اولین و آخرین سوره نازل شده قرآن از زبان امام رضا(ع)

امام رضا(ع) پیوسته با قرآن مأنوس بودند و در آیات آن تدبر می‌کردند. آن حضرت روایت ارزشمندی درباره تحریف‌ناپذیری قرآن کریم دارند که منبع و مستند مفسران از جمله آیت‌الله جوادی آملی برای صیانت از تحریف است.
به گزارش آوا به نقل از ایسنا، امام علی‌بن موسی‌الرضا(ع) از لحاظ علمی منزلت بالایی داشتند و از بیست و چند سالگی در مدینه به فتوا می‌نشستند، آن حضرت در حرم پیامبر(ص) می‌نشستند و هرگاه کسی از علمای مدینه در مسأله‌ای در می‌ماند،‌ همگی به امام(ع) اشاره می‌کردند و مسائل خود را از ایشان می‌پرسیدند و امام(ع) هم به آن‌ها پاسخ می‌گفتند. امام رضا(ع) در هر شهری از مدینه تا مرو که اقامت می‌کردند، مردم پیش او می‌رفتند و درباره مسایل دینی خود سؤال می‌کردند.
ثامن‌الحجج(ع) پیوسته با قرآن مأنوس بودند، آن را به دقت می‌خواندند و در آیات آن تدبر می‌کردند و می‌اندیشیدند که درباره چه چیز و در چه وقت نازل شده است. گفتار، ‌پاسخ و مثال‌های آن حضرت(ع) همه برگرفته از قرآن کریم بود.
ایشان در روایتی می‌فرمایند: «...لا یخلق من الأزمنه و لایغث علی الألسنه لأنه لم یجعل لزمان دون زمان بل جعل دلیل البرهان و حجه علی کل انسان لا یأتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه تنزیل من حکیم حمید» (ابن بابویه، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص ۱۳۰)
حضرت می‌فرمایند: قرآن در زمان‌ها کهنه نمی‌شود و بر زبان‌ها ترک نمی‌گردد، زیرا قرآن برای زمان خاصی نیست بلکه دلیل روشن و حجتی بر همه انسان‌هاست. کتابی که از پیش روی آن و از پشت سرش باطل به سویش نمی‌آید. وحی‌نامه‌ای است از حکیمی ستوده.
آیت‌الله جوادی‌آملی از مراجع عالم تشیع معتقد است از این حدیث نورانی می‌توان صیانت قرآن کریم از تحریف را استنباط کرد. ایشان در کتاب «قرآن حکیم از منظر امام رضا(ع)» می‌نویسد: اگر به سبب عدم مقتضای جاودانگی، زوال قرآن شدنی باشد؛ یعنی مشکلات زندگی انسان را نتواند برطرف کند و نیز پاسخگوی شبهات علمی نبوده، از هدایت انسان به مقاصد الهی ناتوان باشد یا به جهت وجود مانع از دوام و پایداری، دچار دسیسه و تحریف و تغییر گردد؛ قرآن ریسمان و دستگیره‌ای ناپایدار است و تمسک به آن ناروا و ناممکن!
اولین و آخرین سوره در ترتیب نزول
«شأن و اسباب نزول» یکی از مباحث مهم در علوم قرآنی است و کمک شایانی در تفسیر آیات می‌کند. به اعتقاد بسیاری از مفسران، فهم و تفسیر قرآن کریم بدون شناخت سبب نزول آیات، امری ممتنع و غیر ممکن است. همچنین «قرائات» و «سوره‌شناسی» از دیگر علوم قرآنی است که مبحث مهمی در ترجمه و تفسیر به شمار می‌رود.
ثامن الحجج(ع) در این زمینه نیز روایات گهرباری دارند که ناظر به اطلاعات درباره برخی از سوره‌ها و آیات قرآن کریم است. به عنوان نمونه، ایشان نزول سوره مبارکه انعام را نه به صورت تدریجی بلکه به صورت قطعی و یکپارچه می‌دانند.
در نمونه دیگری، حضرت رضا(ع) به واسطه پدر بزرگوارش به نقل از امام صادق(ع)، اولین و آخرین سوره نازل شده بر رسول خدا(ص) را به ترتیب «سوره علق» و «سوره نصر» می‌داند. (ابن بابویه، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶)
قطعاً آگاهی از چنین اموری کمک بسیاری به فهم و تفسیر قرآن کریم می‌کند.
منبع: مجموعه تفسیری امام رضا(ع)، چاپ اول ۱۳۹۲،‌ انتشارات بنیاد بین‌المللی فرهنگی و هنری امام رضا(ع)