سال ۹۲ گذشت و برای افغانستان، یک سال سخت دیگر نیز سپری شد. با اینهمه مردم افغانستان با امید بیشتری به استقبال سال ۹۳ رفته اند؛ زیرا کمتر از ۱۵ روز دیگر انتخابات سرنوشت ساز ریاست جمهوری برگزار می شود و انتظار می رود رییس جمهور تازه ای روی کار آید؛ رییس جمهوری که امید می رود خواسته های اساسی مردم افغانستان را در چشم انداز خود قرار دهد و طی ۵ سال آینده، افق هایی از امید، شکوفایی، پیشرفت، زندگی، پویایی، رفاه، امنیت و صلح را در برابر مردم افغانستان بگشاید و کشور را از مهلکه های بحران و ناامنی و تروریزم و خشونت و کشتار و جنگ و بدبختی و فقر و سلطه خارجی و فساد و حکومت داری بد(!) و قوم گرایی و تبعیض و ستم و انحصارگرایی نجات بخشد.
به این ترتیب، همه امید مردم افغانستان به انتخابات پیش رو معطوف شده است و همه امور نیز به این انتخابات و نتایج نهایی آن موکول شده است.
امید می رود مردم شاهد آغاز فصل تازه ای در حیات سیاسی و اجتماعی خود باشند.
با این حساب، انتخابات مهم ترین رویدادی است که در سال ۹۳ خورشیدی قرار است به وقوع بپیوندد.
انتخابات اما بدون حضور و مشارکت مردم هیچ معنایی ندارد. انتظار می رود مردم افغانستان در این رویداد عظیم ملی، دین و مسئولیت تاریخی خود را ادا کنند و با حضوری پررنگ، پرشور و تاثیرگذار، مسیر زندگی آینده خود را در ابعاد سیاسی و اجتماعی با اراده و تصمیم خود شان، تعیین نمایند.
بر این اساس، انتخابات تنها مسئولیت دولت، کمیسیون های انتخاباتی و نهادهای مسئول تامین امنیت نیست؛ بلکه یک رسالت فراگیر ملی است که در آن، همه اقشار و طیف های اجتماعی باید مشارکت داشته و هرکس به سهم خود در آن، ایفای نقش کند.
نتایجی نیز که قرار است از این انتخابات به دست آید به میزان تعهد ملی مردم و نحوه سهم گیری و مشارکت آنان در آن بستگی دارد؛ اگر مردم به مسئولیت های خود به درستی عمل کردند و هرکس دین و وظیفه و مسئولیت خود را به خوبی به انجام رساند؛ وانگهی بدون شک انتخاباتی مطلوب و واقعی خواهیم داشت و نتایج آن به خیر و صلاح جامعه افغانستان خواهد شد و موجب تقویت همگرایی، ایجاد اصلاحات و تامین حاکمیت واقعی مردم افغانستان بر سرنوشت سیاسی و اجتماعی خود خواهد شد؛ اما اگر مردم به مسئولیت خود عمل نکنند به این معنا خواهد بود که به نیروهای متقلب و دغلکار میدان داده اند؛ تا به جای آنها در مورد سرنوشت آنان تصمیم بگیرند و سرانجام فردی روی کار بیاید که نه از نیروهای ملی و مردمی؛ بلکه از همان مراجعی نمایندگی خواهد کرد که پیروزی اش را مدیون و مرهون آنهاست.
با اینهمه انتخابات تنها مساله ای نیست که در برابر مردم افغانستان در سال ۹۳ قرار دارد؛ امضای پیمان امنیتی با امریکا، تامین صلح با طالبان و ایجاد زمینه های رشد و شکوفایی اقتصادی با توجه به کاهش کمک های خارجی، از دیگر مسایلی است که در این سال ۹۳ در برابر دولت و مردم افغانستان قرار دارد و برون رفت پیروزمندانه از هرکدام از این مسایل، نیازمند مسئولیت پذیری های ملی و همگانی است.
امریکا و دیگر نیروهای خارجی پس از ناامیدشدن از رییس جمهور کرزی به منظور امضای پیمان امنیتی، اینک بی صبرانه منتظر نتایج انتخابات آینده ریاست جمهوری اند؛ تا آن را با رییس جمهوری آینده امضا کنند.
این در حالی است که براساس برنامه زمان بندی شده، قرار است تاریخ حضور این نیروها تا پایان سال جاری میلادی به پایان برسد؛ اما آنها هنوز تصمیم به خروج کامل نگرفته اند.
صلح با طالبان هم دیگر موضوعی است که ممکن است در سال پیش رو، شاهد تحولاتی باشد؛ هرچند مشخص نیست با روی کارآمدن رییس جمهوری جدید، او چه رویکردی در این خصوص اتخاذ خواهد کرد؛ اما رییس جمهور کرزی مدام نوید می دهد که صلح در آینده نزدیک خواهد آمد!
اقتصاد افغانستان در سال ۹۲ روند راکدی را تجربه کرد و اگر بعد از انتخابات ریاست جمهوری کشور شاهد یک تغییر بنیادین در عرصه اقتصادی نباشد، ادامه این روند تبعات تلخی در پی خواهد داشت؛ زیرا با توجه به استمرار ناامنی ها و احتمال کاهش کمک های اقتصادی خارجی، این عرصه به شدت آسیب پذیر خواهد شد.
به این ترتیب، همه امید مردم افغانستان به انتخابات پیش رو معطوف شده است و همه امور نیز به این انتخابات و نتایج نهایی آن موکول شده است.
امید می رود مردم شاهد آغاز فصل تازه ای در حیات سیاسی و اجتماعی خود باشند.
با این حساب، انتخابات مهم ترین رویدادی است که در سال ۹۳ خورشیدی قرار است به وقوع بپیوندد.
انتخابات اما بدون حضور و مشارکت مردم هیچ معنایی ندارد. انتظار می رود مردم افغانستان در این رویداد عظیم ملی، دین و مسئولیت تاریخی خود را ادا کنند و با حضوری پررنگ، پرشور و تاثیرگذار، مسیر زندگی آینده خود را در ابعاد سیاسی و اجتماعی با اراده و تصمیم خود شان، تعیین نمایند.
بر این اساس، انتخابات تنها مسئولیت دولت، کمیسیون های انتخاباتی و نهادهای مسئول تامین امنیت نیست؛ بلکه یک رسالت فراگیر ملی است که در آن، همه اقشار و طیف های اجتماعی باید مشارکت داشته و هرکس به سهم خود در آن، ایفای نقش کند.
نتایجی نیز که قرار است از این انتخابات به دست آید به میزان تعهد ملی مردم و نحوه سهم گیری و مشارکت آنان در آن بستگی دارد؛ اگر مردم به مسئولیت های خود به درستی عمل کردند و هرکس دین و وظیفه و مسئولیت خود را به خوبی به انجام رساند؛ وانگهی بدون شک انتخاباتی مطلوب و واقعی خواهیم داشت و نتایج آن به خیر و صلاح جامعه افغانستان خواهد شد و موجب تقویت همگرایی، ایجاد اصلاحات و تامین حاکمیت واقعی مردم افغانستان بر سرنوشت سیاسی و اجتماعی خود خواهد شد؛ اما اگر مردم به مسئولیت خود عمل نکنند به این معنا خواهد بود که به نیروهای متقلب و دغلکار میدان داده اند؛ تا به جای آنها در مورد سرنوشت آنان تصمیم بگیرند و سرانجام فردی روی کار بیاید که نه از نیروهای ملی و مردمی؛ بلکه از همان مراجعی نمایندگی خواهد کرد که پیروزی اش را مدیون و مرهون آنهاست.
با اینهمه انتخابات تنها مساله ای نیست که در برابر مردم افغانستان در سال ۹۳ قرار دارد؛ امضای پیمان امنیتی با امریکا، تامین صلح با طالبان و ایجاد زمینه های رشد و شکوفایی اقتصادی با توجه به کاهش کمک های خارجی، از دیگر مسایلی است که در این سال ۹۳ در برابر دولت و مردم افغانستان قرار دارد و برون رفت پیروزمندانه از هرکدام از این مسایل، نیازمند مسئولیت پذیری های ملی و همگانی است.
امریکا و دیگر نیروهای خارجی پس از ناامیدشدن از رییس جمهور کرزی به منظور امضای پیمان امنیتی، اینک بی صبرانه منتظر نتایج انتخابات آینده ریاست جمهوری اند؛ تا آن را با رییس جمهوری آینده امضا کنند.
این در حالی است که براساس برنامه زمان بندی شده، قرار است تاریخ حضور این نیروها تا پایان سال جاری میلادی به پایان برسد؛ اما آنها هنوز تصمیم به خروج کامل نگرفته اند.
صلح با طالبان هم دیگر موضوعی است که ممکن است در سال پیش رو، شاهد تحولاتی باشد؛ هرچند مشخص نیست با روی کارآمدن رییس جمهوری جدید، او چه رویکردی در این خصوص اتخاذ خواهد کرد؛ اما رییس جمهور کرزی مدام نوید می دهد که صلح در آینده نزدیک خواهد آمد!
اقتصاد افغانستان در سال ۹۲ روند راکدی را تجربه کرد و اگر بعد از انتخابات ریاست جمهوری کشور شاهد یک تغییر بنیادین در عرصه اقتصادی نباشد، ادامه این روند تبعات تلخی در پی خواهد داشت؛ زیرا با توجه به استمرار ناامنی ها و احتمال کاهش کمک های اقتصادی خارجی، این عرصه به شدت آسیب پذیر خواهد شد.
