اولین محموله‌ دال‌نخود کمکی هندوستان از طریق بندر‌ چابهار به کابل رسید

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، این در حالی است که پیش از این 110 هزار تن گندم‌ کمکی هند نیز در قالب 8 کشتی، از طریق بندر چابهار در جمهوری اسلامی ایران، به افغانستان رسیده و در ولایات مختلف توزیع شده است.
 
در یک خبرنامه وزارت زراعت آمده که محمدطاهر ایوب، معین مالی و اداری وزارت زراعت، ابی‌شیک سنگ، معاون سفارت هندوستان مقیم کابل و شماری از رییسان و کارمندان بخش زراعت از رسیدن دال‌نخودهای اهدایی هند در کابل استقبال کردند.
 
طاهر ایوب، معین مالی و اداری وزارت زراعت با ابراز سپاس از هندوستان به خاطر ادامه‌ی کمک‌هایش به مردم افغانستان گفت: «هندوستان که کشور دوست مردم و سرزمین ما است، در گذشته هم ما را در بخش‌های زراعت، بازسازی، معارف، ارتقای ظرفیت و مواد خوراکی کمک کرده است. آرزوی همکاری‌های بیشترشان را داریم».
 
وی تأکید کرده است: «استفاده از بندر چابهار نشان می‌دهد که حالا افغانستان متکی به یک بندر و یا یک راه نیست، بلکه چابهار ارزش بسیاری برای ما دارد».
 
معین مالی و اداری وزارت زراعت خاطرنشان کرده که در نظر دارند این دال‌نخود را در ولایت‌های کابل، نیمروز، هرات، قندهار غزنی و زابل ذخیره‌ نمایند تا در موقع نیاز از آن به مردم کمک شود.
 
ابی‌شیک سینگ، معاون سفارت هندوستان در کابل نیز در سخنانی، در مراسم سپردن این دال‌نخود به وزارت زراعت گفت: «از دوستی با مردم افغانستان خوش‌حالیم و افتخار می‌کنیم، دوستی ما در سطح منطقه بی‌نظیر است. نیاز داریم که در سطح منطقه این دوستی توسعه یابد".
 
وی تأکید کرد که در کنار امنیت سیاسی، امنیت غذایی نیز با ارزش است و به همین علت هند این کمک‌ها را انجام داده است.
 
معاون سفارت هند در کابل گفته که هندوستان متعهد به ادامه‌ی همکاری‌ها با مردم افغانستان است.
 
وی گفت که در نظر دارند در آینده‌های نزدیک، به جوانان افغانستان یک‌هزار بورسیه‌ی تحصیلی درازمدت، و شش‌هزار بورسیه‌ی کوتاه‌مدت ارایه کنند.
 
وزارت زراعت خاطرنشان کرده که از ۲۲۰ هزار تن گندم‌های ذخیره شده توسط این وزارت در ولایت‌های مختلف، ۱۱۹
هزار تن آن به آسیب‌دید‌گان خشک‌سالی و نیازمندان توزیع شده است.
 
به گفته این وزارت، بخش زیادی از گندم‌های مورد نیاز کمکی برای شهروندان آسیب‌دیده و نیازمند، ۱۱۰ هزار تن آن از کمک‌های هندوستان شکل گرفته و ۱۱۰ هزار تن دیگر را وزارت زراعت از منابع داخلی و خارجی دیگر فراهم کرده تا جلو گرسنگی و احتمال فاجعه‌ انسانی در کشور را بگیرد.