آگاهان امور می‌گویند دلیل عدم تاثیر زراعت بر انکشاف اقتصادی افغانستان این است که زراعت در کشور عمدتاً به روش معیشتی و سنتی پیش می‌رود و تولید اغلب به اندازه‌ی مصرف است و نه صادرات.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) -کابل: با اینکه افغانستان از جمله کشورهای زراعتی جهان به شمار می‌رود، اما به باور آگاهان واقیعت‌ها نشان می‌دهد که متاسفانه هنوز کار بنیادی در مورد زراعت صورت نگرفته است تا به توسعه اقتصادی کشور کمک کند.
محمد مشعل کارشناس امور اقتصادی، در مصاحبه با آوا با بیان مطلب فوق افزود که بحث توسعه اقتصادی از منظر زارعت می‌تواند برای افغانستان مفید باشد، اما متاسفانه تا هنوز کار علمی و تخنیکی در این بخش صورت نگرفته است.
به گفته او، دلیل اینکه زراعت افغانستان روی انکشاف اقتصادی تاثیر نداشته، این است که زراعت در کشور به گونه معیشتی و سنتی پیش می‌رود و تولید اغلب برای مصرف است و نه صادرات.
از نظر مشعل، مکانیزه نشدن زراعت، عدم بودجه‌بندی درست از سوی دولت در این بخش، توزیع نامناسب زمین و نبود اصلاحات ارضی از عمده‌ترین دلایلی است که زراعت افغانستان نتوانسته به رشد اقتصادی کمک کند.
علاوه بر آن به گفته مشعل، اکثر گروه‌های فقیر در افغانستان متمرکز بر زراعت هستند آن‌هم به شکل معیشتی و سنتی که هیچ گونه پیشرفتی در آن دیده نمی شود.
از سوی دیگر به باور مشعل، زراعت افغانستان دارای یک بعد بسیار کلان بیکاری پنهان نیز است.
وی ادامه داد: کارهایی که در روستاها انجام می‌شود غیر منطقی و اکثراً عاری از پیامدهای مثبت است، به این معنی که بطور مثال در یک خانواده 8 نفره 2 نفر در زراعت مشغول به کار هستند و دیگران مصروف نیستند. این بدان معنا است که 6 نفر دیگر بیکاران پنهان هستند.
به عقیده وی، تا زمانی که اصلاحات ارضی بوجود نیاید و در بودجه دولت برنامه‌ای برای صنعتی کردن زراعت افغانستان نباشد، نمی‌توان انتظار داشت که زراعت در رشد اقتصاد کمک کند.
این گفته‌ها درحالی ابراز می‌شود که مسوولین وزارت زراعت از توسعه زارعت طی دو سال آینده از طریق کمک صد میلیونی بانک جهانی و پروگرام‌های مصونیت غذایی و... خبر می‌دهند.
رستمی، می‌گوید که تا دو سال آینده 180 کانال آبیاری احیا و بازسازی می‌شود، بالای 30 هزار متریکتون تخم‌های اصلاح شده برای 600 هزار دهقان توزیع می‌شود و به همین ترتیب بیشتر از 1000 ذخیره‌گاه کچالو و پیاز و کشمش ساخته می‌شود.
به گفته رستمی در بخش احداث باغ‌های میوه نیز بالاتر از 60 هزار باغ ساخته می‌شود و همچنین طی 2 سال 85 هزار هکتار زمین تحت آبیاری قرار خواهد گرفت که در مجموع با تطبیق این پروژه‌ها تا 2 سال دیگر حاصلات نیز 15 در صد افزایش خواهد یافت.
او با تاکید بر اینکه به اثر جنگ‌ها بسیاری از زمین‌های زراعتی در افغانستان تخریب شده است افزود: بر اساس سروی تازه در حال حاضر تنها زمین‌های آبی 2/6 میلیون هکتار است در حالی که پیش از جنگ‌ها این رقم به بیش از 3/2 میلیون هکتار می‌رسید اما اکنون پلان این است که با تطبیق پروژه‌های آبیاری، زمین‌های آبی بیشتری تحت پوشش قرار بگیرد.
رستمی، نسبت به افزایش تولید غلات در کشور نیز ابراز امیدواری کرد و گفت: بر اساس سروی تازه که انجام شده است سطح تولید گندم در افغانستان به 5/1 میلیون تن رسیده است که بر اساس نفوس کشور فعلاً 6/4 میلیون متریکتون ضرورت است؛ با این حال تنها 1/3 میلیون متریکتون کمبود است که از خارج وارد می‌شود.
گفتنی است با اینکه افغانستان کشور زراعتی است و مردم آن اکثراً زراعت‌پیشه هستند اما به دلیل نبود برنامه‌های موثر علمی تخیکی، نبود بانک زراعتی، عدم کمک و سب سایدی به دهقانان، نبود اصلاحات ارضی، جنگ‌های طولانی مدت و ده‌ها عوامل دیگر، زراعت افغانستان تا هنوز به رشد اقتصادی کمک نکرده است.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) -کابل: با اینکه افغانستان از جمله کشورهای زراعتی جهان به شمار می‌رود، اما به باور آگاهان واقیعت‌ها نشان می‌دهد که متاسفانه هنوز کار بنیادی در مورد زراعت صورت نگرفته است تا به توسعه اقتصادی کشور کمک کند.
محمد مشعل کارشناس امور اقتصادی، در مصاحبه با آوا با بیان مطلب فوق افزود که بحث توسعه اقتصادی از منظر زارعت می‌تواند برای افغانستان مفید باشد، اما متاسفانه تا هنوز کار علمی و تخنیکی در این بخش صورت نگرفته است.
به گفته او، دلیل اینکه زراعت افغانستان روی انکشاف اقتصادی تاثیر نداشته، این است که زراعت در کشور به گونه معیشتی و سنتی پیش می‌رود و تولید اغلب برای مصرف است و نه صادرات.
از نظر مشعل، مکانیزه نشدن زراعت، عدم بودجه‌بندی درست از سوی دولت در این بخش، توزیع نامناسب زمین و نبود اصلاحات ارضی از عمده‌ترین دلایلی است که زراعت افغانستان نتوانسته به رشد اقتصادی کمک کند.
علاوه بر آن به گفته مشعل، اکثر گروه‌های فقیر در افغانستان متمرکز بر زراعت هستند آن‌هم به شکل معیشتی و سنتی که هیچ گونه پیشرفتی در آن دیده نمی شود.
از سوی دیگر به باور مشعل، زراعت افغانستان دارای یک بعد بسیار کلان بیکاری پنهان نیز است.
وی ادامه داد: کارهایی که در روستاها انجام می‌شود غیر منطقی و اکثراً عاری از پیامدهای مثبت است، به این معنی که بطور مثال در یک خانواده 8 نفره 2 نفر در زراعت مشغول به کار هستند و دیگران مصروف نیستند. این بدان معنا است که 6 نفر دیگر بیکاران پنهان هستند.
به عقیده وی، تا زمانی که اصلاحات ارضی بوجود نیاید و در بودجه دولت برنامه‌ای برای صنعتی کردن زراعت افغانستان نباشد، نمی‌توان انتظار داشت که زراعت در رشد اقتصاد کمک کند.
این گفته‌ها درحالی ابراز می‌شود که مسوولین وزارت زراعت از توسعه زارعت طی دو سال آینده از طریق کمک صد میلیونی بانک جهانی و پروگرام‌های مصونیت غذایی و... خبر می‌دهند.
رستمی، می‌گوید که تا دو سال آینده 180 کانال آبیاری احیا و بازسازی می‌شود، بالای 30 هزار متریکتون تخم‌های اصلاح شده برای 600 هزار دهقان توزیع می‌شود و به همین ترتیب بیشتر از 1000 ذخیره‌گاه کچالو و پیاز و کشمش ساخته می‌شود.
به گفته رستمی در بخش احداث باغ‌های میوه نیز بالاتر از 60 هزار باغ ساخته می‌شود و همچنین طی 2 سال 85 هزار هکتار زمین تحت آبیاری قرار خواهد گرفت که در مجموع با تطبیق این پروژه‌ها تا 2 سال دیگر حاصلات نیز 15 در صد افزایش خواهد یافت.
او با تاکید بر اینکه به اثر جنگ‌ها بسیاری از زمین‌های زراعتی در افغانستان تخریب شده است افزود: بر اساس سروی تازه در حال حاضر تنها زمین‌های آبی 2/6 میلیون هکتار است در حالی که پیش از جنگ‌ها این رقم به بیش از 3/2 میلیون هکتار می‌رسید اما اکنون پلان این است که با تطبیق پروژه‌های آبیاری، زمین‌های آبی بیشتری تحت پوشش قرار بگیرد.
رستمی، نسبت به افزایش تولید غلات در کشور نیز ابراز امیدواری کرد و گفت: بر اساس سروی تازه که انجام شده است سطح تولید گندم در افغانستان به 5/1 میلیون تن رسیده است که بر اساس نفوس کشور فعلاً 6/4 میلیون متریکتون ضرورت است؛ با این حال تنها 1/3 میلیون متریکتون کمبود است که از خارج وارد می‌شود.
گفتنی است با اینکه افغانستان کشور زراعتی است و مردم آن اکثراً زراعت‌پیشه هستند اما به دلیل نبود برنامه‌های موثر علمی تخیکی، نبود بانک زراعتی، عدم کمک و سب سایدی به دهقانان، نبود اصلاحات ارضی، جنگ‌های طولانی مدت و ده‌ها عوامل دیگر، زراعت افغانستان تا هنوز به رشد اقتصادی کمک نکرده است.
