تهاجم گروهی طالبان بر میدان هوایی کابل در نزدیکی پایگاه بزرگ ناتو که بامداد روز دوشنبه راه اندازی شد بدون هیچ تلفاتی برای نیروهای امنیتی و مردم غیرنظامی به همت این نیروها با کشته شدن تمامی حمله کنندگان پایان یافت.
طالبان مسئولیت این حمله را به عهده گرفتند.
این حمله در حالی انجام شد که رئیس جمهور روز یکشنبه، برای اشتراک در اجلاس 'امریکا و جهان اسلام' به قطر رفت.
گفته شده است که گفتگوهایی در مورد روند صلح دولت افغانستان با مقام های دولت قطر نیز از اهداف سفر رئیس جمهور به دوحه است.
آقای کرزی را در این سفر صلاح الدین ربانی؛ رئیس شورای عالی صلح همراهی می کند و این به باور کارشناسان نشانگر آن است که یکی از اهداف اصلی رییس جمهور کرزی از سفر به قطر را تجدید حیات روند صلح راکد و بی رمق دولت افغانستان تشکیل می دهد.
هنوز مشخص نیست که آیا این سفر نیز همانند سفر سه ماه پیش آقای کرزی به دوحه، بدون دستاوردی در این زمینه به پایان می رسد یاخیر؛ اما حداقل این نکته روشن است که طالبانی که امروز در کابل دست به راه اندازی یکی دیگر از حملات انتحاری و گروهی زدند، در آینده ای نزدیک حاضر به پذیرش طرح صلح دولت افغانستان نیستند.
از سوی دیگر، آقای کرزی در حالی تلاش می کند تا اعتماد و همکاری طالبان را به طرح صلح دولت خود جلب کند که تحولات سیاسی اخیر در پاکستان، آشکارا برخلاف تمایل دولت افغانستان در جریان است.
چندی پیش، نواز شریف بار دیگر به نخست وزیری برگزیده شد و این امر، اگرچه با خوش بینی سیاسی دولت کابل، همراه شد؛ اما این خوش بینی هرگز نمی تواند میل باطنی دولتمردان افغانستان را بازگو کند؛ زیرا نواز شریف، یکی از عمده ترین حامیان رژیم طالبان در دور اول نخست وزیری اش بود و در دور دوم نیز با شعار گفتگو به جای مبارزه و جنگ با طالبان پاکستانی، یکی از عوامل مهم به قدرت رسیدن دوباره وی محسوب می شود.
از سوی دیگر، به نظر می رسد دولت کابل با امریکا نیز در زمینه برقراری ارتباط با طالبان، اختلاف نظرهای جدی دارد.
آقای کرزی می خواهد روند صلح به تمامی تحت مدیریت کامل حکومت افغانستان، جریان یابد؛ اما امریکا و متحدان منطقه ای آن، سعی دارند اراده خود را بر این روند تحمیل کنند.
رییس جمهور کرزی بارها نسبت به این موضوع ابراز نارضایتی کرده و افزوده است که کشورهای خارجی باید از دخالت در روند صلح و پیگیری منافع خود در قالب این روند، اجتناب کنند.
در این میان، به عقیده تحلیلگران، قطر نیز به عنوان میزبان دفتر سیاسی طالبان و از متحدان اصلی امریکا در منطقه، خود را در روند صلح افغانستان ذینفع می داند و پیرو رویکرد امریکا در این خصوص، مخالف سلطه انحصاری دولت کابل بر این روند است.
بر این اساس، با توجه به سردی روابط پاکستان و افغانستان پس از پیروزی نواز شریف و چشم انداز مبهم این رابطه و موضوعاتی که در بالا تذکر رفت، رییس جمهور در این سفر بیشتر از سفر قبلی با دشواری مواجه خواهد بود.
البته در این میان، روابط نه چندان مطلوب پاکستان و امریکا نیز در این روند بی تاثیر نیست. پاکستان اخیرا در اقدامی بی سابقه در واکنش به اولین حمله هواپیماهای بی سرنشین امریکایی به خاک آن کشور پس از پیروزی نواز شریف در انتخابات اخیر، کاردار سفارت امریکا در اسلام آباد را فراخواند و نسبت به این اقدام، رسما اعتراض کرد.
این واکنش در نوع خود بی سابقه بود و به عقیده کارشناسان، شاید نشانگر یک چرخش مهم در رویکرد دولت جدید اسلام آباد نسبت به این رویه امریکا باشد؛ بنابراین، روابط دو کشور، بار دیگر، مرحله ای از سردی و تنش را تجربه خواهد کرد که محور آن، این بار طالبان خواهد بود.
با توجه به این امر، از آنجایی که از نظر اسلام آباد، دولت کابل مورد حمایت مستقیم واشنگتن و عامل حضور نیروهای خارجی در همسایگی آن کشور است، این امر شاید بر مواضع طالبان نسبت به روند صلح و جنگ در افغانستان هم تاثیر بگذارد.
پیش بینی می شود همه این عوامل دست به دست هم داده و سبب گردند که سفر جاری آٔقای کرزی به قطر در زمینه صلح، بار دیگر بی نتیجه پایان یابد؛ مگر آنکه اتفاق دیگری در پشت پرده در حال روی دادن باشد.
طالبان مسئولیت این حمله را به عهده گرفتند.
این حمله در حالی انجام شد که رئیس جمهور روز یکشنبه، برای اشتراک در اجلاس 'امریکا و جهان اسلام' به قطر رفت.
گفته شده است که گفتگوهایی در مورد روند صلح دولت افغانستان با مقام های دولت قطر نیز از اهداف سفر رئیس جمهور به دوحه است.
آقای کرزی را در این سفر صلاح الدین ربانی؛ رئیس شورای عالی صلح همراهی می کند و این به باور کارشناسان نشانگر آن است که یکی از اهداف اصلی رییس جمهور کرزی از سفر به قطر را تجدید حیات روند صلح راکد و بی رمق دولت افغانستان تشکیل می دهد.
هنوز مشخص نیست که آیا این سفر نیز همانند سفر سه ماه پیش آقای کرزی به دوحه، بدون دستاوردی در این زمینه به پایان می رسد یاخیر؛ اما حداقل این نکته روشن است که طالبانی که امروز در کابل دست به راه اندازی یکی دیگر از حملات انتحاری و گروهی زدند، در آینده ای نزدیک حاضر به پذیرش طرح صلح دولت افغانستان نیستند.
از سوی دیگر، آقای کرزی در حالی تلاش می کند تا اعتماد و همکاری طالبان را به طرح صلح دولت خود جلب کند که تحولات سیاسی اخیر در پاکستان، آشکارا برخلاف تمایل دولت افغانستان در جریان است.
چندی پیش، نواز شریف بار دیگر به نخست وزیری برگزیده شد و این امر، اگرچه با خوش بینی سیاسی دولت کابل، همراه شد؛ اما این خوش بینی هرگز نمی تواند میل باطنی دولتمردان افغانستان را بازگو کند؛ زیرا نواز شریف، یکی از عمده ترین حامیان رژیم طالبان در دور اول نخست وزیری اش بود و در دور دوم نیز با شعار گفتگو به جای مبارزه و جنگ با طالبان پاکستانی، یکی از عوامل مهم به قدرت رسیدن دوباره وی محسوب می شود.
از سوی دیگر، به نظر می رسد دولت کابل با امریکا نیز در زمینه برقراری ارتباط با طالبان، اختلاف نظرهای جدی دارد.
آقای کرزی می خواهد روند صلح به تمامی تحت مدیریت کامل حکومت افغانستان، جریان یابد؛ اما امریکا و متحدان منطقه ای آن، سعی دارند اراده خود را بر این روند تحمیل کنند.
رییس جمهور کرزی بارها نسبت به این موضوع ابراز نارضایتی کرده و افزوده است که کشورهای خارجی باید از دخالت در روند صلح و پیگیری منافع خود در قالب این روند، اجتناب کنند.
در این میان، به عقیده تحلیلگران، قطر نیز به عنوان میزبان دفتر سیاسی طالبان و از متحدان اصلی امریکا در منطقه، خود را در روند صلح افغانستان ذینفع می داند و پیرو رویکرد امریکا در این خصوص، مخالف سلطه انحصاری دولت کابل بر این روند است.
بر این اساس، با توجه به سردی روابط پاکستان و افغانستان پس از پیروزی نواز شریف و چشم انداز مبهم این رابطه و موضوعاتی که در بالا تذکر رفت، رییس جمهور در این سفر بیشتر از سفر قبلی با دشواری مواجه خواهد بود.
البته در این میان، روابط نه چندان مطلوب پاکستان و امریکا نیز در این روند بی تاثیر نیست. پاکستان اخیرا در اقدامی بی سابقه در واکنش به اولین حمله هواپیماهای بی سرنشین امریکایی به خاک آن کشور پس از پیروزی نواز شریف در انتخابات اخیر، کاردار سفارت امریکا در اسلام آباد را فراخواند و نسبت به این اقدام، رسما اعتراض کرد.
این واکنش در نوع خود بی سابقه بود و به عقیده کارشناسان، شاید نشانگر یک چرخش مهم در رویکرد دولت جدید اسلام آباد نسبت به این رویه امریکا باشد؛ بنابراین، روابط دو کشور، بار دیگر، مرحله ای از سردی و تنش را تجربه خواهد کرد که محور آن، این بار طالبان خواهد بود.
با توجه به این امر، از آنجایی که از نظر اسلام آباد، دولت کابل مورد حمایت مستقیم واشنگتن و عامل حضور نیروهای خارجی در همسایگی آن کشور است، این امر شاید بر مواضع طالبان نسبت به روند صلح و جنگ در افغانستان هم تاثیر بگذارد.
پیش بینی می شود همه این عوامل دست به دست هم داده و سبب گردند که سفر جاری آٔقای کرزی به قطر در زمینه صلح، بار دیگر بی نتیجه پایان یابد؛ مگر آنکه اتفاق دیگری در پشت پرده در حال روی دادن باشد.
