امریکا چهار گزینه را در مورد حضور سربازان خود در افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ تحت بررسی دارد. این گزینه ها در برگیرندۀ حضور ده هزار سرباز تا خروج کامل قوا از افغانستان می باشد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) به نقل از صدای امریکا، گزینۀ نخست در برگیرندۀ حضور ده هزار سرباز امریکایی تا پایان سال ۲۰۱۵ در کابل، کندهار، بگرام و ننگرهار و در کنار آن استقرار ۵۰۰۰ سرباز ناتو در بخش های شمالی و غربی کشور است.
گزینۀ دوم حضور شمار کمتر از سربازان امریکایی تا پایان سال ۲۰۱۶ در کابل و بگرام است که در صورت نیازمندی آموزشی و مشورتی این نیروها می توانند در سرتاسر کشور سیر و سفر کنند.
گزینۀ سوم بدون ذکر محدودۀ زمانی، در برگیرندۀ حضور محدود ۳۰۰۰ سرباز در کابل و بگرام است و تنها عملیات طیاره های بی پیلوت را به پیش خواهند برد.
گزینۀ چهارم و نهایی، خروج کامل سربازان امریکایی است که کم از کم در آیندۀ نزدیک اجماع سیاسی بر تطبیق این گزینه چندان متصور نیست.
عزیز احمد وردک، کارشناس مسائل نظامی می گوید: "شمار سربازان امریکایی چندان حایز اهمیت نیست، آنچه مهم است چگونگی و کیفیت همکاری آنان با نیرو های افغانستان است. جای شک نیست که نیرو های اردو و پولیس ملی از نظر کمی روی پای خود ایستاده اند.
اما به عقیدۀ جنرال وردک، نیروی هوایی کشور که سلاح های سنگین و تجهیزات نیاز دارد، در عین حال ایجاب می کند که نیرو های خارجی، سربازان را در چند سال آینده آموزش دهند.
کاخ سفید و به ویژه جو بایدن معاون ریاست جمهوری ایالات متحده خواستار حضور هر چه کمتر سربازان امریکایی در افغانستان است، اما مقامات وزارت های دفاع و خارجه و نیز مجتمع استخباراتی امریکا گفته اند که ارقام کمتر از گزینۀ نخست، طرح های ایالات متحده را پس از سال ۲۰۱۴ در کشور به شدت محدود خواهد ساخت.
تامس گوتیری، رئیس مرکز مطالعات در دانشگاه نبراسکا در مورد دلیل علاقمندی حکومت امریکا برای حضور کمتر نظامی در کشور گفت: دراز شدن دامنۀ جنگ و گران شدن هزینۀ انسانی و مالی آن سبب شد تا حمایت از آن کمرنگ شود.
گوتیری افزود: متاسفانه حکومت افغانستان و امریکا در پنج سال اخیر نتوانستند روابط دیپلوماتیک خود را به گونۀ درست مدیریت کنند. نه حکومت جورج بوش و نه هم حکومت باراک اوباما، شرح داده نتوانستند که افغانستان و روابط با این کشور تا چه حد برای ایالات متحده اهمیت دارد.
گوتیری پیشنهاد کرد که دولت امریکا در وضعیت کنونی به جای غور در مورد چنین گزینه هایی، باید بر روی طرح هایی کار کند تا بتواند پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و روی کار آمدن حکومت جدید، با جانشین رئیس جمهور کرزی در مورد حضور قوای امریکایی در افغانستان تصمیم بگیرد.
سربازان امریکایی همچنان امنیت عملیات ادارۀ استخبارات مرکزی ایالات متحده یا CIA را به ویژه در مناطق مرزی شرق افغانستان تامین می کنند. عملیات CIA تمام منابع استخبارات بشری را برای مأموریت امریکا در افغانستان و نیز برنامۀ حملات طیاره های بی پیلوت امریکایی در پاکستان فراهم می کند.
مقام های امریکایی می گویند که به جز گزینۀ نخست، در همه گزینه ها بخشی از این ماموریت CIA یا به قوای نظامی محول شود و یا هم به کلی متوقف شود.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) به نقل از صدای امریکا، گزینۀ نخست در برگیرندۀ حضور ده هزار سرباز امریکایی تا پایان سال ۲۰۱۵ در کابل، کندهار، بگرام و ننگرهار و در کنار آن استقرار ۵۰۰۰ سرباز ناتو در بخش های شمالی و غربی کشور است.
گزینۀ دوم حضور شمار کمتر از سربازان امریکایی تا پایان سال ۲۰۱۶ در کابل و بگرام است که در صورت نیازمندی آموزشی و مشورتی این نیروها می توانند در سرتاسر کشور سیر و سفر کنند.
گزینۀ سوم بدون ذکر محدودۀ زمانی، در برگیرندۀ حضور محدود ۳۰۰۰ سرباز در کابل و بگرام است و تنها عملیات طیاره های بی پیلوت را به پیش خواهند برد.
گزینۀ چهارم و نهایی، خروج کامل سربازان امریکایی است که کم از کم در آیندۀ نزدیک اجماع سیاسی بر تطبیق این گزینه چندان متصور نیست.
عزیز احمد وردک، کارشناس مسائل نظامی می گوید: "شمار سربازان امریکایی چندان حایز اهمیت نیست، آنچه مهم است چگونگی و کیفیت همکاری آنان با نیرو های افغانستان است. جای شک نیست که نیرو های اردو و پولیس ملی از نظر کمی روی پای خود ایستاده اند.
اما به عقیدۀ جنرال وردک، نیروی هوایی کشور که سلاح های سنگین و تجهیزات نیاز دارد، در عین حال ایجاب می کند که نیرو های خارجی، سربازان را در چند سال آینده آموزش دهند.
کاخ سفید و به ویژه جو بایدن معاون ریاست جمهوری ایالات متحده خواستار حضور هر چه کمتر سربازان امریکایی در افغانستان است، اما مقامات وزارت های دفاع و خارجه و نیز مجتمع استخباراتی امریکا گفته اند که ارقام کمتر از گزینۀ نخست، طرح های ایالات متحده را پس از سال ۲۰۱۴ در کشور به شدت محدود خواهد ساخت.
تامس گوتیری، رئیس مرکز مطالعات در دانشگاه نبراسکا در مورد دلیل علاقمندی حکومت امریکا برای حضور کمتر نظامی در کشور گفت: دراز شدن دامنۀ جنگ و گران شدن هزینۀ انسانی و مالی آن سبب شد تا حمایت از آن کمرنگ شود.
گوتیری افزود: متاسفانه حکومت افغانستان و امریکا در پنج سال اخیر نتوانستند روابط دیپلوماتیک خود را به گونۀ درست مدیریت کنند. نه حکومت جورج بوش و نه هم حکومت باراک اوباما، شرح داده نتوانستند که افغانستان و روابط با این کشور تا چه حد برای ایالات متحده اهمیت دارد.
گوتیری پیشنهاد کرد که دولت امریکا در وضعیت کنونی به جای غور در مورد چنین گزینه هایی، باید بر روی طرح هایی کار کند تا بتواند پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و روی کار آمدن حکومت جدید، با جانشین رئیس جمهور کرزی در مورد حضور قوای امریکایی در افغانستان تصمیم بگیرد.
سربازان امریکایی همچنان امنیت عملیات ادارۀ استخبارات مرکزی ایالات متحده یا CIA را به ویژه در مناطق مرزی شرق افغانستان تامین می کنند. عملیات CIA تمام منابع استخبارات بشری را برای مأموریت امریکا در افغانستان و نیز برنامۀ حملات طیاره های بی پیلوت امریکایی در پاکستان فراهم می کند.
مقام های امریکایی می گویند که به جز گزینۀ نخست، در همه گزینه ها بخشی از این ماموریت CIA یا به قوای نظامی محول شود و یا هم به کلی متوقف شود.
