از تولد تا شهادت
شهید محمد شریف اخلاقی فرزند حجت الاسلام والمسلمین حاج محمد طاهر اخلاقی در سال 1373 خورشیدی، در قریه ناهورصبح از توابع ولسوالی مرکز بهسود مربوط ولایت میدان وردک، در یک خانواده فرهنگی و علم دوست، مؤمن و متدین دیده به جهان گشود.
وی دوران کودکی را زیر سایه لطف پدر و مادرش سپری نموده و از وجود این دو گوهر نایاب کسب شخصیت نمود.
پدر و مادر وی که علاقه شدیدی به علم و دانش داشتند، او را به سن هفت‌سالگی و در سال 1380خورشیدی شامل لیسه آب شیروم نمودند. ایشان هرسه دوره ابتدائی، متوسطه و لیسه را در لیسه مذکور موفقانه سپری نمود.
شهید اخلاقی در سال 1390 خورشیدی از همین لیسه فارغ گردید و در جریان آموزش مکتب از جمله شاگردان ممتاز و درس‌خوان لیسه بود.
این شهید نخستین دوره آموزش را در زادگاهش موفقانه سپری نمود و به علاوه دروس مکتب، درس‌های حوزه و علوم دینی را نیز با جدیت تعقیب می‌کرد. گاه با پدر و خانواده اش به کارهای کشاورزی هم مبادرت می‌ورزید.
شهید اخلاقی از یک‌طرف علاقه شدید به تحصیل داشت و از سوی دیگر، برایش خوش نمی‌آمد که بار دوش خانواده باشد؛ بلکه برای به دست آوردن لقمه نانی و ادامه درس زحمت می‌کشید و کار می‌کرد.
وی در خانواده‌ای پرورش یافته بود که پرچمدار علوم دینی و معارف اهل‌بیت(علیهم السلام) می‌باشد. با شوق وافر خودش و تشویق والدین عزیز، تحصیلات ابتدایی علوم دینی را در حسینیه قریه اش نزد پدر، پدربزرگ و مدرسی که در حسینیه از طرف مردم محل گرفته می‌شد، در مدت شش زمستان (1377- 1383خورشیدی) آموزش دید و برای ادامه آن در سن ۱۲ سالگی (1385خورشیدی) برای فراگیری بیشتر دروس حوزه، کمر همت بست، راهی مدرسه علمیه رسول اکرم (ص) واقع در منطقه تگاب ولسوالی مرکز بهسود شد. در این مدرسه علمیه به مدت چهار سال دروس خویش را تا پایه سه، نزد آموزگاران ورزیده مدرسه علمیه هریک حجت‌الاسلام والمسلمین حسین‌علی محمدی و حجت‌الاسلام والمسلمین حاجی محمد طاهر اخلاقی (پدرش) فراگرفت.
شهید اخلاقی در مدرسه علمیه رسول اکرم(ص) از همه طلبه‌ها پیشتاز بود و در آزمون‌ها بالاترین نمره را به‌دست می‌آورد و در همان‌جا آشنایی او با اساتید و علمای بزگوار، سرآغاز فصل جدید زندگانی اش گردید.
این شهید به دلیل عطشی که نسبت به علم و تحصیلات داشت، به خاطر نبود نهادهای تحصیلی و آکادمیک در منطقه برای ادامه تحصیل عازم کابل شد.
او در کابل به دلیل پایین بودن کیفیت درسی دانشگاه‌های دولتی، دانشگاه خصوصی غرجستان را برگزید و به جهت علاقه‌اش به علوم سیاسی، در سال(1391خورشیدی) درس هایش را در رشته مذکور آغاز کرد و چهار سال تحصیلی را در این دانشگاه موفقانه سپری نمود.
ناگفته نماند که شهید اخلاقی در دانشگاه هم از دانشجویان برتر بود و سرانجام در سال 1395 خورشیدی با نمرات برتر و درجه اعلی از دانشکده حقوق و علوم سیاسی سند فراغت را در مقطع لسانس اخذ نمود.
مونوگراف خود را با عنوان «نقش امان‌الله خان در فرایند نوسازی افغانستان» تحقیق و ترتیب نمود و از آن موفقانه دفاع کرد.
شهید محمد شریف اخلاقی، پایگاه حوزه را رها نکرد و در کنار درس های دانشگاه، ادامه دروس حوزه را نیز تعقیب می کرد. ایشان تجزیه و تحلیلی که از مدارس کابل داشت مدرسه علمیه مهدویه را برگزید و از سال 1395 خورشیدی درس‌هایش را نزد آموزگار ورزیده این مدرسه علمیه از جمله حجت الاسلام والمسلین حسین‌علی فهیمی پی گرفت و طلبه برحال پایه پنج در مدرسه مذکور بود.
وی خیلی علاقه داشت که از حوزه و دانشگاه بهره های علمی داشته باشد.
شهید اخلاقی تنها به آموزش و تحصیل اکتفا نکرد؛ بلکه در کنار آن مطالعات وسیعی هم داشت. عشق به اهل‌بیت رسالت(ع) و غوطه ور شدن در دریای بی‌کران آثار و معارف آنان، تحقیق، بررسی و تعمق در احادیث و روایات آن بزرگواران، از وی شخصیتی ساخته بود که شایستگی داشتن عنوان شیعه علی و امامان معصوم (علیهم السلام) را داشت.
او در ایام ولادت و شهادت معصومین(علیهم السلام) و سایر مناسبت‌های مذهبی برای ارشاد مردم و نشر معارف اسلامی با بیانی شیوا و راه‌گشا در مساجد، پایگاه‌های دینی و تبلیغی به نقل احادیث و روایات اهل بیت (علیهم السلام) می‌پرداخت.
بیانات او که از دل برمی‌خاست بر دل می‌نشست و هر شنونده‌ای را تحت تأثیر قرار می‌داد. دوستانش از این فعالیت‌های او خاطره‌های شیرین و شنیدنی دارند.
شهید محمد شریف اخلاقی بر زبان‌های دری، عربی، پشتو و انگلیسی تسلط کامل و نیمه‌کامل داشت. او که از محبان و دلباختگان خاص اهل‌بیت (علیهم السلام) بود، در مراسم و برنامه‌های دینی با صدای دلنشین به مداحی می‌پرداخت و همچنین مأنوس با قرآن بود و با قرائت کلام وحی، آشنایی خوبی داشت.
به‌همین‌گونه مهارت‌هایی چون فن بیان و سخنوری و اجرای عملی آن، خطاطی و نقاشی، ورزش فوتسال، تک رزمی موی‌تای و علوم کمپیوتر را به صورت درست آشنایی داشت.
شهید محمد شریف، نویسنده ی توانا هم بود. او ده‌ها اثر قلمی و تألیفات تحقیقی در زمینه های فرهنگی، آموزشی، اجتماعی و همین‌گونه بیش از 500 برگ یادداشت‌های مهم و باارزش برای جامعه علمی و فکری به یادگار گذاشته است؛ اما هزاران افسوس که بیشتر این آثار که در تلفن همراهش بودند، در موقع انفجار نابود شده و شماری اندک از آن باقی مانده است.
وی به دلیل مهارت‌ها و ویژگی های خاصی که داشت چندین لوح تشویقی و افتخار از مراجع معتبر دریافت کرده بود. او با روی دست‌داشتن چندین جلد کتاب در عرصه‌های مختلف تصمیم داشت آن را تهیه و چاپ نماید.
او در کنار دروس و فعالیت‌هایی که داشت، چندین جا چون صنوف آموزش احکام در مسجد و مراکز آموزشی به آموزگاری نیز مبادرت می‌ورزید و ایشان تنها به مطالعه و تحقیق، آموزش و نویسندگی بسنده نکرد؛ بلکه در کنار این‌ها فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و مردمی هم داشت که می توان موارد زیرا را به عنوان نمونه نام برد:
• سرپرست نهاد مدنی و فرهنگی جوانان توانمند افغانستان.
• بنیان‌گذار و رییس کمیته اداری و مالی شورای اجتماعی و فرهنگی جوانان قوم ملا عوض.
• عضو شبکه فعالین مدنی میدان‌وردک.
• همکار با شرکت سیاحتی، زیارتی و تکت فروشی نسیم اخلاقی.
• همکاری مستقیم و غیر مستقیم با رسانه‌های نوشتاری و تصویری.
• انتشار ده‌ها مقاله علمی در زمینه‌های فرهنگی، آموزشی، اجتماعی و سیاسی.
• همکاری غیر مستقیم با نهادهای خیریه.
• عضویت در ده‌ها نهاد اجتماعی، فرهنگی و خیریه دیگر.
شهید اخلاقی هیچگاه از تلاش دست برنداشت و بیشتر اوقات در سمینارهای علمی و فرهنگی شرکت می نمود. فعالیت های اجتماعی او اغلب در بخش دینی بود.
اخلاق و جایگاه اجتماعی
روی گشاده، لب‌های متبسم، چهره جذاب، همراه با وقار و متانت و ادب، به اضافه تواضع و فروتنی، از ویژگی‌های شهید محمد شریف اخلاقی بود. او از معدود افرادی بود که هر بیننده‌ای را به یاد خدا می‌انداخت و نمونه یک انسان متعالی و مسلمانی واقعی بود. ایمان نه تنها در قلب‌اش که در سراسر وجود و تمام بدن‌اش استقرار یافته بود.
لباس ساده، غذای مختصر و زندگانی بسیار زاهدانه از خصوصیات او بود و به هیچ چیز جز به معشوق خود (خدا، قرآن و اهل‌بیت) تعلق خاطر نداشت.
به گفته برادرش نجیب الله اخلاقی، او در بین اجتماع از جایگاه خاصی برخوردار بود و همگی با دیده نیک به او می‌نگریستند.
از طرفی هم شهید اخلاقی با دیدن ستم‌هایی که بر مسلمانان مستضعف از طرف گروه‌های تکفیری تروریستی روا داشته می‌شد، سخت نگران بود و روح آن شهید والامقام را جریحه‌دار می‌کرد.
ایشان تلاش داشت که از گرفتاری‌های ناهنجار اجتماعی کاسته شود.
شهید محمد شریف اخلاقی، اخلاقی نیکو و رفتاری توأم با عطوفت داشت. زیبنده بود که او را «اخلاقی» گفت. با همه مردم و خانواده، رفتاری بسیار نیکو و نرم داشت، همیشه تلاش می‌ورزید که شخصیت و عظمت دیگران به ویژه والدین و بزرگان را رعایت کند.
هرگاه با مردم به ویژه جوانان و نونهالان رو‌برو می‌شد آنها را توصیه به رعایت اخلاق اسلامی و انسانی می‌نمود.
خانواده و دوستانش توصیه‌های نیکوی او را به یاد دارند. ایشان حس بسیار خیرخواهانه نسبت به مردمش داشت، با آشنایان و کسانی که حتی نمی‌شناخت برخورد عاطفی و دلسوزانه می‌نمود. همیشه تلاش داشت که دست نیازمندان را بگیرد و از احتیاجات آنها بکاهد.
شهید اخلاقی، دارای اندیشه‌ای بلند بود. او کتاب‌های بسیار سنگین فلسفی و علمی را مورد مطالعه قرار می‌داد. در منظومه فکری اش هیچ‌چیزی طرد شده نبود؛ بلکه همه تفکرات جایگاه خود را داشتند. او با همه سوژه‌های فکری آزادانه برخورد می‌کرد.
او از جمله آزاداندیشان روزگارش بود و به خوبی می‌توانست وضعیت ناهنجار کشور را تحلیل واقع‌بینانه نماید.
اخلاص شهید اخلاقی از اموری انکارناپذیر است. شواهد فراوانی در باره اخلاص او در دست است که این نوشته را گنجایش نقل همه آنها نیست.
شهید محمد شریف در عمل به مستحبات، جدی بود و می‌کوشید سفارشات و توصیه‌های پیشوایان را تا سرحد امکان مورد اجرا قرار دهد.
شهید اخلاقی که از طریق پدر بزرگوارش که از کادرهای تشکیلات مرکز تبیان است با این تشکیلات آشنایی پیدا کرد و همکاری داشت و ادامه تحصیل خود را در مدرسه علمیه امام امیرالمؤمنین(ع) سپری می کرد اما در ادامه راه تبلیغ و ترویج اندیشه اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) و بیدارگری و هدایت جامعه، سرانجام در سن ۲۳ سالگی در هفتم جدی سال ۱۳۹۶خورشیدی، روز پنجشنبه در حالی که در نشست گفتمان علمی پژوهشی برگزارشده از سوی دفتر مرکزی مرکز فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی تبیان در غرب کابل شرکت داشت، در اثر حمله تروریستی دشمنان انسانیت و اسلام، جام شیرین شهادت را نوشید و به ملکوت اعلی پیوست و در روز جمعه هشتم جدی مطابق روز وفات حضرت بی بی معصومه(سلام الله علیها) پیکر مطهر ایشان توسط جمعیت بی‌شماری از مردم بر بلندای تپه هدیره عمومی غرب کابل، تشییع و به خاک سپرده شد.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
شهید محمد شریف اخلاقی فرزند حجت الاسلام والمسلمین حاج محمد طاهر اخلاقی در سال 1373 خورشیدی، در قریه ناهورصبح از توابع ولسوالی مرکز بهسود مربوط ولایت میدان وردک، در یک خانواده فرهنگی و علم دوست، مؤمن و متدین دیده به جهان گشود.
وی دوران کودکی را زیر سایه لطف پدر و مادرش سپری نموده و از وجود این دو گوهر نایاب کسب شخصیت نمود.
پدر و مادر وی که علاقه شدیدی به علم و دانش داشتند، او را به سن هفت‌سالگی و در سال 1380خورشیدی شامل لیسه آب شیروم نمودند. ایشان هرسه دوره ابتدائی، متوسطه و لیسه را در لیسه مذکور موفقانه سپری نمود.
شهید اخلاقی در سال 1390 خورشیدی از همین لیسه فارغ گردید و در جریان آموزش مکتب از جمله شاگردان ممتاز و درس‌خوان لیسه بود.
این شهید نخستین دوره آموزش را در زادگاهش موفقانه سپری نمود و به علاوه دروس مکتب، درس‌های حوزه و علوم دینی را نیز با جدیت تعقیب می‌کرد. گاه با پدر و خانواده اش به کارهای کشاورزی هم مبادرت می‌ورزید.
شهید اخلاقی از یک‌طرف علاقه شدید به تحصیل داشت و از سوی دیگر، برایش خوش نمی‌آمد که بار دوش خانواده باشد؛ بلکه برای به دست آوردن لقمه نانی و ادامه درس زحمت می‌کشید و کار می‌کرد.
وی در خانواده‌ای پرورش یافته بود که پرچمدار علوم دینی و معارف اهل‌بیت(علیهم السلام) می‌باشد. با شوق وافر خودش و تشویق والدین عزیز، تحصیلات ابتدایی علوم دینی را در حسینیه قریه اش نزد پدر، پدربزرگ و مدرسی که در حسینیه از طرف مردم محل گرفته می‌شد، در مدت شش زمستان (1377- 1383خورشیدی) آموزش دید و برای ادامه آن در سن ۱۲ سالگی (1385خورشیدی) برای فراگیری بیشتر دروس حوزه، کمر همت بست، راهی مدرسه علمیه رسول اکرم (ص) واقع در منطقه تگاب ولسوالی مرکز بهسود شد. در این مدرسه علمیه به مدت چهار سال دروس خویش را تا پایه سه، نزد آموزگاران ورزیده مدرسه علمیه هریک حجت‌الاسلام والمسلمین حسین‌علی محمدی و حجت‌الاسلام والمسلمین حاجی محمد طاهر اخلاقی (پدرش) فراگرفت.
شهید اخلاقی در مدرسه علمیه رسول اکرم(ص) از همه طلبه‌ها پیشتاز بود و در آزمون‌ها بالاترین نمره را به‌دست می‌آورد و در همان‌جا آشنایی او با اساتید و علمای بزگوار، سرآغاز فصل جدید زندگانی اش گردید.
این شهید به دلیل عطشی که نسبت به علم و تحصیلات داشت، به خاطر نبود نهادهای تحصیلی و آکادمیک در منطقه برای ادامه تحصیل عازم کابل شد.
او در کابل به دلیل پایین بودن کیفیت درسی دانشگاه‌های دولتی، دانشگاه خصوصی غرجستان را برگزید و به جهت علاقه‌اش به علوم سیاسی، در سال(1391خورشیدی) درس هایش را در رشته مذکور آغاز کرد و چهار سال تحصیلی را در این دانشگاه موفقانه سپری نمود.
ناگفته نماند که شهید اخلاقی در دانشگاه هم از دانشجویان برتر بود و سرانجام در سال 1395 خورشیدی با نمرات برتر و درجه اعلی از دانشکده حقوق و علوم سیاسی سند فراغت را در مقطع لسانس اخذ نمود.
مونوگراف خود را با عنوان «نقش امان‌الله خان در فرایند نوسازی افغانستان» تحقیق و ترتیب نمود و از آن موفقانه دفاع کرد.
شهید محمد شریف اخلاقی، پایگاه حوزه را رها نکرد و در کنار درس های دانشگاه، ادامه دروس حوزه را نیز تعقیب می کرد. ایشان تجزیه و تحلیلی که از مدارس کابل داشت مدرسه علمیه مهدویه را برگزید و از سال 1395 خورشیدی درس‌هایش را نزد آموزگار ورزیده این مدرسه علمیه از جمله حجت الاسلام والمسلین حسین‌علی فهیمی پی گرفت و طلبه برحال پایه پنج در مدرسه مذکور بود.
وی خیلی علاقه داشت که از حوزه و دانشگاه بهره های علمی داشته باشد.
شهید اخلاقی تنها به آموزش و تحصیل اکتفا نکرد؛ بلکه در کنار آن مطالعات وسیعی هم داشت. عشق به اهل‌بیت رسالت(ع) و غوطه ور شدن در دریای بی‌کران آثار و معارف آنان، تحقیق، بررسی و تعمق در احادیث و روایات آن بزرگواران، از وی شخصیتی ساخته بود که شایستگی داشتن عنوان شیعه علی و امامان معصوم (علیهم السلام) را داشت.
او در ایام ولادت و شهادت معصومین(علیهم السلام) و سایر مناسبت‌های مذهبی برای ارشاد مردم و نشر معارف اسلامی با بیانی شیوا و راه‌گشا در مساجد، پایگاه‌های دینی و تبلیغی به نقل احادیث و روایات اهل بیت (علیهم السلام) می‌پرداخت.
بیانات او که از دل برمی‌خاست بر دل می‌نشست و هر شنونده‌ای را تحت تأثیر قرار می‌داد. دوستانش از این فعالیت‌های او خاطره‌های شیرین و شنیدنی دارند.
شهید محمد شریف اخلاقی بر زبان‌های دری، عربی، پشتو و انگلیسی تسلط کامل و نیمه‌کامل داشت. او که از محبان و دلباختگان خاص اهل‌بیت (علیهم السلام) بود، در مراسم و برنامه‌های دینی با صدای دلنشین به مداحی می‌پرداخت و همچنین مأنوس با قرآن بود و با قرائت کلام وحی، آشنایی خوبی داشت.
به‌همین‌گونه مهارت‌هایی چون فن بیان و سخنوری و اجرای عملی آن، خطاطی و نقاشی، ورزش فوتسال، تک رزمی موی‌تای و علوم کمپیوتر را به صورت درست آشنایی داشت.
شهید محمد شریف، نویسنده ی توانا هم بود. او ده‌ها اثر قلمی و تألیفات تحقیقی در زمینه های فرهنگی، آموزشی، اجتماعی و همین‌گونه بیش از 500 برگ یادداشت‌های مهم و باارزش برای جامعه علمی و فکری به یادگار گذاشته است؛ اما هزاران افسوس که بیشتر این آثار که در تلفن همراهش بودند، در موقع انفجار نابود شده و شماری اندک از آن باقی مانده است.
وی به دلیل مهارت‌ها و ویژگی های خاصی که داشت چندین لوح تشویقی و افتخار از مراجع معتبر دریافت کرده بود. او با روی دست‌داشتن چندین جلد کتاب در عرصه‌های مختلف تصمیم داشت آن را تهیه و چاپ نماید.
او در کنار دروس و فعالیت‌هایی که داشت، چندین جا چون صنوف آموزش احکام در مسجد و مراکز آموزشی به آموزگاری نیز مبادرت می‌ورزید و ایشان تنها به مطالعه و تحقیق، آموزش و نویسندگی بسنده نکرد؛ بلکه در کنار این‌ها فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و مردمی هم داشت که می توان موارد زیرا را به عنوان نمونه نام برد:
• سرپرست نهاد مدنی و فرهنگی جوانان توانمند افغانستان.
• بنیان‌گذار و رییس کمیته اداری و مالی شورای اجتماعی و فرهنگی جوانان قوم ملا عوض.
• عضو شبکه فعالین مدنی میدان‌وردک.
• همکار با شرکت سیاحتی، زیارتی و تکت فروشی نسیم اخلاقی.
• همکاری مستقیم و غیر مستقیم با رسانه‌های نوشتاری و تصویری.
• انتشار ده‌ها مقاله علمی در زمینه‌های فرهنگی، آموزشی، اجتماعی و سیاسی.
• همکاری غیر مستقیم با نهادهای خیریه.
• عضویت در ده‌ها نهاد اجتماعی، فرهنگی و خیریه دیگر.
شهید اخلاقی هیچگاه از تلاش دست برنداشت و بیشتر اوقات در سمینارهای علمی و فرهنگی شرکت می نمود. فعالیت های اجتماعی او اغلب در بخش دینی بود.
اخلاق و جایگاه اجتماعی
روی گشاده، لب‌های متبسم، چهره جذاب، همراه با وقار و متانت و ادب، به اضافه تواضع و فروتنی، از ویژگی‌های شهید محمد شریف اخلاقی بود. او از معدود افرادی بود که هر بیننده‌ای را به یاد خدا می‌انداخت و نمونه یک انسان متعالی و مسلمانی واقعی بود. ایمان نه تنها در قلب‌اش که در سراسر وجود و تمام بدن‌اش استقرار یافته بود.
لباس ساده، غذای مختصر و زندگانی بسیار زاهدانه از خصوصیات او بود و به هیچ چیز جز به معشوق خود (خدا، قرآن و اهل‌بیت) تعلق خاطر نداشت.
به گفته برادرش نجیب الله اخلاقی، او در بین اجتماع از جایگاه خاصی برخوردار بود و همگی با دیده نیک به او می‌نگریستند.
از طرفی هم شهید اخلاقی با دیدن ستم‌هایی که بر مسلمانان مستضعف از طرف گروه‌های تکفیری تروریستی روا داشته می‌شد، سخت نگران بود و روح آن شهید والامقام را جریحه‌دار می‌کرد.
ایشان تلاش داشت که از گرفتاری‌های ناهنجار اجتماعی کاسته شود.
شهید محمد شریف اخلاقی، اخلاقی نیکو و رفتاری توأم با عطوفت داشت. زیبنده بود که او را «اخلاقی» گفت. با همه مردم و خانواده، رفتاری بسیار نیکو و نرم داشت، همیشه تلاش می‌ورزید که شخصیت و عظمت دیگران به ویژه والدین و بزرگان را رعایت کند.
هرگاه با مردم به ویژه جوانان و نونهالان رو‌برو می‌شد آنها را توصیه به رعایت اخلاق اسلامی و انسانی می‌نمود.
خانواده و دوستانش توصیه‌های نیکوی او را به یاد دارند. ایشان حس بسیار خیرخواهانه نسبت به مردمش داشت، با آشنایان و کسانی که حتی نمی‌شناخت برخورد عاطفی و دلسوزانه می‌نمود. همیشه تلاش داشت که دست نیازمندان را بگیرد و از احتیاجات آنها بکاهد.
شهید اخلاقی، دارای اندیشه‌ای بلند بود. او کتاب‌های بسیار سنگین فلسفی و علمی را مورد مطالعه قرار می‌داد. در منظومه فکری اش هیچ‌چیزی طرد شده نبود؛ بلکه همه تفکرات جایگاه خود را داشتند. او با همه سوژه‌های فکری آزادانه برخورد می‌کرد.
او از جمله آزاداندیشان روزگارش بود و به خوبی می‌توانست وضعیت ناهنجار کشور را تحلیل واقع‌بینانه نماید.
اخلاص شهید اخلاقی از اموری انکارناپذیر است. شواهد فراوانی در باره اخلاص او در دست است که این نوشته را گنجایش نقل همه آنها نیست.
شهید محمد شریف در عمل به مستحبات، جدی بود و می‌کوشید سفارشات و توصیه‌های پیشوایان را تا سرحد امکان مورد اجرا قرار دهد.
شهید اخلاقی که از طریق پدر بزرگوارش که از کادرهای تشکیلات مرکز تبیان است با این تشکیلات آشنایی پیدا کرد و همکاری داشت و ادامه تحصیل خود را در مدرسه علمیه امام امیرالمؤمنین(ع) سپری می کرد اما در ادامه راه تبلیغ و ترویج اندیشه اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) و بیدارگری و هدایت جامعه، سرانجام در سن ۲۳ سالگی در هفتم جدی سال ۱۳۹۶خورشیدی، روز پنجشنبه در حالی که در نشست گفتمان علمی پژوهشی برگزارشده از سوی دفتر مرکزی مرکز فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی تبیان در غرب کابل شرکت داشت، در اثر حمله تروریستی دشمنان انسانیت و اسلام، جام شیرین شهادت را نوشید و به ملکوت اعلی پیوست و در روز جمعه هشتم جدی مطابق روز وفات حضرت بی بی معصومه(سلام الله علیها) پیکر مطهر ایشان توسط جمعیت بی‌شماری از مردم بر بلندای تپه هدیره عمومی غرب کابل، تشییع و به خاک سپرده شد.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
