آدرخش حافظی، رئیس روابط بین المللی اتاق تجارت و صنایع می گوید که حکومت وحدت ملی در اجرای وظایف اقتصادی خود ناکام مانده و برای پرده پوشی از این ناکامی، هر روزه پروژه های کاسا یک هزار، تاپی و بندر چابهار را یکی از دست آوردهای خود می داند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، کاسا یک هزار که انتقال یک هزار و سه صد میگاوات برق از طریق افغانستان به پاکستان است، تاپی که از طریق آن سالانه ۳۳ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی از طریق افغانستان به پاکستان وهند صادر می شود و بندر چابهار، از جمله پروژه های اقتصادی اند که موافقتنامه آن در زمان حکومت وحدت ملی به امضا رسیده یا کار آن در این دوره آغاز شده است.
اما آذرخش حافظی می گوید که پروژه های اقتصادی منطقه ای از زمان حکومت طالبان شروع شده و هیچ ربطی به حکومت کنونی ندارد.
وی مؤثریت این پروژه های منطقه ای را اندک خواند و گفت: " در پروژه تاپی نه پول و نه گاز از ما است و نه ما جز صادر و یا واردکننده گاز هستیم". جز اخذ حق ترانزیت که ۴۰۰ میلیون دالر در سال است، دیگر مؤثریتی ندارد؛ آن هم به شرطی که عظیم ترین صادرات به کشورهای همسایه صورت بگیرد.
رییس روابط بین الملل اتاق تجارت و صنایع، پروژه های بالا را یک عوام فریبی و یک کذب بزرگ دانست و گفت که اگر پروژه کاسا یک هزار تمدید گردد، افغانستان از این پروژه ۴۵ میلیون دالر امریکایی به دست خواهد آورد و با این حق ترانزیت، اقتصاد افغانستان متحول نخواهد شد.
وی از وزرات معدن و پترولیم سخت انتقاد کرد وگفت که این وزرات ازچندین سال بدینسو خفته است و هیچ کاری نمی کند و همین خفتگی ها، تشویق برای تجارت غیرقانونی سنگ های قیمتی در افغانستان است.
آقای حافظی افزود، شورای امنیت ملی افغانستان استخراج معادن را متوقف کرده است، یعنی وظیفه وزارت معدن وپترولیم را شورای امنیت ملی انجام می دهد؛ در حالی که شورای امنیت ملی هیچ تخصص لازم در این زمینه ندارد.
وی، گزارشات مالی سال گذشته را رد کرد و گفت: حکومت افغانستان می گوید که در سال گذشته مالی بیش از ۱۵۰۰ میلیون دالر امریکایی در کشور سرمایه گذاری صورت گرفته است؛ در حالی که در سال گذشته به اندازه هفده میلیون دالر امریکایی در افغانستان سرمایه گذاری نشده است.
آذرخش حافظی حجم سرمایه گذاری در سال مالی قبلی را مبالغه کننده خواند و گفت: سرمایه گذاری در سال مالی گذشته مبالغه کننده است، به سبب این که مکان های سرمایه گذاری نامعلوم است.
در همین حال دکتورمير محمد امين فرهنگ، یکتن از آگاهان امور اقتصادی می گوید که اقتصاد وابسته به کمک های خارجی در ذات خود مریض است.
وی که زمانی وزیر تجارت حکومت افغانستان بود، افزود که کمک های جهانی و کشورهای خارجی اندک اندک به شکل قرضه تبدیل می شوند و ضربه این قرضه ها را یک نسل بعد متحمل می گردد.
آقای فرهنگ اظهار داشت که سکتور خصوصی دیگر اراده سرمایه گذاری را بنابر دلائل ناامنی ندارد و این سکتور در جاهای دیگر به سرمایه گذاری اقدام می کند، در حالی که این بخش ماشین اقتصاد یک جامعه می باشد.
وی کارکردهای اقتصادی حکومت را مؤثر نخواند و گفت: زیربناهایی که در حکومت گذشته ساخته شده است، موثریت کافی را به همراه ندارد و اندک اندک شماری از این زیربناها مانند سرک ها رو به تخریب رفته است.
این آگاه امور اقتصادی افزود: حکومت کنونی و قبلی تااکنون نتوانسته اند برق را برای شهروندان در ۱۶ سال تهیه کنند و این عملکرد بیان گر این است که کار بنیادی صورت نگرفته است.
آقای فرهنگ گفته های رئیس جمهور غنی را بی بنیاد خواند و گفت: رئیس جمهور غنی می گوید که افغانستان را مرکز تقاطع تجارت های بین الملل می سازد، در حالی که هیچ نوع تهداب گذاری و کار بنیادی برای تقاطع شدن انجام نشده است.
