همزمان با برگزاری نشست امنیتی مونیخ در آلمان و حضور هیأتی از افغانستان با حضور رییس جمهور اشرف غنی، هواداران جنبش روشنایی نیز از سراسر جهان در شهر مونیخ جمع شده و دست به تظاهرات زده و از جامعه جهانی خواستند که به جای تمرکز حمایت های سیاسی و اقتصادی شان بر روی افراد و گروه مشخص، از همه مردم افغانستان و مطالبات عدالت خواهانه آنها حمایت نمایند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، حکومت افغانستان در طول سال‌های گذشته بارها وعده داده که به مطالبات جنبش روشنایی عمل می‌کند، اما نه تنها این خواسته‌ها عملی نشده است که ریاست جمهوری محدودیت‌های بیشتری را برای باشندگان مناطق مرکزی کشور، از جمله حذف پروژه‌های بندسازی در این مناطق اعمال کرده است.
محمد اشرف غنی، رئیس جمهور دیروز برای شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ در رأس هیأتی بلندپایه، کابل به مقصد مونیخ آلمان ترک کرد. رئیس جمهور در این سفر سه روزه در کنفرانس مونیخ سخنرانی و دیدگاه افغانستان را در پیوند به مسایل امنیتی بیان خواهد کرد. در این سفر محمد حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی و صلاح الدین ربانی، سرپرست وزارت امورخارجه نیز رئیس جمهور را همراهی می‌کنند.
به دنبال برپایی این تظاهرات در مقابل ساختمان برگزاری نشست امنیتی مونیخ در این شهر، معترضین جنبش روشنایی با صدور قطع‌نامه‌ای خطاب به رهبران و نمایندگان کشورها و روسای سازمان های بین المللی شرکت کننده در این نشست، آن‌چه را "پیام اعتراضی میلیون ها انسانی که حکومت اشرف غنی و عبدالله عبدالله با هماهنگی نزدیک گروه های تروریستی مانند داعش و طالبان، تمامی زمینه های اعتراض را بر آنها در افغانستان بسته است"، به آنها انتقال بدهند.
در این قطع‌نامه آمده است: "اینک پس از قریب به دو دهه از حضور جامعه جهانی در افغانستان، مردم از تبعیض سیستماتیک قومی، فساد گسترده و ناامنی هایی که این کشور را به یک زندان بزرگ برای شهروندان آن تبدیل کرده است، به ستوه آمده اند. مردم افغانستان بیشتر این مشکلات را نتیجه سیاست ها و اقدامات نادرست حکومت افغانستان می دانند و در جریان بیشتر از سه سال گذشته، برای اصلاحات و ساختن آینده روشن، خواسته های خود را با روش های مدنی مطرح کرده اند، اما متأسفانه اشرف غنی و عبدالله عبدالله و مدیران ارشد امنیتی حکومت وحدت ملی(حنیف اتمر و معصوم استانکزی) با روش های دیکتاتوری، همواره این اعتراضات مدنی را سرکوب کرده اند(مانند کشتار 86 نفر از مظاهره‌کنندگان جنبش روشنایی در دسیسه تروریستی دوم اسد 1395 در کابل و حمله مسلحانه پلیس افغانستان به مظاهره‌کنندگان جنبش رستاخیز). بنابراین در چنین شرایطی، تنها راه مسالمت آمیزی که برای مردم باقی مانده است، مراجعه و کمک خواستن از شما است، زیرا که اشرف غنی و عبدالله عبدالله با حمایت های سیاسی و اقتصادی شما در قدرت حضور دارند".
بر این اساس، تظاهرات‌کنندگان خواسته‌های خود را از جامعه جهانی مطرح کردند.
در اولین خواسته تظاهرکنندگان آمده است که " جامعه جهانی در تمام سال های پس از طالبان، کمک های خود را در راستای تامین منافع و به قدرت رساندن اشخاص معین و گروه مشخصی به مصرف رسانده است، در نتیجه شاهد دستاورد ملموسی هم در عرصه امنیت و هم در عرصه انکشاف پایدار و متوازن اقتصادی و اجتماعی در افغانستان نبوده ایم. ما از جامعه جهانی می خواهیم که به جای تمرکز حمایت های سیاسی و اقتصادی شان بر روی افراد و گروه مشخص، از همه مردم افغانستان و مطالبات عدالت خواهانه آنها حمایت نمایند".
تظاهرکنندگان در خواست دوم خود مطرح کرده اند: " تبعیض سیستماتیک قومی که در حکومت اشرف غنی و عبدالله عبدالله تشدید شده است، همواره یکی از موانع عمده بر سر انکشاف پایدار در افغانستان بوده و از دلایل اصلی افزایش فقر و نارضایتی مردم است. انحراف مسیر پروژه لین انتقال برق 500 کیلوولت که در تضاد با پلان های انکشافی کشور و بر خلاف تعهدات حکومت افغانستان برای احداث زیربناها در دهلیز منابع افغانستان می باشد، یکی از بزرگترین مصادیق تبعیض سیستماتیک قومی در افغانستان است. ما تظاهرات کنندگان از شما می خواهیم که برای جلوگیری از هدر رفتن کمک های خود به افغانستان، از اجرایی شدن این تصمیم حکومت افغانستان و بانک انکشاف آسیایی جلوگیری نمایید".
تحت تعقیب قرار گرفتن طراحان و عاملان پدیده تبعیض سیستماتیک قومی در افغانستان، اقدامات عملی برای مهار فساد گسترده و مصرف کمک های جامعه جهانی از مجاری سالم غیردولتی، عدم حمایت از سیستم متمرکز سیاسی و اداری ناکارآمد موجود، فراهم‌سازی زمینه های برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه، وادار شدن حاکمان افغانستان برای تأمین امنیت اجتماعات و تظاهرات های مدنی و مسالمت آمیز و گوش فرا دادن به صدای اعتراض شهروندان، فراهم کردن زمینه دادرسی منصفانه و شفاف در مراجع قضایی بین المللی مانند دادگاه بین المللی جزایی(ICC) و توقف هرچه عاجلتر روند بازگرداندن اجباری پناهجویان به افغانستان مطابق با تعهدات کشورهای اروپایی در معاهدات بین المللی از جمله کنوانسیون 1951 ژنو، از جمله دیگر خواست‌های معترضان جنبش روشنایی در شهر مونیخ از سران کشورها و سازمان های شرکت کننده در نشست امنیتی مونیخ است.
جنبش روشنایی در پایان تأکید کرده که فعالیت های مدنی خود را برای حمایت از ارزش های جهان‌شمول انسانی در کنار همه عدالت باوران جهان ادامه خواهد داد و تا ساختن سرزمینی عاری از تبعیض آرام نخواهد گرفت.
این چندمین تظاهرات هواداران جنبش روشنایی در شهرهای مختلف کشورهای اروپایی است که البته در گذشته، بابرخوردهای خشن تیم محافظتی ریاست جمهوری و شخص وی مواجه شده است.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، حکومت افغانستان در طول سال‌های گذشته بارها وعده داده که به مطالبات جنبش روشنایی عمل می‌کند، اما نه تنها این خواسته‌ها عملی نشده است که ریاست جمهوری محدودیت‌های بیشتری را برای باشندگان مناطق مرکزی کشور، از جمله حذف پروژه‌های بندسازی در این مناطق اعمال کرده است.
محمد اشرف غنی، رئیس جمهور دیروز برای شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ در رأس هیأتی بلندپایه، کابل به مقصد مونیخ آلمان ترک کرد. رئیس جمهور در این سفر سه روزه در کنفرانس مونیخ سخنرانی و دیدگاه افغانستان را در پیوند به مسایل امنیتی بیان خواهد کرد. در این سفر محمد حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی و صلاح الدین ربانی، سرپرست وزارت امورخارجه نیز رئیس جمهور را همراهی می‌کنند.
به دنبال برپایی این تظاهرات در مقابل ساختمان برگزاری نشست امنیتی مونیخ در این شهر، معترضین جنبش روشنایی با صدور قطع‌نامه‌ای خطاب به رهبران و نمایندگان کشورها و روسای سازمان های بین المللی شرکت کننده در این نشست، آن‌چه را "پیام اعتراضی میلیون ها انسانی که حکومت اشرف غنی و عبدالله عبدالله با هماهنگی نزدیک گروه های تروریستی مانند داعش و طالبان، تمامی زمینه های اعتراض را بر آنها در افغانستان بسته است"، به آنها انتقال بدهند.
در این قطع‌نامه آمده است: "اینک پس از قریب به دو دهه از حضور جامعه جهانی در افغانستان، مردم از تبعیض سیستماتیک قومی، فساد گسترده و ناامنی هایی که این کشور را به یک زندان بزرگ برای شهروندان آن تبدیل کرده است، به ستوه آمده اند. مردم افغانستان بیشتر این مشکلات را نتیجه سیاست ها و اقدامات نادرست حکومت افغانستان می دانند و در جریان بیشتر از سه سال گذشته، برای اصلاحات و ساختن آینده روشن، خواسته های خود را با روش های مدنی مطرح کرده اند، اما متأسفانه اشرف غنی و عبدالله عبدالله و مدیران ارشد امنیتی حکومت وحدت ملی(حنیف اتمر و معصوم استانکزی) با روش های دیکتاتوری، همواره این اعتراضات مدنی را سرکوب کرده اند(مانند کشتار 86 نفر از مظاهره‌کنندگان جنبش روشنایی در دسیسه تروریستی دوم اسد 1395 در کابل و حمله مسلحانه پلیس افغانستان به مظاهره‌کنندگان جنبش رستاخیز). بنابراین در چنین شرایطی، تنها راه مسالمت آمیزی که برای مردم باقی مانده است، مراجعه و کمک خواستن از شما است، زیرا که اشرف غنی و عبدالله عبدالله با حمایت های سیاسی و اقتصادی شما در قدرت حضور دارند".
بر این اساس، تظاهرات‌کنندگان خواسته‌های خود را از جامعه جهانی مطرح کردند.
در اولین خواسته تظاهرکنندگان آمده است که " جامعه جهانی در تمام سال های پس از طالبان، کمک های خود را در راستای تامین منافع و به قدرت رساندن اشخاص معین و گروه مشخصی به مصرف رسانده است، در نتیجه شاهد دستاورد ملموسی هم در عرصه امنیت و هم در عرصه انکشاف پایدار و متوازن اقتصادی و اجتماعی در افغانستان نبوده ایم. ما از جامعه جهانی می خواهیم که به جای تمرکز حمایت های سیاسی و اقتصادی شان بر روی افراد و گروه مشخص، از همه مردم افغانستان و مطالبات عدالت خواهانه آنها حمایت نمایند".
تظاهرکنندگان در خواست دوم خود مطرح کرده اند: " تبعیض سیستماتیک قومی که در حکومت اشرف غنی و عبدالله عبدالله تشدید شده است، همواره یکی از موانع عمده بر سر انکشاف پایدار در افغانستان بوده و از دلایل اصلی افزایش فقر و نارضایتی مردم است. انحراف مسیر پروژه لین انتقال برق 500 کیلوولت که در تضاد با پلان های انکشافی کشور و بر خلاف تعهدات حکومت افغانستان برای احداث زیربناها در دهلیز منابع افغانستان می باشد، یکی از بزرگترین مصادیق تبعیض سیستماتیک قومی در افغانستان است. ما تظاهرات کنندگان از شما می خواهیم که برای جلوگیری از هدر رفتن کمک های خود به افغانستان، از اجرایی شدن این تصمیم حکومت افغانستان و بانک انکشاف آسیایی جلوگیری نمایید".
تحت تعقیب قرار گرفتن طراحان و عاملان پدیده تبعیض سیستماتیک قومی در افغانستان، اقدامات عملی برای مهار فساد گسترده و مصرف کمک های جامعه جهانی از مجاری سالم غیردولتی، عدم حمایت از سیستم متمرکز سیاسی و اداری ناکارآمد موجود، فراهم‌سازی زمینه های برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه، وادار شدن حاکمان افغانستان برای تأمین امنیت اجتماعات و تظاهرات های مدنی و مسالمت آمیز و گوش فرا دادن به صدای اعتراض شهروندان، فراهم کردن زمینه دادرسی منصفانه و شفاف در مراجع قضایی بین المللی مانند دادگاه بین المللی جزایی(ICC) و توقف هرچه عاجلتر روند بازگرداندن اجباری پناهجویان به افغانستان مطابق با تعهدات کشورهای اروپایی در معاهدات بین المللی از جمله کنوانسیون 1951 ژنو، از جمله دیگر خواست‌های معترضان جنبش روشنایی در شهر مونیخ از سران کشورها و سازمان های شرکت کننده در نشست امنیتی مونیخ است.
جنبش روشنایی در پایان تأکید کرده که فعالیت های مدنی خود را برای حمایت از ارزش های جهان‌شمول انسانی در کنار همه عدالت باوران جهان ادامه خواهد داد و تا ساختن سرزمینی عاری از تبعیض آرام نخواهد گرفت.
این چندمین تظاهرات هواداران جنبش روشنایی در شهرهای مختلف کشورهای اروپایی است که البته در گذشته، بابرخوردهای خشن تیم محافظتی ریاست جمهوری و شخص وی مواجه شده است.
