روز سه شنبه در مراسمی باشکوه که در مسجد و حسینیه میرآقا (بیت الجواد) شهر هرات برگزار شد، از اربعین شهادت امام حسین(ع) و یاران باوفایش تجلیل و گرامیداشت به عمل آمد.
به گزارش آوا، در این مراسم، جمع کثیری از شهروندان هرات اعم از عالمان دین، استادان دانشگاه، فرهنگیان، دانشجویان، طلاب حوزات علمیه و مسؤول و اعضای دفتر نمایندگی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در هرات حضور به هم رسانده بودند.
آیت الله سید حیدر علوی نژاد؛ مدرس دانشگاه و حوزه علمیه در ولایت هرات، طی سخنانی در این مراسم، در رابطه با اربعین حسینی، گفت: اربعین به معنای چهلم می باشد. ظاهرا چهلم در فرهنگ عربی هم وجود داشته؛ ولی در فرهنگ های کشورهای اسلامی آسیایی روز چهلم به عنوان ختم عزاداری عزاداران تا زمان فرارسیدن سالگرد حساب می شود و لباس عزا را از تن درمی آورند. اینکه حضرت زینب (س) و حضرت سجاد (ع) در اربعین به کربلا رسیدند شاید چیزی به محاسبه خود آنان نبود؛ بلکه دست قضا و تقدیر همینطور تنظیم کرده بود که روز اربعین را ام المصائب حضرت زینب(س) و حضرت سجاد(ع) و همراهان شان به کربلا برسند.
وی در ادامه در پاسخ به این سؤال که چرا زیارت امام حسین به طور مطلق به خصوص در عاشورا و به ویژه در اربعین اینقدر اهمیت دارد و در بین اینهمه عبادات و زیارات ائمه معصومین و شخص رسول اکرم(ص) تاکید خاصی بر زیارت اباعبدالله (ع) شده است؟ بیان کرد: شاید جواب این سؤال این باشد که وقتی ما از خدا شروع می کنیم همه مدعی بندگی خدا هستیم، وقتی که به پیغمبر می رسیم یک تعدادی جدا می شوند و می گویند ما یهود و نصارا هستیم و پیغمبر شما را به رسمیت نمی شناسیم و یک تعداد عظیمی از جمعیت بشری از ما جدا می شوند. زمانی که به امام علی(ع) می رسیم جمعیتی از مسلمانان می فرمایند احترام ایشان محفوظ اما آنطوری که شما حجت الله، ولی الله و امام معصوم می دانید ما فقط در حد خلیفه ایشان را قبول داریم و اینجاست که صف ما باز کوچکتر می شود.
آیت الله علوی نژاد در ادامه علاوه کرد: وقتی به حسنین(ع) می رسیم صف ها دوباره فشرده تر می شود و روز عاشورا و آن روزی که داعیه عظیم بشری اتفاق افتاد در یک طرف حداقل سی هزار نفر مجهز، مسلح و آماده برای کشتن امام حسین مصمم بودند (البته برخی هم تردید داشتند؛ اما در صفی بودند که این صف برای کشتن امام حسین و یاران نازنینش تشکیل شده بود)؛ اما در طرف دیگر جمعیتی در حدود صد نفر از جمله تمام کسانی است که با اباعبدالله الحسین بودند آن هم در شهری که هیجده هزار نفر برای امام حسین نامه نوشته بودند که میوه های ما رسیده، شمشیرهای ما صیقل زده است و برای حکومت انسانی عادلانه الهی آماده ایم.
وی همچنین افزود: در همین شهر، در کنار همین سرزمین با یک فاصله اندک، تعداد کثیری از لشکریان سپاه مقابل امام حسین از این مردم تشکیل شده بود. سپاه امام حسین هفده نفر که خانواده خودش (بنی هاشم) بودند و بقیه در حدود پنجاه و پنج نفر بودند که با هم سپاه هفتاد و دو نفری امام حسین را تشکیل می دادند که این ها حسینی و یاران امام حسین هستند.
این عالم دین در ادامه با اشاره به این آیه از قرآن که می فرماید: اکثرهم فاسقون اکثرهم لایعلمون... بیان کرد: اکثریت در منطق قرآن ملاک انتخاب نیست؛ بلکه احسن و بهتر ملاک انتخاب است. وقتی که به انسان های مؤمن می رسد خداوند در قرآن کریم می فرماید:"بندگان شکرگزار اندک اند". در سوره انسان می فرماید که" ما انسان را آفریدیم یا شاکر است یا کفور". و بعد در سوره ای دیگر می فرماید که " بندگان شاکر خیلی کم هستند". آنهایی که بخواهند حسینی باشند در این صف خاص و اخص مومنین جا دارند یعنی تا آخر خط و آخر راه با ایشان آمدند و آنجایی که منافع شان ایجاب کرد رها نکردند.
وی در ادامه همچنین اظهار داشت: اینطور نیست که فقط بنی امیه بر علیه امام حسین جبهه گرفته باشند و آن فاجعه عظیم انسانی را رقم زده باشند؛ بلکه بنی عباس هم کمی از این ها نداشته اند. در زمان هارون الرشید قبر حضرت را شخم زدند و بر آن آب جاری کردند و بر آن زراعت راه انداختند. در زمان متوکل نیز همین کار را با مرقد آقا کردند و بر روی قبر ایشان قیمت های سنگین گذاشتند. گاهی برای زیارت امام حسین باید دست بدهند، گاهی برای زیارت اباعبدالله باید خطر جانی را تقبل بکنند و گاهی برای زیارت آنحضرت تحت تعقیب قرار بگیرند. در زمان هارون الرشید تعقیب و گریزها و فشارها بر زائرین امام حسین قرار داشت.
آیت الله علوی نژاد خاطرنشان ساخت که داستان های شگفت و عجیبی هم درباره کسانی که دست به این جنایات زده اند آمده است. آنهایی که در کربلا بودند خیلی زود به کیفر اعمال شان رسیده اند و آنهایی هم که مباشرتا به مرقد آقا اهانت کرده اند در دنیا به کیفر اعمال شان رسیده اند.
وی در ادامه در پاسخ به این سؤال که چرا زیارت اربعین، عاشورا و سلام نامه خواندن برای امام حسین این قدر مهم است گفت: برای اینکه بگوییم آقایی که در کربلا بی کس و یاور ماندی چشم بگشا و ببین چرخ جهان یاور توست. ما از آنهایی باشیم که جمعیت هایی را تشکیل بدهیم که چه در کربلا و چه در سرزمین های دیگر که به یاد امام حسین و برای بالا نگه داشتن پرچم امام حسین است.
این عالم دین و مدرس حوزه علمیه و دانشگاه در ولایت هرات تاکید کرد: آنچیزی که در رابطه با اربعین سایر افراد عرض کردیم در رابطه با اربعین امام حسین صدق نمی کند، چرا که سایر مردم در مدت چهل روز عزاداری عقده های دل شان را خالی می کنند و دیگر اشکی برای ریختن ندارند؛ اما حضرت زینب (س) وقتی در چهلم شهادت برادرش به کربلا می آید آغاز مصیبت هاست، آغاز عقده های دل حضرت زینب (س) است.
به گزارش آوا، در این مراسم، جمع کثیری از شهروندان هرات اعم از عالمان دین، استادان دانشگاه، فرهنگیان، دانشجویان، طلاب حوزات علمیه و مسؤول و اعضای دفتر نمایندگی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در هرات حضور به هم رسانده بودند.
آیت الله سید حیدر علوی نژاد؛ مدرس دانشگاه و حوزه علمیه در ولایت هرات، طی سخنانی در این مراسم، در رابطه با اربعین حسینی، گفت: اربعین به معنای چهلم می باشد. ظاهرا چهلم در فرهنگ عربی هم وجود داشته؛ ولی در فرهنگ های کشورهای اسلامی آسیایی روز چهلم به عنوان ختم عزاداری عزاداران تا زمان فرارسیدن سالگرد حساب می شود و لباس عزا را از تن درمی آورند. اینکه حضرت زینب (س) و حضرت سجاد (ع) در اربعین به کربلا رسیدند شاید چیزی به محاسبه خود آنان نبود؛ بلکه دست قضا و تقدیر همینطور تنظیم کرده بود که روز اربعین را ام المصائب حضرت زینب(س) و حضرت سجاد(ع) و همراهان شان به کربلا برسند.
وی در ادامه در پاسخ به این سؤال که چرا زیارت امام حسین به طور مطلق به خصوص در عاشورا و به ویژه در اربعین اینقدر اهمیت دارد و در بین اینهمه عبادات و زیارات ائمه معصومین و شخص رسول اکرم(ص) تاکید خاصی بر زیارت اباعبدالله (ع) شده است؟ بیان کرد: شاید جواب این سؤال این باشد که وقتی ما از خدا شروع می کنیم همه مدعی بندگی خدا هستیم، وقتی که به پیغمبر می رسیم یک تعدادی جدا می شوند و می گویند ما یهود و نصارا هستیم و پیغمبر شما را به رسمیت نمی شناسیم و یک تعداد عظیمی از جمعیت بشری از ما جدا می شوند. زمانی که به امام علی(ع) می رسیم جمعیتی از مسلمانان می فرمایند احترام ایشان محفوظ اما آنطوری که شما حجت الله، ولی الله و امام معصوم می دانید ما فقط در حد خلیفه ایشان را قبول داریم و اینجاست که صف ما باز کوچکتر می شود.
آیت الله علوی نژاد در ادامه علاوه کرد: وقتی به حسنین(ع) می رسیم صف ها دوباره فشرده تر می شود و روز عاشورا و آن روزی که داعیه عظیم بشری اتفاق افتاد در یک طرف حداقل سی هزار نفر مجهز، مسلح و آماده برای کشتن امام حسین مصمم بودند (البته برخی هم تردید داشتند؛ اما در صفی بودند که این صف برای کشتن امام حسین و یاران نازنینش تشکیل شده بود)؛ اما در طرف دیگر جمعیتی در حدود صد نفر از جمله تمام کسانی است که با اباعبدالله الحسین بودند آن هم در شهری که هیجده هزار نفر برای امام حسین نامه نوشته بودند که میوه های ما رسیده، شمشیرهای ما صیقل زده است و برای حکومت انسانی عادلانه الهی آماده ایم.
وی همچنین افزود: در همین شهر، در کنار همین سرزمین با یک فاصله اندک، تعداد کثیری از لشکریان سپاه مقابل امام حسین از این مردم تشکیل شده بود. سپاه امام حسین هفده نفر که خانواده خودش (بنی هاشم) بودند و بقیه در حدود پنجاه و پنج نفر بودند که با هم سپاه هفتاد و دو نفری امام حسین را تشکیل می دادند که این ها حسینی و یاران امام حسین هستند.
این عالم دین در ادامه با اشاره به این آیه از قرآن که می فرماید: اکثرهم فاسقون اکثرهم لایعلمون... بیان کرد: اکثریت در منطق قرآن ملاک انتخاب نیست؛ بلکه احسن و بهتر ملاک انتخاب است. وقتی که به انسان های مؤمن می رسد خداوند در قرآن کریم می فرماید:"بندگان شکرگزار اندک اند". در سوره انسان می فرماید که" ما انسان را آفریدیم یا شاکر است یا کفور". و بعد در سوره ای دیگر می فرماید که " بندگان شاکر خیلی کم هستند". آنهایی که بخواهند حسینی باشند در این صف خاص و اخص مومنین جا دارند یعنی تا آخر خط و آخر راه با ایشان آمدند و آنجایی که منافع شان ایجاب کرد رها نکردند.
وی در ادامه همچنین اظهار داشت: اینطور نیست که فقط بنی امیه بر علیه امام حسین جبهه گرفته باشند و آن فاجعه عظیم انسانی را رقم زده باشند؛ بلکه بنی عباس هم کمی از این ها نداشته اند. در زمان هارون الرشید قبر حضرت را شخم زدند و بر آن آب جاری کردند و بر آن زراعت راه انداختند. در زمان متوکل نیز همین کار را با مرقد آقا کردند و بر روی قبر ایشان قیمت های سنگین گذاشتند. گاهی برای زیارت امام حسین باید دست بدهند، گاهی برای زیارت اباعبدالله باید خطر جانی را تقبل بکنند و گاهی برای زیارت آنحضرت تحت تعقیب قرار بگیرند. در زمان هارون الرشید تعقیب و گریزها و فشارها بر زائرین امام حسین قرار داشت.
آیت الله علوی نژاد خاطرنشان ساخت که داستان های شگفت و عجیبی هم درباره کسانی که دست به این جنایات زده اند آمده است. آنهایی که در کربلا بودند خیلی زود به کیفر اعمال شان رسیده اند و آنهایی هم که مباشرتا به مرقد آقا اهانت کرده اند در دنیا به کیفر اعمال شان رسیده اند.
وی در ادامه در پاسخ به این سؤال که چرا زیارت اربعین، عاشورا و سلام نامه خواندن برای امام حسین این قدر مهم است گفت: برای اینکه بگوییم آقایی که در کربلا بی کس و یاور ماندی چشم بگشا و ببین چرخ جهان یاور توست. ما از آنهایی باشیم که جمعیت هایی را تشکیل بدهیم که چه در کربلا و چه در سرزمین های دیگر که به یاد امام حسین و برای بالا نگه داشتن پرچم امام حسین است.
این عالم دین و مدرس حوزه علمیه و دانشگاه در ولایت هرات تاکید کرد: آنچیزی که در رابطه با اربعین سایر افراد عرض کردیم در رابطه با اربعین امام حسین صدق نمی کند، چرا که سایر مردم در مدت چهل روز عزاداری عقده های دل شان را خالی می کنند و دیگر اشکی برای ریختن ندارند؛ اما حضرت زینب (س) وقتی در چهلم شهادت برادرش به کربلا می آید آغاز مصیبت هاست، آغاز عقده های دل حضرت زینب (س) است.
