سیاسی رییس جمهور کرزی، او را در این زمینه به ضعف و انفعال متهم کرده و خواستار تفکیک طالبان و دیگر گروه های شورشی صلح جو و جنگ جو هستند. اگرچه برخی مقام های حکومتی نیز بعضا بر چنین تفکیکی تاکید کرده اند؛ اما در عمل آنچه از سوی رییس جمهور به عنوان موضع گیری در قبال خشونت های مرگبار طالبان و دیگر گروه های شورشی و تروریستی اتخاذ شده و می شود مبتنی بر مصالحه بدون استثنا با همه گروه های شورشی است.
منتقدان می گویند حکومت برای ادامه این رویکرد یکجانبه و انفعالی اش، تاکنون هزینه های زیادی پرداخته و این هزینه ها کافی است که نتیجه بگیریم گروه هایی از تروریست ها هستند که خواهان تامین صلح نیستند و در مواجهه با آنها باید از سیاست سرکوب استفاده کرد.
اینک و در روزهای همزمان با سالگرد ترور برهان الدین ربانی؛ رییس پیشین شورای عالی صلح و قربانی ترورهای زنجیره ای طالبان، دامنه این انتقادها از سیاست مصالحه رییس جمهور کرزی گسترش یافته و به درون حکومت نیز کشیده شده است.
روز شنبه، در مراسم بزرگداشت از نخستین سالگرد ترور برهان الدین ربانی، شماری از رهبران سیاسی همسو و همکار با حکومت، از سیاست های صلح رییس جمهور انتقاد کردند.
قسیم فهیم؛ معاون اول رییس جمهور و از متحدان سابق آقای ربانی در مراسم دیروز گفت:"(شورشیان) تا آخرین لانه‌های شان باید سرکوب شوند؛ تا بالاخره وادار شوند و مجبور شوند که به میز صلح بیایند."
عبدالرب‌رسول سیاف، عضو مجلس نمایندگان و از رهبران جهادی همسو با حکومت آقای کرزی نیز در این همایش تاکید کرد که مصالحه از "موضع ضعیف" تحقق نخواهد یافت.
آقای سیاف گفت:"با عذر و زاری نمی‌شود. هر قدر که عذر کنیم، می‌گویند ضعیف است و یک اگر مشت دیگر بزنی اش ختم می‌شود."
این در حالی است که تاکنون سابقه نداشته مهره ها و چهره هایی از درون خود حکومت به انتقاد از موضع مصالحه رییس جمهور کرزی در قبال شورشیان و تروریست هایی که تاکنون هیچ تمایلی به صلح نشان نداده اند پرداخته باشند.
این نشان می دهد که صلح یکجانبه رییس جمهور با مخالفان مسلح حکومت، حتی اگر محقق هم شود نمی تواند به عنوان یک فرایند مطمئن و مورد وفاق و پذیرش برای همه طرف های سیاسی، پذیرفته شود.
این آسیبی است که ناظران بارها بر آن تاکید کرده و گفته اند که استراتژی صلح با هر گروه شورشی و تروریستی، بایستی با توافق و نظارت نهادهای مردمی و منتخب نظیر پارلمان کشور و با کسب رای و نظر از همه طیف های سیاسی بیرون و درون حکومت تدوین شود؛ در غیر آن نمی تواند به عنوان یک فرایند جامع و همه شمول، به پیروزی برسد.
از جانب دیگر، مردم و گروه های سیاسی منتقد حکومت تاکید می کنند که مصالحه بدون قید و شرط با گروه هایی که بیش از یک دهه است در کار کشتار و جنایت و خون ریزی و ایجاد ناامنی در سراسر کشور هستند جفایی به ملت افغانستان و نادیده گرفتن اصول مسلم حاکمیت قانون و تامین عدالت است.
بر اساس آرای این دسته از منتقدان، همه کسانی که در جنایت ها، قتل های زنجیره ای، کشتار مردم بی گناه افغانستان و خون ریزی های یک دهه اخیر دست داشته اند باید به پنجه قانون و عدالت سپرده شده و از روند مصالحه کنار گذاشته شوند؛ در غیر آن، این صلح، صلحی عادلانه نخواهد بود و از همین آغاز محکوم به شکست است؛ به ویژه زمانی که اکنون حتی نزدیک ترین همکاران و متحدان رییس جمهور نیز به انتقاد و مخالفت با آن برمی خیزند.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل - سرویس تحلیل وپژوهش اخبار
