وارثان امپراتوری عثمانی در آستانه نبرد با مسلمانان سوری!

پس از برقراری نظام غیر لائیک در ترکیه همه امیدها در جوامع اسلامی بر آن بود که پس از این، دولت اسلامی دیگری به جمع دول اسلامی اضافه شد. موضع گیری های اولیه مقامات دولتی ترکیه، به این امید مسلمانان بیشتر رنگ و بو می داد.

مشاجره رییس جمهور ترکیه با یکی از مقامات ارشد دولت اسرائیل در یکی از نشست های بین المللی و ترک محفل بوسیله رجب طب اردوغان در اعتراض به حضور دولت اسرائیل، امید به اسلامی بودن دولت ترکیه را بیش از پیش در دلهای مسلمانان تقویت کرد.

روند امیدواری با قاطعیت وزیر معارف ترکیه مبنی بر دفاع از پوشش اسلامی بانوان در ترکیه، بیشتر و بیشتر گردید. تا سرانجام این روند و سیر مبارک با ارسال کشتی کمکهای دولت و ملت ترکیه به فلسطینیان محصور در نوار غزه و موضع گیری شجاعانه دولتمردان ترک در برابر رژیم اسرائیل بعد از حمله آنان به کشتی ترکی حامل کمکها، به اوج ممکن خویش رسید.

اقدامهای از این دست مقامات ترکی در بدو احراز قدرت، به امت اسلامی این ذهنیت و امیدواری را بوجود آورده بود که گویا کشور ترکیه یک بار دیگر و این بار به سبک و سیاق جدید و مدرن، مهد تمدن و قدرت و شوکت جهان اسلام قرار خواهد گرفت.

این ذهنیت در میان مسلمانان همچنان روال امیددهی و دلگرمی خودش را می پیمود و پیش می رفت تا آنکه دولتهایی چون عربستان سعودی و شیخ نشینان خلیج فارس، با ارسال دالر و اسلحه در داخل کشور سوریه، آرامش و آسایش دولت و ملت آن کشور را نشانه گرفتند! با آنکه انتظار می رفت دولت ترکیه با توجه به شعارهای دهن پرکن و اسلامی، در کنار دولت و ملت برحق سوریه بماند و از مواضع مردمی دولت بشاراسد پشتیبانی کند، در میان بهت و حیرت یک میلیارد و اندی مسلمان، در یک موضع گیری کاملاً عجیب و غیرمسئولانه، همراه با دولتهای ارتجاعی عرب و مقامات امریکایی و غربی، رو در روی دولت و ملت سوریه ایستادند!

موضع ترکیه در برابر ملت سوریه به حدی تند و تیز است که پس از نشست سران عرب موسوم به "دوستان سوریه" و نیز بازگشت هیات حقیقت یاب سازمان ملل از مناطق آشوب زده سوریه و گزارش آن هیات مبنی بر بازدید بدون سانسور و مزاحمت از مناطق آشوب زده، دولت اردوغان تهدید به حمله نظامی به سوریه می کند و می گوید که اگر سازمان ملل نخواهد در برابر دولت سوریه کاری انجام دهد، دولت ترکیه در این زمینه بی تفاوت ننشسته و اقدامات لازم را انجام خواهد داد.

به نظر می رسد دولت ترکیه بر رغم ظاهر سازی اسلامی با دو انگیزه به جنگ دولت و ملت سوریه مسلمان می رود: انگیزه نخست رقابت سیاسی و نیز حسادت سیاسی دولتمردان ترک با مقامات سوری است؛ چرا که برای مقامات ترک بسیار سنگین خواهد بود که سوریه به عنوان یگانه مدافع ملت مظلوم فلسطین در میان کشورهای اسلامی مطرح باشد و ترکیه با آن همه ادعا و سابقه در حاشیه بماند.
انگیزه دوم به دریافت هجم سنگین دالرهایی بر می گردد که قرار است ایالات متحده امریکا به ترکیه در ازای ایجاد پایگاه نظامی در آن کشور به دولتمردان ترک بپردازد. به هر حال، اوضاع از رو در رویی دو ارتش سوریه و ترکیه در آینده نزدیک خبر می دهد؛ خبری که ابداً برای جهان اسلام خوشایند نخواهد بود.
بسیار شایسته بود دولتمردان ترک به جای صف آرایی در برابر یک کشور اسلامی و تجهیز و تقویت شورشی های سوری، به کمک و معاونت برادران و خواهران مسلمان شان در سوریه می شتافتند.

اوضاع کنونی در منطقه، شباهت عجیبی به سالهای 1358 خورشیدی می رساند؛ سالهای تجاوز ارتش بعث عراق به ایران اسلامی! در آن سالها نیز دولت بعثی عراق با تحریک بیگانگان و با هدف براندازی نظام نوپای ایران، به آن کشور اسلامی هجوم آورد که نتیجه آن اقدام خام و نسنجیده دولت وقت عراق، فروپاشی همه جانبه دولت و کشور عراق را در پی داشت.

دولت بشاراسد در سوریه نیز در داشتن پایه های محکم و وسیع مردمی چیزی شبیه نظام جمهوری اسلامی در ایران است. به نظر می رسد تاریخ برای ملت سوریه و بلند پروازی های دولت آنکارا یک بار دیگر تکرار می شود. آنچه به مقامات ترک قابل توصیه است و این توصیه نیز نه یک نصحیت اخلاقی که از پشتوانه تجربه تاریخی و سیاسی برخوردار است، آنست که سعی در آزمودن راهی نکنند که پیمودگان آن با شکست مواجه شده اند!

به اضافه اینکه دولتمردان ترک و شرکای منطقه ای و خارجی آنان به خوبی می دانند و به این واقعیت وقوف کامل دارند که علاوه بر مردمی بودن دولت سوریه، قدرت های منطقه ای چون چین و روسیه نیز در جنگ پیش رو بی تفاوت نخواهند نشست و این درست همان هشدار خطری است که مقامات ترک نسبت به هر نوع حمله ای علیه ایران به دولتمردان اسرائیلی می دهند؛ یعنی امکان قوی درگیری گسترده منطقه ای و شاید هم جهانی وجود خواهدداشت که مسبب آن دولت تازه به دوران رسیده ای چون ترکیه خواهد بود.

بی پرده باید گفت که امید است مقامات ترک جوگیر نشده و سرنوشت خویش را با رژیم های دیکتاتور و غیر مردمی ای چون عربستان و قطر و... گره نزنند؛ چرا که در غیر این صورت نه تنها به پیروزی مورد نظر در سوریه نخواهند رسید که به جایگاه ترکیه به عنوان یک کشور اسلامی، بیش از پیش لطمه وارد خواهند کرد.

نویسنده: سید فاضل محجوب