شورای عالی مصالحه؛ بزرگترین دستگاه دیپلماسی افغانستان برای صلح هنوز غیر فعال است و اعضای حکومت توافقی نتوانسته به صورت منسجم و متحد خطوط مشخصی را برای مذاکرات صلح ایجاد کند.
خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ کابل: انتظار می‌رفت که با تشکیل شورای عالی مصالحه، دستگاه دیپلماسی افغانستان فعال‌تر و منسجم‌تر روند صلح را به پیش ببرد، اما به نظر می‌رسد که هنوز اعضای این شورا به دلیل آن‌چه اختلافات درونی گفته می‌شود، تشکیل نشده و آمادگی برای مدیریت گفتگوها را ندارد.
از سویی هم منابع نزدیک به داکتر عبدالله می‌گویند که گروه طالبان هیئت مذاکره‌کننده موجود را قبول ندارد و ممکن است ترکیب این هیأت تغییر یابد.
اما آگاهان سیاسی هرگونه تاخیر در آغاز گفت‌وگوهای بین افغانی را کارشکنی و به ضرر صلح و ثبات در کشور می‌دانند.
"حکیم‌الله مجاهد" عضو پیشین شورای عالی صلح در مصاحبه با آوا می‌گوید، هنوز هم اراده قوی از هر دو طرف برای صلح وجود ندارد و بی‌اعتمادی‌ها کماکان پابرجا است.
با وجود این‌که برای اعتماد‌سازی بیشتر، مبادله زندانیان میان حکومت و گروه طالبان آغاز شد و به تازگی شورای امنیت ملی اعلام کرده است که تا سه هزار زندانی طالب را آزاد می‌کند، اما مجاهد می‌گوید که هنوز آن اعتماد کامل بین دو طرف به وجود نیامده است.
مجاهد اظهار داشت: اعضای حکومت توافقی هنوز مشکلات زیادی میان خود دارند که حل نشده و اصلا فرصتی پیدا نکرده که در مورد مذاکرات صلح فکر کنند.
به زعم او، اگر مذاکرات مطابق تقسیم اوقات، جدول و نقشه راهی که در توافق بین امریکا و گروه طالبان تعیین شده، به پیش می‌رفت، امروز این مشکلات وجود نمی‌داشت، اما این توافق‌نامه نیز آن‌گونه که باید تطبیق نشد.
مجاهد در رابطه با مکانی که قرار است مذاکرات بین‌الافغانی آغاز شود نیز گفت که جای بهتر و مناسب‌تر از قطر نیست، زیرا طالبان زیر تعزیرات بین‌المللی هستند و رفت و آمدشان در جایی غیر از قطر مشکل است.
او در پایان تاکید کرد که گروه طالبان اکنون در دو جبهه کار می‌کند؛ در جبهه سیاست برای مذاکرات و در جبهه جنگ برای امتیازگیری، اما به نظر می‌رسد که ترجیح می‌دهد در افغانستان صلح حاکم شود.
"گل محمد بلوچ"، آگاه امور سیاسی نیز در مصاحبه با آوا می‌گوید، انتظار می‌رفت که بعد از توافق سیاسی میان عبدالله و غنی، روند صلح سرعت بخشیده شود، اما متاسفانه این‌ها نتوانستند به صورت منسجم خطوط مشخصی را برای مذاکرات ایجاد کنند.
به باور بلوچ، گویا از نظر عبدالله و غنی منافع ملی هنوز هم در اولویت نیست، زیرا اگر این‌ها اندکی دوراندیشی می‌داشتند، تاکنون هم اعضای شورای عالی مصالحه تعیین می‌شد و هم مذاکرات آغاز می‌گردید.
هرچند حکومت می‌گوید گام‌های اساسی برای نزدیک شدن به صلح برداشته شده که از آن جمله می‌توان به اجماع داخلی، منطقه‌ای و بیرونی اشاره کرد، اما به عقیده بلوچ، پیچیدگی و اختلافاتی که در حال حاضر در داخل وجود دارد، سرنوشت کل ملت را با خطر مواجه می‌کند، زیرا از یک‌طرف جنگ و کشتار ادامه پیدا می‌کند و از سوی دیگر، شکاف‌ها و نابسامانی‌های داخلی عمیق‌تر خواهد شد.
بلوچ می‌افزاید که به هر اندازه روند صلح به تاخیر می‌افتد، به همان اندازه مردمی که در مناطق جنگی زندگی می‌کنند، ضعیف‌تر و ناتوان‌تر می‌شوند و در ضمن اقتدار دولت نیز در سراشیبی خطرناک قرار می‌گیرد.
هرچند به گفته او، در برخی رسانه گفته می‌شود که در طرف طالبان نیز انسجام وجود ندارد و یا حداقل بین رهبری سیاسی و فرماندهان‌شان در مورد صلح اختلافات وجود دارد، ولی حداقل یک تعداد از آن‌ها در جایی نشسته و می‌گویند که آماده مذاکره هستیم، اما متاسفانه این طرف حکومت افغانستان است که تا هنوز نتوانسته همه چیز را نهایی بسازد.
خواستیم در این زمینه دیدگاه‌های طرف حکومت به خصوص شورای عالی مصالحه را نیز به صورت مستقیم به دست بیاوریم، اما متاسفانه با تماس‌های مکرر موفق به این کار نشدیم.
خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ کابل: انتظار می‌رفت که با تشکیل شورای عالی مصالحه، دستگاه دیپلماسی افغانستان فعال‌تر و منسجم‌تر روند صلح را به پیش ببرد، اما به نظر می‌رسد که هنوز اعضای این شورا به دلیل آن‌چه اختلافات درونی گفته می‌شود، تشکیل نشده و آمادگی برای مدیریت گفتگوها را ندارد.
از سویی هم منابع نزدیک به داکتر عبدالله می‌گویند که گروه طالبان هیئت مذاکره‌کننده موجود را قبول ندارد و ممکن است ترکیب این هیأت تغییر یابد.
اما آگاهان سیاسی هرگونه تاخیر در آغاز گفت‌وگوهای بین افغانی را کارشکنی و به ضرر صلح و ثبات در کشور می‌دانند.
"حکیم‌الله مجاهد" عضو پیشین شورای عالی صلح در مصاحبه با آوا می‌گوید، هنوز هم اراده قوی از هر دو طرف برای صلح وجود ندارد و بی‌اعتمادی‌ها کماکان پابرجا است.
با وجود این‌که برای اعتماد‌سازی بیشتر، مبادله زندانیان میان حکومت و گروه طالبان آغاز شد و به تازگی شورای امنیت ملی اعلام کرده است که تا سه هزار زندانی طالب را آزاد می‌کند، اما مجاهد می‌گوید که هنوز آن اعتماد کامل بین دو طرف به وجود نیامده است.
مجاهد اظهار داشت: اعضای حکومت توافقی هنوز مشکلات زیادی میان خود دارند که حل نشده و اصلا فرصتی پیدا نکرده که در مورد مذاکرات صلح فکر کنند.
به زعم او، اگر مذاکرات مطابق تقسیم اوقات، جدول و نقشه راهی که در توافق بین امریکا و گروه طالبان تعیین شده، به پیش می‌رفت، امروز این مشکلات وجود نمی‌داشت، اما این توافق‌نامه نیز آن‌گونه که باید تطبیق نشد.
مجاهد در رابطه با مکانی که قرار است مذاکرات بین‌الافغانی آغاز شود نیز گفت که جای بهتر و مناسب‌تر از قطر نیست، زیرا طالبان زیر تعزیرات بین‌المللی هستند و رفت و آمدشان در جایی غیر از قطر مشکل است.
او در پایان تاکید کرد که گروه طالبان اکنون در دو جبهه کار می‌کند؛ در جبهه سیاست برای مذاکرات و در جبهه جنگ برای امتیازگیری، اما به نظر می‌رسد که ترجیح می‌دهد در افغانستان صلح حاکم شود.
"گل محمد بلوچ"، آگاه امور سیاسی نیز در مصاحبه با آوا می‌گوید، انتظار می‌رفت که بعد از توافق سیاسی میان عبدالله و غنی، روند صلح سرعت بخشیده شود، اما متاسفانه این‌ها نتوانستند به صورت منسجم خطوط مشخصی را برای مذاکرات ایجاد کنند.
به باور بلوچ، گویا از نظر عبدالله و غنی منافع ملی هنوز هم در اولویت نیست، زیرا اگر این‌ها اندکی دوراندیشی می‌داشتند، تاکنون هم اعضای شورای عالی مصالحه تعیین می‌شد و هم مذاکرات آغاز می‌گردید.
هرچند حکومت می‌گوید گام‌های اساسی برای نزدیک شدن به صلح برداشته شده که از آن جمله می‌توان به اجماع داخلی، منطقه‌ای و بیرونی اشاره کرد، اما به عقیده بلوچ، پیچیدگی و اختلافاتی که در حال حاضر در داخل وجود دارد، سرنوشت کل ملت را با خطر مواجه می‌کند، زیرا از یک‌طرف جنگ و کشتار ادامه پیدا می‌کند و از سوی دیگر، شکاف‌ها و نابسامانی‌های داخلی عمیق‌تر خواهد شد.
بلوچ می‌افزاید که به هر اندازه روند صلح به تاخیر می‌افتد، به همان اندازه مردمی که در مناطق جنگی زندگی می‌کنند، ضعیف‌تر و ناتوان‌تر می‌شوند و در ضمن اقتدار دولت نیز در سراشیبی خطرناک قرار می‌گیرد.
هرچند به گفته او، در برخی رسانه گفته می‌شود که در طرف طالبان نیز انسجام وجود ندارد و یا حداقل بین رهبری سیاسی و فرماندهان‌شان در مورد صلح اختلافات وجود دارد، ولی حداقل یک تعداد از آن‌ها در جایی نشسته و می‌گویند که آماده مذاکره هستیم، اما متاسفانه این طرف حکومت افغانستان است که تا هنوز نتوانسته همه چیز را نهایی بسازد.
خواستیم در این زمینه دیدگاه‌های طرف حکومت به خصوص شورای عالی مصالحه را نیز به صورت مستقیم به دست بیاوریم، اما متاسفانه با تماس‌های مکرر موفق به این کار نشدیم.
