دیوید کامرون؛ نخست وزیر انگلیس در تماس تلفنی با نامزدان انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، از آنها خواسته که "هرچه زودتر" حکومت وحدت ملی تشکیل دهند.
در یک خبرنامه سفارت انگلیس در کابل آمده که آقای کامرون، نامزدان انتخابات ریاست جمهوری را ترغیب کرده که به کار با روند بررسی آرا ادامه دهند و روند جاری (بررسی و ابطال آرای مشکوک) تا فرارسیدن اجلاس ناتو تکمیل شود.
پیشتر باراک اوباما نیز خواسته مشابهی را مطرح کرده بود.
حضور افغانستان در نشست ناتو از مسایلی است که بستگی به روند بررسی و اعلام نتایج نهایی انتخابات جنجالی ریاست جمهوری دارد و اینکه چه کسی به نمایندگی از افغانستان در این اجلاس که محور آن آینده وضعیت امنیتی افغانستان است، شرکت خواهد کرد مشخص نیست.
کامرون اجلاس ناتو را فرصتی برای بازتاب پیشرفت های ۱۰ سال گذشته افغانستان خوانده و گفته که این اجلاس چگونگی همکاری‌های متحدان ناتو با دولت جدید برای حمایت از آینده افغانستان را مشخص می‌کند.
با اشاره به همین فشارهای فزاینده خارجی و نگرانی های داخلی از تبعات زیانبار ادامه بن بست انتخاباتی است که شماری از تحلیلگران نتیجه می گیرند که دو نامزد دیگر همانند گذشته فرصت و امکان زیادی برای استمرار مانورهای سیاسی شان ندارند.
از دید این عده از تحلیلگران، بن بست انتخاباتی بیش از این نمی تواند ادامه پیدا کند و به همین دلیل، دو تیم انتخاباتی و همچنین طرف های دخیل در این روند پرچالش، انتخاب های بسیار محدودی در اختیار دارند.
آنها ناگزیر اند با وجود تمام اختلافاتی که دارند به گفتگوها و چانه زنی های سیاسی ادامه دهند و دیگر با مقاطعه، خانه نشینی، توقف و انسداد سیاسی نمی توان بر بن بست به وجود آمده غلبه کرد و از آن عبور نمود.
شاید یکی از دلایل اینکه ستاد داکتر عبدالله به رغم ترک روند شمارش و ابطال آرا، همچنان به گفتگوهای سیاسی با جناح رقیب و ریاست جمهوری ادامه داده نیز درک همین امر باشد.
دو تیم واقعا قدرت مانور بسیار محدودی دارند. نه عناصر و طرف های خارجی دخیل در روند پرتنش انتخابات افغانستان و نه ارگ ریاست جمهوری، مردم و دیگر گروه های فشار اجتماعی و سیاسی، هیچکدام بیش از این نمی توانند شاهد ادامه بن بست و انسداد سیاسی و انتخاباتی باشند.
خارجی ها در تلاش اند هرچه زودتر رییس جمهور مورد نظر خود را در ارگ ریاست جمهوری ببینند؛ تا براساس آن، برای آینده حضور و ماموریت خود در افغانستان برنامه ریزی نمایند.
نشست سرنوشت ساز آینده ناتو که مساله افغانستان یکی از جدی ترین مباحث در دستور کار آن می باشد، به نظر آخرین فرصت برای چنین انتظاری است. به همین دلیل، مقام های ارشد امریکا و انگلیس به صورت مستمر و پیگیر، بر دوطرف تنش های انتخاباتی، فشار وارد می کنند؛ تا آنها را وادار به اتخاذ یک تصمیم دشوار نمایند؛ حتی اگر آنان خود تمایل یا منفعتی به گرفتن چنینی تصمیمی و قبول هزینه های ناشی از دشواری آن نداشته باشند.
دولت افغانستان و شخص رییس جمهور کرزی نیز به نظر می رسد از یکسو بی قرار و مترصد به کرسی نشستن اراده مورد نظر خود در انتخابات ریاست جمهوری با پیروز اعلام شدن نامزد مورد حمایت آنهاست و از جانب دیگر، از سوی متحدان غربی افغانستان، شدیدا تحت فشار قرار دارد؛ تا با نهایی کردن روند انتخابات، نماینده ای غیر از خود او، به اجلاس آینده سران ناتو بفرستد و به این ترتیب، سرنوشت سیاسی آینده این کشور را برای غربی ها مشخص نماید.
از جانب دیگر، همه روزه گزارش های تکان دهنده ای نیز از تاثیرات ویرانگر ماه ها تنش و تقابل انتخاباتی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و ناامنی های رو به گسترش در کشور، منتشر می شود و این امر، میزان محسوسی از نارضایتی های عمومی از وضعیت فروبسته جاری را به بار آورده است.
دو نامزد از این نظر نیز فشارهای سنگینی را حس می کنند و حتی این خطر هم وجود دارد که در صورت عدم رسیدن به نتیجه نهایی، نگرانی های کنونی به سرعت جای خود را به اعتراضات مهارناپذیر اجتماعی بدهد.
با این وصف، دو نامزد، امکان و زمان زیادی برای مانور ندارند و به رغم آنکه اکنون این روند با مشکل تازه ای مواجه است؛ اما تحلیلگران می گویند که طرف های تنش مجبور خواهند شد به زودی این روند جنجالی را نهایی کنند و به طرحی مشترک برای عبور از بن بست و روشن شدن سرنوشت سیاسی کشور، تن دردهند.
در یک خبرنامه سفارت انگلیس در کابل آمده که آقای کامرون، نامزدان انتخابات ریاست جمهوری را ترغیب کرده که به کار با روند بررسی آرا ادامه دهند و روند جاری (بررسی و ابطال آرای مشکوک) تا فرارسیدن اجلاس ناتو تکمیل شود.
پیشتر باراک اوباما نیز خواسته مشابهی را مطرح کرده بود.
حضور افغانستان در نشست ناتو از مسایلی است که بستگی به روند بررسی و اعلام نتایج نهایی انتخابات جنجالی ریاست جمهوری دارد و اینکه چه کسی به نمایندگی از افغانستان در این اجلاس که محور آن آینده وضعیت امنیتی افغانستان است، شرکت خواهد کرد مشخص نیست.
کامرون اجلاس ناتو را فرصتی برای بازتاب پیشرفت های ۱۰ سال گذشته افغانستان خوانده و گفته که این اجلاس چگونگی همکاری‌های متحدان ناتو با دولت جدید برای حمایت از آینده افغانستان را مشخص می‌کند.
با اشاره به همین فشارهای فزاینده خارجی و نگرانی های داخلی از تبعات زیانبار ادامه بن بست انتخاباتی است که شماری از تحلیلگران نتیجه می گیرند که دو نامزد دیگر همانند گذشته فرصت و امکان زیادی برای استمرار مانورهای سیاسی شان ندارند.
از دید این عده از تحلیلگران، بن بست انتخاباتی بیش از این نمی تواند ادامه پیدا کند و به همین دلیل، دو تیم انتخاباتی و همچنین طرف های دخیل در این روند پرچالش، انتخاب های بسیار محدودی در اختیار دارند.
آنها ناگزیر اند با وجود تمام اختلافاتی که دارند به گفتگوها و چانه زنی های سیاسی ادامه دهند و دیگر با مقاطعه، خانه نشینی، توقف و انسداد سیاسی نمی توان بر بن بست به وجود آمده غلبه کرد و از آن عبور نمود.
شاید یکی از دلایل اینکه ستاد داکتر عبدالله به رغم ترک روند شمارش و ابطال آرا، همچنان به گفتگوهای سیاسی با جناح رقیب و ریاست جمهوری ادامه داده نیز درک همین امر باشد.
دو تیم واقعا قدرت مانور بسیار محدودی دارند. نه عناصر و طرف های خارجی دخیل در روند پرتنش انتخابات افغانستان و نه ارگ ریاست جمهوری، مردم و دیگر گروه های فشار اجتماعی و سیاسی، هیچکدام بیش از این نمی توانند شاهد ادامه بن بست و انسداد سیاسی و انتخاباتی باشند.
خارجی ها در تلاش اند هرچه زودتر رییس جمهور مورد نظر خود را در ارگ ریاست جمهوری ببینند؛ تا براساس آن، برای آینده حضور و ماموریت خود در افغانستان برنامه ریزی نمایند.
نشست سرنوشت ساز آینده ناتو که مساله افغانستان یکی از جدی ترین مباحث در دستور کار آن می باشد، به نظر آخرین فرصت برای چنین انتظاری است. به همین دلیل، مقام های ارشد امریکا و انگلیس به صورت مستمر و پیگیر، بر دوطرف تنش های انتخاباتی، فشار وارد می کنند؛ تا آنها را وادار به اتخاذ یک تصمیم دشوار نمایند؛ حتی اگر آنان خود تمایل یا منفعتی به گرفتن چنینی تصمیمی و قبول هزینه های ناشی از دشواری آن نداشته باشند.
دولت افغانستان و شخص رییس جمهور کرزی نیز به نظر می رسد از یکسو بی قرار و مترصد به کرسی نشستن اراده مورد نظر خود در انتخابات ریاست جمهوری با پیروز اعلام شدن نامزد مورد حمایت آنهاست و از جانب دیگر، از سوی متحدان غربی افغانستان، شدیدا تحت فشار قرار دارد؛ تا با نهایی کردن روند انتخابات، نماینده ای غیر از خود او، به اجلاس آینده سران ناتو بفرستد و به این ترتیب، سرنوشت سیاسی آینده این کشور را برای غربی ها مشخص نماید.
از جانب دیگر، همه روزه گزارش های تکان دهنده ای نیز از تاثیرات ویرانگر ماه ها تنش و تقابل انتخاباتی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و ناامنی های رو به گسترش در کشور، منتشر می شود و این امر، میزان محسوسی از نارضایتی های عمومی از وضعیت فروبسته جاری را به بار آورده است.
دو نامزد از این نظر نیز فشارهای سنگینی را حس می کنند و حتی این خطر هم وجود دارد که در صورت عدم رسیدن به نتیجه نهایی، نگرانی های کنونی به سرعت جای خود را به اعتراضات مهارناپذیر اجتماعی بدهد.
با این وصف، دو نامزد، امکان و زمان زیادی برای مانور ندارند و به رغم آنکه اکنون این روند با مشکل تازه ای مواجه است؛ اما تحلیلگران می گویند که طرف های تنش مجبور خواهند شد به زودی این روند جنجالی را نهایی کنند و به طرحی مشترک برای عبور از بن بست و روشن شدن سرنوشت سیاسی کشور، تن دردهند.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
