رجب طیب اردوغان؛ رئيس جمهور ترکیه گفته که تعریف مجدد عمل تروریستی به طوری که همه کسانی که از چنین اعمالی حمایت می کنند ضروری است.
او گفت هیچ فرقی میان "یک تروریست سلاح به دست یا یک بمبگذار و کسانی که از موقعیت و قلم خود در خدمت این اهداف استفاده می کنند وجود ندارد."
اردوغان افزود که این می تواند یک روزنامه نگار، یک قانونگذار یا یک فعال باشد.
او یک روز پس از بمبگذاری در آنکارا که باعث مرگ ۳۷ نفر شد صحبت می کرد.
هیچ گروهی مسئولیت آن انفجار را به عهده نگرفته؛ اما احمد داوداغلو؛ نخست وزیر ترکیه گفت که شواهد "تقریبا قطعی" به نقش حزب کارگران کردستان، پ‌ک‌ک، اشاره دارد.
آقای داوداغلو گفت که تاکنون ۱۱ نفر در ارتباط با آن حمله بازداشت شده اند.
۱۱ جنگنده ترکیه هم ۱۸ حمله هوایی علیه اهداف پ‌ک‌ک در شمال عراق انجام دادند.
همزمان، مقررات منع تردد در چندین شهر عمدتا کردنشین ترکیه برقرار شده است.
این اظهارات اردوغان از دید کارشناسان مسایل منطقه نشان می دهد که رییس جمهوری اقتدارگرای ترکیه به دنبال ارائه تعریفی موسع از مقوله تروریزم است.
او که برای دست یافتن به رویاهای نئوعثمانیستی اش به شدت نیازمند سرکوب و ارعاب و ایجاد فضای خفقان آور و اختناق انگیز برای مخالفان سیاسی و منتقدانش می باشد، با تعریف موسع مفهوم تروریزم، به آسانی می تواند به این مهم دست پیدا کند.
بر اساس دیدگاه تعریف موسع از تروریزم، روزنامه نگاران، منتقدان سیاسی، نمایندگان منتقد پارلمان و فعالان مدنی و طرفدار دموکراسی در ترکیه، همگی می توانند «تروریست» محسوب شوند؛ در حالی که هیچ نیازی برای اثبات درستی این اتهام نیست و صرف انتقاد آنها از عملکردها و سیاست های اقتدارگرایانه و انحصارطلبانه رژيم اردوغان به تنهایی کافی است.
پیش از این هم رژیم ترکیه نشان داده است که نسبت به روزنامه نگاران و منتقدان سیاسی دولت به عنوان تروریست نگاه می کنند که در آخرین مورد، مصادره روزنامه منتقد دولت «زمان» که گفته می شود به فتح الله گولن؛ فعال سیاسی و مذهبی ترکیه مقیم امریکا نزدیک است و اردوغان او را به تلاش برای کودتا متهم می کند، نمونه بارز این رویکرد است.
به جز این، هم اکنون شمار انبوهی از روزنامه نگاران و فعالان سیاسی ترک، در زندان های رژیم اردوغان به سر می برند که نشانگر رویکردهای اقتدارگرایانه اردوغان محسوب می شود.
با این حساب، ناظران هشدار می دهند که رویدادهای تروریستی خونین اخیر در ترکیه، عزم رژیم اردوغان برای ادامه این سیاست ها و رویکردهای آزادی ستیزانه و استبدادی را جزم تر خواهد کرد.
این نگرانی البته نشانه های مشهودی در جهان واقع نیز داشته است؛ کما اینکه ترکیه پس از هر رویداد تروریستی در این کشور که برخی منتقدان، سازمان دهی آن را به حلقاتی در درون رژيم، به منظور ایجاد بهانه برای ارعاب و سرکوب، نسبت می دهند، اقدام به تشدید سرکوب ها، بازداشت های گسترده، امنیتی کردن فضا، برقراری حکومت نظامی در مناطق کردنشین و بزرگنمایی خطر مخالفان برای مردم ترکیه کرده است.
در این مورد اخیر نیز اظهارات مقام های دولتی و اقدامات ارتش ترکیه در برابر کردها و مناطق کردنشین، کاملا نشان می دهد که قربانی اصلی این رویدادها منتقدان سیاسی اردوغان هستند.
صرف نظر از این، تلاش برای ارائه تفسیری موسع از تروریزم، یک چالش مهم برای امنیت و آزادی در ابعاد بین المللی است؛ زیرا این امر، به همه کشورها به ویژه رژيم های خودکامه، استبدادپیشه، ضد آزادی، سلطه جو و توسعه طلب، این امکان را می دهد که بدون ملاحظه و با تکیه بر تفسیر موسع از مفهوم تروریزم، مخالفان و منتقدان سیاسی خود را ذیل عنوان «تروریست» بازداشت، سرکوب و حذف کنند و به این ترتیب، قدرت غیر مشروع خود را تحکیم بخشیده و توسعه دهند. البته این تنها اردوغان نیست که دست به چنین اقدامی می زند؛ پیش از او، حتی مدعیان مبارزه جهانی با تروریزم و هم پیمانان و مزدوران منطقه ای آنها هم چنین اقداماتی انجام داده اند که نمونه های واضح آن را در عملکردهای امریکا، کشورهای اروپایی، رژيم اسراییل، عربستان سعودی و... در قبال گروه ها، اقلیت های قومی، کشورهای مستقل و سازمان های منتقد، مشاهده کرد.
این در حالی است که عمده ترین حامیان تروریزم، همان کسانی هستند که امروزه تلاش می کنند زیر نام «مبارزه با تروریزم» و تروریستی خواندن سازمان هایی که در خط مقدم مبارزه با تروریزم قرار دارند، پنهان شوند و امنیت و صلح و ثبات جهانی را با خطرات فزاینده ای مواجه کرده اند.
او گفت هیچ فرقی میان "یک تروریست سلاح به دست یا یک بمبگذار و کسانی که از موقعیت و قلم خود در خدمت این اهداف استفاده می کنند وجود ندارد."
اردوغان افزود که این می تواند یک روزنامه نگار، یک قانونگذار یا یک فعال باشد.
او یک روز پس از بمبگذاری در آنکارا که باعث مرگ ۳۷ نفر شد صحبت می کرد.
هیچ گروهی مسئولیت آن انفجار را به عهده نگرفته؛ اما احمد داوداغلو؛ نخست وزیر ترکیه گفت که شواهد "تقریبا قطعی" به نقش حزب کارگران کردستان، پ‌ک‌ک، اشاره دارد.
آقای داوداغلو گفت که تاکنون ۱۱ نفر در ارتباط با آن حمله بازداشت شده اند.
۱۱ جنگنده ترکیه هم ۱۸ حمله هوایی علیه اهداف پ‌ک‌ک در شمال عراق انجام دادند.
همزمان، مقررات منع تردد در چندین شهر عمدتا کردنشین ترکیه برقرار شده است.
این اظهارات اردوغان از دید کارشناسان مسایل منطقه نشان می دهد که رییس جمهوری اقتدارگرای ترکیه به دنبال ارائه تعریفی موسع از مقوله تروریزم است.
او که برای دست یافتن به رویاهای نئوعثمانیستی اش به شدت نیازمند سرکوب و ارعاب و ایجاد فضای خفقان آور و اختناق انگیز برای مخالفان سیاسی و منتقدانش می باشد، با تعریف موسع مفهوم تروریزم، به آسانی می تواند به این مهم دست پیدا کند.
بر اساس دیدگاه تعریف موسع از تروریزم، روزنامه نگاران، منتقدان سیاسی، نمایندگان منتقد پارلمان و فعالان مدنی و طرفدار دموکراسی در ترکیه، همگی می توانند «تروریست» محسوب شوند؛ در حالی که هیچ نیازی برای اثبات درستی این اتهام نیست و صرف انتقاد آنها از عملکردها و سیاست های اقتدارگرایانه و انحصارطلبانه رژيم اردوغان به تنهایی کافی است.
پیش از این هم رژیم ترکیه نشان داده است که نسبت به روزنامه نگاران و منتقدان سیاسی دولت به عنوان تروریست نگاه می کنند که در آخرین مورد، مصادره روزنامه منتقد دولت «زمان» که گفته می شود به فتح الله گولن؛ فعال سیاسی و مذهبی ترکیه مقیم امریکا نزدیک است و اردوغان او را به تلاش برای کودتا متهم می کند، نمونه بارز این رویکرد است.
به جز این، هم اکنون شمار انبوهی از روزنامه نگاران و فعالان سیاسی ترک، در زندان های رژیم اردوغان به سر می برند که نشانگر رویکردهای اقتدارگرایانه اردوغان محسوب می شود.
با این حساب، ناظران هشدار می دهند که رویدادهای تروریستی خونین اخیر در ترکیه، عزم رژیم اردوغان برای ادامه این سیاست ها و رویکردهای آزادی ستیزانه و استبدادی را جزم تر خواهد کرد.
این نگرانی البته نشانه های مشهودی در جهان واقع نیز داشته است؛ کما اینکه ترکیه پس از هر رویداد تروریستی در این کشور که برخی منتقدان، سازمان دهی آن را به حلقاتی در درون رژيم، به منظور ایجاد بهانه برای ارعاب و سرکوب، نسبت می دهند، اقدام به تشدید سرکوب ها، بازداشت های گسترده، امنیتی کردن فضا، برقراری حکومت نظامی در مناطق کردنشین و بزرگنمایی خطر مخالفان برای مردم ترکیه کرده است.
در این مورد اخیر نیز اظهارات مقام های دولتی و اقدامات ارتش ترکیه در برابر کردها و مناطق کردنشین، کاملا نشان می دهد که قربانی اصلی این رویدادها منتقدان سیاسی اردوغان هستند.
صرف نظر از این، تلاش برای ارائه تفسیری موسع از تروریزم، یک چالش مهم برای امنیت و آزادی در ابعاد بین المللی است؛ زیرا این امر، به همه کشورها به ویژه رژيم های خودکامه، استبدادپیشه، ضد آزادی، سلطه جو و توسعه طلب، این امکان را می دهد که بدون ملاحظه و با تکیه بر تفسیر موسع از مفهوم تروریزم، مخالفان و منتقدان سیاسی خود را ذیل عنوان «تروریست» بازداشت، سرکوب و حذف کنند و به این ترتیب، قدرت غیر مشروع خود را تحکیم بخشیده و توسعه دهند. البته این تنها اردوغان نیست که دست به چنین اقدامی می زند؛ پیش از او، حتی مدعیان مبارزه جهانی با تروریزم و هم پیمانان و مزدوران منطقه ای آنها هم چنین اقداماتی انجام داده اند که نمونه های واضح آن را در عملکردهای امریکا، کشورهای اروپایی، رژيم اسراییل، عربستان سعودی و... در قبال گروه ها، اقلیت های قومی، کشورهای مستقل و سازمان های منتقد، مشاهده کرد.
این در حالی است که عمده ترین حامیان تروریزم، همان کسانی هستند که امروزه تلاش می کنند زیر نام «مبارزه با تروریزم» و تروریستی خواندن سازمان هایی که در خط مقدم مبارزه با تروریزم قرار دارند، پنهان شوند و امنیت و صلح و ثبات جهانی را با خطرات فزاینده ای مواجه کرده اند.
