دختر ۱۳ ساله مهاجر افغانستانی گفت: یک زن نباید آنقدر سبک و بی ارزش باشد که در یک جامعه به عنوان کالا از آن استفاده شود و نه آنقدر محروم باشد که حتی اجازهی حضور در جامعه و نقش آفرینی در ادارهی امور کشور به او داده نشود.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) روز گذشته مراسمی به مناسبت درگذشت والده همایون جریر؛ داماد آقای حکمتیار در تالار یاقوت تهران برگزار شد که در این محفل زهره حبیبه افغان دختر ۱۳ ساله مهاجر افغانستانی مقاله ای را در خصوص زنان مجاهد و نقش آنها در پیروزی مجاهدین قرائت کرد.
وی به رشادت های مادران افغانستانی از جمله این مادر مرحومه اشاره و خاطر نشان کرد: آرزوی هر پدر و مادری است که هنگام جان دادن فرزندانش بر بالینش حاضر باشند تا سختی جان دادن برایش آسان گردد، حال آنکه اینچنین مادرانی در سرزمین ما کم نیستند.
حبیبه افغان افزود: مادرانی که آرزوی دیدار فرزندان خویش را با خود به گور می برند و در حسرت دیدن دوباره ی آنها سوختند. حال که می دانیم مادران سرزمین ما اینگونه زندگی خود را سپری می کنند، پس چرا در دیار غربت با اعمال و افکارمان باعث زیر سئوال بردن رنج ها و مشقت هایی شویم که این مادران متحمل شده اند.
این نوجوان مهاجر افغانستانی، ضمن یادآوری از اهداف مهاجرت هموطنان، تصریح کرد: مگر ما همانهایی نیستیم که هنگام هجرت ادعا کردیم برای زنده نگه داشتن و محافظت از باورها، افکار و هویت مان مهاجرت می کنیم؛ پس ما را چه شده که باورها، افکار و هویت مان دچار تزلزل شده و یکی پس از دیگری تخریب می شوند.
حبیبه افغان اظهار داشت: مگر هدف و آرزوی تمام افغانستانی های مهاجر در سرتاسر جهان، آزادی و آبادی کشور نبود؟ پس چرا دست روی دست گذاشته و اجازه می دهیم تا امریکا برای کشورمان تصمیم بگیرد.
وی در ادامه افزود: چرا یادمان رفته که هدفمان از هجرت چه بود، مگر این نبود که فرزندانمان در اینجا درس بخوانند زحمت بکشند و باورها، افکار و هویت شان را به فراموشی نسپارند و برای زنده نگه داشتن این ارزشها تلاش کنند!
این دختر نوجوان مهاجر در ادامه با بیان اینکه همه ما در قبال مادرانی که فرزندان خویش را در راه جهاد و مبارزه از دست داده اند، مسئولیم، تصریح کرد: چرا ما جوانان فراموش کرده ایم که هدف از مهاجرت این نیست که تمام وقتمان را به بطالت و خوشگذرانی بگذرانیم. چرا آرزوها و آرمانهایمان فقط در چنین مجالسی یادمان می آید و به محض بیرون رفتن از آن، تمام این آرزوها تا مجلس و گردهمایی های دیگر به فراموشی سپرده می شود.
وی خطاب به پدران و خانواده هایی که حضور زنان و دختران را در چنین مجالسی غیرضروری می دانند، گفت: پدر و برادر عزیز، چرا اجازه حضور دختر و همسرت را در چنین مجالسی نمی دهید... یک مرد با مغز و عقلش برای آزادی کشورش تصمیم می گیرد و یک زن با قلبش... و قطعا قلب زودتر از مغز به هدفش می رسد. چرا فکر می کنید جای یک دختر فقط در مهمانی ها، عروسی ها و مکان های پوچ است.
وی به نقش زن در جامعه اشاره و خاطر نشان کرد: حضور زن در فرهنگ غربی و سنتی جامعه ما امری است همراه با افراط و تفریط که هر دو با حضور زن در اسلام در تضاد است، زیرا یک زن نباید آنقدر سبک و بی ارزش باشد که در یک جامعه به عنوان کالا از آن استفاده شود و نه آنقدر محروم باشد که حتی اجازهی حضور در جامعه و نقش آفرینی در ادارهی امور کشور به او داده نشود، مگر غیر از اینست که زنان در زمان پیامبر اکرم(ص) در پشت جبهه ها به یاری مردان مجاهد می شتافتند و در صورت لزوم دست بر شمشیر می بردند؟ ما نیز باید به عنوان یک زن مسلمان، اینگونه زنان را الگو و سرمشق خویش قرار داده، از پایمال شدن ارزشهای اسلامی مان جلوگیری و برای تحقق اهدافمان تلاشی کنیم، از شعار دادن بپرهیزیم و در عمل بیفزاییم.
حبیبه افغان تأکید کرد: از آنجایی که آبادانی یک کشور به افراد متعهد و دانشمندان نیاز دارد، بیایید برای رفع این مشکل به پاخیزیم، فرزندان خویش را اعم از دختر و پسر برای جهاد و مبارزه تربیت و بسیج نموده و تقدیم انقلاب کنیم. بیاییم با یکدیگر عهد ببندیم که دوباره باورها، افکار، هویتمان، آرزو و آرمانهایمان را بیابیم، رنج ها و مشقت های وارد شده به پدران و مادران سرزمینمان ... با ادامه دادن راه و دنبال کردن اهداف این عزیزان جبران کنیم.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) روز گذشته مراسمی به مناسبت درگذشت والده همایون جریر؛ داماد آقای حکمتیار در تالار یاقوت تهران برگزار شد که در این محفل زهره حبیبه افغان دختر ۱۳ ساله مهاجر افغانستانی مقاله ای را در خصوص زنان مجاهد و نقش آنها در پیروزی مجاهدین قرائت کرد.
وی به رشادت های مادران افغانستانی از جمله این مادر مرحومه اشاره و خاطر نشان کرد: آرزوی هر پدر و مادری است که هنگام جان دادن فرزندانش بر بالینش حاضر باشند تا سختی جان دادن برایش آسان گردد، حال آنکه اینچنین مادرانی در سرزمین ما کم نیستند.
حبیبه افغان افزود: مادرانی که آرزوی دیدار فرزندان خویش را با خود به گور می برند و در حسرت دیدن دوباره ی آنها سوختند. حال که می دانیم مادران سرزمین ما اینگونه زندگی خود را سپری می کنند، پس چرا در دیار غربت با اعمال و افکارمان باعث زیر سئوال بردن رنج ها و مشقت هایی شویم که این مادران متحمل شده اند.
این نوجوان مهاجر افغانستانی، ضمن یادآوری از اهداف مهاجرت هموطنان، تصریح کرد: مگر ما همانهایی نیستیم که هنگام هجرت ادعا کردیم برای زنده نگه داشتن و محافظت از باورها، افکار و هویت مان مهاجرت می کنیم؛ پس ما را چه شده که باورها، افکار و هویت مان دچار تزلزل شده و یکی پس از دیگری تخریب می شوند.
حبیبه افغان اظهار داشت: مگر هدف و آرزوی تمام افغانستانی های مهاجر در سرتاسر جهان، آزادی و آبادی کشور نبود؟ پس چرا دست روی دست گذاشته و اجازه می دهیم تا امریکا برای کشورمان تصمیم بگیرد.
وی در ادامه افزود: چرا یادمان رفته که هدفمان از هجرت چه بود، مگر این نبود که فرزندانمان در اینجا درس بخوانند زحمت بکشند و باورها، افکار و هویت شان را به فراموشی نسپارند و برای زنده نگه داشتن این ارزشها تلاش کنند!
این دختر نوجوان مهاجر در ادامه با بیان اینکه همه ما در قبال مادرانی که فرزندان خویش را در راه جهاد و مبارزه از دست داده اند، مسئولیم، تصریح کرد: چرا ما جوانان فراموش کرده ایم که هدف از مهاجرت این نیست که تمام وقتمان را به بطالت و خوشگذرانی بگذرانیم. چرا آرزوها و آرمانهایمان فقط در چنین مجالسی یادمان می آید و به محض بیرون رفتن از آن، تمام این آرزوها تا مجلس و گردهمایی های دیگر به فراموشی سپرده می شود.
وی خطاب به پدران و خانواده هایی که حضور زنان و دختران را در چنین مجالسی غیرضروری می دانند، گفت: پدر و برادر عزیز، چرا اجازه حضور دختر و همسرت را در چنین مجالسی نمی دهید... یک مرد با مغز و عقلش برای آزادی کشورش تصمیم می گیرد و یک زن با قلبش... و قطعا قلب زودتر از مغز به هدفش می رسد. چرا فکر می کنید جای یک دختر فقط در مهمانی ها، عروسی ها و مکان های پوچ است.
وی به نقش زن در جامعه اشاره و خاطر نشان کرد: حضور زن در فرهنگ غربی و سنتی جامعه ما امری است همراه با افراط و تفریط که هر دو با حضور زن در اسلام در تضاد است، زیرا یک زن نباید آنقدر سبک و بی ارزش باشد که در یک جامعه به عنوان کالا از آن استفاده شود و نه آنقدر محروم باشد که حتی اجازهی حضور در جامعه و نقش آفرینی در ادارهی امور کشور به او داده نشود، مگر غیر از اینست که زنان در زمان پیامبر اکرم(ص) در پشت جبهه ها به یاری مردان مجاهد می شتافتند و در صورت لزوم دست بر شمشیر می بردند؟ ما نیز باید به عنوان یک زن مسلمان، اینگونه زنان را الگو و سرمشق خویش قرار داده، از پایمال شدن ارزشهای اسلامی مان جلوگیری و برای تحقق اهدافمان تلاشی کنیم، از شعار دادن بپرهیزیم و در عمل بیفزاییم.
حبیبه افغان تأکید کرد: از آنجایی که آبادانی یک کشور به افراد متعهد و دانشمندان نیاز دارد، بیایید برای رفع این مشکل به پاخیزیم، فرزندان خویش را اعم از دختر و پسر برای جهاد و مبارزه تربیت و بسیج نموده و تقدیم انقلاب کنیم. بیاییم با یکدیگر عهد ببندیم که دوباره باورها، افکار، هویتمان، آرزو و آرمانهایمان را بیابیم، رنج ها و مشقت های وارد شده به پدران و مادران سرزمینمان ... با ادامه دادن راه و دنبال کردن اهداف این عزیزان جبران کنیم.
