اول شکم مردم را سیر کنید، بعد کاخ بسازید!

شهرداری کابل اقدام به باز کردن حساب بانکی‌ای کرده که با عواید آن، به ترمیم و باز‌سازی کاخهای دارالامان، چهلستون و تاجبیک خواهد پرداخت.
این حساب بانکی از مردم می‌خواهد تا کمک‌های نقدی‌شان را جهت ساخت و ساز قصر‌های تخریب شده‌ی کابل که زمانی محل خوش گذرانی و عیاشی‌های سلاطین کابل بوده، به شهرداری کابل تحویل دهند!
در اینکه شهردار کنونی پایتخت، یکی از چهره‌های خدمتگذار و دلسوز برای کشور و مردم خویش است، جای هیچ گونه شک و تردیدی وجود ندارد. حتی در مورد بازگشایی حساب بانکی جهت مرمت و باز‌سازی کاخهای تاریخی پایتخت نیز، نمی‌توان نیت خیر خواهانه شهردار محترم و بزرگوار را نادیده گرفت.به یقین که جناب یونس نواندیش، شهردار فهیم و زحمتکش کابل، در میان اکثر مسئولان و دولتمردان کشور، یک استثناء و می‌توان گفت یک شهردار نمونه و بی‌بدیل و غنیمتی برای مردم محروم پایتخت است.
جای هیچ گونه شک و شبهه‌ای نیست که از بسیاری از فعالیت‌های سازنده و ارزشمند آقای نواندیش، باید قدردانی و شکرگذاری شود که قطعا مردم قدرشناس افغانستان و به خصوص پایتخت، این کار را کرده و در آینده نیز خواهند کرد.
اگر به دیده انصاف و واقع‌بینی بنگریم، در خواهیم یافت که از زمان استقرار آقای نواندیش به عنوان شهردار، چهره بسیاری از مناطق و محلات کابل، تغییر مثبت و ملموسی نسبت به قبل پیدا کرده است؛ تا آنجا که کار و فعالیت هیچ شهرداری را با تلاش و کوشش شهردار فعلی نمی‌توان سنجید و مقایسه کرد.
اما با تمام این حرف‌ها و از آنجا که هیچ انسانی کامل نیست و امکان آن وجود دارد که در برخی از موارد، بعضی از قدم‌ها را اشتباه بردارد، شهردار بزرگوار کابل نیز از این قاعده مستثنی نیست. به نظر می‌رسد، شهرداری کابل بر رغم داشتن نیت خیر، نسبت به برخی از اولویت‌بندی‌ها، دچار خبط و اشتباه شده است.
معروف است که می گویند: کسی که انتقاد دارد، پیشنهاد هم باید داشته باشد.
مدتی است که ماموران شهرداری کابل به پاک‌سازی و خلوت سازی جاده و سر‌ک‌های عمومی، از دست فروشان و کراچی‌ داران، همت گذاشته‌اند.
در این راستا بسیاری از کنار سرک‌ و جاده‌ها و پیاده‌روها هم خلوت و خالی از دست‌فروشان و کراچی‌ها شده است که این کار در ذات خودش بسیار پسندیده و برای انتظام و پاکیزگی شهر لازم و ضروری است.
خوب، پس می‌توان گفت تا مرحله انتقاد خوب عمل شده و شهرداری کابل تا این مقدار از راه را درست پیموده است.
اما در مرحله پیشنهاد چه؟ آیا در این حیطه نیز جناب شهردار و همکاران وی در شهرداری، توانسته‌اند موفق ظاهر شودند؟ بسیاری از کراچی‌داران و دست‌فروشانی که بوسیله برنامه پاک‌سازی و نظم عامه شهرداری، بیکار شده‌اند، شدیدا از دست شهردار و برنامه های ناقص شهرداری، آزرده و رنجیده‌اند.
آنان معتقداند که شهردار با این اقدام ، نان آنان را بریده است!
آنان می‌گویند: شهرداری، اول باید جایی را برای دست فروشان و کراچی‌داران کنار جاده‌ها و سرک‌های عمومی، تهیه و معرفی می‌کرد و پس از آن به جمع‌آوری دست‌فروشان و کراچی‌داران و نظم بخشیدن به جاده‌ها و سرک ها اقدام می‌کرد. اگر چه شهرداری در برخی از نواحی شهر مانند "کوته سنگی" محلی را برای دست فروشان و کراچی داران اختصاص داده است که بسیار مفید هم واقع شده است. اما در بسیاری از مناطق دیگر شهر نظیر دشت برچی و ...، مکانی جهت امرار معاش دست فروشان در نطر گرفته نشده است.
ظاهراً حق با دست‌فروشان است! در شرایطی که از در و دیوار این کشور، فقر و گرفتاری و بیکاری می‌بارد، اجرا و پیاده‌کردن برنامه‌های ناقص و کال اجتماعی – اقتصادی، ضربه‌های جدی و جبران ناپذیرتری به پیکر مفلوج قشر کم‌ درآمد، آسیب‌پذیر و بیکار جامعه می‌زند!
به هر حال، این چیزی نیست که شهرداری نسبت به آن بی‌تفاوت عمل کند و با این استدلال که کاریابی و شغل زایی از مسئولیت‌های شهرداری نیست، شانه خالی کند.
بی توجهی دیگر شهرداری، اولویت بخشیدن به ساخت و ساز قصرهای دارالامان، چهلستون و تاجبیک و آنهم با کمک‌های مردمی است! این مردم اگر پول می‌داشتند، پیش از بازسازی کاخهایی که هیچ سودی به حال آنان ندارد، به مرمت و بازسازی خانه‌های گلی و فقیرانه خودشان، مشغول می‌شدند.
شهرداری کابل از یک سوی و با اِعمال برنامه‌های ناشیانه و عجولانه، بخش اعظمی از دست‌فروشان و کراچی‌داران را بیکار می‌کند و از طرف دیگر، انتظار دارد که مردم، به اضافه آنان که بیکار شده اند، برای باز‌سازی قصرها – خانه‌های عیش و عشرت – سلاطین گذشته کابل، کمک‌های نقدی کنند!!!
شهردار محترم و شهرداری کابل، بجای آنکه قصر سازی کند و به کارهایی اولویت بدهد که نه تنها شکم مردم را سیر نکرده و بلکه به خالی شدن بیشتر دستر خوان‌های آنان می‌انجامد، سعی کنند به برنامه‌ها و پروژه‌هایی اهمیت و اولویت قائل شوند که در جهت اشتغال زایی و بالا رفتن توان مالی و اقتصادی مردم افغانستان و به خصوص پایتخت، مفید و مؤثر باشد.
سفره بدون نان، چه کند قصر دارالامان را و کوخ نشینِ غنوده در خون، چه کند کاخ چهلستون و قصر تاجبیک را؟!!
باری! در پایان این نوشتار، باز هم لازم می‌دانیم که از زحمات خیرخواهانه و تلاش‌های مخلصانه و بدون وقفه ی شهردار محترم کابل، کمال سپاس و امتنان را داشته باشیم.
اما این ارادت و قدرشناسی، باعث آن نیز نخواهد شد تا نارسایی‌ها و کاستی‌های افراد دلسوز و خدمتگذار نادیده گرفته شود.

مقاله چاپ شده در شماره 261 روزنامه انصاف چاپ کابل