محاکمه محمد مرسی؛ رئیس جمهور برکنار شده مصر در میان تدابیر شدید امنیتی آغاز شد.
مرسی متهم به سازمان دهی فرار جمعی زندانیان در شورش‌های سال ۲۰۱۱ و کشتن افسران پولیس است.
این یکی از چهار دادگاهی است که قرار است برای محمد مرسی تشکیل شود.
رئیس جمهوری پیشین مصر در یک قفس شیشه ای ضد صوت در دادگاه حضور یافت و فقط قادر به شنیدن جریان محاکمه از طریق گوشی بود و با اجازه قاضی می توانست صحبت کند.
این در حالی است که پیش از شروع دادگاه صدای آقای مرسی شنیده شد که خطاب به قاضی گفت:"شما چکاره ای؟ می دانید من کی هستم؟"
قاضی نیز در پاسخ گفت:"من رئیس دادگاه کیفری هستم."
به گفته خبرنگاران در محاکمه های قبلی، محمد مرسی با فریاد زدن و شعاردادن علیه حکومت کنونی مصر جلسه دادگاه را بهم زده بود.
در همین حال محمد سعید؛ یک مقامات ارشد وزارت داخله مصر نیز خارج از منزلش در قاهره هدف تیراندازی قرار گرفت و کشته شده است.
اتهاماتی که علیه مرسی وارد شده است بسیار سنگین است. به احتمال زیاد او با زندان انسی ابدی خواهد یافت؛ اما گره کور ماجرا اینجاست که او هنوز خود را رییس جمهور مصر می داند با خیل وسیعی از هواداران مردمی که همه روزه در خیابان های پایتخت و دیگر شهرهای مهم مصر، تظاهرات راه اندازی می کنند، شعارهای ضد حکومتی می دهند و خواستار بازگشت مرسی به کرسی قدرت هستند؛ خواسته ای که به نظر می رسد هر روز بیشتر از پیش از تحقق آن دورتر می شویم.
از سوی دیگر، دولت برآمده از کودتای ارتش علیه مرسی به شدت در تلاش است؛ تا آخرین نشانه های انقلاب را از خاطره جمعی مصری ها و دفتر خاطرات سیاسی انقلابیون پاک کند و مصر را با یک رجعت تاریخی به دوره پیش از انقلاب تاریخی آن برگرداند و یکبار دیگر نظامیان را بر تقدیر جمعی مردم مسلط کند.
در تازه ترین تصمیم قرار است انتخابات ریاست جمهوری مصر پیشتر از انتخابات پارلمان آن کشور در کمتر از سه ماه دیگر برگزار شود که به نظر می رسد جنرال سیسی؛ فرمانده کل ارتش و عامل اصلی کودتا علیه دولت مرسی، نامزد اصلی و پیروز آن خواهد بود.
ارتش مصر هم حمایت خود را نامزدی سیسی اعلام کرد و این نشان می دهد که انقلاب مصر به کلی مصادره شده و اخوان المسلمین که حالا دیگر یک گروه «تروریستی» خوانده می شود هیچ جایگاهی در آینده سیاسی مصر نخواهد داشت.
عدم حضور اخوان یعنی اینکه مرسی دیگر رییس جمهور مصر نیست و محاکمه مرسی در چهار دادگاه جداگانه نیز متقابلا به این معناست که نام اخوان از تقویم سیاسی مصر زدوده شده است.
از سوی دیگر نباید فراموش کرد که همزمان با محاکمه مرسی یک مقام ارشد وزارت داخله مصر نیز در بیرون خانه اش کشته شد؛ این یعنی آنکه اخوان المسلمین حتی اگر عامل اصلی این ترور نباشد، هوادارانی دارد که در پی انتقام از دولت کودتا هستند و مصر از این پس دیگر، نه مصر زمان مرسی است که در آن فرزندان انقلاب در اریکه قدرت تکیه زده اند و نه مصر زمان مبارک که طی آن، یک دیکتاتور با قدرتی وسیع و بلامنازع تمام سرنوشت ملت را در انحصار خود دارد و اجازه هیچگونه بی ثباتی و کشتار و ناامنی را نمی دهد. مصر امروز و مصر بعد از ریاست جمهوری احتمالی سیسی و بازگشت مجدد نظامیان به قدرت، مصری آشوب زده، بی ثبات، عمیقا آسیب پذیر و سرشار از تجربه های تلخ و همه روزه عصیان و شورش اجتماعی خواهد بود.
نظامیان مسلط بر تقدیر سیاسی مردم مصر، به صورت جنون آمیزی خود را در برابر رای و صدای مردم قرار داده اند و تبعات این امر، بدون شک به آسانی قابل مهار و کنترل نیست.
برپایی زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری و همچنین به موازات آن، برپایی جلسات محاکمه محمد مرسی به احتمال قوی به تهییج بیشتر انقلابیون دامن زده و اخوانی ها و دیگر نیروهای انقلابی را در برابر حکومت نظامیان متحدتر و منسجم تر خواهد کرد.
مرسی متهم به سازمان دهی فرار جمعی زندانیان در شورش‌های سال ۲۰۱۱ و کشتن افسران پولیس است.
این یکی از چهار دادگاهی است که قرار است برای محمد مرسی تشکیل شود.
رئیس جمهوری پیشین مصر در یک قفس شیشه ای ضد صوت در دادگاه حضور یافت و فقط قادر به شنیدن جریان محاکمه از طریق گوشی بود و با اجازه قاضی می توانست صحبت کند.
این در حالی است که پیش از شروع دادگاه صدای آقای مرسی شنیده شد که خطاب به قاضی گفت:"شما چکاره ای؟ می دانید من کی هستم؟"
قاضی نیز در پاسخ گفت:"من رئیس دادگاه کیفری هستم."
به گفته خبرنگاران در محاکمه های قبلی، محمد مرسی با فریاد زدن و شعاردادن علیه حکومت کنونی مصر جلسه دادگاه را بهم زده بود.
در همین حال محمد سعید؛ یک مقامات ارشد وزارت داخله مصر نیز خارج از منزلش در قاهره هدف تیراندازی قرار گرفت و کشته شده است.
اتهاماتی که علیه مرسی وارد شده است بسیار سنگین است. به احتمال زیاد او با زندان انسی ابدی خواهد یافت؛ اما گره کور ماجرا اینجاست که او هنوز خود را رییس جمهور مصر می داند با خیل وسیعی از هواداران مردمی که همه روزه در خیابان های پایتخت و دیگر شهرهای مهم مصر، تظاهرات راه اندازی می کنند، شعارهای ضد حکومتی می دهند و خواستار بازگشت مرسی به کرسی قدرت هستند؛ خواسته ای که به نظر می رسد هر روز بیشتر از پیش از تحقق آن دورتر می شویم.
از سوی دیگر، دولت برآمده از کودتای ارتش علیه مرسی به شدت در تلاش است؛ تا آخرین نشانه های انقلاب را از خاطره جمعی مصری ها و دفتر خاطرات سیاسی انقلابیون پاک کند و مصر را با یک رجعت تاریخی به دوره پیش از انقلاب تاریخی آن برگرداند و یکبار دیگر نظامیان را بر تقدیر جمعی مردم مسلط کند.
در تازه ترین تصمیم قرار است انتخابات ریاست جمهوری مصر پیشتر از انتخابات پارلمان آن کشور در کمتر از سه ماه دیگر برگزار شود که به نظر می رسد جنرال سیسی؛ فرمانده کل ارتش و عامل اصلی کودتا علیه دولت مرسی، نامزد اصلی و پیروز آن خواهد بود.
ارتش مصر هم حمایت خود را نامزدی سیسی اعلام کرد و این نشان می دهد که انقلاب مصر به کلی مصادره شده و اخوان المسلمین که حالا دیگر یک گروه «تروریستی» خوانده می شود هیچ جایگاهی در آینده سیاسی مصر نخواهد داشت.
عدم حضور اخوان یعنی اینکه مرسی دیگر رییس جمهور مصر نیست و محاکمه مرسی در چهار دادگاه جداگانه نیز متقابلا به این معناست که نام اخوان از تقویم سیاسی مصر زدوده شده است.
از سوی دیگر نباید فراموش کرد که همزمان با محاکمه مرسی یک مقام ارشد وزارت داخله مصر نیز در بیرون خانه اش کشته شد؛ این یعنی آنکه اخوان المسلمین حتی اگر عامل اصلی این ترور نباشد، هوادارانی دارد که در پی انتقام از دولت کودتا هستند و مصر از این پس دیگر، نه مصر زمان مرسی است که در آن فرزندان انقلاب در اریکه قدرت تکیه زده اند و نه مصر زمان مبارک که طی آن، یک دیکتاتور با قدرتی وسیع و بلامنازع تمام سرنوشت ملت را در انحصار خود دارد و اجازه هیچگونه بی ثباتی و کشتار و ناامنی را نمی دهد. مصر امروز و مصر بعد از ریاست جمهوری احتمالی سیسی و بازگشت مجدد نظامیان به قدرت، مصری آشوب زده، بی ثبات، عمیقا آسیب پذیر و سرشار از تجربه های تلخ و همه روزه عصیان و شورش اجتماعی خواهد بود.
نظامیان مسلط بر تقدیر سیاسی مردم مصر، به صورت جنون آمیزی خود را در برابر رای و صدای مردم قرار داده اند و تبعات این امر، بدون شک به آسانی قابل مهار و کنترل نیست.
برپایی زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری و همچنین به موازات آن، برپایی جلسات محاکمه محمد مرسی به احتمال قوی به تهییج بیشتر انقلابیون دامن زده و اخوانی ها و دیگر نیروهای انقلابی را در برابر حکومت نظامیان متحدتر و منسجم تر خواهد کرد.
