بیست و چهار سال از ارتحال مردی می گذرد که نه تنها تاریخ ایران که تاریخ سیاسی جهان را دگرگون کرد. ایرانِ پیش از امام خمینی- ره- تمام افتخارش به این بود که تاریخی دارد با ۱۵۰۰ سال پیشینه تمدنی- تاریخی. اما ایرانیان پیش از انقلاب امام خمینی، آیا هرگز به این اندیشیده بودند که در تمامی این ۱۵۰۰ سال، چگونه سلاطین و پادشاهانی بر آنان حکومت کرده بودند؟
در میان تمامی پادشاهان و حاکمانی که در طول این ۱۵ قرن بر ایرانیان باستان و پس از آن، حکومت راندند، عادل ترین آنان شخص جائر و ستم کاری بود بنام " انوشیروان عادل"! شاهنشاهی که سالیان درازی بر ایرانیان دوره باستان، با انواع ظلم و ستم حکومت کرد و به احدی هم اجازه نداد که نامش را بدون پسوند عادل بر زبان بیاورد!
نکته جالب این است که این لقب دروغین پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و تا قبل از آمدن خمینی کبیر در این کشور، بر سر زبانهای عام و خاص بود و در کتابهای تاریخ مدارس و دانشگاههای کشورهای فارسی زبان، دهان به دهان و سینه به سینه یادآوری می شد و با وجود بسیاری از علماء، محققان و اندیشمندان، عکس العملی از کسی دیده و شنیده نمی شد!
اما با آمدن حضرت امام خمینی- ره- طلسم دروغین و عوام فریب انوشیروان و امثال او از پادشاهان ظلم و جور ایرانی در هم شکست و امام در کمال قاطعیت و شجاعت، نقاب از چهره واقعی و جائرانه جناب انوشیروان، برداشت و با صراحت هرچه آشکارا، ایرانیان و جهانیان را به ستم کار بودن او توجه داد؛ کاری که انصافاً تا آن لحظه از سوی هیچ نهاد و مرجعی صورت نگرفته بود و اگر حقیقت اش را بخواهید، کسی جرئت آن را هم نداشت!
اما امام خمینی- ره- این جرئت و همت را داشت. در واقع همین جرئت و قاطعیت او بود که اورا در برابر بزرگترین قدرت های شرقی و غربی و سرسپردگان منطقه ای آنان، قرار داد. واقعیت این است که خمینی- ره- یک شخص نیست، بلکه ایده و فکری است که ریشه در یک هزار و چهار صد سال پیش دارد؛ پیشینه بلند و پر افتخاری که شاخصه جوهری و اصلی آن را خداپرستی و مبارزه با هر نوع بیداد و ستم تشکیل می دهد.
آنچه استعمار و استکبار را می ترساند و باعث می شود تا آنان همه امکانات خویش را در برابر آن بسیج کنند، همین اندیشه ظلم ناپذیری و ستم ستیزی اسلام واقعی و محمدی است که از آبشخور زلال وحی و متون حدیثی و روایی رسول معظم اسلام و اهل بیت بزرگوار آن حضرت، تغذیه می کند.
وگرنه، قدرت های استعماری و سلطه جو، چه کار دارند با دولت های به ظاهر اسلامی ای که سلطه فرهنگی و سیاسی آنان را پذیرفته و بلاهایی شده اند که افتاده اند به جان ملتهای انقلابی و بپا خاسته مسلمان! استعمار شرق و غرب در طول دشمنی آنان با کشورها و ملتهای مسلمان، همواره با کسانی سر عدم سازگاری را گرفته اند که نخواسته اند سلطه آنان بر خویش و جامعه اسلامی را بپذیرند.
پیش از امام خمینی-ره- نیز مصلحان و علمای شجاع و نترسی، در برابر اراده های استعماری دولت های شرقی و غربی، مسئولانه قیام کردند و سالهای سال به مبارزات شان ادامه دادند و تا مرز شهادت و اسارت نیز پیش رفتند. پیشگامان و مصلحانی چون سید جمال، محمد عبده، شهید بلخی و... در قرون اخیر از کسانی بودند که تا آخرین لحظات حیات با برکت خویش، سر تسلیم و کرنش بر آستان سلطه جویان بریتانیای وقت و دیگران خم نکردند.
در ایران قبل از امام خمینی-ره- نیز، مصلحان و رادمردانی ظهور کردند؛ رهبرانی چون مرحوم مدرس، امیر کبیر، میزرا کوچک خان و کسانی دیگر، که هر کدام نیز تا حدودی در اهداف شان پیش رفتند و کارهایی را نیز انجام دادند؛ شبیه مرحوم مدرس و امیر کبیر؛ اما خوب، واقعیت این است که هیچکدام از این بزرگوارانِ قیام کننده را نمی توان با امام خمینی- ره- سنجید و مقایسه کرد.
نه تنها انقلاب اعجازآمیز امام را با هیچ یک از انقلابهای قرون اخیر نمی توان ارزیابی کرد که به جرئت می توان گفت؛ پس از ظهور اسلام و انقلاب و نهضت پیامبر اکرم و نهضت خونین و باشکوه کربلا، انقلاب عظیم امام خمینی- ره- بی بدیل نهضتِ پیروزمندانه الهی ای بوده است که چشم بشر قرن حاضر، به خود دیده است.
از ویژگی های عمده انقلاب امام خمینی- ره- عدم انحصار آن به ملت و کشور خاصی است؛ اگر چه امام از ایران برخاسته و بوسیله ملت مسلمان ایران، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، اما در سراسر زندگی بابرکت امام خمینی- ره- کسی ابداً از زبان ایشان نشنید که انقلاب اسلامی را منحصر به خاک و مردم خاصی کرده باشد.
انقلاب ایران، از این جهت شباهت بسیاری با انقلاب باشکوه پیامبر اکرم(ص) در صدر اسلام داشت. ویژگی دیگر این انقلاب بزرگ، مستضعف مداری آن است. شاخصه دیگری که باز آن را به نهضت شکوهمند رسول خدا(ص) نزدیک می کند. در بخش استضعاف محوری، خداوند متعال به رسول گرامی اسلام دستور اکید می دهد که:" مبادا چشم عنایت از انسان های فقیر و مسکین دور و برت برداری، در حالیکه خواهان زینت زندگی دنیا باشی..........".(۱)
امام تنها در ایران، مقلد، پیرو و هواخواه نداشت، بلکه تمامی دلهای مومن و مسلمان و در تمامی کشورهای اسلامی، در نسیم مهر و محبت آن پیر روشن ضمیر و فرزانه می تپید. محبت امام و امت اسلامی، دو طرفه بود؛ چنانکه امام خمینی- ره- سرنوشت مسلمانان برایش مهم بود و آنان را دوست می داشت، مسلمانان آزاده و قدرشناس نیز، به امام خمینی- ره- به عنوان رهبر و پیشوای صالح و دلسوز، عشق می ورزیدند.
به هر تقدیر، از امام خمینی-ره-، گفتن و نوشتن، به این آسانی ها و با این اندک بضاعت و فرصتها، امکان پذیر نیست؛ این همه که گفته شد، تنها بهانه ای بود جهت قدرشناسی از زحمات طاقت فرسای آن فرزانه بی همتا و یادبود و بزرگداشت از سالروز ارتحال ملکوتی آن عبد صالح خداوند(ج) و پیرو راستین و صدیق خاتم انبیاء محمد مصطفی (ص).
روح بلند و ملکوت پیمایش شاد و راه روشن و بهشت انتهایش، پر رهرو باد!
۱- کهف/ ۲۸
در میان تمامی پادشاهان و حاکمانی که در طول این ۱۵ قرن بر ایرانیان باستان و پس از آن، حکومت راندند، عادل ترین آنان شخص جائر و ستم کاری بود بنام " انوشیروان عادل"! شاهنشاهی که سالیان درازی بر ایرانیان دوره باستان، با انواع ظلم و ستم حکومت کرد و به احدی هم اجازه نداد که نامش را بدون پسوند عادل بر زبان بیاورد!
نکته جالب این است که این لقب دروغین پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و تا قبل از آمدن خمینی کبیر در این کشور، بر سر زبانهای عام و خاص بود و در کتابهای تاریخ مدارس و دانشگاههای کشورهای فارسی زبان، دهان به دهان و سینه به سینه یادآوری می شد و با وجود بسیاری از علماء، محققان و اندیشمندان، عکس العملی از کسی دیده و شنیده نمی شد!
اما با آمدن حضرت امام خمینی- ره- طلسم دروغین و عوام فریب انوشیروان و امثال او از پادشاهان ظلم و جور ایرانی در هم شکست و امام در کمال قاطعیت و شجاعت، نقاب از چهره واقعی و جائرانه جناب انوشیروان، برداشت و با صراحت هرچه آشکارا، ایرانیان و جهانیان را به ستم کار بودن او توجه داد؛ کاری که انصافاً تا آن لحظه از سوی هیچ نهاد و مرجعی صورت نگرفته بود و اگر حقیقت اش را بخواهید، کسی جرئت آن را هم نداشت!
اما امام خمینی- ره- این جرئت و همت را داشت. در واقع همین جرئت و قاطعیت او بود که اورا در برابر بزرگترین قدرت های شرقی و غربی و سرسپردگان منطقه ای آنان، قرار داد. واقعیت این است که خمینی- ره- یک شخص نیست، بلکه ایده و فکری است که ریشه در یک هزار و چهار صد سال پیش دارد؛ پیشینه بلند و پر افتخاری که شاخصه جوهری و اصلی آن را خداپرستی و مبارزه با هر نوع بیداد و ستم تشکیل می دهد.
آنچه استعمار و استکبار را می ترساند و باعث می شود تا آنان همه امکانات خویش را در برابر آن بسیج کنند، همین اندیشه ظلم ناپذیری و ستم ستیزی اسلام واقعی و محمدی است که از آبشخور زلال وحی و متون حدیثی و روایی رسول معظم اسلام و اهل بیت بزرگوار آن حضرت، تغذیه می کند.
وگرنه، قدرت های استعماری و سلطه جو، چه کار دارند با دولت های به ظاهر اسلامی ای که سلطه فرهنگی و سیاسی آنان را پذیرفته و بلاهایی شده اند که افتاده اند به جان ملتهای انقلابی و بپا خاسته مسلمان! استعمار شرق و غرب در طول دشمنی آنان با کشورها و ملتهای مسلمان، همواره با کسانی سر عدم سازگاری را گرفته اند که نخواسته اند سلطه آنان بر خویش و جامعه اسلامی را بپذیرند.
پیش از امام خمینی-ره- نیز مصلحان و علمای شجاع و نترسی، در برابر اراده های استعماری دولت های شرقی و غربی، مسئولانه قیام کردند و سالهای سال به مبارزات شان ادامه دادند و تا مرز شهادت و اسارت نیز پیش رفتند. پیشگامان و مصلحانی چون سید جمال، محمد عبده، شهید بلخی و... در قرون اخیر از کسانی بودند که تا آخرین لحظات حیات با برکت خویش، سر تسلیم و کرنش بر آستان سلطه جویان بریتانیای وقت و دیگران خم نکردند.
در ایران قبل از امام خمینی-ره- نیز، مصلحان و رادمردانی ظهور کردند؛ رهبرانی چون مرحوم مدرس، امیر کبیر، میزرا کوچک خان و کسانی دیگر، که هر کدام نیز تا حدودی در اهداف شان پیش رفتند و کارهایی را نیز انجام دادند؛ شبیه مرحوم مدرس و امیر کبیر؛ اما خوب، واقعیت این است که هیچکدام از این بزرگوارانِ قیام کننده را نمی توان با امام خمینی- ره- سنجید و مقایسه کرد.
نه تنها انقلاب اعجازآمیز امام را با هیچ یک از انقلابهای قرون اخیر نمی توان ارزیابی کرد که به جرئت می توان گفت؛ پس از ظهور اسلام و انقلاب و نهضت پیامبر اکرم و نهضت خونین و باشکوه کربلا، انقلاب عظیم امام خمینی- ره- بی بدیل نهضتِ پیروزمندانه الهی ای بوده است که چشم بشر قرن حاضر، به خود دیده است.
از ویژگی های عمده انقلاب امام خمینی- ره- عدم انحصار آن به ملت و کشور خاصی است؛ اگر چه امام از ایران برخاسته و بوسیله ملت مسلمان ایران، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، اما در سراسر زندگی بابرکت امام خمینی- ره- کسی ابداً از زبان ایشان نشنید که انقلاب اسلامی را منحصر به خاک و مردم خاصی کرده باشد.
انقلاب ایران، از این جهت شباهت بسیاری با انقلاب باشکوه پیامبر اکرم(ص) در صدر اسلام داشت. ویژگی دیگر این انقلاب بزرگ، مستضعف مداری آن است. شاخصه دیگری که باز آن را به نهضت شکوهمند رسول خدا(ص) نزدیک می کند. در بخش استضعاف محوری، خداوند متعال به رسول گرامی اسلام دستور اکید می دهد که:" مبادا چشم عنایت از انسان های فقیر و مسکین دور و برت برداری، در حالیکه خواهان زینت زندگی دنیا باشی..........".(۱)
امام تنها در ایران، مقلد، پیرو و هواخواه نداشت، بلکه تمامی دلهای مومن و مسلمان و در تمامی کشورهای اسلامی، در نسیم مهر و محبت آن پیر روشن ضمیر و فرزانه می تپید. محبت امام و امت اسلامی، دو طرفه بود؛ چنانکه امام خمینی- ره- سرنوشت مسلمانان برایش مهم بود و آنان را دوست می داشت، مسلمانان آزاده و قدرشناس نیز، به امام خمینی- ره- به عنوان رهبر و پیشوای صالح و دلسوز، عشق می ورزیدند.
به هر تقدیر، از امام خمینی-ره-، گفتن و نوشتن، به این آسانی ها و با این اندک بضاعت و فرصتها، امکان پذیر نیست؛ این همه که گفته شد، تنها بهانه ای بود جهت قدرشناسی از زحمات طاقت فرسای آن فرزانه بی همتا و یادبود و بزرگداشت از سالروز ارتحال ملکوتی آن عبد صالح خداوند(ج) و پیرو راستین و صدیق خاتم انبیاء محمد مصطفی (ص).
روح بلند و ملکوت پیمایش شاد و راه روشن و بهشت انتهایش، پر رهرو باد!
۱- کهف/ ۲۸
مولف : سیدفاضل محجوب
