اینکه هر انسانی خودش را نقد کند و نقاط قوت و ضعف خویش را بسنجد و در نتیجه به فکر اصلاح کاستی ها و ناتوانی های خویش باشد، بسیار معقول و پسندیده است. اما از آنجا که انسانها به دلیل دوست داشتن افراطی خویش، نمی توانند به نقد دقیق و منصفانه خود و اکتسابات نفسانی خویش بپردازند؛ چرا که دوست داشتن خود، پرده ای می شود میان انسان و عیبهای او، پس به ناچار باید کسی بیرون از انسان، به بررسی و نقد همه جانبه افکار و رفتار او همت گمارد.
در تعالیم اسلامی بشارت داده شده برای کسی که برای خودش مرشد و نصیحت کننده ای داشته باشد و این امر از سعادت هر مسلمانی دانسته شده است. اینکه برخی از انسانها از نصیحت مشفقانه و خیرخواهانه، خوش شان نمی آید و انسان نصیحت کننده را با کلمات گزنده و آزاردهنده ای از خود می رانند، این گونه انسانها در واقع به نوعی معضل رفتاری و سوء خلق گرفتارند.
نکته دیگر آنکه شخص ناصح و منتقد، خود باید انسان نسبتا خودساخته و پذیرفته شده ای باشد تا تذکرها و نصیحتهای او در مخاطبان تاثیر لازم و بایسته را داشته باشد. البته اینکه می گوییم خودساخته و پذیرفته شده؛ نه اینکه در همه ی زمینه ها و جهت ها و حتی در اموری که اساساً به این شخص مربوط هم نمی شود؛ نه! مراد یک چنین خودساختگی ای نیست، بلکه منظور آن است که فردی که دیگران را به نقد و بررسی می گیرد، خودش لااقل در حیطه و محدوده ای که در آن قرار دارد و مربوط به او می شود، باید انسان موفق و به روز و فعالی باشد.
در ادبیات فخیم پارسیِ دری، شعری است استوار و دلنشین که انسان را به داشتن روحیه حق پذیری و انصاف دعوت می کند و در واقع او را نصحیت می کند که در برابر سخن حق، لجاجت و مقاومت نکند و به جای شانه خالی کردن از زیر بار حق و حقیقت، سعی کند به تعمیر و ترمیم کاستی های نفس خویش، همت گمارد:
آیینه چون نقش تو بنمود راست
خود شکن، آیینه شکستن خطاست
منظور از یادآوری جملات بالا، این بود و است که بگوییم با تاسف بسیار ما مردم افغانستان مانند بسیاری از مشکلات و معضل های دیگر، از جهت داشتن یک پارلمان استندرد و معیاری و نیز نمایندگان آن در رنج و حسرت به سر می بریم.
تا جاییکه همه می دانیم، پارلمان کشورهایی غیر از افغانستان، مکان و مجلسی است برای گردهمایی نخبگان و فرهیختگانی که از میان جامعه خود شان گلچین شده و هر کدام با مدارک بالای علمی، برای خدمت به مردم و کشور شان انتخاب شده اند.
و درست به همین دلیل است که مجلس نمایندگان سایر کشورها، مجالس زنده، پویا و خلاقی اند که برای هر مشکلی از ملت و کشور خویش، برنامه های مفید و متناسبی دارند و این دقیقاً بر عکس پارلمان و نمایندگان مردم افغانستان در خانه ملت است.
در افغانستان، ضرورت و فوریت اول برای برخی از نمایندگان مغرور و جدای از مردم و منافع آنان، این است که حتی الامکان در جلسات کاری مجلس نمایندگان شرکت نکنند و با این حرکت غیرمسئولانه و متکبرانه، به خیال خود شان، مقام و شانیت خویش را بالا می برند!.
فوریت دوم نیز آنست که در صورت حضور و ظهور در مجلس نیز حتی الامکان حرف نزنند و سکوت اختیار کنند؛ چرا که این ناهنجاری رفتاری نیز پرستیژ نداشته آنان را بالا و بالاتر خواهد برد!. فوریت سوم، نزاع و کشمکش در مجلس است که صد البته نبود درایت و کیاست به دلیل عدم سواد کافی نمایندگان از علل عمده آن می باشد.
فوریت و اهمیت چهارم و شاید از همه مهمتر، تعداد بادی گاردها و افراد مسلحی است که بعضی از نمایندگان پارلمان را اسکورت می کنند. بر کسی پوشیده نیست که بعضی از نمایندگان مجلس ملی، در رقابت تنگاتنگ و مضحک، کمیت افراد مسلح خویش را بر رخ یکدیگر می کشند و با فراوانی اسکورت کنندگان خویش، بر همدیگر فخر می فروشند؛ که باید گفت عجب از این کودکان بازیگوشی که به این زودیها قصد بزرگ شدن ندارند!.
خوب، و حالا با تمام این کاستی ها و ناهنجاری های رقت زا و تاسف بار، مقاماتی از پارلمان کشور، به قصد شرکت در نخستین همایش رئیسان پارلمان کشورهای عضو سازمان همکاری های منطقه ای ˈاکوˈ وارد اسلام آباد می شوند.
"بر اساس خبر رسانه ها، نخستین همایش رئیسان پارلمان کشورهای عضو سازمان همکاری های منطقه ای ˈاکوˈ عصر روز دوشنبه به میزبانی پاکستان آغاز شد.
ریاست این همایش دو روزه را ˈفهمیده میرزاˈ رییس پارلمان ملی پاکستان برعهده دارد.
رییسان مجالس اعضای اکو در این همایش درباره ˈنقش نظارتی مجالس ملی در ارتقای تجارت منطقه ای و سرمایه گذاری برای تضمین توسعه پایدار اجتماعی و اقتصادی در منطقهˈ سخنرانی می کنند."
با توجه به موضوعی که رییسان پارلمان کشورهای عضو، پیرامون آن صحبت خواهند کرد، در شگفتیم که رییس پارلمان کشور ما از چه نوع نقش نظارتی مجلس افغانستان در ارتقای تجارت داخلی و منطقه ای و نیز سرمایه گذاری برای تضمین توسعه پایدار، بحث خواهد کرد؟!
علاوه بر عدم ظرفیت موجود در پارلمان کشور نسبت به این گونه مباحث کاربردی، اوضاع ناامن و نامناسب افغانستان نیز ایجاب یک چنین تقلاهایی را ندارد. بر همین اساس نیز به نظر می رسد دولت مردان ما و به خصوص برخی از نمایندگان باسواد و متخصص، به جای شرکت نمادین و سمبولیک در یک چنین نشستهایی، انرژی و توان خویش را صرف معیاری ساختن پارلمان و نمایندگان آن کنند تا در هر نشست و در هر کشوری، حرفی برای گفتن داشته باشند.
در تعالیم اسلامی بشارت داده شده برای کسی که برای خودش مرشد و نصیحت کننده ای داشته باشد و این امر از سعادت هر مسلمانی دانسته شده است. اینکه برخی از انسانها از نصیحت مشفقانه و خیرخواهانه، خوش شان نمی آید و انسان نصیحت کننده را با کلمات گزنده و آزاردهنده ای از خود می رانند، این گونه انسانها در واقع به نوعی معضل رفتاری و سوء خلق گرفتارند.
نکته دیگر آنکه شخص ناصح و منتقد، خود باید انسان نسبتا خودساخته و پذیرفته شده ای باشد تا تذکرها و نصیحتهای او در مخاطبان تاثیر لازم و بایسته را داشته باشد. البته اینکه می گوییم خودساخته و پذیرفته شده؛ نه اینکه در همه ی زمینه ها و جهت ها و حتی در اموری که اساساً به این شخص مربوط هم نمی شود؛ نه! مراد یک چنین خودساختگی ای نیست، بلکه منظور آن است که فردی که دیگران را به نقد و بررسی می گیرد، خودش لااقل در حیطه و محدوده ای که در آن قرار دارد و مربوط به او می شود، باید انسان موفق و به روز و فعالی باشد.
در ادبیات فخیم پارسیِ دری، شعری است استوار و دلنشین که انسان را به داشتن روحیه حق پذیری و انصاف دعوت می کند و در واقع او را نصحیت می کند که در برابر سخن حق، لجاجت و مقاومت نکند و به جای شانه خالی کردن از زیر بار حق و حقیقت، سعی کند به تعمیر و ترمیم کاستی های نفس خویش، همت گمارد:
آیینه چون نقش تو بنمود راست
خود شکن، آیینه شکستن خطاست
منظور از یادآوری جملات بالا، این بود و است که بگوییم با تاسف بسیار ما مردم افغانستان مانند بسیاری از مشکلات و معضل های دیگر، از جهت داشتن یک پارلمان استندرد و معیاری و نیز نمایندگان آن در رنج و حسرت به سر می بریم.
تا جاییکه همه می دانیم، پارلمان کشورهایی غیر از افغانستان، مکان و مجلسی است برای گردهمایی نخبگان و فرهیختگانی که از میان جامعه خود شان گلچین شده و هر کدام با مدارک بالای علمی، برای خدمت به مردم و کشور شان انتخاب شده اند.
و درست به همین دلیل است که مجلس نمایندگان سایر کشورها، مجالس زنده، پویا و خلاقی اند که برای هر مشکلی از ملت و کشور خویش، برنامه های مفید و متناسبی دارند و این دقیقاً بر عکس پارلمان و نمایندگان مردم افغانستان در خانه ملت است.
در افغانستان، ضرورت و فوریت اول برای برخی از نمایندگان مغرور و جدای از مردم و منافع آنان، این است که حتی الامکان در جلسات کاری مجلس نمایندگان شرکت نکنند و با این حرکت غیرمسئولانه و متکبرانه، به خیال خود شان، مقام و شانیت خویش را بالا می برند!.
فوریت دوم نیز آنست که در صورت حضور و ظهور در مجلس نیز حتی الامکان حرف نزنند و سکوت اختیار کنند؛ چرا که این ناهنجاری رفتاری نیز پرستیژ نداشته آنان را بالا و بالاتر خواهد برد!. فوریت سوم، نزاع و کشمکش در مجلس است که صد البته نبود درایت و کیاست به دلیل عدم سواد کافی نمایندگان از علل عمده آن می باشد.
فوریت و اهمیت چهارم و شاید از همه مهمتر، تعداد بادی گاردها و افراد مسلحی است که بعضی از نمایندگان پارلمان را اسکورت می کنند. بر کسی پوشیده نیست که بعضی از نمایندگان مجلس ملی، در رقابت تنگاتنگ و مضحک، کمیت افراد مسلح خویش را بر رخ یکدیگر می کشند و با فراوانی اسکورت کنندگان خویش، بر همدیگر فخر می فروشند؛ که باید گفت عجب از این کودکان بازیگوشی که به این زودیها قصد بزرگ شدن ندارند!.
خوب، و حالا با تمام این کاستی ها و ناهنجاری های رقت زا و تاسف بار، مقاماتی از پارلمان کشور، به قصد شرکت در نخستین همایش رئیسان پارلمان کشورهای عضو سازمان همکاری های منطقه ای ˈاکوˈ وارد اسلام آباد می شوند.
"بر اساس خبر رسانه ها، نخستین همایش رئیسان پارلمان کشورهای عضو سازمان همکاری های منطقه ای ˈاکوˈ عصر روز دوشنبه به میزبانی پاکستان آغاز شد.
ریاست این همایش دو روزه را ˈفهمیده میرزاˈ رییس پارلمان ملی پاکستان برعهده دارد.
رییسان مجالس اعضای اکو در این همایش درباره ˈنقش نظارتی مجالس ملی در ارتقای تجارت منطقه ای و سرمایه گذاری برای تضمین توسعه پایدار اجتماعی و اقتصادی در منطقهˈ سخنرانی می کنند."
با توجه به موضوعی که رییسان پارلمان کشورهای عضو، پیرامون آن صحبت خواهند کرد، در شگفتیم که رییس پارلمان کشور ما از چه نوع نقش نظارتی مجلس افغانستان در ارتقای تجارت داخلی و منطقه ای و نیز سرمایه گذاری برای تضمین توسعه پایدار، بحث خواهد کرد؟!
علاوه بر عدم ظرفیت موجود در پارلمان کشور نسبت به این گونه مباحث کاربردی، اوضاع ناامن و نامناسب افغانستان نیز ایجاب یک چنین تقلاهایی را ندارد. بر همین اساس نیز به نظر می رسد دولت مردان ما و به خصوص برخی از نمایندگان باسواد و متخصص، به جای شرکت نمادین و سمبولیک در یک چنین نشستهایی، انرژی و توان خویش را صرف معیاری ساختن پارلمان و نمایندگان آن کنند تا در هر نشست و در هر کشوری، حرفی برای گفتن داشته باشند.
مولف : سیدفاضل محجوب
