هفتم محرم؛ یادبود از پرچم و پرچم‌دار کربلا

خبرگزاری صدای افغان(آوا) – کابل: هرچند بر اساس منابع معتبر تاریخی، تمام شهدای کربلای در روز عاشورا به شهادت رسیده‌اند، اما به دلیل برجستگی‌ها و فداکاری‌های بی نذیر علمدار کربلا، حضرت عباس(ع)، روز هفتم را در افغانستان به نام نامی آن بزرگوار اختصاص داده‌اند.
 
"محمدعلی فطری"، استاد حوزه و دانشگاه در مصاحبه با آوا در این خصوص می گوید که مسئله پرچم و پرچم‌دار در تمام جنگ‌ها و غزوه‌ها و در طول تاریخ از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است، زیرا بیرق یا پرچم همواره نماد شکوه و عظمت یک لشکر و همچنین مظهر پیروزی و پیشرفت یک گروه بوده است.
 
 به گفته او، در کربلا علم اسلام به دست توانای حضرت عباس بود که به حق از این نماد به خوبی حفاظت کرد، از این جهت عاشورائیان لازم دانستند که به پاس خدمات ارزنده حضرت عباس(ع) به اسلام، یک روز را به آن حضرت اختصاص دهند.
 
او تاکید کرد: پرچمی که حضرت عباس در روز عاشورا به دوش استوار کرد، همان پرچم رسول خدا(ص) بود که در جنگ‌ها اکثرا یا به دست حضرت حمزه، امام علی(ع)، مالک اشتر و یا هم جوان‌مردان دیگر بود، از این جهت این پرچم دارای عظمت است و هم پرچمداران شایسته تقدیر ویژه می‌باشند که از آن جمله حضرت عباس(ع)، علمدار کربلا است.
 
به گفته او، پرچم‌هایی که امروز برافراشته می‌شود، منتسب به همان پرچم اسلام است که مردان بزرگ آن‌را حمل می‌کردند و همواره سرافراز، سربلند و پیروزمندانه برمی‌گرداندند.
 
در همین حال "غلام عباس مصباح"، عضو شورای اخوت اسلامی افغانستان نیز در مصاحبه با آوا می‌گوید که هرچند اختصاص روز هفتم محرم به حضرت عباس(ع) مصدر و منبع تاریخی و روایی ندارد، اما به دلیل این‌که در جنگ‌ها و صف‌بندی‌ها نیاز به علم بوده، که بر اساس آن، طرف‌ها شناخته می‌شده و در طول تاریخ بشر، نمادی به نام پرچم وجود داشته و پرچم‌دار نیز از هرنگاه فرد برجسته و دلیری بوده است، می توان آن‌را یک امتیاز برای حضرت عباس تلقی کرد.
 
به زعم وی، این‌که شعیان افغانستان روز هفتم را به نام حضرت عباس نام‌گذاری کرده‌اند، به لحاظ عاطفی و همچنین نحوه اداره روضه‌خوانی‌ها در روزهای عاشورا می‌تواند مناسبت‌هایی داشته باشد؛ اول این‌که در روز هفتم محرم، عمر سعد آب را به روی اهل بیت پیامبر(ص) بست و حضرت عباس که سقای اهل حرم بود، تا روز عاشورا چندین بار آب به خیمه‌گاه رسانده است، این‌گونه نبوده که از روز هفتم تا دهم سه روز پیوست همه تشنه بوده، از این جهت لقب سقایی حضرت عباس از این روز به بعد برجسته‌تر شد.
 
مطلب دیگر از نظر مصباح، این‌که در قدیم مرسوم بوده که روضه‌خان‌ها تا روز دهم نمی‌توانستند از شهادت بخوانند، لذا برای ایجاد سهولت برای روضه‌خان‌ها یک روز را به حضرت عباس(ع)، روز دیگر را به علی اکبر(ع) و به همین ترتیب به حضرت علی اصغر(ع) اختصاص داده‌اند، تا بیشتر به مصیبت‌های وارده بر اهل بیت(ع) پرداخته شود.
 
اما به عقیده این عالم دینی، در مجموع می‌توان گفت که حضرت عباس(ع) به دلیل فداکاری‌های ماندگار و اوج عشق و محبتی که به امام زمان خود داشته است، تا حدی که در روز عاشورا به خاطر مولایش حسین(ع) آب نخورد و تشنه از شریعه فرات برگشت، یک روز را ویژه آن بزرگ‌مرد تاریخ انسانیت قرار داده که کار به جا و منطقی است.
 
لازم به ذکر است که روز هفتم محرم همه ساله در افغانستان به یاد بود از پرچمدار کربلا حضرت عباس(ع) گرامی‌داشته می‌شود، و راهپیمایی‌های بزرگی در بسیاری از کشورهای اسلامی به خصوص در افغانستان به این مناسبت صورت می‌گیرد. این در حالی است در برخی کشورهای دیگر اسلامی، چون جمهوری اسلامی ایران و عراق، روز نهم ماه محرم، به نام تاسوعا به بیان خصایص، ویژگی‌ها و دلاوری‌ها و هم‌چنین چگونگی شهادت حضرت عباس(ع)، علمدار کربلا اختصاص دارد.