جان کری؛ وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا که دیروز یکشنبه به صورت غیر منتظره ای به عراق رفت، با نوری مالکی؛ نخست وزیر آن کشور دیدار و گفتگو کرده است.
این اولین سفر جان کری به عنوان وزیر امور خارجه امریکا به عراق پس از انتصاب او به این سمت است که چند روز پس از دهمین سالگرد حمله ایالات متحده و متحدانش به این کشور صورت می گیرد.
وزارت امور خارجه امریکا گفته است که جان کری احتمالا درباره اصلاحات سیاسی در عراق گفتگوهایی را با مقامات این کشور انجام خواهد داد.
احتمال می رود که وزیر امور خارجه امریکا به صورت تلفنی با مسعود بارزانی؛ رئیس حکومت اقلیم کردستان صحبت کرده و بر اهمیت حفظ وحدت عراق تاکید گذارده باشد.
این در حالی است که به باور تحلیلگران مسایل خاورمیانه و جهان عرب، حمله به عراق یکی از زیانبارترین ماموریت های اشغالگرانه امریکا طی نیم قرن اخیر محسوب می شود؛ زیرا با وجود سرمایه گذاری های میلیارددالری و تلفات سنگینی که امریکا و نظامیان امریکایی در عراق متحمل شدند و از سوی دیگر، تبعات سیاسی و روانی دیگری که این جنگ غیرقانونی، جنون آمیز و اشغالگرانه برای وجهه امریکا در افکار عمومی منطقه، دنیای اسلام و جامعه بین المللی در پی داشت، امریکا عملا چیزی از این لشکرکشی کور به دست نیاورد و سرانجام مجبور شد با سرافکندگی نیروهایش را از آن کشور خارج کند.
از سوی دیگر، مردم عراق ۱۰ سال تمام است که در میان خون و آتشی دست و پا می زنند که امریکا و رییس جمهوری جنگ طلب آن کشور جورج دبلیو بوش به راه انداخت.
حرکت تاریخی منتظر الزیدی؛ خبرنگار ملی گرای عراقی با پرتاب کفش خود به سمت جورج بوش؛ رییس جمهوری ایالات متحده، نقطه اوج احساسات ضد امریکایی در عراق و سراسر دنیای عرب، کشورهای اسلامی و جامعه جهانی بود و تبعات و واکنش های گسترده و وسیعی را برانگیخت.
اکنون که ۱۰ سال از اشغال عراق توسط امریکا می گذرد، این کشور با مدیریت مدبرانه نوری مالکی به یکی از کشورهای ناهمسو با سیاست های منطقه ای امریکا تبدیل شده و ایالات متحده به رغم آنکه سعی فراوانی می کند؛ تا عراق را همچنان در چنگال و کنترل خویش نگهدارد؛ اما به نظر می رسد نوری مالکی، اکنون گام های مستحکم و استواری را در مسیر حاکمیت و استقلال عراق و رهیایی آن کشور از سلطه و اشغال ایالات متحده برداشته و بسیار دور از انتظار به نظر می رسد که ایالات متحده اکنون قادر به جبران مافات از طریق تعمیم سلطه مجدد خود بر یک عراق مستقل و متکی به نیروهای ملی و منتخب باشد.
سفر جان کری؛ وزیر امور خارجه امریکا به عراق اما نشانگر آن است که ایالات متحده اکنون به صورت مذبوحانه ای در تلاش است؛ تا آنچه را از مسیر اشغال نظامی نتوانست در عراق به دست آورد، از طریق دیپلماسی و اعمال فشارهای غیرمستقیم به آن دست پیدا کند.
گسترش و افزایش دامنه تنش های فرقه ای در عراق، دخالت های پنهانی اعراب و همسایگان عراق به ویژه عربستان سعودی، قطر، امارات متحده عربی و ترکیه، جنگ داخلی در سوریه و تشدید داعیه جدایی طلبی کردها از جمله ابزارهایی است که برای اعمال فشار بر دولت مستقل نوری مالکی در اختیار امریکا قرار دارد و اکنون که عراق در آستانه یک بحران فراگیر ملی قرار دارد، وزیر خارجه امریکا به آن کشور سفر کرد؛ تا این پیام را به مالکی منتقل کند که در صورت ادامه عدم تمکین و تمرد و گردن کشی از دستورات ایالات متحده، این فشارها نه تنها ادامه خواهد یافت؛ بلکه تشدید نیز خواهد شد.
اینکه مالکی اکنون در برابر این وضعیت بحرانی و شکننده، از چه گزینه هایی استفاده خواهد کرد به درستی مشخص نیست؛ اما به نظر می رسد او با تکیه بر دو عنصر مهم می تواند همچنان با پایمردی به حرکت در این مسیر پرخطر و صعب العبور ادامه دهد و آن، یکی حمایت گسترده مردمی و مشروعیت سیاسی برآمده از آن و دوم کنترل بر ارتشی است که سراسر وفادار به نظام بوده و در خدمت آن قرار دارد.
براین اساس، دور از انتظار نیست که وزیر خارجه ایالات متحده، این بار نیز جلسه گفتگو با مالکی را دست خالی ترک کرده باشد.
این اولین سفر جان کری به عنوان وزیر امور خارجه امریکا به عراق پس از انتصاب او به این سمت است که چند روز پس از دهمین سالگرد حمله ایالات متحده و متحدانش به این کشور صورت می گیرد.
وزارت امور خارجه امریکا گفته است که جان کری احتمالا درباره اصلاحات سیاسی در عراق گفتگوهایی را با مقامات این کشور انجام خواهد داد.
احتمال می رود که وزیر امور خارجه امریکا به صورت تلفنی با مسعود بارزانی؛ رئیس حکومت اقلیم کردستان صحبت کرده و بر اهمیت حفظ وحدت عراق تاکید گذارده باشد.
این در حالی است که به باور تحلیلگران مسایل خاورمیانه و جهان عرب، حمله به عراق یکی از زیانبارترین ماموریت های اشغالگرانه امریکا طی نیم قرن اخیر محسوب می شود؛ زیرا با وجود سرمایه گذاری های میلیارددالری و تلفات سنگینی که امریکا و نظامیان امریکایی در عراق متحمل شدند و از سوی دیگر، تبعات سیاسی و روانی دیگری که این جنگ غیرقانونی، جنون آمیز و اشغالگرانه برای وجهه امریکا در افکار عمومی منطقه، دنیای اسلام و جامعه بین المللی در پی داشت، امریکا عملا چیزی از این لشکرکشی کور به دست نیاورد و سرانجام مجبور شد با سرافکندگی نیروهایش را از آن کشور خارج کند.
از سوی دیگر، مردم عراق ۱۰ سال تمام است که در میان خون و آتشی دست و پا می زنند که امریکا و رییس جمهوری جنگ طلب آن کشور جورج دبلیو بوش به راه انداخت.
حرکت تاریخی منتظر الزیدی؛ خبرنگار ملی گرای عراقی با پرتاب کفش خود به سمت جورج بوش؛ رییس جمهوری ایالات متحده، نقطه اوج احساسات ضد امریکایی در عراق و سراسر دنیای عرب، کشورهای اسلامی و جامعه جهانی بود و تبعات و واکنش های گسترده و وسیعی را برانگیخت.
اکنون که ۱۰ سال از اشغال عراق توسط امریکا می گذرد، این کشور با مدیریت مدبرانه نوری مالکی به یکی از کشورهای ناهمسو با سیاست های منطقه ای امریکا تبدیل شده و ایالات متحده به رغم آنکه سعی فراوانی می کند؛ تا عراق را همچنان در چنگال و کنترل خویش نگهدارد؛ اما به نظر می رسد نوری مالکی، اکنون گام های مستحکم و استواری را در مسیر حاکمیت و استقلال عراق و رهیایی آن کشور از سلطه و اشغال ایالات متحده برداشته و بسیار دور از انتظار به نظر می رسد که ایالات متحده اکنون قادر به جبران مافات از طریق تعمیم سلطه مجدد خود بر یک عراق مستقل و متکی به نیروهای ملی و منتخب باشد.
سفر جان کری؛ وزیر امور خارجه امریکا به عراق اما نشانگر آن است که ایالات متحده اکنون به صورت مذبوحانه ای در تلاش است؛ تا آنچه را از مسیر اشغال نظامی نتوانست در عراق به دست آورد، از طریق دیپلماسی و اعمال فشارهای غیرمستقیم به آن دست پیدا کند.
گسترش و افزایش دامنه تنش های فرقه ای در عراق، دخالت های پنهانی اعراب و همسایگان عراق به ویژه عربستان سعودی، قطر، امارات متحده عربی و ترکیه، جنگ داخلی در سوریه و تشدید داعیه جدایی طلبی کردها از جمله ابزارهایی است که برای اعمال فشار بر دولت مستقل نوری مالکی در اختیار امریکا قرار دارد و اکنون که عراق در آستانه یک بحران فراگیر ملی قرار دارد، وزیر خارجه امریکا به آن کشور سفر کرد؛ تا این پیام را به مالکی منتقل کند که در صورت ادامه عدم تمکین و تمرد و گردن کشی از دستورات ایالات متحده، این فشارها نه تنها ادامه خواهد یافت؛ بلکه تشدید نیز خواهد شد.
اینکه مالکی اکنون در برابر این وضعیت بحرانی و شکننده، از چه گزینه هایی استفاده خواهد کرد به درستی مشخص نیست؛ اما به نظر می رسد او با تکیه بر دو عنصر مهم می تواند همچنان با پایمردی به حرکت در این مسیر پرخطر و صعب العبور ادامه دهد و آن، یکی حمایت گسترده مردمی و مشروعیت سیاسی برآمده از آن و دوم کنترل بر ارتشی است که سراسر وفادار به نظام بوده و در خدمت آن قرار دارد.
براین اساس، دور از انتظار نیست که وزیر خارجه ایالات متحده، این بار نیز جلسه گفتگو با مالکی را دست خالی ترک کرده باشد.
