کارشناسان در خصوص نتایج دو نشست ریکا و سام می گویند در افغانستان ظرفیت وجود دارد، اما اینکه کمک های خارجی نتیجه خوب نداشته است به دلیل فرهنگ چور و چپاول توسط داخلی ها و خارجی ها بوده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، کنفرانس بین المللی سام که روز شنبه پایان یافت به منظور تجدید تعهد کشورهای کمک کننده و ارائه گزارشات کاری سران حکومت وحدت ملی در افغانستان برگزار شده بود.
این درحالی است که برخی دیگر از کارشناسان نسبت به نتیجه کنفرانس اقتصادی بین المللی سام خوشبین نیستند و می گویند، کماکان فرهنگ چور و چپاول در افغانستان حاکم است و همانگونه که در گذشته از کمک های خارجی بهره کافی برده نشده است در آینده نیز نخواهد شد.
خانجان الکوزی معاون اول اتاقهای تجارت و صنایع افغانستان در گفتگوی ویژه با آوا گفت: با وجود اینکه کمک های هنگفتی در افغانستان در طی چند سال گذشته سرازیر شد، اما با آنهم هنوز ضرورت های اولیه مردم رفع نشده است.
وی میگوید دولت افغانستان نه تنها در انکشاف اقتصادی و ساخت زیربناها کمک نکرده است بلکه دست و پای بخش های اقتصادی از جمله اتاق های تجارت و صنایع را بسته است.
او در عین حال اظهار امیدواری کرد که با تمام چالشهای موجود در کشور کمکهای جامعه جهانی ادامه پیدا کند زیرا اقتصاد افغانستان در هر حال وابسته است و خودکفایی ندارد و در حال حاضر چه بخواهیم و یا نخواهیم نیاز به کمک های خارجی داریم.
آقای الکوزی افزود: در افغانستان ظرفیت وجود دارد، اما اینکه کمک های خارجی نتیجه خوب نداشته است به دلیل فرهنگ چور و چپاول توسط داخلی ها و خارجی ها بوده است.
به گفته او، در افغانستان ظرفیت مواد خام و سرمایه گذاری روی زیربناها مانند معادن، آب و سایر موارد و همچنین قوای بشری وجود دارد، اما سوال اینجاست که اراده دنیا نسبت به این کمک ها چیست؟ آیا برای افغانستان کمک می کند یا برای استخبارات خود، که این دو مورد از هم متفاوت است.
به گفته این مقام مسوول، آنچه مسلم به نظر می رسد این است که در چهارده سال گذشته کشورهای کمک کننده برای ظرفیت مردم افغانستان کمک نکرده و هیچ خارجی درباره برق، زراعت و معادن کشور سرمایه گذاری نکرده است.
به گفته او، آنچه را کنفرانس بین المللی سام مشخص می سازد نیز این است که تا زمانیکه حساب دهی درست از سوی حکومت وحدت ملی به کشورهای کمک کننده داده نشود به همکاری های خود ادامه نخواهند داد.
این گفته ها در حالی بیان می شود که محمد قربان حقجو رییس اداره حمایت از سرمایه گذاری افغانستان(آیسا) نیز در گفتگو با آوا اظهار داشت: هدف رییس جمهور غنی در کنفرانس سام این نبوده که پارچه امتحان خود را به جامعه جهانی ارائه بدهد بلکه گزارش کارکردهای حکومت وحدت ملی را در روشنایی طرحهایی که در کنفرانس لندن در دسامبر سال گذشته ارائه شده بود در میان گذاشت.
به گفته او، رییس جمهورغنی به کشورهای کمک کننده در این کنفرانس نحوه مصارف کمک ها را نشان داد، به این معنی که این همکاریها یکطرفه نبوده است بلکه یکسری اصلاحات بنیادی را که تعهد کرده بود مانند در نظر گرفتن حقوق شهروندان، حمایت از زنان و اطفال و همچنین انکشاف اقتصادی، کاهش فساد و فراهم کردن جو سرمایه گذاری بوجود آورده است.
به باور حقجو، حکومت وحدت ملی امتحان حقیقی را باید پیش مردم افغانستان بدهد نه به جامعه جهانی یا کشورهای کمک کننده که تا هنوز موفق بوده یا خیر؟
او همچنان گفت: تا جایی که موضوع به کنفرانس مقامات ارشد جامعه جهانی ارتباط می گیرد، دولت افغانستان فقط گزارش پیشرفت کارهای خود را ارائه کرده و تا اندازه ای مثبت ارزیابی شد.
این در حالی است که به گفته حقجو برخی مسایل وجود دارد که مردم از میزان رشد فرصتها و موضوعات تخنیکی آگاهی کامل ندارند که چقدر پیشرفت بوجود آمده است، لذا به نتیجه کنفرانس های مانند سام خوشبین نیستند.
به عقیده وی، مشکل دیگری را که در تفاوت دیدگاه ها وجود دارد این است که مردم افغانستان عملاً نتیجه کارها را می خواهند نه تعهدات روی کاغذ و اسناد که در دراز مدت قرار است نتیجه بدهد.
این در حالی است که به گفته حقجو، مردم حق دارند که بگویند ما انتظار کارهای ملموس از حکومت وحدت ملی را داریم در حالی که تا کنون چنین چیزی را مردم از حکومت ندیده است.
او در پایان نتیجه کنفرانس سام را مثبت ارزیابی می کند و می گوید نظر به گزارشاتی که از مرکز و ولایت افغانستان ارائه شده تمام نمایندگان کشورهای کمک کننده رضایت خود را نشان دادند، اما در عین حال از سرعت و کیفیت عمل حکومت وحدت ملی تشویش دارند.
او گفت: در عین اینکه نمایندگان کشورهای کمک کننده از چگونگی فعالیت های دولت افغانستان رضایت نشان دادند، نتیجه نهایی و ادامه کمک های خود را مشروط کردند به کنفرانس توکیو که در سال ۲۰۱۶ برگزار می شود.
به گزارش خبرگزاری آوا، کنفرانس بین المللی سام که روز شنبه پایان یافت به منظور تجدید تعهد کشورهای کمک کننده و ارائه گزارشات کاری سران حکومت وحدت ملی در افغانستان برگزار شده بود.
این درحالی است که برخی دیگر از کارشناسان نسبت به نتیجه کنفرانس اقتصادی بین المللی سام خوشبین نیستند و می گویند، کماکان فرهنگ چور و چپاول در افغانستان حاکم است و همانگونه که در گذشته از کمک های خارجی بهره کافی برده نشده است در آینده نیز نخواهد شد.
خانجان الکوزی معاون اول اتاقهای تجارت و صنایع افغانستان در گفتگوی ویژه با آوا گفت: با وجود اینکه کمک های هنگفتی در افغانستان در طی چند سال گذشته سرازیر شد، اما با آنهم هنوز ضرورت های اولیه مردم رفع نشده است.
وی میگوید دولت افغانستان نه تنها در انکشاف اقتصادی و ساخت زیربناها کمک نکرده است بلکه دست و پای بخش های اقتصادی از جمله اتاق های تجارت و صنایع را بسته است.
او در عین حال اظهار امیدواری کرد که با تمام چالشهای موجود در کشور کمکهای جامعه جهانی ادامه پیدا کند زیرا اقتصاد افغانستان در هر حال وابسته است و خودکفایی ندارد و در حال حاضر چه بخواهیم و یا نخواهیم نیاز به کمک های خارجی داریم.
آقای الکوزی افزود: در افغانستان ظرفیت وجود دارد، اما اینکه کمک های خارجی نتیجه خوب نداشته است به دلیل فرهنگ چور و چپاول توسط داخلی ها و خارجی ها بوده است.
به گفته او، در افغانستان ظرفیت مواد خام و سرمایه گذاری روی زیربناها مانند معادن، آب و سایر موارد و همچنین قوای بشری وجود دارد، اما سوال اینجاست که اراده دنیا نسبت به این کمک ها چیست؟ آیا برای افغانستان کمک می کند یا برای استخبارات خود، که این دو مورد از هم متفاوت است.
به گفته این مقام مسوول، آنچه مسلم به نظر می رسد این است که در چهارده سال گذشته کشورهای کمک کننده برای ظرفیت مردم افغانستان کمک نکرده و هیچ خارجی درباره برق، زراعت و معادن کشور سرمایه گذاری نکرده است.
به گفته او، آنچه را کنفرانس بین المللی سام مشخص می سازد نیز این است که تا زمانیکه حساب دهی درست از سوی حکومت وحدت ملی به کشورهای کمک کننده داده نشود به همکاری های خود ادامه نخواهند داد.
این گفته ها در حالی بیان می شود که محمد قربان حقجو رییس اداره حمایت از سرمایه گذاری افغانستان(آیسا) نیز در گفتگو با آوا اظهار داشت: هدف رییس جمهور غنی در کنفرانس سام این نبوده که پارچه امتحان خود را به جامعه جهانی ارائه بدهد بلکه گزارش کارکردهای حکومت وحدت ملی را در روشنایی طرحهایی که در کنفرانس لندن در دسامبر سال گذشته ارائه شده بود در میان گذاشت.
به گفته او، رییس جمهورغنی به کشورهای کمک کننده در این کنفرانس نحوه مصارف کمک ها را نشان داد، به این معنی که این همکاریها یکطرفه نبوده است بلکه یکسری اصلاحات بنیادی را که تعهد کرده بود مانند در نظر گرفتن حقوق شهروندان، حمایت از زنان و اطفال و همچنین انکشاف اقتصادی، کاهش فساد و فراهم کردن جو سرمایه گذاری بوجود آورده است.
به باور حقجو، حکومت وحدت ملی امتحان حقیقی را باید پیش مردم افغانستان بدهد نه به جامعه جهانی یا کشورهای کمک کننده که تا هنوز موفق بوده یا خیر؟
او همچنان گفت: تا جایی که موضوع به کنفرانس مقامات ارشد جامعه جهانی ارتباط می گیرد، دولت افغانستان فقط گزارش پیشرفت کارهای خود را ارائه کرده و تا اندازه ای مثبت ارزیابی شد.
این در حالی است که به گفته حقجو برخی مسایل وجود دارد که مردم از میزان رشد فرصتها و موضوعات تخنیکی آگاهی کامل ندارند که چقدر پیشرفت بوجود آمده است، لذا به نتیجه کنفرانس های مانند سام خوشبین نیستند.
به عقیده وی، مشکل دیگری را که در تفاوت دیدگاه ها وجود دارد این است که مردم افغانستان عملاً نتیجه کارها را می خواهند نه تعهدات روی کاغذ و اسناد که در دراز مدت قرار است نتیجه بدهد.
این در حالی است که به گفته حقجو، مردم حق دارند که بگویند ما انتظار کارهای ملموس از حکومت وحدت ملی را داریم در حالی که تا کنون چنین چیزی را مردم از حکومت ندیده است.
او در پایان نتیجه کنفرانس سام را مثبت ارزیابی می کند و می گوید نظر به گزارشاتی که از مرکز و ولایت افغانستان ارائه شده تمام نمایندگان کشورهای کمک کننده رضایت خود را نشان دادند، اما در عین حال از سرعت و کیفیت عمل حکومت وحدت ملی تشویش دارند.
او گفت: در عین اینکه نمایندگان کشورهای کمک کننده از چگونگی فعالیت های دولت افغانستان رضایت نشان دادند، نتیجه نهایی و ادامه کمک های خود را مشروط کردند به کنفرانس توکیو که در سال ۲۰۱۶ برگزار می شود.
