باید توجه داشته باشید که وارد آزمون سختی شده اید که هر گونه بی احتیاطی، بدنامی ها و پیامدهای زیانباری را خواهد داشت
جناب جلالت مآب داکتر اشرف غنی احمدزی رئیس جمهور جمهوری اسلامی افغانستان! خرسندیم که تنشها و جنجال های طولانی ترین انتخابات ریاست جمهوری، به عنوان مهمترین آزمون سیاسی و دموکراتیک به پایان رسیده و اکنون برای نخستین بار در تاریخ کشور، قدرت سیاسی و نظامی به صورت مسالمت آمیز منتقل می گردد و بدین منظور، مراسم تحلیف، روز دوشنبه آینده برگزار می شود که در آن جناب عالی به عنوان رئیس جمهور جدید افغانستان در حضور مقامات و رجال مطرح سیاسی داخلی و خارجی برای انجام صادقانه رسالت ها و مسئولیت های بزرگ این مقام و منصب، تعهد و سوگند به جا می آورید و بدین جهت حتماً پیام های تبریکی از سوی مقامات مختلف داخلی و خارجی به آدرس شما واصل می گردد.
نگارنده این سطور نیز لازم دید تا بدین مناسبت دست به قلم برده و به جای مبارکبادی، نکاتی را با کمال صراحت با شما در میان بگذارم.
الف- اندیشه بازگشت از ارگ
جناب رئیس جمهور!
اینک که با دنیایی از شور و شوق به سوی ارگ ریاست جمهوری می روید و موجی از احساسات و تبریکات و تمنیات نیک حامیان داخلی و خارجی نیز شما را بدرقه می کند، باید از همین روز و لحظه، فکر روز بیرون آمدن و ترک این قصر را برای رئیس جمهور بعدی مد نظر داشته باشید، چرا که ایستادن بر سکوی قدرت همیشگی و جاودانه نیست بلکه "عاقبت زین نردبان افتادن است" و روزی روزگاری خواهد آمد که شما بسان توده ملکی دست تان از منبع قدرت و زدوبندهای سیاسی کوتاه خواهد شد، همان طور که دیروز این گونه بود.
قدرت و تسلط همیشگی بر همه اوضاع و ازمان از آنِ خداوند با عظمت است و او ذره ای از آنرا برای غیر خود جهت آزمون ارزانی می دارد، وسرانجام هم باز پس می گیرد. شنیده ایم که محمود غزنوی شب دی شراب خورد و شبش جمله در سمور گذشت گدای گوشه نشینی لب تنور گرفت لب تنور برآن بینوای عور گذشت علی الصباح بزد نعره ی که ای محمود! شب سمور گذشت ولب تنور گذشت بر شماست که از لحظه ورود در این کاخ به فکر بازگشت آبرومندانه از آن باشید تا اگر امروز چشمهای دوستانت اشک شوق دارد، در روز خدا حافظی چشم ملتی برایت اشک حسرت ریزد.
ب ـ تحلیف صادقانه
جناب رئیس جمهور!
مراسم تحلیف که امروزه به عنوان یک آیین سیاسی در آغاز تصدی مقامات مهمی چون ریاست جمهوری، رواج یافته، امری لازم و مثبت بوده که توجه و تأمل متصدیان امور را می طلبد تا مبادا با آن بسان یک عُرف و تشریفات سیاسی و بی روح برخورد نموده و تعهد و سوگند در آن را امری صِرفاً زبانی و شعاری بدانند بلکه باید با رویکرد ارزشی و تعهد قلبی به استقبال آن رفته و آمیخته با ایمان، اخلاص، صداقت و اراده عملی سازی تعهدات، سوگند یاد نموده و در دوره کاری خویش نیز پابندی خویش را بدان اثبات نمایند که از جنابعالی نیز توقع و انتظار همین است.
ج - حکومت وحدت ملی
جناب رئیس جمهور!
هرچند آحاد ملت افغانستان از شکست بن بست انتخاباتی و تفاهم جنابعالی با تیم اصلاحات و همگرایی بر سر تشکیل حکومت وحدت ملی شادمان و خرسند است، اما چیزی که ملت بدان بدیده شک و تردید می نگرند، به ثمر نشستن این توافق و پابندی طرفین به تعهدات، فیصله ها و لوایح امضا شده است، مطالبی که این روزها به صورت اشاره و کنایه در برخی نشست ها از سوی رهبران و حامیان هردو تیم ابراز می گردد، به این تردید بیشتر دامن می زند و از این جهت ملت نگران است که مبادا تمامیت خواهی طرفین، کار را به کنار زدن تعهدات و نزاع و اختلاف دایمی کشانده و نتایج تلخی برای مردم و کشور به بار آرد، لذا از جنابعالی انتظار این است تا با درک مصالح عامه، بستر همکاری و همفکری را به گونه مناسب فراهم سازید تا روحیه رقابت کارزار انتخاباتی، جایش را به رفاقت در پروسه کاری واگذار نماید و بدین سان یک اداره کارآمد و پاسخگو شکل گرفته و به معضلات و مشکلات گریبانگیر موجود در کشور خاتمه دهد.
امضای پیمان با امریکا جناب رئیس جمهور! آنگونه که از طریق رسانه ها به گوش می رسد، جنابعالی اظهار داشته اید که در فردای تحلیف و در واقع در نخستین روز کاری خویش پیمان جنجالی امنیتی را با امریکا امضا خواهید کرد. خواستم این پرسش را متوجه شما سازم که آیا فکر نمی کنید چرا "حامد کرزی" این پیمان را امضا نکرد و علی رغم تمام فشارها، با تعلل و تأمل، آن را به رئیس جمهور بعد از خود موکول نمود؟! اگر امضای این پیمان صد درصد به سود مردم بوده و مصالح و منافع این آب و خاک را تأمین می نماید، چرا آقای کرزی آن را در پرونده افتخاراتش ثبت و آن را پر کلاهش نساخت، تاهم از این طریق خوشنودی دولتمردان امریکایی را کمایی می کرد و هم با جلب منفعت به کشور و ملت، محبوبیتش را در میان مردم گسترش و افزایش میداد؛ اما راستش این است که آقای کرزی هرچند این پیمان را از جهاتی سودمند میدانست اما بر اساس همان قاعده مشهور که "دفع ضرر از جلب منفعت اولی و بهتر است" از امضای آن خود داری ورزید.
به باور نگارنده، کرزی از عواقب زیانبار این پیمان هم برای خود و هم برای مردم به شدت نگران بود و با آن که برای شخص وی امضای آن پیمان خالی از سود و استنکافش بدون ضرر نبود ولی پیامدهای این پیمان به اندازه ای در نظر او تلخ و سنگین جلوه نمود که سرانجام هم ملامتِ ملامتگران را به جان خرید و هم چشم از امتیازهای شخصی پوشید و جسورانه از امضای آن سر باز زد؛ چرا که از یک سو او گویا در خلال چندین سال همراهی و همکاری با امریکا، سؤ نیت و عدم صداقت دولتمردان امریکایی برایش محرز گردیده و به خوبی دریافته است که آنان به دنبال صید و طعمه خود هستند نه در پی نفع رسانی به ملت افغانستان، چنانچه این برداشت کرزی در آخرین سخنرانی و نطق دوران ریاست جمهوری اش بازتاب روشنی یافت.
از سوی دیگر قاطبه علمای دینی کشور (اعم از تسنن و تشیع) با نشر فتاوی شرعی برخواسته ازمتن دین مقدس اسلام، ایجاد پایگاه دائمی امریکا به خصوص مصؤنیت قضایی جنایتکاران شان را، که به سلطه بیگانگان بر جان، مال و نوامیس مسلمانان و به ذلت و زبونی اهالی کشور منجر می گردد، امر مغایر دستورات و قوانین اسلامی دانسته و موافقت با آن را شرعاً ناروا و حرام اعلام نموده و از مسئولین خواهان رد این پیشنهاد امریکا شدند، لذا آقای کرزی با توجه به این دو امر به خوبی احساس نمود که آیندگان در مورد وی قضاوت خوبی نخواهند داشت.
آقای کرزی گویا خود را در منظر و محضر آیندگان می دید که او را خائن به دین و وطن و شخصی که عزت دینی و غرور افغانستانی را به "ثمن بخس" فروخته خطاب می کنند لذا برای اینکه از ملامت دنیوی و کیفر اخروی آن در امان ماند، از موافقت آن سر برتافت، و پرونده آن را زیرکانه و ماهرانه به شخص بعدی پاس داد و اکنون که پس از او قرعه فال به نام شما افتاده و شما به جای او به کرسی قدرت تکیه زده و صلاحیت ها را به دست می گیرید، باید توجه داشته باشید که وارد آزمون سختی شده اید که هر گونه بی احتیاطی، بدنامی ها و پیامدهای زیانباری را خواهد داشت.
جناب رئیس جمهور!
درک می کنیم که از یک پروسه و پیکار نفس گیر و هزینه بر خسته بیرون آمده اید و اکنون از یک طرف خزانه حکومت خالی است و از سوی دیگر اوضاع امنیتی تقریباً بحرانی است و این هردو نگران کننده است اما نباید این نگرانی و تشویش ها شما را به عجله وادارد، که حرکت و مشی عجولانه در هر مورد به خصوص در اموری که سرنوشت یک ملت بدان مرتبط است هرگز درست و پسندیده نیست از آنجا که گفته اند " سالی که نیکوست از بهارش پیداست" لذا باید به صراحت گفت که امضای این پیمان بدفرجام در صبح دولت تان آغاز مبارکی نیست و اگر این امر بدون رعایت جوانب احتیاط و عدم اصلاحات در محتوای آن عملی گردد، از منظرافکار عمومی، این کار دقیقاً به معنای زیر پاگذاشتن سوگند در اولین گام عملی است.
جناب احمدزی!
شما اکنون رئیس جمهور کشوری هستید که مردم آن، تمام افتخارات شان را از آنِ اسلام می دانند و در راه دفاع و اعتلای این دین آسمانی قربانیان میلیونی تقدیم کرده اند و لذا توجه به جنبه دینی و بعد شرعی قضیه بسیار حایز اهمیت است. درست است که مردم افغانستان با فقر و ناامنی شدیداً دست به گریبانند اما مردم مشکلات اقتصادی را از عدم مدیریت کارآمد و ناامنی را از مداخلات و توطئه های بیگانگان می دانند و با همه این ها مرگ عزتمندانه را در دامن اسلام– هرچند با شکم خالی- افتخار می دانند و هر گز نمی توانند سلطه غیر مشروع و ضعف و حقارت در برابر بیگانگان را تحمل نمایند.
کجا بر سر آریم از این عار وننگ
که با او به صلحیم و با حق به جنگ
در پایان از شما توقع داریم تا شعارها و تعهدات خویش را مبنی بر حراست از ارزش های دینی و پاسداری ازعظمت و استقلال کشور که در منشور و بروشورهای تبلیغی ات به تأکید به چشم می خورد جنبه عملی بخشیده و برای تأمین امنیت سرتاسری، تحقق عدالت اجتماعی و ایجاد زمینه اشتغال و رفاه عمومی از راه های معقول، منطقی و مشروع سعی بلیغ به خرج داده، گزارش ها و خاطرات نیکی را از دوره کاری خویش به یادگار بگذارید.
نویسنده: سیدمحمدعمران عبادی
نگارنده این سطور نیز لازم دید تا بدین مناسبت دست به قلم برده و به جای مبارکبادی، نکاتی را با کمال صراحت با شما در میان بگذارم.
الف- اندیشه بازگشت از ارگ
جناب رئیس جمهور!
اینک که با دنیایی از شور و شوق به سوی ارگ ریاست جمهوری می روید و موجی از احساسات و تبریکات و تمنیات نیک حامیان داخلی و خارجی نیز شما را بدرقه می کند، باید از همین روز و لحظه، فکر روز بیرون آمدن و ترک این قصر را برای رئیس جمهور بعدی مد نظر داشته باشید، چرا که ایستادن بر سکوی قدرت همیشگی و جاودانه نیست بلکه "عاقبت زین نردبان افتادن است" و روزی روزگاری خواهد آمد که شما بسان توده ملکی دست تان از منبع قدرت و زدوبندهای سیاسی کوتاه خواهد شد، همان طور که دیروز این گونه بود.
قدرت و تسلط همیشگی بر همه اوضاع و ازمان از آنِ خداوند با عظمت است و او ذره ای از آنرا برای غیر خود جهت آزمون ارزانی می دارد، وسرانجام هم باز پس می گیرد. شنیده ایم که محمود غزنوی شب دی شراب خورد و شبش جمله در سمور گذشت گدای گوشه نشینی لب تنور گرفت لب تنور برآن بینوای عور گذشت علی الصباح بزد نعره ی که ای محمود! شب سمور گذشت ولب تنور گذشت بر شماست که از لحظه ورود در این کاخ به فکر بازگشت آبرومندانه از آن باشید تا اگر امروز چشمهای دوستانت اشک شوق دارد، در روز خدا حافظی چشم ملتی برایت اشک حسرت ریزد.
ب ـ تحلیف صادقانه
جناب رئیس جمهور!
مراسم تحلیف که امروزه به عنوان یک آیین سیاسی در آغاز تصدی مقامات مهمی چون ریاست جمهوری، رواج یافته، امری لازم و مثبت بوده که توجه و تأمل متصدیان امور را می طلبد تا مبادا با آن بسان یک عُرف و تشریفات سیاسی و بی روح برخورد نموده و تعهد و سوگند در آن را امری صِرفاً زبانی و شعاری بدانند بلکه باید با رویکرد ارزشی و تعهد قلبی به استقبال آن رفته و آمیخته با ایمان، اخلاص، صداقت و اراده عملی سازی تعهدات، سوگند یاد نموده و در دوره کاری خویش نیز پابندی خویش را بدان اثبات نمایند که از جنابعالی نیز توقع و انتظار همین است.
ج - حکومت وحدت ملی
جناب رئیس جمهور!
هرچند آحاد ملت افغانستان از شکست بن بست انتخاباتی و تفاهم جنابعالی با تیم اصلاحات و همگرایی بر سر تشکیل حکومت وحدت ملی شادمان و خرسند است، اما چیزی که ملت بدان بدیده شک و تردید می نگرند، به ثمر نشستن این توافق و پابندی طرفین به تعهدات، فیصله ها و لوایح امضا شده است، مطالبی که این روزها به صورت اشاره و کنایه در برخی نشست ها از سوی رهبران و حامیان هردو تیم ابراز می گردد، به این تردید بیشتر دامن می زند و از این جهت ملت نگران است که مبادا تمامیت خواهی طرفین، کار را به کنار زدن تعهدات و نزاع و اختلاف دایمی کشانده و نتایج تلخی برای مردم و کشور به بار آرد، لذا از جنابعالی انتظار این است تا با درک مصالح عامه، بستر همکاری و همفکری را به گونه مناسب فراهم سازید تا روحیه رقابت کارزار انتخاباتی، جایش را به رفاقت در پروسه کاری واگذار نماید و بدین سان یک اداره کارآمد و پاسخگو شکل گرفته و به معضلات و مشکلات گریبانگیر موجود در کشور خاتمه دهد.
امضای پیمان با امریکا جناب رئیس جمهور! آنگونه که از طریق رسانه ها به گوش می رسد، جنابعالی اظهار داشته اید که در فردای تحلیف و در واقع در نخستین روز کاری خویش پیمان جنجالی امنیتی را با امریکا امضا خواهید کرد. خواستم این پرسش را متوجه شما سازم که آیا فکر نمی کنید چرا "حامد کرزی" این پیمان را امضا نکرد و علی رغم تمام فشارها، با تعلل و تأمل، آن را به رئیس جمهور بعد از خود موکول نمود؟! اگر امضای این پیمان صد درصد به سود مردم بوده و مصالح و منافع این آب و خاک را تأمین می نماید، چرا آقای کرزی آن را در پرونده افتخاراتش ثبت و آن را پر کلاهش نساخت، تاهم از این طریق خوشنودی دولتمردان امریکایی را کمایی می کرد و هم با جلب منفعت به کشور و ملت، محبوبیتش را در میان مردم گسترش و افزایش میداد؛ اما راستش این است که آقای کرزی هرچند این پیمان را از جهاتی سودمند میدانست اما بر اساس همان قاعده مشهور که "دفع ضرر از جلب منفعت اولی و بهتر است" از امضای آن خود داری ورزید.
به باور نگارنده، کرزی از عواقب زیانبار این پیمان هم برای خود و هم برای مردم به شدت نگران بود و با آن که برای شخص وی امضای آن پیمان خالی از سود و استنکافش بدون ضرر نبود ولی پیامدهای این پیمان به اندازه ای در نظر او تلخ و سنگین جلوه نمود که سرانجام هم ملامتِ ملامتگران را به جان خرید و هم چشم از امتیازهای شخصی پوشید و جسورانه از امضای آن سر باز زد؛ چرا که از یک سو او گویا در خلال چندین سال همراهی و همکاری با امریکا، سؤ نیت و عدم صداقت دولتمردان امریکایی برایش محرز گردیده و به خوبی دریافته است که آنان به دنبال صید و طعمه خود هستند نه در پی نفع رسانی به ملت افغانستان، چنانچه این برداشت کرزی در آخرین سخنرانی و نطق دوران ریاست جمهوری اش بازتاب روشنی یافت.
از سوی دیگر قاطبه علمای دینی کشور (اعم از تسنن و تشیع) با نشر فتاوی شرعی برخواسته ازمتن دین مقدس اسلام، ایجاد پایگاه دائمی امریکا به خصوص مصؤنیت قضایی جنایتکاران شان را، که به سلطه بیگانگان بر جان، مال و نوامیس مسلمانان و به ذلت و زبونی اهالی کشور منجر می گردد، امر مغایر دستورات و قوانین اسلامی دانسته و موافقت با آن را شرعاً ناروا و حرام اعلام نموده و از مسئولین خواهان رد این پیشنهاد امریکا شدند، لذا آقای کرزی با توجه به این دو امر به خوبی احساس نمود که آیندگان در مورد وی قضاوت خوبی نخواهند داشت.
آقای کرزی گویا خود را در منظر و محضر آیندگان می دید که او را خائن به دین و وطن و شخصی که عزت دینی و غرور افغانستانی را به "ثمن بخس" فروخته خطاب می کنند لذا برای اینکه از ملامت دنیوی و کیفر اخروی آن در امان ماند، از موافقت آن سر برتافت، و پرونده آن را زیرکانه و ماهرانه به شخص بعدی پاس داد و اکنون که پس از او قرعه فال به نام شما افتاده و شما به جای او به کرسی قدرت تکیه زده و صلاحیت ها را به دست می گیرید، باید توجه داشته باشید که وارد آزمون سختی شده اید که هر گونه بی احتیاطی، بدنامی ها و پیامدهای زیانباری را خواهد داشت.
جناب رئیس جمهور!
درک می کنیم که از یک پروسه و پیکار نفس گیر و هزینه بر خسته بیرون آمده اید و اکنون از یک طرف خزانه حکومت خالی است و از سوی دیگر اوضاع امنیتی تقریباً بحرانی است و این هردو نگران کننده است اما نباید این نگرانی و تشویش ها شما را به عجله وادارد، که حرکت و مشی عجولانه در هر مورد به خصوص در اموری که سرنوشت یک ملت بدان مرتبط است هرگز درست و پسندیده نیست از آنجا که گفته اند " سالی که نیکوست از بهارش پیداست" لذا باید به صراحت گفت که امضای این پیمان بدفرجام در صبح دولت تان آغاز مبارکی نیست و اگر این امر بدون رعایت جوانب احتیاط و عدم اصلاحات در محتوای آن عملی گردد، از منظرافکار عمومی، این کار دقیقاً به معنای زیر پاگذاشتن سوگند در اولین گام عملی است.
جناب احمدزی!
شما اکنون رئیس جمهور کشوری هستید که مردم آن، تمام افتخارات شان را از آنِ اسلام می دانند و در راه دفاع و اعتلای این دین آسمانی قربانیان میلیونی تقدیم کرده اند و لذا توجه به جنبه دینی و بعد شرعی قضیه بسیار حایز اهمیت است. درست است که مردم افغانستان با فقر و ناامنی شدیداً دست به گریبانند اما مردم مشکلات اقتصادی را از عدم مدیریت کارآمد و ناامنی را از مداخلات و توطئه های بیگانگان می دانند و با همه این ها مرگ عزتمندانه را در دامن اسلام– هرچند با شکم خالی- افتخار می دانند و هر گز نمی توانند سلطه غیر مشروع و ضعف و حقارت در برابر بیگانگان را تحمل نمایند.
کجا بر سر آریم از این عار وننگ
که با او به صلحیم و با حق به جنگ
در پایان از شما توقع داریم تا شعارها و تعهدات خویش را مبنی بر حراست از ارزش های دینی و پاسداری ازعظمت و استقلال کشور که در منشور و بروشورهای تبلیغی ات به تأکید به چشم می خورد جنبه عملی بخشیده و برای تأمین امنیت سرتاسری، تحقق عدالت اجتماعی و ایجاد زمینه اشتغال و رفاه عمومی از راه های معقول، منطقی و مشروع سعی بلیغ به خرج داده، گزارش ها و خاطرات نیکی را از دوره کاری خویش به یادگار بگذارید.
نویسنده: سیدمحمدعمران عبادی
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
avapress.net/vdcjtieh.uqehxzsffu.html
پربازدیدترین
مطالب مرتبط
[۲۱ سرطان ۱۳۹۳] 
[۱۱ جدی ۱۳۹۱] 
[۵ حوت ۱۳۹۲] 
[۳۰ سنبله ۱۳۹۳] 
[۲۷ میزان ۱۳۹۳] 
