حدود ۲۰۰ تانک و دیگر وسایط نقلیه نیروهای آلمانی که در افغانستان مورد استفاده قرار گرفته بودند، روز دو شنبه برای انتقال به آلمان در بندر ترابزون ترکیه در دریای سیاه در کشتی بار زده شدند.
اگر چه اردوی جمهوری فدرالی آلمان در ماموریت های مختلف خارجی تجربه کسب کرده است، اما انتقال وسایل و تجهیزات از افغانستان، در نوع خود بزرگترین چالشی است که در برابر این کشور قرار دارد. بر اساس معلومات اردوی آلمان، تا پایان سال ۲۰۱۴ میلادی، حدود ۱۲۰۰ وسیله نقلیه زره پوش و ۴۸۰۰ کانتینر با سلاح، مهمات، کامپیوترها و دیگر مواد باید به آلمان انتقال داده شود.
نیروهای آلمان اردوگاه کوچکتر خود در فیض آباد، مرکز ولایت بدخشان را در ماه های اخیر ترک گفتند. در ولایت کندز نیز سربازان آلمانی آمادۀ ترک اردوگاه اند. آلمان می خواهد نیروهایش را قبل از این که زمستان فرا برسد و وضعیت آب و هوا باعث مشکلات بیشتری در روند خروج سربازان گردد، این ولایت را ترک گوید.
مزار شریف مرکز تقاطع
در حال حاضر اولین وسایل نقلیه اردوی آلمان در مسیر راه به سوی کشور شان اند. سربازان و تجهیزات این کشور فاصلۀ هوایی ۵۰۰۰ کیلومتری را در پیش دارند. پیش از آن نیروهای آلمان ۲۵۰ کیلومتر جاده خاکی به سوی مزار شریف، قرارگاه اصلی نیروهای آلمانی، را باید بپیمایند. به دلایل امنیتی، تاریخ دقیق این کاروان سربازان و تجهیزات اعلام نشده است و به همین دلیل، این کاروان وسایل نقلیه زره پوش از طریق هوا نیز محافظت می شود.
مزار شریف به عنوان مرکز تقاطع برای انتقال سربازان و تجهیزات نیروهای آلمانی از کندز به شمار می رود. چالش بزرگی که در انتقال تجهیزات و سربازان آلمانی در برابر این کشور قرار دارد این است که افغانستان هیچ راه بحری ندارد. به جای این که همه تجهیزات از طریق کشتی های باربری انتقال داده شوند، راه های بدیل برای حمل و نقل باید استفاده گردد. برخی تجهیزات نظامی حساس، از طریق هوایی به صورت مستقیم به لایپزیگ آلمان انتقال می یابند. اردوی آلمان ۱۵۰ میلیون یورو تنها هزینه این پروازها را حساب کرده است.
مواد و تجهیزات باقی مانده از سه مسیر به آلمان انتقال داده می شوند.
مسیر شمالی، توسط راه آهن از طریق ازبکستان، قزاقستان، روسیه و کشورهای حوزه بالتیک. مسیر جنوبی، از طریق زمین یا هوا به بندر کراچی در پاکستان و سپس توسط کشتی. و مسیر اصلی از مزار شریف از طریق هوا به بندر ترابزون ترکیه در بحیرۀ سیاه است. آلمان در بندر ترابزون ترکیه، برای انتقال تجهیزات اش از افغانستان، دیپوی موقتی را ایجاد کرده است که از آنجا تجهیزات اردوی آلمان توسط کشتی های غیرنظامی از طریق پل بسفر، تنگه جبل الطارق و کانال مانش به آلمان انتقال داده می شوند.
چه چیزی باقی می ماند و چه چیزی انتقال داده می شود؟
هستند مواد و یا تجهیزاتی که به دلایل اقتصادی، نظامی و یا هم سیاسی به آلمان انتقال داده نمی شوند. برنامۀ موسوم به "برنامه انتقال وسایل یا تجهیزات"، آلمان را با چالش بزرگ رو به رو گردانیده است. وسایل هر یک طبقه بندی شده و در یک فهرست گنجانیده می شوند. پس از آن تصمیم گرفته می شود که این وسایل در محل به فروش می رسند، برای شرکای افغان داده می شوند و یا هم به آلمان انتقال داده می شوند.
دگروال یورک فرایر فون ریشنبرگ، قوماندان گروه بازسازی ولایتی یا "پی آر تی" در کندز می گوید: "چیزهایی که هزینه های حمل و نقل آن از حد بالا باشد، در اینجا در ولایت کندز فروخته می شوند."
او می گوید که این وسایل، سلاح و یا وسایل نقلیه نظامی نیستند بلکه، "تنها موادی هستند که برای استفاده غیرنظامی اند، از جمله جنراتورهای که برق تولید می کنند، و یا موبل."
شفاخانه مدرن سیاری که دو سال پیش به هزینه شش میلیون یورو ساخته شد، با دستگاه سردکننده هوا، اما بدون وسایل آن، نیز به نیروهای اردو و پولیس افغانستان واگذار می گردد.
فون ریشنبرگ در این مورد می گوید: "وسایل و دستگاه های طبی دوباره به آلمان انتقال داده می شوند. اگر ما این وسایل را در کندز بگذاریم، باید دو سال ضمانت این دستگاه ها را به عهده بگیرم، که این کار را کرده نمی توانیم."
به همین دلیل همه دستگاه های طبی این شفاخانه سیار به آلمان انتقال داده می شوند. فون ریشنبرگ اضافه می کند: "این دستگاه ها می توانند در مواردی در همکاری های مبادلاتی و یا ماموریت های خارجی ما مورد استفاد قرار بگیرند."
در پهلوی مرکز آموزشی پولیس، بخشی از اردوی ملی افغانستان نیز جاگزین نیروهای آلمانی در این قرارگاه می شود، اما نه در زیر یک سقف. به قول فون ریشنبرگ، این قرارگاه به نیازمندی های اردو و پولیس افغانستان تطابق داده می شود و با یک دیواری در وسط به دو بخش تقسیم می گردد. اردو و پولیس آشپزخانه های جداگانه خواهند داشت و برق دیگر از طریق جنراتورها تولید نمی شود بلکه با شبکه برق ولایت کندز وصل می گردد، چیزی که کمتر مطمئن اما ارزانتر است. علاوه بر این، هر یک از این نیروها سیستم های مرکزگرمی و آب رسانی ویژه خود را می داشته باشند. همچنان دروازه های دخولی اردو و پولیس نیز جداگانه می باشند. بازسازی این قرارگاه براساس معلومات اردوی آلمان میلیون ها یورو هزینه بر می دارد.
ماموریت دگروال فون ریشنبرگ در واقع به پایان رسیده بود، اما او موافقت کرده است که تا خروج نیروهای آلمانی از کندز، در این ولایت باقی بماند. او به این باور است که نیروهای امنیتی افغان، می توانند بدون نیروهای آلمانی از عهده مسوولیت های امنیتی در این ولایت موافقانه بر آیند.
به گزارش دویچه وله، جنرال خلیل اندرابی، فرمانده پولیس ملی افغانستان در ولایت کندز، به این نظر است که با وجود آمادگی ها، هنوز هم پولیس با فقدان آموزش های مسلکی، سلاح های با کیفیت بالا و حمایت هوایی رو به رو است. او اضافه می کند: "این همه باعث می شود تا کار ما در کندز دشوار تر گردد. خروج نیرو های آلمانی از این ولایت کمی زود است. دوستان آلمانی ما می توانستند حداقل تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۴ صبر کنند."
اگر چه اردوی جمهوری فدرالی آلمان در ماموریت های مختلف خارجی تجربه کسب کرده است، اما انتقال وسایل و تجهیزات از افغانستان، در نوع خود بزرگترین چالشی است که در برابر این کشور قرار دارد. بر اساس معلومات اردوی آلمان، تا پایان سال ۲۰۱۴ میلادی، حدود ۱۲۰۰ وسیله نقلیه زره پوش و ۴۸۰۰ کانتینر با سلاح، مهمات، کامپیوترها و دیگر مواد باید به آلمان انتقال داده شود.
نیروهای آلمان اردوگاه کوچکتر خود در فیض آباد، مرکز ولایت بدخشان را در ماه های اخیر ترک گفتند. در ولایت کندز نیز سربازان آلمانی آمادۀ ترک اردوگاه اند. آلمان می خواهد نیروهایش را قبل از این که زمستان فرا برسد و وضعیت آب و هوا باعث مشکلات بیشتری در روند خروج سربازان گردد، این ولایت را ترک گوید.
مزار شریف مرکز تقاطع
در حال حاضر اولین وسایل نقلیه اردوی آلمان در مسیر راه به سوی کشور شان اند. سربازان و تجهیزات این کشور فاصلۀ هوایی ۵۰۰۰ کیلومتری را در پیش دارند. پیش از آن نیروهای آلمان ۲۵۰ کیلومتر جاده خاکی به سوی مزار شریف، قرارگاه اصلی نیروهای آلمانی، را باید بپیمایند. به دلایل امنیتی، تاریخ دقیق این کاروان سربازان و تجهیزات اعلام نشده است و به همین دلیل، این کاروان وسایل نقلیه زره پوش از طریق هوا نیز محافظت می شود.
مزار شریف به عنوان مرکز تقاطع برای انتقال سربازان و تجهیزات نیروهای آلمانی از کندز به شمار می رود. چالش بزرگی که در انتقال تجهیزات و سربازان آلمانی در برابر این کشور قرار دارد این است که افغانستان هیچ راه بحری ندارد. به جای این که همه تجهیزات از طریق کشتی های باربری انتقال داده شوند، راه های بدیل برای حمل و نقل باید استفاده گردد. برخی تجهیزات نظامی حساس، از طریق هوایی به صورت مستقیم به لایپزیگ آلمان انتقال می یابند. اردوی آلمان ۱۵۰ میلیون یورو تنها هزینه این پروازها را حساب کرده است.
مواد و تجهیزات باقی مانده از سه مسیر به آلمان انتقال داده می شوند.
مسیر شمالی، توسط راه آهن از طریق ازبکستان، قزاقستان، روسیه و کشورهای حوزه بالتیک. مسیر جنوبی، از طریق زمین یا هوا به بندر کراچی در پاکستان و سپس توسط کشتی. و مسیر اصلی از مزار شریف از طریق هوا به بندر ترابزون ترکیه در بحیرۀ سیاه است. آلمان در بندر ترابزون ترکیه، برای انتقال تجهیزات اش از افغانستان، دیپوی موقتی را ایجاد کرده است که از آنجا تجهیزات اردوی آلمان توسط کشتی های غیرنظامی از طریق پل بسفر، تنگه جبل الطارق و کانال مانش به آلمان انتقال داده می شوند.
چه چیزی باقی می ماند و چه چیزی انتقال داده می شود؟
هستند مواد و یا تجهیزاتی که به دلایل اقتصادی، نظامی و یا هم سیاسی به آلمان انتقال داده نمی شوند. برنامۀ موسوم به "برنامه انتقال وسایل یا تجهیزات"، آلمان را با چالش بزرگ رو به رو گردانیده است. وسایل هر یک طبقه بندی شده و در یک فهرست گنجانیده می شوند. پس از آن تصمیم گرفته می شود که این وسایل در محل به فروش می رسند، برای شرکای افغان داده می شوند و یا هم به آلمان انتقال داده می شوند.
دگروال یورک فرایر فون ریشنبرگ، قوماندان گروه بازسازی ولایتی یا "پی آر تی" در کندز می گوید: "چیزهایی که هزینه های حمل و نقل آن از حد بالا باشد، در اینجا در ولایت کندز فروخته می شوند."
او می گوید که این وسایل، سلاح و یا وسایل نقلیه نظامی نیستند بلکه، "تنها موادی هستند که برای استفاده غیرنظامی اند، از جمله جنراتورهای که برق تولید می کنند، و یا موبل."
شفاخانه مدرن سیاری که دو سال پیش به هزینه شش میلیون یورو ساخته شد، با دستگاه سردکننده هوا، اما بدون وسایل آن، نیز به نیروهای اردو و پولیس افغانستان واگذار می گردد.
فون ریشنبرگ در این مورد می گوید: "وسایل و دستگاه های طبی دوباره به آلمان انتقال داده می شوند. اگر ما این وسایل را در کندز بگذاریم، باید دو سال ضمانت این دستگاه ها را به عهده بگیرم، که این کار را کرده نمی توانیم."
به همین دلیل همه دستگاه های طبی این شفاخانه سیار به آلمان انتقال داده می شوند. فون ریشنبرگ اضافه می کند: "این دستگاه ها می توانند در مواردی در همکاری های مبادلاتی و یا ماموریت های خارجی ما مورد استفاد قرار بگیرند."
در پهلوی مرکز آموزشی پولیس، بخشی از اردوی ملی افغانستان نیز جاگزین نیروهای آلمانی در این قرارگاه می شود، اما نه در زیر یک سقف. به قول فون ریشنبرگ، این قرارگاه به نیازمندی های اردو و پولیس افغانستان تطابق داده می شود و با یک دیواری در وسط به دو بخش تقسیم می گردد. اردو و پولیس آشپزخانه های جداگانه خواهند داشت و برق دیگر از طریق جنراتورها تولید نمی شود بلکه با شبکه برق ولایت کندز وصل می گردد، چیزی که کمتر مطمئن اما ارزانتر است. علاوه بر این، هر یک از این نیروها سیستم های مرکزگرمی و آب رسانی ویژه خود را می داشته باشند. همچنان دروازه های دخولی اردو و پولیس نیز جداگانه می باشند. بازسازی این قرارگاه براساس معلومات اردوی آلمان میلیون ها یورو هزینه بر می دارد.
ماموریت دگروال فون ریشنبرگ در واقع به پایان رسیده بود، اما او موافقت کرده است که تا خروج نیروهای آلمانی از کندز، در این ولایت باقی بماند. او به این باور است که نیروهای امنیتی افغان، می توانند بدون نیروهای آلمانی از عهده مسوولیت های امنیتی در این ولایت موافقانه بر آیند.
به گزارش دویچه وله، جنرال خلیل اندرابی، فرمانده پولیس ملی افغانستان در ولایت کندز، به این نظر است که با وجود آمادگی ها، هنوز هم پولیس با فقدان آموزش های مسلکی، سلاح های با کیفیت بالا و حمایت هوایی رو به رو است. او اضافه می کند: "این همه باعث می شود تا کار ما در کندز دشوار تر گردد. خروج نیرو های آلمانی از این ولایت کمی زود است. دوستان آلمانی ما می توانستند حداقل تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۴ صبر کنند."
