هاشمی راستی/ تغییرات قابل توجه در اجرا و به کارگیری روش‌ها و راهکارهای آمریکا در افغانستان کاملا محسوس و مشهود است. با ورود غیرمنتظره و اعلام نشده مایک پمپئو، وزیر امورخارجه آمریکا به افغانستان، برخلاف انتظار برخی افراد خوش‌بین به آن کشور، نه تنها غائله و کش‌مکش های‌سیاسی میان دو جناح رقیب، پایان نیافت، که وزیرخارجه آمریکا با تعمیق اختلافات بین غنی وعبدالله کابل را به قصد دوحه ترک نمود و در آنجا با ملا برادر، معاون سیاسی رهبر طالبان به دیدار و گفتگو پرداخت.
خیلی مهم است که پمپئو در بدو رسیدن به دوحه، در دیدار با ملا برادر، از آزادی زندانیان طالبان سخن به میان آورد و هر دو جانب، خواستار رهایی پنج هزار زندانی طالب از زندان‌های افغانستان گردیدند. ملا برادر ضمن تأکید بر آزادی بی قید و شرط زندانیان افزود: "این امر هرچه سریع تر باید انجام شود تا زمینه برای گفتگوهای تشکیل یک حکومت اسلامی فراهم گردد"؛ از این‌رو با بررسی سفر مایک پمپئو، به این نتیجه می‌رسیم که آمریکا در یک بازی شطرنجی، هر دو مهره حاکمیت کابل را کمی عقب کشیده و مهره طالبان را جلوتر قرار داده است. به عبارت دیگر اعلام قطع کمک به حکومت، گوشمالی آرام حکومت، و تاکید بر آزادی زندانیان طالب، کشیدن دست نوازش بر سر طالبان و چراغ سبز دیگر به آنان تلقی می‌گردد.
درخور دقت و تعمق است که پس از بروز کش‌مکش‌ها و اختلافات در انتخابات ریاست جمهوری بازی‌های جدید و سیاست‌های متفاوت کاخ سفید در افغانستان هستیم. آنچه که بسیار واضح و روشن است، این که دولت آمریکا با قربانی نمودن مصالح ملی مردم افغانستان و بردن کشوردر مسیر تعمیق بحران‌ها و افزایش تنش‌های سیاسی، برای تامین اهداف تبلیغاتی رئیس‌جمهور آن کشور، می‌خواهد از مذاکرات صلح با طالبان به عنوان گزینه قابل قبول برای مردم آمریکا، استفاده حداکثری نماید.
بنابراین در ادامه چنین روندی، حکومت اختلاف‌زده و دو دسته افغانستان در روابط بین المللی با کشور آمریکا دچار گسست و انفصال خواهد شد و پیامدهای آن برای کشور، گسترش ناامنی‌ها، تنش‌های بی‌هوده، ملال‌آور و فرساینده سیاسی، رکود اقتصادی و پیامدهای زیان‌بار دیگر، چون فراهم شدن شرایط و زمینه سپردن قدرت به طالبان را درپی خواهد داشت.
پرواضح است که خطوط قرمز ایالات متحده آمریکا، حفظ منافع آن کشور در سراسر جهان است. چندی پیش رئیس‌جمهور آمریکا در مصاحبه‌ای با خبرنگاران گفت، زمانی که سربازان آمریکایی افغانستان را ترک کنند، احتمال سقوط حکومت مرکزی و به قدرت رسیدن طالبان قابل پیش‌بینی است. این تذکر در واقع هشداری به سران حکومت در افغانستان بود که اگر به دستورات آمریکا به طوردقیق عمل نشود، گزینه طالبان روی میز این کشور قرار دارد.
نتیجه نشست‌های دو روزه پمپئو نشان می‌دهد که آمریکا از قبل برنامه‌ریزی نموده، تا با تغییر روش و اعمال تاکتیک‌های جدید، در راستای تأمین منافع ملی خود، می‌خواهد زندانیان طالبان بدون قید و شرط آزاد شوند؛ چنان‌که در توافق‌نامه دوجانبه آنان درج شده است. در واقع وزیر امورخارجه آمریکا به آنچه که ترامپ اعلام نموده، پا فشاری می‌کند.
اما استمرار اختلافات بین غنی و عبدالله موجب شکاف‌های عمیق سیاسی گردیده، زمینه قدرت و تسلط بیشتر طالبان را بیشتر از پیش فراهم خواهد کرد.
باتوجه به شواهد و قرائن موجود، در روزهای آتی، شاهد تاخت‌وتازها و جولان‌های سیاسی و نظامی طالبان در نقاط مختلف افغانستان خواهیم بود، و صلح با طالبان دست مایه ترامپ برای حضور آبرومندانه در عرصه انتخابات آمریکا خواهد شد که بهای سنگین آن را ملت رنجدیده افغانستان خواهند پرداخت.
خیلی مهم است که پمپئو در بدو رسیدن به دوحه، در دیدار با ملا برادر، از آزادی زندانیان طالبان سخن به میان آورد و هر دو جانب، خواستار رهایی پنج هزار زندانی طالب از زندان‌های افغانستان گردیدند. ملا برادر ضمن تأکید بر آزادی بی قید و شرط زندانیان افزود: "این امر هرچه سریع تر باید انجام شود تا زمینه برای گفتگوهای تشکیل یک حکومت اسلامی فراهم گردد"؛ از این‌رو با بررسی سفر مایک پمپئو، به این نتیجه می‌رسیم که آمریکا در یک بازی شطرنجی، هر دو مهره حاکمیت کابل را کمی عقب کشیده و مهره طالبان را جلوتر قرار داده است. به عبارت دیگر اعلام قطع کمک به حکومت، گوشمالی آرام حکومت، و تاکید بر آزادی زندانیان طالب، کشیدن دست نوازش بر سر طالبان و چراغ سبز دیگر به آنان تلقی می‌گردد.
درخور دقت و تعمق است که پس از بروز کش‌مکش‌ها و اختلافات در انتخابات ریاست جمهوری بازی‌های جدید و سیاست‌های متفاوت کاخ سفید در افغانستان هستیم. آنچه که بسیار واضح و روشن است، این که دولت آمریکا با قربانی نمودن مصالح ملی مردم افغانستان و بردن کشوردر مسیر تعمیق بحران‌ها و افزایش تنش‌های سیاسی، برای تامین اهداف تبلیغاتی رئیس‌جمهور آن کشور، می‌خواهد از مذاکرات صلح با طالبان به عنوان گزینه قابل قبول برای مردم آمریکا، استفاده حداکثری نماید.
بنابراین در ادامه چنین روندی، حکومت اختلاف‌زده و دو دسته افغانستان در روابط بین المللی با کشور آمریکا دچار گسست و انفصال خواهد شد و پیامدهای آن برای کشور، گسترش ناامنی‌ها، تنش‌های بی‌هوده، ملال‌آور و فرساینده سیاسی، رکود اقتصادی و پیامدهای زیان‌بار دیگر، چون فراهم شدن شرایط و زمینه سپردن قدرت به طالبان را درپی خواهد داشت.
پرواضح است که خطوط قرمز ایالات متحده آمریکا، حفظ منافع آن کشور در سراسر جهان است. چندی پیش رئیس‌جمهور آمریکا در مصاحبه‌ای با خبرنگاران گفت، زمانی که سربازان آمریکایی افغانستان را ترک کنند، احتمال سقوط حکومت مرکزی و به قدرت رسیدن طالبان قابل پیش‌بینی است. این تذکر در واقع هشداری به سران حکومت در افغانستان بود که اگر به دستورات آمریکا به طوردقیق عمل نشود، گزینه طالبان روی میز این کشور قرار دارد.
نتیجه نشست‌های دو روزه پمپئو نشان می‌دهد که آمریکا از قبل برنامه‌ریزی نموده، تا با تغییر روش و اعمال تاکتیک‌های جدید، در راستای تأمین منافع ملی خود، می‌خواهد زندانیان طالبان بدون قید و شرط آزاد شوند؛ چنان‌که در توافق‌نامه دوجانبه آنان درج شده است. در واقع وزیر امورخارجه آمریکا به آنچه که ترامپ اعلام نموده، پا فشاری می‌کند.
اما استمرار اختلافات بین غنی و عبدالله موجب شکاف‌های عمیق سیاسی گردیده، زمینه قدرت و تسلط بیشتر طالبان را بیشتر از پیش فراهم خواهد کرد.
باتوجه به شواهد و قرائن موجود، در روزهای آتی، شاهد تاخت‌وتازها و جولان‌های سیاسی و نظامی طالبان در نقاط مختلف افغانستان خواهیم بود، و صلح با طالبان دست مایه ترامپ برای حضور آبرومندانه در عرصه انتخابات آمریکا خواهد شد که بهای سنگین آن را ملت رنجدیده افغانستان خواهند پرداخت.
