حکم "دارالعلوم عالی هرات" که "احمدضیاء رفعت"، استاد دانشگاه، نویسنده و شاعر را به دلیل چاپ یک مجموعه شعری جدید "کافر و مرتد" اعلام کرده، برخی شعرا و نویسندگان مشهور کشور به این حکم واکنش نشان داده اند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، احمدضیاء رفعت استاد دانشگاه، نویسنده، شاعر و اهل سیاست از طرف دارالعلوم عالی هرات به رهبری مولانا جلیل الله مولوی زاده، طی حکمی به خاطر چاب یک مجموعه شعری تحت نام "رفتن رسیدن نیست"، کافر و مرتد اعلان شده است.
در حاشیه این فتوای علمای هرات، ابوطالب مظفری، از شاعران برجسته کشور، به "سبک نگارش این فتوا" واکنش نشان داده است.
ابوطالب مظفری در یادداشتی گفته است: "من کاری به سازوکار تکفیر و درستی و نادرستی آن ندارم. به این هم نمی پردازم که از شعرهای این شاعر می شود چنین حکمی را استنباط کرد یا نه. آنچه باعث تحریر این یاداشت شده، سبک نگارش این فتوا است".
ابتدا مظفری می گوید، "این که تعدادی عالم دین، کتاب شاعری را بخوانند و دقیق بخوانند، می تواند اولین نکته ی مثبت این ماجرا باشد". البته او چنین فرض می کند که این ماجرا توسط خود علما رصد شده باشد و نگارش متن هم کار خود آنان بوده باشد، اما این شاعر ادامه می دهد که "گویا این خوش خیالی چندان وجهی ندارد، زیرا سؤالی که از سوی تعدادی از دانشجویان دانشگاه هرات در مقدمه فتوا گذاشته شده، رشته های مرا پنبه می کند".
در نکته مهم و مثبت دیگر این رویارویی به باور این شاعر شناخته شده کشور، "متن تکفریه است که مورد به مورد، با ارجاع به متن کتاب شاعر آورده شده و در آن نوعی استدلال دیده می‌شود. این روی آوردن به متن و مستند و مستدل حرف زدن، به گمان من یک قدم بلند است که عالمان دینی ما برداشته اند. رفتن سراغ استدلال و با مدرک و منبع حرف زدن، از هر که باشد امتیاز است".
ابوطالب مظفری در ادامه با بیان این که "اکنون شاعر باید استدلال کند که معنی و مفهوم شعرهای ایشان همان است که علما دریافته اند، یا نه، چیز دیگری معنی می‌دهد"، تأکید می کند که "جامعه روشنکفری و ادبی ما هم به جای تکفیرهای متقابل و فحش و دشنام ها، باید به استدلال روی بیاورند".
وی افزود: "در این جامعه هرکسی باید مسئولیت سخن خودش را بر عهده بگیرد؛ حالا این سخن چه شعر باشد چه نثر. نمی‌شود به صرف این که متن، شعر است، از بار مسئولیت شانه خالی کرد".
بر این اساس، این شاعر شناخته شده کشور تصریح می کند که "وقتش رسیده روشنفکران و هنرمندان ما با عالمان دینی وارد دیالوگ شوند و رفته رفته روی اموری به توافق برسند. این که هرکدام در جزایر خودمختار خود زندگی کنند، راهی به دهی نیست".
البته ابوطالب مظفری در ادامه یادداشت خود از "اهل دیالوگ نبودن علمای دینی" و "صاحب کل حق بودن" آن ها نیز انتقاد می کند.
وی در این مورد می نویسد: "من روی سازوکار فتوا نظر دارم، روی مصداق فتوا نظر دارم، روی برداشت ناصحیح مفتی از یک موضوع خاص نظر دارم، روی این‌که مقدمات این فتواها ممکن است اصولا امور دینی و معرفتی نباشد و بازی های دیگری باشد نظر دارم، روی تعصب و اهل دیالوگ نبودن علمای دینی و صاحب کل حق بودن خودشان، نظر دارم و بسیار اموری از این دست".
این فتوای دارالعلوم عالی هرات در مورد مجموعه شعری جدید احمدضیا رفعت پس از آن صادر شده که تعدادی از دانشجویان دانشگاه هرات و جمعی از مردم این ولایت، طی نامه‌ای به شعبه عقاید و مناظره دارالعلوم هرات، گفته اند که مجموعه شعری اخیر آقای رفعت تحت عنوان "رفتن رسیدن نیست"، جملات کفری و الحادی فراوانی را به کار برده که عده‌ای به علت عدم اطلاع بر مضامین کفری آن، به نشر و پخش آن اقدام نموده‌اند و از آن مرکز فقهی و عقیدتی تقاضای حکم شرعی آقای رفعت را خواستار شدند.
این دارالعلوم نیز در پاسخ به این درخواست تعدادی از دانشجویان و مردم هرات، نوشته است که با مطالعه اثر الحادی "رفتن رسیدن نیست" به خوبی واضح می گردد که مؤلف آن احمدضیاء رفعت، در قالب اشعاری شکسته که با وزن و قافیه هماهنگی ندارد، جملات نهایت کفری و الحادی را نسبت به خداوند، ملائکه، انبیاء، کتب الهی و احکام شرعی به کار برده است.
در گزارش بعدی در این مورد، دیدگاه های احمدضیا رفعت، برخی عالمان دینی و شاعران دیگر نیز بازتاب خواهد یافت.
