در پی حمله ای در انقره / آنکارا؛ پایتخت ترکیه که باعث مرگ دست کم ۳۴ نفر شد رجب طیب اردوغان؛ رئیس جمهور ترکیه، قول داده است که «تروریزم» را به زانو درآورد.
او گفت که چنین حملاتی "عزم ما را برای نبرد با تروریزم بیشتر می کند."
در انفجار یک موتر بمبگذاری شده در آنکارا، ۳۴ نفر کشته و بیش از ۱۰۰ نفر زخمی شده اند.
این انفجار روز یکشنبه در نزدیکی دفتر نخست وزیر و شماری از وزارتخانه ها روی داد.
اردوغان گفت که گروه های تروریستی غیرنظامیان را هدف می گیرند چون در حال باختن نبرد به نیروهای امنیتی هستند.
او خواستار اتحاد ملی شد و گفت ترکیه از حق دفاع از خود برای جلوگیری از حملات مشابه در آینده استفاده خواهد کرد.
او گفت: "مردم ما نباید نگران باشند، نبرد علیه تروریزم مسلما به پیروزی خواهد انجامید و تروریزم به زانو درخواهد آمد."
مقام های امنیتی ترکیه گفته اند که یافته های اولیه نشان می دهد که شاید کار پ‌ک‌ک (حزب کارگران کردستان) یا یک گروه مرتبط با آن باشد.
به باور کارشناسان، این رویداده خونین، این نکته را ثابت می کند که ترکیه از این پس نمی تواند در قبال آنچه در همسایگی رژيم اردوغان در سوریه و عراق جریان دارد، همچنان در حاشیه امن، قرار داشته باشد.
پیش از این، شاید سران رژیم آنکارا تصور می کردند که با حمایت از تروریزم و برقراری روابط همه‌جانبه با داعش و سایر گروه های تکفیری در عراق و سوریه می توانند هم گروه های کرد در سوریه و عراق را تضعیف کنند و هم قادر اند منافع خود در این دو کشور همسایه را به منظور استیلای بیشتر بر آنها با تسهیل و تسریع پروژه براندازی دولت های ملی و دمیدن بر آتش تنش های فرقه‌ای، تامین و تضمین کنند؛ اما با انفجار مرگبار اخیر در قلب آنکارا که در ادامه چندین انفجار خونین دیگر ظرف چند ماه اخیر صورت می گیرد، ثابت شد که وضعیت دیگر تغییر کرده است.
رژيم اردوغان به صورت ناگهانی درگیر نبردی دو وجهی و پیچیده شده است؛ نبردی که اگرچه خود در ایجاد و زمینه سازی اولیه و اصلی آن، نقش زیادی ایفا کرد؛ اما هرگز روشن نیست که آیا فرجام این بازی خونین و خطرناک را نیز می تواند به کام و نام خود رقم بزند یانه.
شماری معتقد اند که دامنه نبردهای سخت و نرم، اکنون بی محابا وارد قلمرو سرزمینی ترکیه شده است؛ به ویژه پس از اقدامات کردستیزانه مأموران نظامی ترکیه به دنبال رویداد خونین سوروچ، درست در اوج خشم و اعتراض کردها و جریان های چپ مخالف رژیم، علیه عملکرد دولت اردوغان در مقابله با داعش.
به نظر می رسد اردوغان در این زمینه به شدت احساساتی عمل کرد. او بدون آنکه توجه کند که با رویداد خونین سوروچ، زخم های کهنه و چرکین کردها که ناشی از دشنه های مسموم دولت اقتدارگرا و سرکوبگر اردوغان است، بار دیگر سر باز کرده، با برکشیدن شمشیر دو لبه مبارزه علیه داعش و کردها، خشم کردها را چندبرابر کرد.
پس از رویداد خونین سوروچ در شرایطی که مردم ترکیه -به ویژه کردها- انتظار داشتند رژیم اردوغان، به سختی مواضع داعش در چندقدمی ترکیه در سوریه و عراق را با قدرت تمام درهم بکوبد، اردوغان بنا به روایتی به بهانه داعش، مواضع کردها در سوریه و عراق را مورد حمله زمینی و هوایی قرار داد و همزمان در داخل ترکیه نیز ماشین مخوف و مهیب سرکوب را راهی خیابان های ملتهب از تب اعتراض در استانبول و چندین شهر دیگر کرد.
مراکز قدرت و رهبری کردهای پ ک ک در عراق آماج قرار گرفت و در سوریه نیز گروه‌های کرد مدعی شدند که رژیم اردوغان به جای داعش، آنها را هدف گرفته است؛ بنابراین، بسیار طبیعی و قابل انتظار بود که واکنش پ ک ک بمبگذاری در دیار بکر و حمله به نیروهای امنیتی ترکیه در مناطق کردنشین و مرزی و اینک نیز احتمالا کشاندن دامنه درگیری به مناطق حساس آنکارا پایتخت باشد.
نتیجه اینکه سیاست های اشتباه آمیز و عمیقا متعصبانه اردوغان سرانجام ترکیه را نیز وارد بازی خطرناکی کرد که شاید هرگز نمی خواست وارد شود.
کارشناسان می گویند که اگر ماشین سرکوب در داخل و کشتار در خارج علیه کردها به زودی متوقف نشود و سیاست دوگانه در قبال داعش و تروریزم نیز همچنان ادامه پیدا کند، ترکیه به زودی ضلع سوم مثلث ناامنی عراق و سوریه خواهد بود.
این چیزی است که از دید آگاهان، نمونه‌های مشابه دیگر آن نیز در منطقه تجربه شده است.
تروریست پروری و تلاش برای دست یافتن به مقاصد و اهداف سلطه‌گرانه خود با استفاده از ابزار ترور و تکفیر، حربه خطرناکی است که روزگاری دامن حامیان اصلی تروریزم را نیز خواهد گرفت.
