ناوی پیلای؛ کمیشنر عالی حقوق بشر سازمان ملل، در سخنانی در نشست شورای امنیت گفت که اعضای این شورا به جای توجه به رنج انسان‌ها و موارد نقض فاحش صلح و امنیت جهانی، با کوته‌بینی کامل، به مسایل کوتاه مدت ژئوپلتیک و منافع محدود ملی خود اولویت می‌دهند.
او گفت که «واکنش مناسب‌تر این شورا می توانسته جان صدها هزار انسان را نجات دهد.»
به گفته وی، شرایط کنونی در سوریه، افغانستان، افریقای مرکزی، کنگو، عراق، لیبی، مالی، غزه، سومالی، سودان جنوبی و سودان شاهدی آشکار بر ناکامی جامعه جهانی در جلوگیری از بروز درگیری و خشونت گسترده است.
این حقوقدان اهل افریقای جنوبی گفت:"در هیچیک از این موارد، بحران کنونی بدون پیش آگهی بروز نکرد؛ بلکه در نتیجه تجاوز به حقوق بشر طی چندسال و گاه حتی چند دهه، شکل گرفت و به فاجعه منجر شد."
او استفاده از حق وتو برای جلوگیری از اقدام بین‌المللی در جلوگیری یا خاتمه دادن به بحران‌ها را مورد انتقاد قرار داد.
این انتقادات در حالی انجام می شود که امروزه بخش های وسیعی از جهان، در آتش ناامنی، جنگ، تروریزم، لشکرکشی نظامی قدرت های بزرگ و تنش های محلی و منطقه ای می سوزد. این نبردها از سال ها پیش تاکنون جان صدها هزار انسان را گرفته است؛ این در حالی است که سازمان ملل به ویژه شورای امنیت این سازمان، مسئول اصلی تامین امنیت جهانی، تامین حد اکثری امنیت جانی انسان ها، پیشگیری و پایان دادن به جنگ و ناامنی، برخوردی آشکار و صریح با تروریزم و مبارزه ای بی امان و فراگیر با گروه های تبهکار در ابعاد جهانی است و اگر یک کمیشنر ارشد وابسته به سازمان ملل آشکارا اعلام می کند که اعضای شورای امنیت، هیچ کاری در این زمینه ها انجام نداده و چه بسا با استفاده از حق ناعادلانه و زورگویانه وتو، سبب استمرار کشتار، نقض حقوق بشر، خون ریزی و آدم کشی شده اند، این بدان معناست که اعضای این شورا مستقیما در قتل عام بشریت و خون ریزی های نابخشودنی جاری در جهان، دست دارند و نسبت به این جنایات مسئول اند.
شهوت ناامنی، بحران آفرینی، نفاق افکنی، تروریست پروری و جنگ از سوی اعضای ارشد شورای امنیت و قدرت های دارای حق وتو بارها سبب شده است؛ تا خون هزاران نفر در سراسر جهان به ناحق ریخته شود؛ تا سودهای بیشتری به جیب کارتل ها و تراست های چند ملیتی، شرکت های غول آسای ساخت و فروش اسلحه و هواپیماهای جنگنده بریزد و منافع سلطه جویانه، زیاده طلبانه و امپریالیستی قدرت های حریص جهانی تامین گردد.
این مسایل همچنین آشکارا سبب شده است؛ تا قدرت هایی که روزی در یک نقطه دوردست جهان به بهانه نقض حقوق بشر لشکرکشی نظامی می کنند، در یک نقطه دیگر بر وحشیانه ترین کشتارها و خون ریزی ها و آدم کشی ها، چشم بپوشند و آن را به آسانی نادیده بگیرند.
نمونه های بارز آن چنانچه در سخنرانی اخیر کمیشنر حقوق بشر سازمان ملل نیز آمده کشورهایی مانند
سوریه، افغانستان، افریقای مرکزی، کنگو، عراق، لیبی، مالی، غزه، سومالی، سودان جنوبی و سودان و... است.
مسئول بیش از ۹۰ درصد کشتارهای جاری در این کشورها، قدرت های دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل هستند.
تضاد منافع قدرت هایی مانند امریکا، انگلیس، فرانسه، چین و روسیه بارها سبب شده است؛ تا جنگ های فرسایشی در کشورهای یادشده جان هزاران انسان بی گناه را بگیرد.
وتوی بی رحمانه قطعنامه های تنبیهی شورای امنیت علیه رژیم هایی که وسیعا حقوق بشر را نقض می کنند و حق حیات هزاران انسان بی گناه را می گیرند، از عوامل اصلی بروز خون ریزی و خشونت و نقض گسترده حقوق بشر است.
نمونه بارز آن جنگ اخیر غزه و نیز فاجعه ویرانگر و دردناک سوریه و همچنین سکوت غیر قابل توجیه شورای امنیت در خصوص جنایات داعش، طالبان و... در عراق و افغانستان است.
همه اینها نشان دهنده آن است که جهان به شیوه غیر عادلانه ای، قربانی کامجویی های قدرت های بزرگ می شود و همه روزه خون شمار بیشتری از انسان های بی گناه و غیر نظامی در سراسر جهان ریخته می شود.
هرچند شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز در ترس و تبعیت از خواسته های قدرت های بزرگ در زمینه برخورد با نقض حقوق بشر، تقصیری کمتر از شورای امنیت ندارد؛ اما در پایان ماموریت خانم پیلای، همین میزان از افشاگری نیز غنیمتی قابل قدر است!
او گفت که «واکنش مناسب‌تر این شورا می توانسته جان صدها هزار انسان را نجات دهد.»
به گفته وی، شرایط کنونی در سوریه، افغانستان، افریقای مرکزی، کنگو، عراق، لیبی، مالی، غزه، سومالی، سودان جنوبی و سودان شاهدی آشکار بر ناکامی جامعه جهانی در جلوگیری از بروز درگیری و خشونت گسترده است.
این حقوقدان اهل افریقای جنوبی گفت:"در هیچیک از این موارد، بحران کنونی بدون پیش آگهی بروز نکرد؛ بلکه در نتیجه تجاوز به حقوق بشر طی چندسال و گاه حتی چند دهه، شکل گرفت و به فاجعه منجر شد."
او استفاده از حق وتو برای جلوگیری از اقدام بین‌المللی در جلوگیری یا خاتمه دادن به بحران‌ها را مورد انتقاد قرار داد.
این انتقادات در حالی انجام می شود که امروزه بخش های وسیعی از جهان، در آتش ناامنی، جنگ، تروریزم، لشکرکشی نظامی قدرت های بزرگ و تنش های محلی و منطقه ای می سوزد. این نبردها از سال ها پیش تاکنون جان صدها هزار انسان را گرفته است؛ این در حالی است که سازمان ملل به ویژه شورای امنیت این سازمان، مسئول اصلی تامین امنیت جهانی، تامین حد اکثری امنیت جانی انسان ها، پیشگیری و پایان دادن به جنگ و ناامنی، برخوردی آشکار و صریح با تروریزم و مبارزه ای بی امان و فراگیر با گروه های تبهکار در ابعاد جهانی است و اگر یک کمیشنر ارشد وابسته به سازمان ملل آشکارا اعلام می کند که اعضای شورای امنیت، هیچ کاری در این زمینه ها انجام نداده و چه بسا با استفاده از حق ناعادلانه و زورگویانه وتو، سبب استمرار کشتار، نقض حقوق بشر، خون ریزی و آدم کشی شده اند، این بدان معناست که اعضای این شورا مستقیما در قتل عام بشریت و خون ریزی های نابخشودنی جاری در جهان، دست دارند و نسبت به این جنایات مسئول اند.
شهوت ناامنی، بحران آفرینی، نفاق افکنی، تروریست پروری و جنگ از سوی اعضای ارشد شورای امنیت و قدرت های دارای حق وتو بارها سبب شده است؛ تا خون هزاران نفر در سراسر جهان به ناحق ریخته شود؛ تا سودهای بیشتری به جیب کارتل ها و تراست های چند ملیتی، شرکت های غول آسای ساخت و فروش اسلحه و هواپیماهای جنگنده بریزد و منافع سلطه جویانه، زیاده طلبانه و امپریالیستی قدرت های حریص جهانی تامین گردد.
این مسایل همچنین آشکارا سبب شده است؛ تا قدرت هایی که روزی در یک نقطه دوردست جهان به بهانه نقض حقوق بشر لشکرکشی نظامی می کنند، در یک نقطه دیگر بر وحشیانه ترین کشتارها و خون ریزی ها و آدم کشی ها، چشم بپوشند و آن را به آسانی نادیده بگیرند.
نمونه های بارز آن چنانچه در سخنرانی اخیر کمیشنر حقوق بشر سازمان ملل نیز آمده کشورهایی مانند
سوریه، افغانستان، افریقای مرکزی، کنگو، عراق، لیبی، مالی، غزه، سومالی، سودان جنوبی و سودان و... است.
مسئول بیش از ۹۰ درصد کشتارهای جاری در این کشورها، قدرت های دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل هستند.
تضاد منافع قدرت هایی مانند امریکا، انگلیس، فرانسه، چین و روسیه بارها سبب شده است؛ تا جنگ های فرسایشی در کشورهای یادشده جان هزاران انسان بی گناه را بگیرد.
وتوی بی رحمانه قطعنامه های تنبیهی شورای امنیت علیه رژیم هایی که وسیعا حقوق بشر را نقض می کنند و حق حیات هزاران انسان بی گناه را می گیرند، از عوامل اصلی بروز خون ریزی و خشونت و نقض گسترده حقوق بشر است.
نمونه بارز آن جنگ اخیر غزه و نیز فاجعه ویرانگر و دردناک سوریه و همچنین سکوت غیر قابل توجیه شورای امنیت در خصوص جنایات داعش، طالبان و... در عراق و افغانستان است.
همه اینها نشان دهنده آن است که جهان به شیوه غیر عادلانه ای، قربانی کامجویی های قدرت های بزرگ می شود و همه روزه خون شمار بیشتری از انسان های بی گناه و غیر نظامی در سراسر جهان ریخته می شود.
هرچند شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز در ترس و تبعیت از خواسته های قدرت های بزرگ در زمینه برخورد با نقض حقوق بشر، تقصیری کمتر از شورای امنیت ندارد؛ اما در پایان ماموریت خانم پیلای، همین میزان از افشاگری نیز غنیمتی قابل قدر است!
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - سرویس تحلیل و پژوهش اخبار
