خبرگزاری رویترز از مقام‌های ارشد ایران نقل کرده که این کشور آماده است در نبرد با داعش با امریکا و متحدانش همکاری کند؛ اما در مقابل انتظار دارد که آنها انعطاف بیشتری درباره برنامه غنی‌سازی اورانیوم ایران از خود نشان دهند و جدایی این دو مساله برای امریکا کار سختی است.
یک مقام ایرانی به خبرگزاری رویترز گفته:"ایران کشوری بسیار بانفوذ در منطقه است و می‌تواند در مقابله با تروریست‌های داعش کمک کند... اما این یک خیابان دوطرفه است. از این دست می‌دهید، از آن دست می‌گیرید... داعش تهدیدی برای امنیت جهانی است نه برنامه هسته‌ای ما که صلح‌آمیز است."
ایران و امریکا هردو در حال کمک نظامی به دولت عراق در نبرد با داعش هستند؛ اما دو کشور رسما همکاری مستقیم با یکدیگر در این زمینه را رد کرده‌اند.
جان کری؛ وزیر امور خارجه امریکا روز جمعه گفت که ایران همچنان می‌تواند در اقدامات جهانی برای مقابله با داعش مشارکت کند.
انتشار این خبر از منظر تحلیلگران مسایل منطقه، بازی دو طرف با کارت هایی که در دست دارند در روند گفتگوهای هسته ای جاری میان ایران و شش قدرت جهانی در نیویارک است.
امریکا در ائتلافی که ظاهرا مدعی است برای مبارزه با داعش تشکیل داده، تحت فشار اعراب و به رغم اصرارهای مکرر مقامات عراقی، ناگزیر شد از ایران دعوت نکند؛ اما ایران نیز در مقابل، اعلام کرده که چنین دعوتی در اجلاس پیشین هسته ای میان دو طرف، صورت گرفته؛ ولی ایران به آن پاسخ منفی داده است.
از سوی دیگر، سخنان تازه وزیر خارجه امریکا در زمینه اینکه ایران می تواند در ائتلاف جهانی علیه داعش، مشارکت کند، از نظر تحلیلگران، نشان دهنده آن است که امریکا نسبت به قدرت ایران در عراق، آگاه است و می داند که بدون مشارکت موافق ایران در این زمینه، هیچگونه موفقیتی در عراق، متصور نخواهد بود.
این درسی است که پیش از این نیز در جریان اشغال عراق در سال ۲۰۰۳، امریکا آموخته و ناگزیر شده است برای آن هزینه های سنگینی پرداخت نماید.
از جانب دیگر، موضع تازه ایرانی ها در گفتگو با رویترز نشان می دهد که آنها برخلاف تصور اعراب، به دنبال تشکیل ائتلاف امریکایی ضد داعش، در انزوا قرار نگرفته اند و کماکان از موضع قدرت و ابتکار عمل صحبت می کنند؛ زیرا وقتی مقام های ایرانی می گویند همکاری با امریکا در نبرد با داعش در عراق تنها در صورت انعطاف در مواضع امریکا و غرب بر سر مساله هسته ای ایران امکان پذیر است و این معامله باید هماهنگ، مرتبط و پایاپای باشد، این بدان معناست که ایرانی ها همکاری با امریکا در عراق را مشروط به شرطی می کنند و از نظر تحلیلگران، به لحاظ رفتارشناسی سیاسی، طرفی که برای انجام کاری شرط تعیین می کند و انجام آن کار را مشروط به تحقق کار دیگری از سوی جانب مقابل می کند، این به معنای قدرت داشتن آن طرف است.
با این حساب کارشناسان می گویند که ایران و امریکا در گفتگوهای جاری اتمی در نیویارک، کارت های ارزشمندی در دست دارند. امریکا می تواند از طریق ۵+۱ ایران را تحت فشار قرار دهد که اگر خواهان پایان تحریم هاست، باید در زمینه غنی سازی اورانیوم محدودیت های سنگینی را بپذیرد. در سوی دیگر، ایران نیز می گوید امریکا اگر در صدد موفقیت در پروژه تازه اش در منطقه به ویژه در عراق است، این امر فقط از مسیر همکاری ایران می گذرد و برای شکل گیری چنین همکاری ای نیز لازم است؛ تا مواضع امریکا و متحدانش در برنامه های اتمی ایران، تعدیل شود.
در گفتگوهای سیاسی، داشتن این گونه کارت های ارزشمند و تاثیرگذار، از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ در غیر آن، یکی از طرف ها مجبور می شود همواره در برابر خواسته های زیاده خواهانه و سلطه جویانه طرف مقابل، انعطاف نشان دهد و از بخشی از منافع ملی اش عملا چشم بپوشد؛ اما در روابط ایران و امریکا به دلیل قدرت گیری غیر قابل انکار ایران و فعالیت آن در مسایل مهم منطقه ای به عنوان یک طرف تاثیرگذار، اینگونه نیست و دو طرف ایران و شش قدرت جهانی، کارت هایی دارند که هردو را ناگزیر می سازد برای رسیدن به اهداف خود، هزینه کنند.
نویسنده: عبدالکریم محمدی
یک مقام ایرانی به خبرگزاری رویترز گفته:"ایران کشوری بسیار بانفوذ در منطقه است و می‌تواند در مقابله با تروریست‌های داعش کمک کند... اما این یک خیابان دوطرفه است. از این دست می‌دهید، از آن دست می‌گیرید... داعش تهدیدی برای امنیت جهانی است نه برنامه هسته‌ای ما که صلح‌آمیز است."
ایران و امریکا هردو در حال کمک نظامی به دولت عراق در نبرد با داعش هستند؛ اما دو کشور رسما همکاری مستقیم با یکدیگر در این زمینه را رد کرده‌اند.
جان کری؛ وزیر امور خارجه امریکا روز جمعه گفت که ایران همچنان می‌تواند در اقدامات جهانی برای مقابله با داعش مشارکت کند.
انتشار این خبر از منظر تحلیلگران مسایل منطقه، بازی دو طرف با کارت هایی که در دست دارند در روند گفتگوهای هسته ای جاری میان ایران و شش قدرت جهانی در نیویارک است.
امریکا در ائتلافی که ظاهرا مدعی است برای مبارزه با داعش تشکیل داده، تحت فشار اعراب و به رغم اصرارهای مکرر مقامات عراقی، ناگزیر شد از ایران دعوت نکند؛ اما ایران نیز در مقابل، اعلام کرده که چنین دعوتی در اجلاس پیشین هسته ای میان دو طرف، صورت گرفته؛ ولی ایران به آن پاسخ منفی داده است.
از سوی دیگر، سخنان تازه وزیر خارجه امریکا در زمینه اینکه ایران می تواند در ائتلاف جهانی علیه داعش، مشارکت کند، از نظر تحلیلگران، نشان دهنده آن است که امریکا نسبت به قدرت ایران در عراق، آگاه است و می داند که بدون مشارکت موافق ایران در این زمینه، هیچگونه موفقیتی در عراق، متصور نخواهد بود.
این درسی است که پیش از این نیز در جریان اشغال عراق در سال ۲۰۰۳، امریکا آموخته و ناگزیر شده است برای آن هزینه های سنگینی پرداخت نماید.
از جانب دیگر، موضع تازه ایرانی ها در گفتگو با رویترز نشان می دهد که آنها برخلاف تصور اعراب، به دنبال تشکیل ائتلاف امریکایی ضد داعش، در انزوا قرار نگرفته اند و کماکان از موضع قدرت و ابتکار عمل صحبت می کنند؛ زیرا وقتی مقام های ایرانی می گویند همکاری با امریکا در نبرد با داعش در عراق تنها در صورت انعطاف در مواضع امریکا و غرب بر سر مساله هسته ای ایران امکان پذیر است و این معامله باید هماهنگ، مرتبط و پایاپای باشد، این بدان معناست که ایرانی ها همکاری با امریکا در عراق را مشروط به شرطی می کنند و از نظر تحلیلگران، به لحاظ رفتارشناسی سیاسی، طرفی که برای انجام کاری شرط تعیین می کند و انجام آن کار را مشروط به تحقق کار دیگری از سوی جانب مقابل می کند، این به معنای قدرت داشتن آن طرف است.
با این حساب کارشناسان می گویند که ایران و امریکا در گفتگوهای جاری اتمی در نیویارک، کارت های ارزشمندی در دست دارند. امریکا می تواند از طریق ۵+۱ ایران را تحت فشار قرار دهد که اگر خواهان پایان تحریم هاست، باید در زمینه غنی سازی اورانیوم محدودیت های سنگینی را بپذیرد. در سوی دیگر، ایران نیز می گوید امریکا اگر در صدد موفقیت در پروژه تازه اش در منطقه به ویژه در عراق است، این امر فقط از مسیر همکاری ایران می گذرد و برای شکل گیری چنین همکاری ای نیز لازم است؛ تا مواضع امریکا و متحدانش در برنامه های اتمی ایران، تعدیل شود.
در گفتگوهای سیاسی، داشتن این گونه کارت های ارزشمند و تاثیرگذار، از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ در غیر آن، یکی از طرف ها مجبور می شود همواره در برابر خواسته های زیاده خواهانه و سلطه جویانه طرف مقابل، انعطاف نشان دهد و از بخشی از منافع ملی اش عملا چشم بپوشد؛ اما در روابط ایران و امریکا به دلیل قدرت گیری غیر قابل انکار ایران و فعالیت آن در مسایل مهم منطقه ای به عنوان یک طرف تاثیرگذار، اینگونه نیست و دو طرف ایران و شش قدرت جهانی، کارت هایی دارند که هردو را ناگزیر می سازد برای رسیدن به اهداف خود، هزینه کنند.
نویسنده: عبدالکریم محمدی
